Wat dergelijk gedegen onderzoek kan opleveren, blijkt uit de opdracht van Chantal voor een Atlantische Oceaan artikel over de plundering van de Benin Bronzes door Britse troepen in 1897, en of ze moesten worden teruggestuurd naar Nigeria. Terwijl ze de onderzoeksfase aan het afronden was, stuitte ze op een Nigeriaanse postzegel uit 1961, waarop een Benin-brons stond – perfect voor het artikel. Terwijl ze de postzegelroute aflegde, ging Chantal op zoek naar postzegels die refereerden aan het Britse kolonialisme, en ook postzegels die eigenaarschap vierden, van Duitse, Amerikaanse en Braziliaanse kunstinstellingen. “Ik dacht dat deze verzameling postzegels, gecombineerd met een ontbrekende bronzen ‘uitsnede’ uit een catalogus, het verhaal vertelde van waar de kunst naartoe was gereisd en de vraag waar het terecht zou kunnen komen”, zegt Chantal.
Zoals op andere terreinen van de creatieve industrie wel eens anders kan zijn, zegt Chantal dat als het gaat om het meten van het succes van een redactiecommissie, de esthetische waarde niet altijd bovenaan de lijst staat. “Sommige schetsen zijn heel mooi, maar zeggen niet het juiste en passen niet bij de toon van het stuk; sommige schetsen geven de stelling perfect weer, maar vallen visueel plat.” In deze gevallen benadert Chantal de remedie op vrijwel dezelfde manier waarop ze een fysieke collage benadert, waarbij ze de ‘beste delen’ van elk van haar iteraties neemt en deze vervolgens samenvoegt. „Ik denk dat een succesvolle illustratie eenvoudig genoeg is om de aandacht van de lezer te trekken en naar voren te halen, maar ook een diepere blik beloont met enige complexiteit of nuance“, besluit ze.
