Verdampt het thuisvoordeel echt in oktober?

Als het gaat om het werpen van schaduw in de play-offs van de afgelopen jaren, heeft niets zoveel indruk gemaakt – zelfs niet je minst favoriete omroeporganisatie – dan het concept van het thuisvoordeel. De reden voor de negatieve gevoelens is niet verrassend. Afgezien van een mogelijke afscheid in de eerste ronde, is het thuisvoordeel de belangrijkste beloning voor playoff-teams die meer wedstrijden in het reguliere seizoen winnen dan andere playoff-teams.

Het is waar dat thuisploegen het de afgelopen 'postseasons' moeilijk hebben gehad, maar dit jaar zijn ze eigenlijk niet zo slecht geweest. Het record van 19-18 van thuisteams is niet het meest sprankelende resultaat, maar hun winstpercentage van .513 over 37 wedstrijden wijkt niet bepaald op een verbluffende manier af van het winstpercentage van .522 voor thuisteams tijdens het reguliere seizoen van 2024. Het maximale aantal wedstrijden dat een team in één naseizoen kan spelen is 22, en het winstpercentage van negen punten komt neer op slechts 0,2 overwinningen per 22 wedstrijden.

Uiteraard zijn de gegevens rommelig gezien het relatief kleine aantal 'postseason'-wedstrijden, zelfs onder het huidige format, maar de recente problemen met het thuisvoordeel lijken vooral iets uit 2023 te zijn, toen de thuisploegen met 15-26 wonnen, comfortabel hun slechtste jaar. Het een beetje gladstrijken van de gegevens helpt ook niet echt veel.

Er kan altijd iets vreemds aan de hand zijn als je gegevens flinterdun scheert, zoals prosciutto, maar met gegevens die zo vluchtig zijn als deze, zul je meestal eindigen met piepjes en bloops die eigenlijk niets betekenen. Zeker, teams zijn sinds 1995 29-31 thuis in Game 7s en Game 5s, maar dat is vooral het vreemde verschijnsel dat NLDS-thuisteams 4-12 gaan in hun rubberwedstrijden.

Toen ik nog een keer terugging naar 2023, ging ik terug en keek naar de projecties, zowel van ZiPS als van het reguliere seizoensrecord of het Pythagorasrecord. Gebruikmakend van het werkelijke record van elk team in 2023, had het gemiddelde thuisteam in de play-offs een winstpercentage van .562 in het reguliere seizoen; het was .551 voor de wegploegen. Het is een .564/.553-splitsing met behulp van de Pythagoras-records. Maar ik heb nog steeds alle geplande matchups en roosters aan het begin van de play-offs opgeslagen, dus projecteerde ik de resultaten van elke daadwerkelijke wedstrijd die werd gespeeld opnieuw. ZiPS dacht per wedstrijd na, waarbij het thuisvoordeel volledig uit de vergelijking was verwijderd, de wegploegen eigenlijk iets sterker waren, waarbij de gemiddelde thuisploeg op .545 en de gemiddelde wegploeg op .556 werd geprojecteerd. Tegenover elkaar verwachtte ZiPS dat de thuisteams een record van .489 zouden hebben in de 31 daadwerkelijke playoff-wedstrijden, met een kans van 8% op een 15-26 of slechter.

Kijkend naar het Wild Card-tijdperk als geheel, hebben thuisteams .540 gewonnen in 1.045 play-offs. In het reguliere seizoen over hetzelfde tijdperk hebben thuisteams een winstpercentage van .537. Met andere woorden: de play-offs verschillen niet zoveel van het reguliere seizoen. (ZiPS gaat uit van een play-offwinstpercentage van 0,535 voor de thuisploeg in een wedstrijd met exact gelijke teams.) Dus waarom voelt het zo slecht? Ik vermoed dat één reden te vinden is in de bovenstaande grafieken. Thuisteams hadden halverwege de jaren 2010 een redelijk goede reeks, na de uitbreiding van acht naar tien playoff-teams, met een piek van 0,581 winstpercentages tussen 2013 en 2017. In die context geeft dit het gevoel weer dat het thuisvoordeel is werken zoals bedoeld, en de vijfjarige runs bleven iets boven de historische trend tot de thuiscrash van 2023.

Omdat die crash bijzonder vervelend aanvoelt, is het logisch dat mensen naar een diepere betekenis zoeken in gegevens die niet echt veel te bieden hebben. Een veelgehoorde kreet was de schuld geven aan de lange ontslagen na de afscheidsronde. Dit argument houdt geen stand, zoals Ben Clemens zegt vorig naseizoen opgemerkt.

Het heeft ook niet veel te maken met modern honkbal of moderne spelers. Het thuisveldvoordeel is in de reguliere competitie gedurende de honkbalgeschiedenis relatief stabiel geweest.

Er is geweest sommige langdurige achteruitgang, maar niets wereldschokkends.

Het grotere probleem is eenvoudigweg dat het thuisvoordeel in honkbal fundamenteel niet zo belangrijk is. In andere sporten is het niet zo'n groot probleem als sommigen denken, maar anders dan bij andere grote sporten is het verschil in honkbal tussen een geweldig team, een goed team, een waardeloos team en de Chicago White Sox niet zo groot. Dat groot. Andere sporten hebben geen thuisvoordeel nodig om zich zo te onderscheiden, vooral in de play-offs. Een paar jaar geleden verzamelden Michael Lopez, Greg Matthews en Ben Baumer een aantal cijfers en schatten dat MLB-teams, om het betere teamvooruitgangspercentage van de NBA-play-offs te evenaren, zou de best-of-75 playoff-serie moeten spelen. Ik hou zeker van honkbal, maar ik kan me niet voorstellen dat ik nog steeds met dezelfde intensiteit naar World Series Game 63 zou kijken als nu naar elke Fall Classic-game. Bovendien zou de MLBPA niet meedoen, en de kalender zou dat sowieso praktisch onmogelijk maken.

Zelfs als het team met de meeste overwinningen een thuisvoordeel krijgt elk spel weegt de dobbelstenen niet drastisch. Uitgaande van een thuiswinstpercentage van .535 en gelijkwaardige teams, zou de thuisploeg een best-of-13 series nodig hebben om een ​​60/40 favoriet te worden; Om de kansen te verhogen naar 2-tegen-1, zouden we er een best-of-39-serie van moeten maken. Om te experimenteren heb ik series gesimuleerd met de normale post-season verdeling van het thuisvoordeel (één extra wedstrijd) tussen twee teams, waarbij het thuisteam .020 beter wint dan zijn tegenstander (iets meer dan drie overwinningen in een seizoen). Vervolgens heb ik de cijfers berekend voor hoe vaak het betere team naar verwachting zou winnen, op basis van de lengte van de serie.

Dus wat betekent dit allemaal? Naar alle waarschijnlijkheid is het thuisvoordeel in de play-offs op geen enkele manier veranderd. En dat is nog niet echt alles Dat in de eerste plaats een groot probleem. Zonder de aard van het naseizoen significant te veranderen – agressieve veranderingen zoals het vereisen dat de laaggeplaatste team sweep in de Wild Card-serie vooruit gaat – heeft honkbal een zeer beperkt vermogen om individuele play-offteams te belonen op basis van hun resultaten in het reguliere seizoen. Het thuisvoordeel wordt niet verbroken; het werkt op de uiterst beperkte manier die je zou verwachten. Als de Dodgers dit jaar de Yankees verslaan in de World Series, zal dat waarschijnlijk niet zijn omdat ze nog één mogelijke thuiswedstrijd beloond kregen.