Twee eenvoudige lessen voor democraten om de arbeidersklasse te winnen

In 1964 schilderden de Democraten de Republikeinse presidentskandidaat Barry Goldwater af als het onstabiele genie van zijn tijd, en zeiden tegen de kiezers: “Je weet in je lef dat hij gek is.” De campagne van president Lyndon Johnson voerde de aanvallen op de geschiktheid van Goldwater voor het ambt op in een beruchte tv-advertentie van 7 september waarin een jong meisje de bloemblaadjes van een madeliefje telde voordat ze doorsneed tot een paddestoelwolk. De conclusie van de advertentie wordt verteld door Johnson, die waarschuwt: 'Dit is de inzet: een wereld creëren waarin al Gods kinderen kunnen leven, of de duisternis ingaan. We moeten óf van elkaar houden, óf we moeten sterven.’

In 2024 herhaalt de Democratische Partij het speelboek van Johnson, waarbij ze Trump en Vance afdoen als “raar” en hen afschildert als een existentiële bedreiging voor de toekomst van ons land. Maar waar 'Daisy' misschien een rol heeft gespeeld bij het veiligstellen van Johnson's verpletterende overwinning, lijkt het tegenovergestelde waar te zijn voor Harris.

Een recente opiniepeiling, uitgevoerd door het Center for Working Class Politics (CWCP) en YouGov onder 1.000 kiezers in Pennsylvania, testte de kracht van de boodschap van Kamala Harris rond Trump als een bedreiging voor de democratie aan de hand van verschillende andere belangrijke thema’s in de campagne: economie, populisme, abortus en immigratie. – om te bepalen welke berichtgevingsbenaderingen het beste en het slechtste zijn.

De resultaten waren ondubbelzinnig: berichten over Trump als bedreiging voor de democratie presteerden slechter dan alle andere oproepen. Het lag 9 procentpunten achter op de meest populaire boodschap die werd getest – die zich richtte op economisch populisme – en werd het minst favoriet onder vrijwel alle demografische groepen, waaronder onafhankelijken en Republikeinen, mannen en vrouwen, kiezers op het platteland en in de steden, vakbonds- en niet-vakbondsleden, en meer. .

De berichtgeving over Trump en de democratie presteerde bijzonder slecht onder de uiterst belangrijke kiezers uit de arbeidersklasse van Pennsylvania, die deel uitmaken van de verkiezingen meerderheid van het electoraat van de staat. Ongeacht hoe de CWCP/YouGov-peiling klasse meette – op basis van inkomen, opleiding of beroep – was het bang maken van kiezers met retoriek over Trump en democratie de meest ineffectieve aanpak.

Bovendien was de schade die deze berichten aan de steun van Harris toebrachten in vergelijking met de meest succesvolle geteste berichten veel groter onder respondenten uit de arbeidersklasse dan onder Pennsylvanians als geheel: de berichten over Trump als bedreiging voor de democratie kregen 13 en 12 procentpunten minder steun dan de top. -het uitdragen van de Harris-boodschap onder respectievelijk respondenten zonder universitair diploma en arbeiders.

Dit is les #1 voor de Democraten: Trump aanvallen als een bedreiging voor de democratie is een verliezende strategie.

Wat de werkelijke dreiging van een tweede presidentschap van Trump ook mag zijn, de meeste kiezers die Harris nodig heeft om te winnen in belangrijke swing states maken zich daar niet zo druk over. Trump mag dan een leugenaar en een vreselijk mens zijn, maar dat zijn de meeste politici in de ogen van veel kiezers ook. Ja, hij zegt gekke en zelfs gevaarlijke dingen, dat geven ze toe, maar ze nemen zijn gebrul niet zo serieus.

Wat ze wel serieus nemen, is het gevoel dat politici niets om hen geven en hun beloften nooit nakomen. Welke empirische geldigheid deze beweringen ook hebben, ze vormen een begrijpelijke reactie daarop decennia van loonstagnatieeen Democratische Partij die dat wel heeft steeds verder weggedreven van de traditionele arbeidersbasis en jaren van post-Covid-inflatie.

In plaats van de Amerikanen aan te sporen op Harris te stemmen omdat Trump zoveel erger zou zijn, bleek uit de CWCP/YouGov-enquête dat de beste aanpak het innemen van een sterk economisch populistisch standpunt was.

Dit is de boodschap die we hebben getest als vertegenwoordiger van een sterk economisch populisme:

De Amerikanen uit de arbeidersklasse hebben het moeilijk, terwijl de miljardairs alleen maar rijker worden. We betalen te veel voor benzine, boodschappen en zelfs de medicijnen die we nodig hebben. Het wordt tijd dat we opkomen tegen grote bedrijven en de politici in Washington die hen dienen. Ik zal vechten om de kosten van geneesmiddelen op recept te beperken, de prijsopdrijving hard aan te pakken, ervoor te zorgen dat bedrijven hun eerlijke deel betalen en een einde te maken aan belastingvoordelen voor oplichters van miljardairs. Het is tijd om werkende gezinnen op de eerste plaats te zetten.

We schreven het om tegemoet te komen aan de woede en frustratie van de Amerikaanse arbeiders omdat ze achterop zijn geraakt, terwijl miljardairs en hun handlangers in Washington alleen maar rijker worden, en om te beloven prioriteit te geven aan arbeidersgezinnen.

Deze bevinding komt overeen met eerdere onderzoeken uitgevoerd door de CWCP testte de kracht van populistische boodschappen door hypothetische Democratische congreskandidaten en onderzocht de echte wereld electorale impact van populistische retoriek onder bijna 1.000 Democratische Congreskandidaten voor 2022.

In onze meest recente opiniepeiling presteerden sterke economisch-populistische berichten niet alleen beter dan alle andere soundbites die in de enquête werden getest onder Republikeinen, plattelandskiezers, arbeiders en respondenten zonder universitair diploma, maar waren ze even of bijna net zo populair als relatieve op andere boodschappen uit alle belangrijke kiesdistricten van de Democratische basis – zoals Afro-Amerikanen, vrouwen, kiezers in de steden, kiezers onder de dertig, dienstpersoneel en professionals.

Met andere woorden: uit het onderzoek bleek dat populistische boodschappen aantrekkelijk zijn voor demografische groepen waarmee de Democraten de afgelopen jaren te kampen hebben gehad, en dat er weinig electorale afwegingen bestaan ​​tussen andere belangrijke groepen in de Democratische coalitie.

Helaas echter de campagne van Harris recente berichten is veel minder gericht op economisch populisme dan op Trump als bedreiging voor de democratie. Van de 25 tv-advertenties voor de Harris-campagne die tussen 15 september en 15 oktober op de Harris YouTube-pagina werden geplaatst, stond Trump als bedreiging voor de democratie of zijn incompetentie als leider centraal in acht – meer dan enig ander thema. Daarentegen werd het economisch populisme in slechts drie advertenties gecentreerd, en werden de economische elites – afgezien van Donald Trump zelf – in slechts vier advertenties genoemd.

Andere thema's van Harris' recente tv-spots waren de economie, gezondheidszorg, immigratie en abortus. Uit de CWCP/YouGov-enquête blijkt dat elk van deze benaderingen de voorkeur verdient boven berichten rond Trump als een bedreiging voor de democratie, maar geen enkele zou zo effectief zijn als economisch populisme.

Belangrijk is dat de boodschap van de opiniepeiling over het economisch populisme niet Harris' eigen taal gebruikte, maar in plaats daarvan verder ging dan de populistisch geïnspireerde boodschap die zij tijdens haar campagne soms naar voren brengt. Om Harris' eigen populistische retoriek te evalueren, bevatte het onderzoek een boodschap die rechtstreeks uit haar eigen taal kwam en waarin op Wall Street en in de bestuurskamers van bedrijven rotte appels worden aangeklaagd voor prijsopdrijving en belastingontduiking, terwijl werd erkend dat de meeste bedrijven zich wel degelijk aan de regels houden.

Daarentegen werd in de sterk populistische boodschap van de opiniepeiling agressievere taal gebruikt tegen de economische elites, werd de hebzucht van de elites rechtstreeks tegenover het lijden van de Amerikaanse arbeiders geplaatst, en werd niet alleen de economische elites (zoals in Harris' eigen populistische boodschappen) maar ook politici in Washington de schuld gegeven van het in de steek laten van de Amerikaanse machthebbers. werknemers.

Les #2 voor Democraten: Kiezers uit de arbeidersklasse zullen luisteren als je hen laat zien dat je hun frustraties hoort en zich meer identificeren met de werkende mensen dan met de elites op Wall Street of in Washington – elites waarvan veel arbeiders instinctief aannemen dat jij ze vertegenwoordigt.

Een beroep op de kiezers uit de arbeidersklasse is effectiever als het wordt gedaan kandidaten uit de arbeidersklasseen Harris heeft duidelijk een eliteachtergrond, maar populistische oproepen hebben historisch gezien ook andere kandidaten een voordeel gegeven. In het verleden hebben absurd rijke kustelites, van Franklin Roosevelt tot Donald Trump, met succes contact gelegd met de werkende bevolking door de taal van het economisch populisme te gebruiken.

Het zal uiteraard vergt veel meer dan aanpassingen aan het bericht om een ​​blijvende Democratische meerderheid op te bouwen die de winsten kan waarmaken die Amerikaanse arbeiders al zo lang zijn beloofd. Maar op de korte termijn zijn er enkele eenvoudige stappen die de Democraten kunnen nemen om hun kansen tegen de MAGA-natie te vergroten: houd op met je voor te stellen dat de meeste swingende kiezers ontroerd kunnen worden door enge boodschappen over de autoritaire neigingen van Trump, en concentreer je in plaats daarvan op het verbinden met werkende Amerikanen op basis van hun verstand. van desillusie dat de economie tegen hen is opgezet en dat politici niets om hen geven.