Rechts bedenkt zijn eigen horrorverhaal om ‘Anderen’ als monsters te casten

Het is een beangstigend seizoen en velen van ons voelen zich achtervolgd door sinistere krachten – geen horrorfilm vereist. Nu de presidentsverkiezingen in aantocht zijn en de nazi’s zich publiekelijk verzamelen, verzint rechts zijn eigen horrorverhaal – een verhaal waarin bibliothecarissen, leraren, wetenschappers, migranten, moslims en queer- en transgenders als monsters worden afgeschilderd. In haar nieuwe boek, Wild Faith: hoe christelijk rechts Amerika overneemtTalia Lavin onderzoekt de obsessie van rechts met demonen, bezetenheid en apocalyptische profetieën, terwijl ze de opkomst van milities, sekten en showmannen in kaart brengt die rechts tot de bedreigende kracht hebben gemaakt die het vandaag de dag is. Lavins boek is niet alleen prachtig geschreven, maar ook een doordachte, essentiële analyse van het geloof, de terreur en de ambitie die fundamentalistische christenen ertoe aanzetten de Verenigde Staten naar hun beeld te hervormen. Ter gelegenheid van Halloween sprak ik met Lavin over de erfenis van de satanische paniek, de rol van horrorfilms in de rechtse politiek en hoe rechts bijgeloof complottheorieën voedt.

Dit interview is voor de duidelijkheid licht bewerkt.

Kelly Hayes: In je boek schrijf je: “Dezelfde motivaties die tot de satanische paniek hebben geleid, leven nog steeds in de Verenigde Staten en blijven de politiek, het expertisme en het beleid van ons land beïnvloeden.” Kun je daar meer over zeggen?

Talia Lavin: De doctrine van geestelijke oorlogvoering, die erg populair is onder evangelicals, stelt in feite dat er een klein kader van rechtvaardige christenen is die, naast engelen, actief strijden tegen demonen in de Amerikaanse publieke sfeer. In de politiek, cultuur en gewoon in het dagelijks leven. Er is dus een enorm publiek voor het idee van het demonische in het dagelijks leven, en hiermee bedoel ik letterlijke demonen, Satans handlangers. Je ziet dit de hele tijd in de politiek weerspiegeld – ‘democraat’ is voor veel mensen een letterlijke term, en natuurlijk, tijdens de bijeenkomst van Trump in Madison Square Garden, noemde een spreker Kamala de ‘antichrist’ – het idee dat het verslaan van het bovennatuurlijke kwaad echt tastbaar aanwezig is in het dagelijks leven is heel gebruikelijk bij religieus rechts. Dat komt bovenop de specifieke beschuldigingen tegen werknemers in de kinderopvang en leraren die 'verzorgers' zijn en de jeugd corrumperen, die de afgelopen jaren echt een nieuwe munt hebben gekregen. Ook in het algemeen neigt het samenzweerderige denken in de VS echt naar het spirituele domein. QAnon stelde Hillary niet alleen maar als slecht, maar als iemand die het bloed van kinderen dronk tijdens satanische rituelen, op manieren die sterk leken op datgene waarvan de kinderdagverblijven die in de satanische paniek terechtkwamen, werden beschuldigd. En natuurlijk werd dat denken opgenomen in de Republikeinse mainstream in plaats van te verdwijnen.

Kun je de rol van films beschrijven zoals Het kindje van Rozemarijn En De exorcist bij het aanwakkeren van zorgen over Satan?

Het is echt interessant! Je hebt een golf van films over Satan in de jaren '70, en vervolgens zijn de therapiesessies met 'hersteld geheugen' tussen psychiaters en patiënten van cruciaal belang voor de satanische paniek, die vaak gericht waren op het herstellen van vermeende herinneringen aan 'satanische rituele mishandeling'. En in veel gevallen waren wat patiënten zich ‘herinnerden’ specifiek scènes uit deze films. Het zette werkelijk een patroon neer voor een verschrikking van de duivel en van geheime kliekjes van satanaanbidders, en een mediabeeld van hoe dat eruit zou kunnen zien, en bracht het brullend in het Amerikaanse bewustzijn.

Ira Levin, de auteur van Het kindje van Rozemarijn – die in 1967 uitkwam en in 1968 een grote hitfilm werd – zei feitelijk dat zijn boek en de film deze trend echt aanwakkerden, en hij had er spijt van. In 2002 zei hij: 'Daar voel ik me schuldig over Het kindje van Rozemarijn geleid tot De exorcist, Het Omen. Een hele generatie is ontmaskerd en gelooft meer in Satan. Ik geloof niet in Satan. En ik denk dat het sterke fundamentalisme dat we hebben niet zo sterk zou zijn als er niet zoveel van deze boeken waren geweest.” Dus hier is de auteur van Het kindje van Rozemarijn gezegde, whoa daar, jongens, relax maar!

Levin schreef ook De Stepford-vrouwen, het is dus duidelijk dat hij veel te zeggen had over vrouwen en de samenleving en graag deze metaforische horrorlandschappen creëerde.

De exorcist leidde tot een echte rage van Amerikanen die geestelijke gezondheidsproblemen hadden of zich zorgen maakten over het feit dat hun kinderen om uitdrijvingen van verbijsterde katholieke priesters vroegen. Het leidde ook tot een heropleving van de ‘bevrijdingsbediening’, wat de protestantse versie is – het uitbidden van de demonen uit mensen tijdens deze zeer intense ceremonies. Tegenwoordig kun je een bevrijdingsminister bellen en zelfs een exorcisme op afstand via Zoom krijgen. Maar de kans is groot dat er een in jouw stad is! Ze zijn heel gebruikelijk. En de sites zeggen: 'Ben je moe? Onhandig? Depressief? Gespannen? Het zijn demonen.” Dat is echt heel logisch in een land waar de gezondheidszorg zo somber is als het onze. Het zou geweldig zijn als dat spul gewoon uit je zou kunnen worden gebeden zonder echt lange doorlooptijden voor specialisten en zonder vervolgacties, zelfverdediging of copays. Gooi de demonen gewoon in een emmer terwijl mensen je de handen opleggen, problemen opgelost! En duizenden mensen doen dit per jaar, of tienduizenden – genoeg dat “bevrijdingsbediening” zo wijdverspreid is en vermoedelijk financieel levensvatbaar.

Ik maak me echt zorgen over de toename van hoaxes en complottheorieën die we vandaag de dag zien. Hoaxes over migranten die huisdieren eten, hebben geleid tot bommeldingen in scholen, ziekenhuizen en overheidsgebouwen. Samenzweringstheorieën over HAARP en weercontrole hebben geleid tot doodsbedreigingen tegen meteorologen. We zien ook een demonisering van queer- en transgenders die doet denken aan de satanische paniek. Republikeinen karakteriseren alle boeken die de realiteit van queer- of transgenders behandelen als pornografie, en zeggen dat bibliothecarissen en leraren straffen moeten krijgen als ze kinderen aan dit materiaal blootstellen. Deze karakteriseringen van queer- en transgenders als een bedreiging voor kinderen voelen heel vertrouwd aan en zijn verbonden met rechtse religiositeit. Kunt u, in het licht van deze bedreigingen, vertellen hoe bijgeloof mensen vatbaarder maakt voor complottheorieën?

In de eerste plaats denigreer ik het religieuze geloof in het algemeen niet. Het gaat erom hoe je het gebruikt en hoe het zich in de wereld manifesteert. Wat specifiek religieus rechts betreft, denk ik dat het meer gaat om het zoeken naar patronen. Als je voortdurend op je hoede bent voor tekenen van de duivel die aan het werk zijn in de wereld, en als je de wereld begrijpt in termen van een oorlog tussen goed en kwaad met op hol geslagen handlangers van de duivel, begin je te zoeken naar tekenen dat het waar is. en proberen te ontcijferen wie aan de kant van de engelen staat en wie niet. Het meeste daarvan gaat alleen over politieke afstemming, maar de dingen worden behoorlijk snel behoorlijk raar. En de kans is groot dat als je op zoek bent naar tekenen van de duivel, veel dingen naar zwavel gaan ruiken. Je gaat hem vinden. Als je eenmaal in deze mentaliteit zit, waarin alles een soort scherm is voor deze occulte krachten, zul je in een meer samenzweerderige mentaliteit terechtkomen, op zoek gaan naar “bewijs” van je overtuigingen, en je Je gaat de werkelijkheid verdraaien totdat deze bij je angsten past. De term die ik er in het boek voor gebruik is 'apofenie'; het zoeken naar patronen is op hol geslagen, is heel wild geworden in de levens van mensen, totdat het bijna een verterende kracht is.

Waar ben je op dit moment het meest bang voor?

Oh god, dit is oneerlijk om iemand met een paniekstoornis te vragen. Het volstaat te zeggen dat het volgende week 5 november is. Het is een griezelige tijd om een ​​menselijke vrouw te zijn die in Amerika leeft!

Organiseren van mijn gedachten is een door lezers ondersteunde nieuwsbrief. Als u mijn werk waardeert, overweeg dan om vandaag nog een gratis of betaalde abonnee te worden. Er zijn geen betaalmuren voor de hier gepubliceerde essays, rapporten, interviews en fragmenten. Ik zou dit werk echter niet kunnen doen zonder de steun van lezers zoals jij, dus als je financieel kunt bijdragen, zou ik je hulp zeer op prijs stellen.