Het nieuws uit de frontlinie van Oekraïne is somber.
Wie de Amerikaanse verkiezingen ook wint, het begin van een nieuwe regering zou een kans moeten zijn voor een serieuze herevaluatie van het Amerikaanse beleid ten aanzien van de oorlog in Oekraïne. Want het is overduidelijk dat de huidige koers onhoudbaar is, en als deze wordt volgehouden, waarschijnlijk vroeg of laat zal leiden tot de ineenstorting van Oekraïne of tot directe betrokkenheid van de NAVO bij de oorlog met Rusland. Dit gebeurt nu inderdaad stilzwijgend toegegeven door sommige Amerikaanse commentatoren zoals Robert Kagan, hoewel hij niet bereid is de Amerikanen te vertellen dat ze oorlog moeten voeren om een Oekraïense nederlaag of een vredescompromis te voorkomen.
Het nieuws uit de Oekraïense frontlinie is somber. De Oekraïense strijdkrachten zijn zwaar in de minderheid en overtroffen in artillerie en munitie. Er zijn steeds meer tekenen van uitputtingdemoralisatie, desertieEn ontwijking van dienstverlening door zowel de elites als gewone mensen. Het Russische succes is gebaseerd op het feit dat Rusland eenvoudigweg over veel grotere hulpbronnen beschikt dan Oekraïne, zowel qua industrie als mankracht. Het heeft honderdduizenden nieuwe troepen kunnen rekruteren door ze te betalen zeer hoge lonentot zes maal de gemiddelde salarissen in de regio's waaruit zij afkomstig zijn.
Oekraïners en westerse haviken beweren dat meer westerse wapens een cruciaal verschil zullen maken; en als sommige van deze maatregelen in 2022 waren verstrekt, toen de Russische strijdkrachten in de minderheid waren en in ernstige wanorde verkeerden, hadden ze wellicht tot veel groter Oekraïens succes kunnen leiden. Nu is het Russische voordeel echter zo groot dat westerse bevoorrading weinig verschil kan maken.
De westerse industrie kan niet zoveel produceren als het aantal artilleriegranaten dat Oekraïne nodig heeft; de VS kunnen dat niet bieden voldoende luchtverdedigingssystemen naar Israël En Oekraïne En genoeg overhouden voor een mogelijke oorlog met China. En bovenal kan de NAVO niet meer soldaten voor Oekraïne produceren. De Duitse regering heeft al verklaard dat zij de militaire hulp bevriest, en zal dat ook doen snijhulp volgend jaar met bijna de helft naar Oekraïne en in 2027 met ruim 90 procent.
Huidig probleem
Geconfronteerd met deze realiteit worden westerse voorstanders van onvoorwaardelijke steun voor de volledige Oekraïense overwinning steeds wanhopiger. Begin dit jaar waren wij dat ook verteld door gepensioneerde generaal Ben Hodges dat het (echte) succes van Oekraïense raketten en drones bij het verdrijven van de Russische Zwarte Zeevloot van haar bases op de Krim betekende dat deze ook het Russische leger van de Krim konden verdrijven en het op de een of andere manier konden herwinnen voor Oekraïne ( na hij vertelde het ons in juni 2023 dat Oekraïne “de Krim tegen het einde van de zomer zou kunnen bevrijden”). Toen werd ons verteld dat de (echte maar zeer beperkte) Oekraïense inval in de Koersk-regio van Rusland een keerpunt in de oorlog. Nu wordt ons verteld dat Oekraïne mag schieten raketten geleid door Amerikaanse satellieten naar Rusland zal Oekraïne in staat stellen de oorlog te transformeren.
Het is waar dat de Oekraïense strijdkrachten met enorme kracht de Russen dwingen zeer langzaam op te rukken en daarbij zware verliezen toebrengen. Samen met de oorlogsmoeheid van een groot deel van de Russische bevolking en de Russische economische problemen zou dit Oekraïne in staat kunnen stellen een vredesregeling te bereiken die de Russische territoriale winsten zou beperken, en, hoewel het NAVO-lidmaatschap wordt uitgesloten, Oekraïne in staat zou kunnen stellen op een bepaald moment in de toekomst lidmaatschap van de Europese Unie te zoeken . Dit zou zeer pijnlijk zijn voor de Oekraïners, maar het zou historisch gezien nog steeds een grote overwinning zijn, en veel beter dan wat ze waarschijnlijk zullen krijgen als de oorlog voortduurt. Koppen zoals “Oekraïne moet het tij keren voordat het kan onderhandelen” zijn echter zinloos, als hiermee niet alleen een hardnekkige terugtocht wordt bedoeld, maar ook het terugdrijven van de Russen.
Tragisch genoeg hebben de Oekraïense regering en het westerse establishment het idee van een vredescompromis zo vaak veroordeeld en aangedrongen op een volledige Oekraïense overwinning, dat het nu heel moeilijk voor hen is om van koers te veranderen. Ze hebben inmiddels ook zo vaak de uitspraak uitgesproken argument dat als Poetin het zuidoosten van Oekraïne mag behouden, hij de NAVO zal gaan aanvallen, zodat ze dit misschien zelfs zijn gaan geloven onzin zich.
Een overtuigender argumentopgeschoven door bijvoorbeeld Ivan Krastev in de Financiële tijdenis dat Poetin, nu het Russische leger oprukt, momenteel geen prikkel heeft om vrede te zoeken; en dat zijn aanbod van een staakt-het-vuren in ruil voor de Oekraïense terugtrekking uit de steden Zaporizja en Cherson (geclaimd maar niet bezet door Rusland) volkomen onaanvaardbaar is.
Dit is in zoverre waar, maar het tegenargument is dat we pas kunnen ontdekken welke Russische voorwaarden absoluut zijn, en welke onderhandelbaar zijn, als we onderhandelingen met Rusland aangaan; en het starten van onderhandelingen betekent niet dat je de initiële Russische voorwaarden accepteert. Leden van het Russische establishment hebben dat wel gedaan voorgesteld mij de mogelijkheid voor dat Rusland, in ruil voor een neutraliteitsverdrag met uitzondering van het NAVO-lidmaatschap, verdere territoriale ambities zou opgeven.
Laten we deze suggestie privé doen en kijken wat de reactie van Moskou is. Sterker nog, geef neutrale machten als India en Brazilië de macht om dergelijke vredesvoorstellen aan de Russen te doen. Gezien de inspanningen die de Russische regering heeft geleverd om deze staten en de ‘mondiale meerderheid’ het hof te maken, zou het heel moeilijk voor haar zijn om een vredesinitiatief van hen af te wijzen.
De westerse steun aan Oekraïne moet tijdens de onderhandelingen worden voortgezet, zodat de Oekraïense strijdkrachten langzaam kunnen blijven terugvallen en zware verliezen kunnen toebrengen, waardoor de Russen kunnen worden aangemoedigd een compromis te aanvaarden. We moeten onszelf echter niet voor de gek houden dat onze steun voor onbepaalde tijd zal duren, of dat deze Oekraïne mogelijk kan helpen grondgebied terug te winnen dat het heeft verloren. We hebben daarom geen eerlijk en haalbaar alternatief om ook druk uit te oefenen op de Oekraïense regering om een vredescompromis te aanvaarden.
Als de volgende Amerikaanse regering deze koers niet volgt, bestaat er een ernstig risico dat het Oekraïense leger, net als de legers uit de Eerste Wereldoorlog na jaren van loopgravenoorlog, uiteindelijk zal instorten. Washington zal voor de keuze komen te staan tussen het accepteren van een zware Oekraïense nederlaag of direct ingrijpen en het riskeren – of zelfs verzekeren – van een nucleaire oorlog met Rusland. We moeten hopen dat de leiders van de volgende regering de intellectuele helderheid en de morele moed zullen hebben om dit te onderkennen, en dienovereenkomstig te handelen.
Kunnen we op jou rekenen?
Bij de komende verkiezingen staan het lot van onze democratie en fundamentele burgerrechten op het spel. De conservatieve architecten van Project 2025 zijn van plan de autoritaire visie van Donald Trump op alle bestuursniveaus te internaliseren als hij zou winnen.
We hebben al gebeurtenissen gezien die ons zowel met angst als met voorzichtig optimisme vervullen. De natie is een bolwerk geweest tegen desinformatie en een pleitbezorger voor gedurfde, principiële perspectieven. Onze toegewijde schrijvers hebben Kamala Harris en Bernie Sanders gesproken voor interviews, hebben de oppervlakkige rechts-populistische oproepen van JD Vance besproken en gedebatteerd over de weg naar een democratische overwinning in november.
Verhalen als deze en degene die u zojuist hebt gelezen, zijn van cruciaal belang op dit kritieke moment in de geschiedenis van ons land. Meer dan ooit hebben we onafhankelijke journalistiek met heldere ogen en diepgaande berichtgeving nodig om de krantenkoppen te begrijpen en feit van fictie te scheiden. Doneer vandaag nog en sluit u aan bij onze 160-jarige erfenis van het spreken van de waarheid aan de macht en het verheffen van de stemmen van voorstanders van de basis.
Gedurende 2024 en wat waarschijnlijk de beslissende verkiezing van ons leven zal zijn, hebben we uw steun nodig om de inzichtelijke journalistiek te blijven publiceren waarop u vertrouwt.
Bedankt,
De redactie van De natie
Meer van De natie
Nadat Trump en Vance ongegronde beweringen over Haïtiaanse migranten in het kleine stadje hadden verspreid, ging deze fotograaf kijken wie en wat daar werkelijk zijn.
Het nu stopzetten van de offensieve wapenoverdrachten zou de regering op een nieuw pad brengen – en Harris op één lijn brengen met de meerderheid van de Democraten die de voorwaarden voor wapenhulp aan Israël steunen.
Waleed Shahid voor De natie
Hun prominente rol in de voortdurende strijd voor de mensenrechten is door de staat met hevig optreden geconfronteerd.
Bij de eerste stemming sinds India de staatsstatus van Jammu en Kasjmir had ingetrokken, kwam de Nationale Conferentiepartij met de meeste zetels in de Wetgevende Vergadering naar voren.
Drie Palestijnse journalisten beschrijven hoe het is om verslag te doen midden in een genocide.
