Zelfgemaakte voedselpakketten waren een reddingslijn in de gevangenis. New York heeft ze verboden.

Rond de feestdagen roept het zien van mijn naam op de ‚Pakketkamerlijst‘ van de gevangenis altijd gevoelens op van geliefd zijn, familiale verbondenheid en dankbaarheid.

Toen ik zoutwatertaffy in mijn voedselpakket zag, wist ik dat mijn moeder Virginia Beach had bezocht, waar haar ouders woonden en waar ik het grootste deel van mijn zomers doorbracht met zwemmen in het meer in de achtertuin van mijn grootouders. Toen ze Junior’s cheesecake stuurde, weet ik dat ze me zachtjes wilde herinneren aan vroegere vreugden tijdens de feestdagen in New York City.

Natuurlijk zijn de mensen die pakketjes ontvangen niet beperkt tot de gedetineerde bevolking. Jongeren op het zomerkamp, ​​Amerikaanse militairen en mensen in het ziekenhuis kennen de bijzondere kracht van een zorgpakket dat van huis uit wordt verzonden. Voor gevangenen zijn thuispakketten, net als voor anderen, een knuffel die sommige dierbaren niet persoonlijk kunnen geven.

Het doel van de gevangenispakketkamer is om onze verbondenheid met ‘thuis’ te behouden via post en artikelen die naar faciliteiten worden gestuurd, waaronder cultureel voedsel, kwaliteitskleding en nostalgische items, die met de hand zijn geselecteerd door dierbaren om te versterken dat twee dingen waar kunnen zijn: We zitten misschien gevangen, maar we zijn ook geliefd.

Tegenwoordig voelt het lopen naar het raam van de pakketkamer van de gevangenis echter meer als het aangaan van de eerste hoorzitting over de voorwaardelijke vrijlating na het uitzitten van een lange straf.

Niemand mag op de rand van een paniekaanval staan ​​als hij zijn spullen terughaalt. Maar dat is wat er in de gevangenissen van de staat New York gebeurt sinds de richtlijn voor de hele staat, 4911, in 2023 van kracht werd.

Tot 8 mei 2023 was de “Pakket en artikelen verzonden naar faciliteitenHet beleid was alomvattend en toch eerlijk met betrekking tot toegestane pakketkamerartikelen verzonden vanuit huis, vrienden of verkopers. De gigantische nieuwe richtlijn van 25 pagina’s stelt een van de zwaarste regels vast die veel gedetineerde personen en hun families moeten verwerken. Er staat:

In deze richtlijn wordt het beleid van het ministerie vastgelegd met betrekking tot het bestellen van verpakkingen en artikelen bij een verkoper door gedetineerde personen en hun families en vrienden, die via de post in de Package Rooms van de faciliteit worden ontvangen.

Alleen pakketten die rechtstreeks van een verkoper zijn ontvangen, zijn toegestaan, met uitzondering van maximaal twee non-foodpakketten per kalenderjaar, die mogen worden verstrekt door de familie of vrienden van een gedetineerde.

Voedselpakketten van huis werden stopgezet door het New Yorkse Department of Corrections & Community Supervision (DOCCS) op basis van de veronderstelling dat drugssmokkel binnenkwam via “voedselpakketten” die van huis werden verzonden. Een DOCCS-memorandum uit april 2022 luidt: “Als gevolg van het toegenomen geweld en de overdosis als gevolg van de introductie van smokkelwaar via de verpakkingsruimte, zullen er veranderingen worden doorgevoerd, die resulteren in goedgekeurde voedselpakketten van leveranciers, met uitzondering van twee non-foodpakketten. een jaar” verzonden vanuit huis.

Vervolgens stuurde Daniel F. Martuscello III, nu de commissaris van DOCCS, in november 2023, vóór de feestdagen, twee memo’s waarin hij de gevaren van drugsgebruik in de gevangenis uiteenzette en beweerde dat “ondanks de beste inspanningen van het personeel, het gebruik van deze drugs heeft geresulteerd in de dood van gevangengenomen personen.”

Tot nu toe heb ik 22 jaar gediend, en er zijn altijd gedetineerden geweest die worstelen met drugs, alcohol, seks, enzovoort. Dit memorandum, dat werd verzonden tijdens de verhoogde stress tijdens de feestdagen, bevestigde wat gedetineerde personen al weten: het tegenhouden van voedselverpakkingen vanuit huis zal de drugs niet in de gevangenis vergemakkelijken, onderbreken en zeker niet tegenhouden.

Tijdens de feestdagen komen gedetineerde mensen samen en delen ze voedsel, hygiëneproducten en gelach. Gevangenen letten op anderen die zich mogelijk vergeten voelen door hun dierbaren.

Verder merkt Martuscello op dat gedetineerde personen “worden aangemoedigd om alle middelen die je tot je beschikking hebt te gebruiken om met stressvolle tijden om te gaan” (dat wil zeggen muziek, berichten, telefoongesprekken, video en een verscheidenheid aan andere tabletmaterialen). Met andere woorden: “laat ze taart eten” – zolang het maar geen taart is die vanuit hun huis in een voedselpakket wordt verzonden.

Pakketten van thuis verbinden ons met onze families en geschiedenis, op een manier die uitbuitend geprijsde catalogus- en Securus-tabletaankopen niet kunnen. Ja, zoutwatertaffy en cheesecake kunnen, indien toegestaan, worden gekocht in de catalogus van een ‚goedgekeurde‘ leverancier, maar ze kunnen niet het speciale gevoel nabootsen van het weten dat een geliefde de items heeft aangeraakt die zijn ontvangen in een thuisgestuurd zorgpakket.