SA: Ik moedig je bijvoorbeeld aan om mee te doen, en ik beloof dat ik in ruil daarvoor zal leunen op mijn Mormoonse erfgoed. Maak je klaar voor gegratineerde “begrafenisaardappelen” – Google het niet – tijdens de volgende teamfunctie.
Oké, we moeten het hebben over de laatste plotwending. (Lezer, dit is uw allerlaatste waarschuwing. Keer nu terug als u van plan bent deze film te zien.) Helaas had ik van tevoren wat gefluister gehoord dat “ze travesteren de paus' in deze film, dus toen Lawrence voor het eerst hoorde over de onverklaarbare ziekenhuisopname van kardinaal Benitez, wist ik dat er iets aan de hand was. Maar de film wist me nog steeds te verrassen, omdat we er in de laatste minuten achter komen dat Benitez – die (nog een spoiler alert) het conclaaf ‘wint’ – niet een transgender man, maar eerder dat hij werd geboren met intersekse-eigenschappen die hij later in zijn leven ontdekte. Bovendien wist wijlen paus ervan! En hij keurde het toch goed dat hij kardinaal was! Hoe dan ook, Benitez overwoog een hysterectomie in Zwitserland te ondergaan, maar besloot dat niet te doen en legde aan een steeds meer verbijsterde – en misschien enigszins ontroerde – Lawrence uit: ‘Ik ben zoals God mij heeft gemaakt.’
Ik was een beetje op mijn hoede voor de film waarin Benitez als een soort film werd gepresenteerd magische minderheid karakter: Hij is vooruitstrevend, hij spreekt zich stoutmoedig uit tegen de onverdraagzaamheid van Tedesco, en hij gedraagt zich met een ronduit christelijke sereniteit. Maar ik voelde me ook getroffen door het einde: een man die eerlijk aan Lawrence toegeeft dat hij geboren is met kenmerken die buiten de kunstmatig opgelegde binaire waarde van 'biologische seks' vallen, wordt de volgende leider van de katholieke kerk – en dat wordt gepresenteerd als een overwinning! Waar ben je beland tijdens de onthulling? Deelde u een van mijn zorgen?
JF: Wat heel bijzonder aan mij is, is dat ik niet alleen katholiek ben opgevoed, maar ook willekeurig ben opgegroeid met een beste vriend van de LDS die me meenam naar zaken als ‘kofferbak of traktatie’, dus ik wacht met spanning op de terugkeer van Mormoonse delicatessen in mijn huis. leven.
Er waren zeker een paar punten waarop ik dat dacht Conclaaf zou een beetje raar zijn over ras, maar het mooie ervan is dat iedereen in de film zijn eigen verknipte relatie met de macht heeft, met uitzondering van Benitez, wat logisch is omdat hij zijn hele ambtsperiode buiten de kudde heeft bestaan. . Ook het katholicisme is, zoals bekend, een beetje raar als het om ras gaat, om het heel luchtig uit te drukken. En zelfs als de karakterisering van Benitez een beetje eendimensionaal is, is dat logisch als tegenwicht voor Tedesco, die als personage nog platter is.
Ook ik had gefluister gehoord dat er een ‘transpaus’ zou zijn, en ook ik dacht dat ik wist wat ons te wachten stond toen een van de kardinalen Lawrence vertelde dat Benitez bijna een operatie had ondergaan die de vorige paus zou hebben betaald. voor. Maar ik was ook erg blij dat er nog een verrassing voor mij in petto was, vooral toen Benitez toegaf dat hij de operatie toch niet had doorgezet – niet dat er iets mis zou zijn geweest als hij had heb het gedaan. Nu ik erover nadenk, kan ik geen enkel ander medium bedenken dat ik heb gezien waarin een intersekse-personage hun beslissing bespreekt om wel of niet een medische behandeling te ondergaan. Sterker nog, ik weet niet zeker of ik iets anders kan bedenken dat ik heb gezien met een intersekse-karakter, punt uit.
