Senator John Thune, RS.D., spreekt nadat hij tot meerderheidsleider in de Senaat is gekozen voor het 119e congres na de Republikeinse leiderschapsverkiezingen in de Senaat op 13 november.
Kevin Dietsch/Getty Images
onderschrift verbergen
bijschrift wisselen
Kevin Dietsch/Getty Images
De genomineerden voor verschillende belangrijke kabinetsposten in de nieuwe regering van de nieuwgekozen president Donald Trump hebben ambtenaren in Washington deze week overrompeld en een vuurstorm van kritiek veroorzaakt – niet alles van de Democraten.
Op dit moment dekt de nieuw gekozen meerderheidsleider in de Senaat, John Thune uit South Dakota, zijn weddenschappen af. “Niets van dit alles zal gemakkelijk zijn”, zei hij donderdag.
Dat is een understatement, aangezien ten minste vier van Trumps keuzes voor de tweede termijn tot nu toe in aanmerking zouden kunnen komen als ‘probleemgenomineerde’. Elk van hen zou het middelpunt kunnen zijn van negatieve berichtgeving in de media en de oorzaak kunnen zijn van enorm ongemak voor de Republikeinse senatoren, die moeten stemmen om dit te bevestigen.
Trump heeft duidelijk gemaakt dat hij verwacht dat zijn partijleden zich aan de regels zullen houden, en als ze dat niet doen, heeft hij vaak manieren gevonden om hen te omzeilen. Thune wordt gerespecteerd door zijn collega's en is zeer geliefd bij zijn GOP-collega's. Hij werkte hard en haalde indrukwekkende sommen geld op om zijn partij te helpen de meerderheid dit najaar terug te winnen. Maar binnenkort zal hij feitelijk voor een keuze staan tussen de eisen van Trump en de politieke en persoonlijke voorkeuren van de Republikeinse senatoren die hem als leider hebben gekozen. Als die samenvallen, zoals gewoonlijk, prima. Als ze dat niet doen, zal Thune een compromis moeten vinden of partij moeten kiezen.
De slungelige South Dakotan staat voor een grote opgave. Trump heeft duidelijk gemaakt dat hij de grondwettelijke plicht van de Senaat om te adviseren en in te stemmen met dergelijke benoemingen niet als heilig beschouwt. Hij wil deze ambten mogen vervullen door gebruik te maken van de bevoegdheid „recesafspraak“.. Oorspronkelijk gemaakt om met echte noodsituaties om te gaan de moeilijkheden van het reizen in de 18e eeuwDeze macht is zo nu en dan gebruikt om een recalcitrante Senaat te omzeilen.
President George W. Bush maakte er gebruik van installeer John Bolton als ambassadeur van de VS bij de Verenigde Naties in 2005 (waarbij hij een senaatscommissie omzeilde waarin senior democraat Joe Biden en een lid van de eerste termijn met de naam Barack Obama zitting hadden.) Bolton vervulde deze functie op die basis en heeft zijn langlopende carrière voortgezet als een leidende havik op het gebied van militair en buitenlands beleid. . Tijdens zijn eerste termijn was hij zelfs de nationale veiligheidsadviseur van Trump.
Die ervaring bracht Bolton ertoe een vernietigende kritiek op Trump te schrijven in 2020. Deze week belde hij Trump die Tulsi Gabbard had uitgekozen om te dienen als zijn directeur van de nationale inlichtingendienst (DNI). „de slechtste kabinetsbenoeming in de geschiedenis.“
De week begon rustig genoeg met het nieuws dat Trump senator Marco Rubio uit Florida als zijn minister van Buitenlandse Zaken wilde hebben. Senatoren hebben er zelden bezwaar tegen dat een van hun eigen leden tot kabinetsstatus wordt verheven, zolang ze maar even politiek betrouwbaar zijn als Rubio.
Pete Hegseth loopt naar een lift voor een ontmoeting met de nieuwgekozen president Donald Trump in de Trump Tower in New York op 15 december 2016.
Evan Vucci/AP
onderschrift verbergen
bijschrift wisselen
Evan Vucci/AP
Er begonnen echte problemen te ontstaan toen Pete Hegseth, een legerdierenarts bekend om zijn weekendcommentaar op Fox News, werd benoemd tot minister van Defensie. Hoewel hij een veteraan is van de missies in Irak en Afghanistan, heeft hij niet de achtergrond die senatoren gewend zijn van iemand die is aangesteld als hoofd van het ministerie van Defensie. Hegseth komt vaak voor aanvallen op de geüniformeerde leiding van de strijdkrachten Er is onder meer gesproken over het ontslaan van huidige generaals, ook op het hoogste niveau. Sommige externe waarnemers vonden het moeilijk te geloven dat Trump deze keuze serieus meende, en suggereerden dat de nieuwgekozen president vooral het Pentagon een kans voor de boeg gaf.
Maar Trump 2.0 was nog maar net begonnen.
Neem Tulsi Gabbard, de keuze van Trump als nieuwe directeur van de nationale inlichtingendienst. Gabbard is een andere veteraan die kritisch staat tegenover 'eeuwige oorlogen'. Ze was ook korte tijd een Democratisch lid van het Huis van Afgevaardigden voordat ze een Trump-fan werd. Maar dat alles zou voor de senatoren weinig tot geen probleem zijn.
Dit is wat het zou kunnen zijn: Gabbard heeft geen hoge militaire of nationale veiligheidservaring en heeft deze verworven een reputatie als verdediger van Vladimir Poetin en de Russische invasie van Oekraïne, die zij de schuld gaf aan de vijandige houding van president Biden en de NAVO-alliantie jegens Rusland. Commentatoren, waaronder enkele conservatieven, hebben zich hardop afgevraagd hoe diep dit precies is Gabbards sympathie voor de standpunten van Poetin zou kunnen verdwijnen.
Voormalig vertegenwoordiger Tulsi Gabbard betreedt het podium tijdens een campagnebijeenkomst voor voormalig president Donald Trump op 3 november in Lititz, Pennsylvania.
Michael M. Santiago/Getty Images
onderschrift verbergen
bijschrift wisselen
Michael M. Santiago/Getty Images
Toch werden deze ontluikende controverses overschaduwd door nieuws dat Trump had verkozen omstreden Florida Rep. Matt Gaetz wordt zijn procureur-generaal. Gaetz is het onderwerp geweest van een onderzoek van de House Ethics Committee naar beschuldigingen van sekshandel en drugsgebruik dat in 2021 begon. Gaetz nam abrupt ontslag uit het Congres voordat een commissierapport kon worden vrijgegeven. Spreker Mike Johnson drong er vervolgens bij de commissie op aan haar rapport niet vrij te geven.
De beschuldigingen waren ook door de FBI onderzocht, maar er zijn geen aanklachten ingediend. Gaetz had het allemaal bestempeld als een nieuwe heksenjacht tegen Trump.
Gaetz heeft duidelijk gemaakt dat zijn woede op het ministerie van Justitie net zo intens is als die van Trump.
Gaetz heeft een aantal fans in de Senaat, maar ook daar zijn er meer dan normaal critici. Als je al je nieuws van de televisie haalt, zou je kunnen denken dat zijn nominatie het grootste verhaal is sinds, nou ja, het laatste aan Trump gerelateerde schandaal of verontwaardiging. Gematigde senatoren uiten hun zorgen, maar merken er ook iets van op het belang van het advies- en instemmingsproces van de Senaat.
Vertegenwoordiger Matt Gaetz, R-Fla., loopt het podium op op de derde dag van de Republikeinse Nationale Conventie in Milwaukee op 17 juli.
Chip Somodevilla/Getty Images
onderschrift verbergen
bijschrift wisselen
Chip Somodevilla/Getty Images
En als afsluiting van een week vol showstoppers kondigde Trump aan dat de antivaccinatieactivist en voormalige onafhankelijke presidentskandidaat Robert F. Kennedy Jr. zou zijn secretaris van de afdeling Volksgezondheid en Human Services worden. Dat geeft hem de verantwoordelijkheid voor de Food and Drug Administration, de National Institutes of Health en talloze programma's die medische zorg bieden en het publiek beschermen. Trump zei dat hij en Kennedy ‘Amerika weer veilig en gezond zouden maken’.
Er zijn in het verleden controversiële keuzes geweest, maar het leek zeer waarschijnlijk dat deze keuzes de instanties waarop ze toezicht zouden houden, tegenwerken. Dat bleek inderdaad de bedoeling te zijn.
Als er maar één controversiële kandidaat was die alle aandacht op zich zou nemen, zou een intrekking van een nederlaag in de commissie of in de zaal waarschijnlijk lijken – of zelfs waarschijnlijk.
Maar op het 119e congres is het verre van zeker dat een aanzienlijk aantal Republikeinen in de Senaat zal verschijnen om zich tegen een van deze genomineerden te verzetten. Ze kunnen hun bezwaren op verschillende manieren kenbaar maken, inclusief off-the-record opmerkingen. Maar het zal er niet toe doen, tenzij ten minste vier van hen zich verenigen om een verenigd standpunt in te nemen in de Senaat van 53-47. Maar dat zou enorme gevolgen kunnen hebben voor de weinige Republikeinse senatoren die stand hielden.
Trump staat bekend om zijn retorische blunder en krachtige persoonlijkheid. Zijn aanhangers kunnen het internet overspoelen en deze effecten versterken. Maar hoe onaangenaam zo’n vlammenpartij ook moet zijn, in ieder geval een paar senatoren hebben laten zien dat ze tegen een beetje hitte kunnen.
Waar zij zich waarschijnlijk zorgen over maken zijn de kiezers van Trump, vooral nu Trump een tweede verkiezing heeft gewonnen en zowel de volksstemming als zijn grootste aandeel tot nu toe in het Electoral College heeft behaald.
Republikeinse ambtsdragers weten dat de kiezers van Trump grotendeels hun kiezers zijn. Ze weten dat als ze zich opnieuw kandidaat stellen, ze deze stemmen nodig zullen hebben bij de algemene verkiezingen en mogelijk ook bij een Republikeinse voorverkiezingen.
Niet elke Republikeinse kiezer zou het kwalijk nemen als zijn of haar senator zich tegen Trump zou verzetten, zeker niet. Maar wees erop voorbereid dat de Republikeinen in de Senaat berekenen dat het verzet tegen Trump op iets opmerkelijks in de komende twee jaar neerkomt op het uitnodigen van een primaire uitdager in hun volgende verkiezingscyclus.
En zelfs als de gevestigde exploitanten er vertrouwen in hebben dat ze in de tussentijd de hekken kunnen herstellen en een primaire uitdaging kunnen overwinnen, putten primaire gevechten hun campagnemiddelen uit. Ze dwingen de gevestigde exploitanten ook om een hardere, partijdige lijn te volgen om de nominatie vast te houden. En ze geven een president van dezelfde partij een aanzienlijke mate van invloed. Dat is al lang het geval, zelfs voordat de persoonlijkheid van Trump erbij betrokken was.
