Ik zal de eerste zijn om toe te geven dat spelen met mijn kinderen voor mij niet vanzelfsprekend is. Terwijl andere ouders moeiteloos in fantasierijk spel lijken te duiken, word ik overweldigd door de chaos: harde geluiden, rommel en de behoefte om volledig los te laten en gek te doen. Vaak zie ik dat mijn man gemakkelijk betrokken is. En eerlijk? Dit benadrukt alleen maar de ontkoppeling die ik tijdens deze momenten voel. Hierdoor vroeg ik me af: wat houdt mij tegen om van speeltijd te genieten? Welke stappen kan ik ondernemen om de kloof te overbruggen? Als je het niet leuk vindt om met kinderen te spelen, kan dit gevoel isolerend zijn. Maar geloof me, je bent niet de enige.
Ik heb een gezins- en kindertherapeut ingeschakeld Jenna Vivaldieen geassocieerde huwelijks- en gezinstherapeut, gespecialiseerd in gezinsdynamiek en traumagenezing, om mij te helpen de punten met elkaar te verbinden. Samen hebben we onderzocht waarom spelen zo uitdagend kan zijn, en hoe ik zinvolle manieren kan vinden om contact te maken met mijn kinderen, op een manier die voor mij natuurlijk aanvoelt.
Uitgelichte afbeelding van ons interview met Marie Kouadio Amouzame door Belathée Fotografie.
Jenna Vivaldi, AMFT
Jenna Vivaldi is een geassocieerde huwelijks- en gezinstherapeut in San Francisco, gespecialiseerd in het helpen van kinderen, tieners, gezinnen, individuen en koppels bij het genezen van trauma's. Haar huidige werk richt zich op het empoweren van ouders om hun kinderen het onschatbare geschenk van een gereguleerd zenuwstelsel te geven, waardoor een basis wordt gelegd voor emotioneel welzijn over generaties heen.
Waarom is spelen met kinderen voor sommige mensen misschien niet vanzelfsprekend?
Er zijn verschillende redenen waarom spelen met uw kinderen een uitdaging kan zijn. Hier zijn enkele belangrijke gebieden waarmee u rekening moet houden:
Levensstijlfactoren. Spel, creativiteit en verbinding ontstaan vaak wanneer uw zenuwstelsel gereguleerd is en zich veilig voelt. Als u het moeilijk vindt om toegang te krijgen tot deze gebieden, kan dit erop duiden dat uw stresslast te hoog is, bijvoorbeeld door te veel verantwoordelijkheden, het gevoel niet ondersteund te worden of een gebrek aan tijd voor zelfzorg.
Neurodivergentie. Voor sommige neurodivergerende individuen kunnen bepaalde vormen van kinderspel onderprikkelend of zelfs saai aanvoelen.
Onopgelost jeugdtrauma. Vroege ervaringen kunnen onze relatie met spelen als volwassenen diepgaand beïnvloeden. Soms kunnen kinderen onopgeloste emoties of herinneringen uit onze eigen kindertijd oproepen.
Perfectionisme en onrealistische ouderschapsverwachtingen. Als u onnodige druk op uzelf uitoefent om de constante entertainer van uw kind te zijn, kan dit leiden tot onbewuste weerstand of wrok jegens de speeltijd. Als het voelt als een hele klus, zal het voor jullie beiden niet leuk zijn! Het is eigenlijk gezond (en voor de ontwikkeling belangrijk) dat kinderen zelfstandig kunnen spelen zonder de voortdurende betrokkenheid van volwassenen. Vraag uzelf af: „Welke verwachtingen heb ik van mezelf als het gaat om het spelen met mijn kind?“
Hoe partners kunnen navigeren door verschillende speelstijlen en verbindingsstijlen
Volgens Psychologie vandaagMannen vinden het misschien gemakkelijker om met hun kinderen te spelen vanwege zowel socialisatie als biologische factoren. Uit onderzoek blijkt dat mannen de verantwoordelijkheden eerder in compartimenten verdelen, wat betekent dat ze gemakkelijker kunnen schakelen tussen werk- en gezinsrollen. Deze mentale scheiding helpt hen zich volledig op het spel te concentreren, zonder de stress van andere taken mee te nemen naar het moment.
Veel vrouwen ervaren daarentegen een continue mentale belastinghet combineren van werk, huishoudelijke verantwoordelijkheden en zorgtaken allemaal tegelijk. Deze voortdurende multitasking kan het voor vrouwen moeilijker maken om zich volledig onder te dompelen in speelse activiteiten met hun kinderen. Het constante gevoel van onafgemaakte taken of slepende verplichtingen kan schuldgevoelens of stress veroorzaken, waardoor de zorgeloze mentaliteit die ervoor zorgt dat spelen natuurlijk aanvoelt, wordt verhinderd.
Bovendien, zoals benadrukt door Smithsoniaanse tijdschrifthebben mannen de neiging om op een natuurlijkere manier deel te nemen aan ruig spel. Dit voelt voor veel vaders niet alleen intuïtief aan, maar speelt ook een cruciale rol bij het helpen van kinderen bij het reguleren van hun emoties en bij het ontwikkelen van belangrijke sociale vaardigheden. Vaders, vaak gesocialiseerd om fysieker te zijn in hun relaties, vinden dit soort spel misschien leuker en mentaal minder belastend.
Door deze verschillen te begrijpen, kunnen beide ouders hun eigen betekenisvolle manieren ontdekken om contact te maken met hun kinderen. Als ruig niet jouw ding is, is dat oké! De sleutel is het vinden van momenten die authentiek aanvoelen. Of dat nu door middel van verhalen vertellen, kunstprojecten, buitenavonturen of een rustige band voor het slapengaan is: ontdek wat voor u en uw kind werkt. Onthoud: iedere ouder brengt iets unieks op tafel. Uitzoeken wat voor u het beste werkt, is onderdeel van het proces.
5 tips om te helpen als je niet graag met kinderen speelt
Als spelen met je kinderen niet natuurlijk aanvoelt, raadt Vivaldi aan om met nieuwsgierigheid te beginnen.
Volg de gevoelens. Als uw kind u vraagt om te spelen, let dan op welke gevoelens er opkomen. Is het weerstand, verveling, overweldiging of angst? Deze emoties kunnen aanwijzingen geven voor diepere emotionele blokkades die uw vermogen om van spelen te genieten kunnen belemmeren.
Identificeer de context. Welke soorten spel voelen voor jou gemakkelijker of moeilijker? Is het ruig spelen, fantasierijk spelen, knutselen, probleemoplossende spelletjes of iets repetitiefs? Als u dit begrijpt, kunt u uw aanpak op maat maken.
Denk na over het spel voor volwassenen. Vraag jezelf af: „Wat is mijn relatie met spelen als volwassene?“ Maak jij tijd voor plezier, creativiteitof ontspanning in je eigen leven?
Denk na over het kinderspel. Denk eens aan je eerste ervaringen met spelen. Werd je ontmoedigd om speels te zijn? Voelde u zich onder druk gezet om snel volwassen te worden? Of gaf u misschien de voorkeur aan eenzame, gestructureerde activiteiten? Deze herinneringen kunnen bepalen hoe u het spelen met uw kinderen nu benadert.
Maak een plan. Maak op basis van uw inzichten een plan dat aansluit bij uw voorkeuren en die van uw kind. Bijvoorbeeld:
- Marissa besefte dat ze zich verveelde bij het spelen van turn-based games met haar dochter, omdat ze neurodivergerend is en de voorkeur geeft aan activiteiten zoals het verzamelen van dingen. In plaats van zich schuldig te voelen, plant Marissa nu gezamenlijke activiteiten, zoals het verzamelen van zeeglas op het strand, waar ze allebei van genieten.
- Jordanië herkende gevoelens van overweldiging en walging bij het spelen met haar actieve tweelingjongens. Het traceren van die gevoelens bracht haar bij herinneringen aan hoe ze op jonge leeftijd gedwongen werd om volwassen verantwoordelijkheden op zich te nemen. Ze zocht traumatherapie om deze gevoelens op te lossen met behulp van Eye Movement Desensitization and Reprocessing (EMDR), waardoor ze weer contact kon maken met het spel.
Hoe zou je anders contact kunnen maken met je kinderen?
Verbinding ontstaat niet alleen door middel van spel, maar kan ook gevonden worden in kleine, alledaagse momenten. Je kunt een band opbouwen tijdens een spontaan keukendansfeest, door samen te lezen voordat je naar bed gaat, naast elkaar kunst te maken, een levensvaardigheid aan te leren, woordspelletjes te spelen in de auto of betekenisvolle gesprekken te voeren aan de eettafel. Het belangrijkste is de energie en aanwezigheid die je meebrengt. Als u blij en betrokken bent, zal uw kind dat ook voelen.
Verbinding ontstaat niet alleen door middel van spel, maar kan ook gevonden worden in kleine, alledaagse momenten.
Hoe je herinneringen kunt opbouwen die verder gaan dan alleen spelen
Het ouderschap kent vele leercurven, en het besef dat spelen met je kinderen niet vanzelfsprekend is, is gewoon een kans om te groeien. Hoewel het misschien niet intuïtief aanvoelt, kan het nemen van kleine stapjes (of het nu begint met gestructureerde spelletjes, het verschuiven van de speeltijd buitenshuis of jezelf toestemming geven om gek te doen) een groot verschil maken.
De sleutel is om te blijven proberen en jezelf eraan te herinneren dat spelen er voor iedereen anders uitziet. Dus de volgende keer dat je je niet verbonden voelt of niet in je element bent, weet dan dat je met een beetje oefening herinneringen en sterkere banden zult opbouwen op een manier die voor jou authentiek aanvoelt.
