Veel succes met het vinden van juridische vertegenwoordiging als u Palestina steunt

Afgelopen februari dienden twee leden van de gemeenschap van Columbia University een klacht tegen mij in bij de universiteit Bureau voor gelijke werkgelegenheid en positieve actiewaarbij ik beschuldigde dat mijn verdediging van het recht van onze studenten om te protesteren tegen de aanhoudende genocide in Gaza een vijandige omgeving voor Israëli's op onze campus creëerde. Ik huurde onmiddellijk het beste advocatenkantoor dat ik kende in – Outten & Golden – om mij te vertegenwoordigen, maar vijf maanden later dumpte het kantoor mij als cliënt, zonder voorafgaande kennisgeving of uitleg. Later hoorde ik van insiders bij het bedrijf dat ik als cliënt was afgezet op aandringen van één partner in het bedrijf. Duidelijke ethische richtlijnen die gelden voor de beroepsgroep verbieden dit soort gedrag: een kantoor kan om vrijwel welke reden dan ook besluiten een cliënt niet in dienst te nemen, maar zodra zij ermee instemmen een cliënt te vertegenwoordigen, kunnen zij deze niet zomaar in de steek laten, omdat sommige advocaten in de sector firma uitte persoonlijk ongemak. Integendeel, de ethische regels stellen dat het kantoor verplicht is professioneel oordeel uit te oefenen “uitsluitend in het voordeel van de cliënt en vrij van compromitterende invloeden en loyaliteit.”

Het besluit van Outten & Golden om mij als advocaat te dumpen was zo duidelijk onethisch nam ontslag bij het bedrijf na 24 jaar partner te zijn geweestomdat ze niet betrokken wil worden bij het flagrant onethische gedrag van haar collega's. Ik heb toen een ethische klacht tegen Outten & Golden bij de New York State Bar en drong er bij hen op aan om te constateren dat het bedrijf zijn loyaliteitsplicht jegens mij als cliënt heeft geschonden.

Outten & Golden's antwoord in de media doet de klacht van de balie lijken alsof een advocatenkantoor een bedrijf is, net als Macy's of McDonald's, waar een eigenaar diensten aan elke klant kan weigeren als het voortzetten van de dienstverlening slecht is voor de zaken. Maar de rechtspraktijk is anders; In tegenstelling tot werknemers van een warenhuis of restaurant zijn advocaten gebonden aan unieke ethische verplichtingen tegenover hun cliënten en het beroep. Op de eerste bijeenkomst van de New York City Bar Association in 1876 waarschuwde de gouverneur van New York, Samuel Tilden, ervoor om de wet niet simpelweg te zien als een andere manier om winst te maken, en merkte op dat de redenen om zich in een professionele organisatie te organiseren waren om de normen van het beroep te verhogen en om een ​​hoger publiek goed te dienen. Dit omvatte speciale en strenge loyaliteitsplichten jegens de klanten – iets wat Macy's niet verplicht is aan klanten die naar de winkel komen om kleding te kopen. Toen Paul Clement, een conservatieve advocaat bij de firma King & Spalding, in 2011 ontslag nam als partner bij de firma omdat sommige van zijn partners de cliënten van Clement problematisch vonden, besloot Clement schreef aan de voorzitter van het bedrijf:

Ik neem ontslag vanuit de diepgewortelde overtuiging dat een vertegenwoordiging niet mag worden opgegeven omdat de rechtspositie van de cliënt in bepaalde kringen uiterst impopulair is. Het verdedigen van impopulaire standpunten is wat advocaten doen. Het rechtssysteem van de tegenstander is ervan afhankelijk, vooral in gevallen waarin de emoties hoog oplopen. Pogingen om elke vertegenwoordiging van één kant van een juridische controverse te delegitimeren vormen een ernstige bedreiging voor de rechtsstaat. Er is veel gezegd over het feit dat we aan de verkeerde kant van de geschiedenis staan. Maar wat de merites betreft, of het aan de goede of de verkeerde kant van de geschiedenis staat, is een vraag voor de cliënten. Als het om advocaten gaat, is de zekerste manier om aan de verkeerde kant van de geschiedenis te staan, het in de steek laten van een cliënt ondanks vijandige kritiek.

In 1962 hield Eugene Rostow, destijds decaan van de Yale Law School, een toespraak op de jaarlijkse bijeenkomst van de State Bar of California, waarin de advocatuur werd bestraft omdat ze tekortschoot in haar plicht om alle mensen met juridische behoeften te vertegenwoordigen, ongeacht de impopulariteit van hun oorzaak. Hij noemde specifiek de Japanse Amerikanen in de jaren veertig, wier gehele bevolking werd geïnterneerd en wier land in beslag werd genomen; de vele mensen die er in de jaren vijftig van werden beschuldigd communist te zijn; en zwarte burgerrechtenactivisten en blanke Freedom-rijders in het Zuiden die routinematig werden gearresteerd vanwege hun activisme tegen de segregatie van Jim Crow.

Op deze momenten, zo zei Dean Rostow, heeft het onvermogen van advocaten om de speciale rol te erkennen die het beroep speelt in een functionerende democratie ‘door de geschiedenis heen aanleiding gegeven tot ernstige bezorgdheid, toen advocaten aarzelden om cliënten te accepteren die gewelddadig impopulair waren, of betrokken waren bij controverses die sterke vijandige gevoelens opwekten.”

Het huidige moment heeft aanleiding gegeven tot soortgelijke ernstige zorgen. Iedereen die, net als ik, de waardigheid en rechten van de Palestijnen heeft verdedigd en als gevolg daarvan de negatieve gevolgen ondervindt, zal het bijna onmogelijk vinden om een ​​advocaat in de arm te nemen om hen te vertegenwoordigen wanneer zij hun baan verliezen of van hun universiteit worden gestuurd.

Ik heb een klacht ingediend tegen Outten & Golden, niet alleen vanwege wat ze mij hebben aangedaan, maar ook om licht te werpen op het grotere probleem van advocatenkantoren die wraak nemen op rechtenstudenten en advocaten die mogelijk hebben deelgenomen aan protesten in verband met de acties van Israël in Gaza. Zoals Dean Rostow het verwoordde: “Het echte probleem is, zoals ik het zie, of advocaten de wet vertegenwoordigen als ambtenaren van de rechtbank, of dat ze niet meer zijn dan betaalde agenten voor de belangen en vooroordelen van hun vaste en verwachte cliënten.”

Sinds afgelopen november, toen studenten op campussen in het hele land begonnen te protesteren tegen de disproportionele reactie van het Israëlische leger op de aanslagen van 7 oktober door Hamas, het begin van wat een genocide zou blijken te zijn, kreeg ik telefoontjes van rechtenstudenten over de hele wereld. land. Eén zat in haar laatste jaar rechten en had na haar afstuderen een aanbod aanvaard om bij een groot ondernemingsrechtkantoor te gaan werken. Ze had een e-mail ontvangen van de HR-afdeling van het bedrijf, waarin haar werd meegedeeld dat ze alleen welkom zou zijn om in augustus bij het bedrijf te komen werken als ze een verklaring ondertekende die ze hadden opgesteld waarin ze elke connectie met Hamas ontkende. Ze was niet betrokken geweest bij de studentenprotesten en had ook niets over Gaza op sociale media gepost. Het probleem van het bedrijf met haar was dat ze moslim was en een hoofddoek/hijab droeg. Ik stelde voor dat ze het kantoor zou vragen of ze elke nieuwe advocaat een soortgelijke verklaring zouden laten ondertekenen, en toen ze dat deed, zeiden ze: ‘Nee, alleen jij.’ Ik vertelde haar dat er geen twijfel over bestond dat ze werd gediscrimineerd op basis van haar religie, maar dat als ze een klacht tegen hen zou indienen, het onwaarschijnlijk was dat ze ooit een baan bij een groot advocatenkantoor zou krijgen. Zij ondertekende de verklaring. Haar ervaring was nog maar het begin.

Sinds de aanval op Israël een jaar geleden en de Israëlische aanval op Gaza die daarop volgde, hebben advocatenkantoren dat wel gedaan vacatures ingetrokken voor rechtenstudenten en hebben ontslagen nieuw aangenomen advocaten die deelnamen aan protesten of hun steun uitten voor de Palestijnen op sociale media. Sommige bedrijven voeren nu antecedentenonderzoek uit van rechtenstudenten die solliciteren bij advocatenkantoren om te bepalen of ze hebben deelgenomen aan protesten of slechts lid waren van studentengroepen die protesteerden. Kennelijk hebben sollicitanten bij bepaalde bedrijven De New York Times geeft toe: “zouden onder de loep genomen kunnen worden, zelfs als ze geen problematische taal gebruikten, maar wel betrokken waren bij een protest waar anderen dat wel deden.”

De juridische gemeenschap wordt momenteel op de proef gesteld in haar toewijding aan haar beleden ethiek en waarden, net zoals dat in de jaren veertig, vijftig en zestig het geval was. Tot nu toe heeft de beroepsgroep als geheel deze test niet doorstaan. De Lawyers Committee for Civil Rights Under Law werd in juni 1963 opgericht op verzoek van president John F. Kennedy om de belangrijkste advocaten van het land te mobiliseren om burgerrechtenactivisten te vertegenwoordigen die in het Zuiden waren gearresteerd omdat geen enkele andere advocaat dat zou doen. Het kan zijn dat de tijd is aangebroken om een ​​soortgelijke organisatie op te richten om de leidende advocaten van het land te mobiliseren om de Palestijnen en hun bondgenoten te vertegenwoordigen, aangezien bijna niemand in de juridische gemeenschap daartoe bereid is.