„Wicked“ herinnert ons eraan dat we allemaal beter klaar zouden zijn om de zwaartekracht te trotseren. Vooral zwarte vrouwen

De „Slecht’Natie is nog steeds relatief jong, zoals de musical zelf. Dit jaar markeert zijn 21e verjaardag op Broadway, en de tourversie heeft het land consequent het land doorkruist sinds zijn vroegste dagen, waardoor het publiek wordt gespannen met zijn revisionistische versie van L. Frank Baum’S „De tovenaar van Oz. „

In dit vertellen van het Amerikaanse sprookje gaat de Hero Edit naar Elphaba Thropp, de natuurlijk begaafde tovenares die uiteindelijk de slechte heks wordt, herdacht door haar schooldagen vriend aan Shiz University door Galinda Upland. Galinda is parmantig, blond, zelf betrokken en universeel aanbeden, vermoedelijk vanaf het moment dat ze de wereld in de wereld trilde.

Elphaba is daarentegen een natuurlijk getalenteerde tovenares wiens groene huid haar vader ertoe bracht haar af te wijzen vanaf het moment dat ze werd geboren. Hun gedeelde reis maakt ’slechte‘ een magneet voor gelijkgestemde zielen die zich aangetrokken voelen tot het thema van misfitse vriendschappen.

Wat ik opviel toen ik de tourproductie vrij recent zag, is dat het theater vol zat met moeders, zussen en dochters. Veel van de jongere leden werden in pailletten en tule rokken gehusd. Relatief weinigen kozen ervoor om Elphaba te cosplayen. Hoe dan ook, het was een extatische gemeenschappelijke gebeurtenis met gejuich, gelach en enthousiast applaus.

Dus waarom was ik zo levendig toen ik het theater verliet?

Dat is een retorische vraag. Ik weet waarom. Het heeft niets te maken met de artiesten of Stephen Schwartz en Winnie Holzman’s libretto, waar ik bekend mee was, lang voordat ik de podiumproductie voor het eerst zag. Mijn woede was een kwestie van timing.

De eerste helft van de aanpassing van de „slechte“ film markeert een plaats in onze culturele geschiedenis vergelijkbaar met hoe „Rogue One: A Star Wars -verhaal’Landde in theaters weken nadat Donald Trump het presidentschap voor het eerst won in 2016.

Die schok gedesillusioneerde progressieven die hadden gekocht in de fantasie dat de twee presidentiële termen van Barack Obama een evolutie betekenden voor een rechtvaardiger toekomst voor Amerika.

„Op dit moment ziet de hoop er dwaas uit,“ Salon’s Amanda Marcotte schreef toen. „Mensen die toegeven aan Hope beginnen onmogelijke dromen na te jagen.“ Daarop herinnerde Felicity Jones ‚Jyn erso haar „Rogue One“ landgenoten eraan dat „Rebellions zijn gebouwd op hoop.“ Jyn had gelijk, maar ze leefde niet om het te zien.

„Wicked“ is een allegorie over gemanipuleerde geschiedenis. Dankzij de filmversie van 1939 van “De tovenaar van Oz“Amerikanen weten hetzelfde verhaal dat de burgers van Oz over Elphaba werden verteld, waardoor we die propaganda als evangelie accepteerden.

Mijn man en ik keken naar de theatrale uitvoering op de zondag na een verkiezing die me opnieuw herinnerde hoeveel minachting Amerika heeft voor vrouwen, vooral zwarte vrouwen.

De acteur die Elphaba speelde in de toneelproductie die ik heb bijgewoond, is niet zwart. Geen van beide is Idina Menzeldie de rol op Broadway ontstond, met Kristin Chenoweth als Galinda/Glinda. Gieten Cynthia Erivo Om haar in de film te spelen, ontmoet echter een moment dat niet zo in onze gezichten in 2003 was als nu.

Het bestaan ​​van Elphaba is een wonder dat wordt geformuleerd als een obsceniteit. Ze is in alle opzichten buitengewoon, maar de wereld vereist dat ze haar vermogen dimt en haar intellect behandelt alsof het een overtreding is.

Zelfs haar lach wordt beschouwd als iets sinister, totdat ze acceptatie heeft verleend, tijdelijk, dankzij de normaliserende goedkeuring van Ariana Grande’S Limber, Lithe, Parmy en Bubbly Blonde Galinda, haar gouden lokken zwaaiend met een‘ gooien, gooien ‚.

Cynthia Erivo als Elphaba en Ariana Grande als Glinda in „Wicked“ (Universal)‚Kamala Harris is een vrouw die haar raciale identiteit heeft ondervraagd, haar naam voor de gek heeft gehad, is vernederd omdat ze geen biologische kinderen heeft, is beschuldigd van het slapen naar de top en is aangetast voor haar lach, haar kledingstijl – Alle dingen die volledig irrelevant zijn voor haar kwalificaties en haar prestaties, ‚zei mijn collega Mary Elizabeth Williams In haar scherpe video -reactie de verkiezingsresultaten.

“. . . Wat denk je dat dat tegen ons zegt als vrouwen? “ Williams voegde eraan toe. “Wat denk je dat zegt tegen overlevenden van seksueel geweld? Wat denk je dat het tegen vrouwen van kleur zegt? „

Dit is wat door mijn hoofd zoefde toen ik „Wicked“ op het podium zag spelen: volgens NBC News en CBS News Exit Pollsblanke vrouwen stemden op Trump met 53% tot 45% in 2024. Dat is niet echt een verschuiving van 2020 toen 55% Trump steunde, of 2016 toen 52% Trump steunde.

In de laatste twee presidentsverkiezingen, en zeker in de meest recente, was er de plichtmatige viering van zwarte vrouwen die democratie redden met blanke vrouwen die deze keer beloven dat ze het beter zouden doen.

Maar zwarte vrouwen moesten diep weten dat noch de Galindas, noch de glinda’s van kant zouden wisselen voor een leider die beloofde beter te doen voor en door ons allemaal, en voor democratie. Het is goed daar in de tekst van „Dising Gravity“: „Ik hoop dat je gelukkig bent, ik hoop dat je ook gelukkig bent,“ Elphaba zingt naar Glinda. „Ik hoop dat je trots bent, hoe je zou kruipen in onderwerping.“ Elphaba lijkt niet erg verrast, gewoon teleurgesteld. Sommigen van ons kennen het gevoel.

Hoe dan ook, zo eindigt de eerste act. Tegen het einde van de show hebben Elphaba en Glinda hun vriendschap hersteld – en hier is het deel waarvan ik denk dat ik me heeft afgezet: Elphaba verontschuldigt zich bij Glinda. In de musical beantwoordt Glinda niet. Niet lang daarna komt Dorothy op het toneel met een emmer water, enzovoort, enzovoort.

Omdat de film en musical opengaan met de Munchkins die een nummer stampen dat de ondergang van de slechte heks viert, blaast dit niets voor je. „Niemand rouwt om de goddelozen!“ De Oz -folk harmoniseert triomfantelijk. Maar ja – de hele boodschap wreef me op de verkeerde kant op.

Musicals zijn een emotioneel geladen kunstvorm door ontwerp, maar „Wicked“ is het volgende niveau. Alle pregame -opwinding voor en schrap om geïrriteerd te zijn over, spontane zang-een-longs in bioscopen is het bewijs.

Ik zou het mis kunnen hebben, maar ik herinner me niet veel anticiperende berichten op sociale media van tieners die aan het opwarmen zijn naar Croon „Tonight“ tijdens vertoningen van Steven Spielberg’s „West Side Story”Revival. Aan de andere kant zijn de meeste fans van Tony en Maria verouderd uit een extravertief display dat geen martini of drie betreft.

„Wicked“, daarentegen, is een reeks duetten en solo’s over vriendschap, walging en een vriendschap die uitbloeit uit walging – de serie boog van de affecties van Girlhood. Ik stel me voor dat jongere fans de inconstante relatie van Glinda en Elphaba vurig verbinden met de UPS en Downs.

Jeugdige lezingen van films, muziek en tv zijn eenvoudiger. Elphaba is een krachtige fantasie voor outcasts. Glinda is zelfverzekerd en modieus en hilarisch blind voor haar egomanie. Later realiseert ze zich met grote spijt, en te laat, de corrosieve wreedheid waaraan ze heeft deelgenomen voor haar voordeel, uitgevoerd door een talentloze, gewone man die haar vriend puur demoniseert voor politiek voordeel. Maar ze vinden tenminste hun manier om elkaar weer leuk te vinden.

Jeff Goldblum als de tovenaar van Oz en Michelle Yeoh als mevrouw Morrible in „Wicked“ (Universal Studios)

Vriendschap die wordt gewonnen en verloren is niet het enige thema van ‚goddeloos‘, maar het is de glinsterende tekst naar de subtekst van discriminatie, ontmenselijking en onderwerping in een rijk waar een Conman uit Kansas een overcredeuze bevolking voor de gek houdt om te geloven dat hij een tovenaar is.

„Toen ik hier voor het eerst aankwam, was er onenigheid en ontevredenheid“, legt de tovenaar (Jeff Goldblum) uit aan Elphaba wanneer hij denkt dat ze zijn verslaving deelt om een ​​beroemdheid te zijn. „En waar ik vandaan kom, weet iedereen: de beste manier om mensen samen te brengen, is om ze een echt goede vijand te geven.“

Erivo is een van de beste zangers van onze tijd, die de rol van verslaan van Aretha Franklin Voordat u Elphaba’s dikke laarzen binnenstapt. Maar haar zwartheid vestigt de aandacht op Elphaba’s specifieke andere op een manier die het publiek zou kunnen negeren wanneer blanke acteurs haar puntige hoed droegen.

De groene huid van de heks is ontstaan ​​in de film uit 1939. In het boek stelde Baum alleen haar goddeloosheid als antipodaal voor Dorothy Gale’s pluck en goedheid.

Wil je een dagelijkse africhting van al het nieuws en de commentaar die salon te bieden heeft? Abonneer u op onze ochtendnieuwsbriefCrash Course.

Regisseur Jon M. Chu’s Oz is een technicolor fantasie en multicultureel wonderland, met hoofdpersonen gespeeld door zwarte, bruine en Aziatische acteurs – met name Michelle Yeoh Als Madame Morrible, de decaan van tovenarij bij Shiz en in eerste instantie Elphaba’s kampioen. Uiteindelijk wordt ze de vijand van Elphaba, hoewel ze niet de eerste is die die titel claimt.

Grande’s Galinda springt in dat deel met aplomb. Elphaba gooit haar hatelijkheid terug naar haar tot de dag voortdurend rosy Galinda, in een tweedelige daad van sabotage, de gewone geklede Elphaba de hoed biedt die haar kenmerkende look wordt, wetende dat de rest van hun Shiz-klasgenoten haar genadeloos zal plagen.

Ariana Grande als Glinda in „Wicked“ (Universal)Maar Elphaba vergist het voor een vredesoffer, en in een scheve uitwisseling geeft Galinda het ding dat ze het meest wil, een inzending tot een exclusieve wereld. Dus geldt Galinda in een deel van haar cred om een ​​normaliserende populariteit te schenken aan haar klasgenoot met groene huid die in één nacht haar vriend wordt.

Als je een vrouw van kleur bent die onder haar voormalige vrienden een Galinda-type telt, wat er daarna gebeurt, lijkt misschien bekend. Het kan je enigszins hebben voorbereid op de manier waarop de dingen op 5 november zijn verlopen. Terwijl het profiel van Elphaba stijgt, glijdt Galinda met haar in haar kielzog. . . Tot het moment komt dat Miss Upland dwingt om te kiezen tussen het voegen van haar BFF in rechtvaardige ballingschap en het vergroten van haar populariteit op een gigantische schaal.

Ervan uitgaande dat je „The Wizard of Oz“ hebt gezien – en meer mensen hebben dan de roman van Gregory Maguire uit 1995 gelezen, die de musical inspireerde – je weet al welke beslissing ze neemt.

“Haar groene huid is maar een buitenuit manifest van haar verwrongen aard ‚, zegt de persoon die op roept dat Elphaba wordt gejaagd. “Deze vervorming. . . deze afstoting. . . Deze slechte heks. „

Elphaba is geen van die dingen. Dat hebben we gezien. Glinda weet het ook. Maar het gehoorzamen van de verantwoordelijke man werkt beter voor Glinda. De geschiedenis van Oz bewijst het. Dat geldt ook voor de Amerikaanse geschiedenis.

De schoonheid van „Wicked“, de film is dat het eindigt op de hoogste noot van het verhaal, waarbij Elphaba ervoor kiest om te weerstaan ​​en vrij te vliegen in plaats van te voldoen aan een corrupte regering. De CGI -glamour in „Wicked“ kan bedwelmend zijn, maar in deze climax stelt het Erivo’s Elphaba in staat om als een komeet te stijgen en haar onafhankelijkheid te verklaren met opwindende vastberadenheid:

Dus als je me wilt vinden
Kijk naar de westelijke hemel
Zoals iemand me de laatste tijd vertelde
„Iedereen verdient de kans om te vliegen“

Het is een tijdelijke overwinning. Het is ook een geschenk aan de ontgoochelen die moeten eraan herinneren dat er niets nieuws is aan het verhaal waarin we leven, dat de mensen die meer schade toebrengen dan de meesten nog steeds zullen begrijpen voor de populaire keuze als het betekent dat ze in een mooie bubbel. Maar ik zou liever zijn als de Pariah die magie vasthoudt in haar tas en een bezem die niet langer bedoeld is om de rotzooi van andere mensen op te ruimen.

„Wicked“ speelt nu in landelijke theaters.