Democraten die aan het bijkomen zijn van de verkiezingsdag zullen de toon zetten voor de tweede termijn van Trump door in februari een voorzitter van het Democratisch Nationaal Comité (DNC) te kiezen. Terwijl de partij haar verliezen onder niet-blanke en niet-universitaire kiezers probeert in te dammen, moet het herstellen van de cultuur en structuur van de DNC bovenaan de prioriteitenlijst staan.
Eerst moeten we begrijpen wat de DNC is en wat het doet. De DNC heeft geen controle over alle partijorganen. In plaats daarvan is het een van de vele partijorganisaties op federaal niveau die zich inzetten voor de verkiezing van Democraten. Het is gekozen als zijn primaire taak, het ondersteunen en kiezen van een Democratische president, hoewel het ook een groter bereik zou kunnen hebben, aangezien we voorstellen om de Democraten op en neer te kiezen tijdens de stemming. Parallelle organisaties kiezen vertegenwoordigers, senatoren, gouverneurs en staatswetgevers. De DNC is verre van de machtigste van deze organisaties, maar speelt doorgaans de tweede viool naast de commissies van het Huis van Afgevaardigden en de Senaat.
Wij zijn DNC-leden uit Californië. Washington Maandelijks lezers zullen David herkennen als een oude stem op deze pagina’s, die pleit voor gedurfde maar gegronde progressieve waarden en een keiharde verdediging van de democratie tegen conservatieve aanvallen. Hij bekleedde ook vele functies in de California Democratic Party en is voor twee termijnen gekozen tot lid van de DNC. Michael is bezig aan zijn derde termijn als gekozen DNC-lid uit Californië, en hij heeft meer dan twintig jaar ervaring in het organiseren van grassroots en progressief activisme, inclusief politieke campagnes en leidend beleid/communicatie voor democratische gekozen functionarissen. Hoewel we allebei Ken Martin, de voorzitter van de Minnesota Democratic-Farmer-Labor Party, hebben gesteund, hopen we dat toekomstige Democratische leiders deze suggesties ter harte zullen nemen, ongeacht de resultaten van deze DNC-verkiezingen.
We schrijven dit stuk omdat onze ervaringen bij de DNC vaak frustrerend en bijna woedend zijn geweest. In veel opzichten weerspiegelen de ondoorzichtige, door adviseurs aangestuurde interne organisatiefouten bij de DNC de zeepbelmentaliteit op Capitol Hill en het Witte Huis die ons bij de electorale ramp van afgelopen november bracht. Als de Amerikaanse democratie wil overleven, moet de DNC hervormd en verbeterd worden.
De DNC is topzwaar, ontbeert transparantie (zelfs tegenover haar leden), vertrouwt op de vaak onbereikbare Beltway-adviseurs en geeft haar voorzitter te veel macht. De partij is een instrument van de president in jaren waarin de Democraten het Witte Huis controleren en overgeleverd zijn aan degene die de baan krijgt, terwijl de partij, zoals nu het geval is, in de kou staat. De voorzitter van de DNC benoemt 75 van de ongeveer 400 leden en zorgt ervoor dat hij bij elke stemming de leiding heeft. DNC-leden krijgen geen enkel inzicht in begrotingsbeslissingen, laat staan enige inspraak. Om het organiseren van zeldzame bijeenkomsten te voorkomen, krijgen we niet eens de contactgegevens van andere DNC-leden. Veel staatspartijen publiceren niet eens openbare lijsten van hun DNC-leden. Geobsedeerd door ‚eenheid‘ heeft het leiderschap personeel ingezet om zich te organiseren tegen leden die pleiten voor kleine regelwijzigingen vanaf de werkvloer van de incidentele bijeenkomsten van de DNC. Het is gedwongen om zich hiervoor vanaf het podium te verontschuldigen.
Wat we weten over de besluitvorming van de DNC over begrotingen komt uitsluitend uit persberichten en financiële rapporten en niet uit directe communicatie met onze leden. Uit de uitgaven blijkt dat de DNC onder leiding van DNC-voorzitter Jaime Harrison aanzienlijk meer investeerde in staatspartijen dan onder vroegere voorzitters, wat goed besteed geld is. Maar verontrustender is dat het Witte Huis het grootste deel van de financiële toezeggingen van de partij heeft gericht op betaalde media in de late campagneperiode en ouderwetse veldorganisatie. Deze prioriteiten zijn jammerlijk ontoereikend gebleken tegen een conservatieve beweging die beïnvloeders van sociale media en verdiende media financiert om het hele medialandschap veel effectiever te veranderen dan een tv-advertentie in oktober of een klop op de deur in november ooit zou kunnen doen. Een golf van late-game-reclame en veldwerk kan niet compenseren voor een conservatief media-ecosysteem dat kiezers voortdurend indoctrineert. Harrison rapporteert over alle zaken aan het Witte Huis en fungeerde in te veel opzichten als kanaal voor bevelen van het Witte Huis – terwijl zijn voorganger tijdens de eerste Trump-regering, voormalig minister van Arbeid Tom Perez, de absolute macht had en aan niemand rapporteerde.
Geobsedeerd door het projecteren van eenheid negeerde de DNC in 2023 en 2024 waarschuwingen van lokale partijen en grassroots-activisten over de dreigende electorale ramp; Terwijl geruchten de ronde deden over de geschiktheid van president Joe Biden en de bezorgdheid zich verspreidde over de noodzaak om hem te vervangen, schond de DNC haar statuten met een resolutie op de DNC-bijeenkomst van februari 2023 om de zittende president te steunen voordat de meeste voorverkiezingen zelfs maar waren begonnen. Voorzitter Harrison pleitte er op sociale media vocaal voor om het idee van een andere genomineerde niet te koesteren, ook al lieten de peilingen van Biden zien dat hij zou verliezen in een aardverschuiving in Walter Mondale-stijl. Toen Biden uiteindelijk zijn herverkiezingsbod liet varen, waren adviseurs van de DNC er verantwoordelijk voor dat vice-president Kamala Harris in de laatste weken van haar ingekorte campagne in een overdreven gedisciplineerde en zeer defensieve retorische houding werd geduwd. Dit wordt algemeen gezien als een vergissing.
Ten goede of ten kwade zijn de veel lastiger en twistziekere Republikeinse commissies – we denken aan het Republikeinse Nationale Comité (RNC) en verschillende staatspartijen – er niettemin in geslaagd om effectievere (en goedkopere!) mediabeslissingen te nemen, terrein te winnen onder minderheidsgemeenschappen, en de authenticiteit beter communiceren om kiezers te beïnvloeden, ondanks promiscue leugens en zeer impopulair beleid.
Aan de geldkant zijn de Democraten geobsedeerd door degenen die geld kunnen inzamelen – zoals het Democratic Congressional Campaign Committee dat op zoek is naar kandidaten voor het Huis van Afgevaardigden die geld kunnen verdienen, met uitsluiting van door de basis gesteunde kandidaten. Omgekeerd zijn veel DNC-leden zelf grote donoren (wij zijn dat niet). Op dezelfde manier worden leiders van de DNC gekozen op basis van wie de magische toets heeft als het gaat om het werven van donaties.
Wij zijn niet naïef. Geld is belangrijk. Maar na drie presidentsverkiezingen waarin de Democraten massaal meer geld hebben uitgegeven dan de Republikeinse Partij, om vervolgens twee keer te verliezen en nauwelijks één keer een overwinning te behalen, maakt het misschien minder uit hoeveel er wordt opgehaald dan hoe het wordt uitgegeven. De fondsenwervingstechnieken van de partij zijn op zichzelf kostbaar, vooral bij kleine donoren. De constante ‘hemel valt’-teksten en e-mails die kleinschalige Democratische donoren bij elke verkiezingscyclus overspoeld krijgen, hebben mogelijk een rol gespeeld bij het afnemen van het democratische enthousiasme.
Wat wij als DNC-leden zoeken in een nieuwe voorzitter is iemand die op zijn minst:
- Zich inzetten voor de financiering van progressieve/liberale alternatieve media die kunnen helpen het hele jaar door waarheidsgetrouwe verhalen te vertellen en extreemrechtse desinformatie te bestrijden.
- Wees meer op uw gemak met authentieke berichten en boodschappers die niet precies aansluiten bij de gespreksonderwerpen van de dag. Geef niet toe aan banale gebaren zoals beleid of het immer populaire ‘laten we een commissie vormen om het probleem te bestuderen’.
- Steun staatspartijen. De DNC moet voortdurende en op subsidies gebaseerde financiering verstrekken aan lokale partijen en staatsorganisatoren in alle 57 staten en territoria luisteren aan die organisatoren wanneer zij gevaren signaleren die de partij moet aanpakken.
- Geef DNC-leden de mogelijkheid om zich te organiseren voor positieve resultaten op nationaal niveau en in hun thuisstaat. DNC-leden moeten met elkaar kunnen communiceren.
- Verwater de macht van de voorzitterwaardoor het aantal benoemingen aanzienlijk wordt verminderd, zodat de DNC wendbaarder en verantwoordelijker kan zijn.
- Beperk de macht van de gebruikelijke DC-gebaseerde consultants om financierings- en berichtbeslissingen te nemen. Dit is een van de vele redenen waarom de volgende DNC-voorzitter fulltime zou moeten zijn en in DC zou moeten wonen.
- Volg de regels en statuten van de partijzelfs onder druk van gekozen functionarissen om anders te doen. De volgende DNC-voorzitter moet belangenconflicten vermijden door geen gebruik te maken van externe inkomstenbronnen.
- Benadruk donaties van kleine dollars en het zwarte geld beteugelen.
- Stel een primaire kalender vast die onze genomineerden op de proef zal stellen en de stemmen van Latijns-Amerikaanse en Aziatische Amerikanen in swing states beter zal benadrukken.
- De begroting van de DNC moet openstaan voor leden, en toplinebeslissingen (zoals de kalender van de voorverkiezingen, de selectie van de vierjaarlijkse congreslocatie, het aantal presidentiële voorverkiezingsdebatten en hun toegangsregels) moeten door de hele DNC worden besproken en geratificeerd. Leden van het publiek moeten hun DNC-leden snel kunnen identificeren en contacteren en DNC-vergaderingen kunnen bijwonen.
- Win en houd de gekozen Democraten verantwoordelijk. De primaire verantwoordelijkheid van de volgende DNC-voorzitter is het winnen van verkiezingen. De Democraten moeten het Witte Huis in 2028 winnen, maar een Democratisch Congres in 2026 zal essentieel zijn om de Amerikanen te beschermen tegen een tweede Trump-regering. En er zijn verkiezingen nodig om onze bank van gekozen Democraten weer op te bouwen. Ten slotte moeten democratische ambtsdragers gehouden worden aan de idealen en standpunten die zijn uiteengezet in het Nationale Partijplatform van 2024. In tegenstelling tot MAGA-Republikeinen, die meegaan met de grillen van een steeds grilliger tachtiger met fascistische opvattingen, staan de Democraten met en voor het volk. De volgende DNC-voorzitter moet bereid zijn om op te komen tegen een Democratisch Witte Huis, leiders van het Congres en politieke adviseurs als zij druk uitoefenen op de organisatie om hun belangen boven het grotere goed te stellen.
De nieuwe DNC-leiders moeten openstaan voor hervormingen en de organisatie helpen zich aan te passen aan de moderne campagne- en mediaomgeving als de Democraten hun verloren positie willen herwinnen.
David Atkins en Michael Kapp zijn lid van het Democratic National Committee uit Californië.
Verwant
Source link
