Dit najaar komt kort na de verkiezingen de Tweede Kamer voorbij een gevaarlijk stuk wetgeving dat door velen de ‘non-profit killer’-wet wordt genoemd.
Het wetsvoorstel heeft een ongerijmde titel: de ‘Stop Terror-Financing and Tax Penalties on American Hostages Act’.
Het zou het ministerie van Financiën onder meer de bevoegdheid geven om non-profitorganisaties eenzijdig te beschuldigen van steun aan ‘terrorisme’ – en hun non-profitstatus in te trekken. Critici zoals de ACLU zeggen dat het een blanco cheque voor presidenten om organisaties die hen bekritiseren te sluiten.
Toen het wetsvoorstel dit voorjaar werd ingediend, het werd grotendeels gezien als een poging om het pro-Palestijnse activisme het zwijgen op te leggen. Destijds steunden tientallen Democraten in het Huis van Afgevaardigden het voorstel, naast de meeste Republikeinen. Maar na de overwinning van Donald Trump in het Witte Huis, uit angst dat de nieuwe president het zou gebruiken als een instrument om zijn vermeende vijanden neer te slaan, ging het met succes over. aanzienlijk minder democratische steun.
Maar eigenlijk had het nooit ingevoerd of aangenomen mogen worden, ongeacht de politieke wind. Het is onwaarschijnlijk dat het wetsvoorstel dit jaar door de Senaat zal worden aangenomen, maar het zou volgend jaar opnieuw kunnen worden ingevoerd en door president Trump kunnen worden ondertekend.
Dit zou een gevaarlijk, huiveringwekkend effect op de spraak hebben.
Denk eens aan de vrouw uit Florida Briana Bostondie onlangs zei: “Vertragen, ontkennen, afzetten. Jullie zijn de volgende”, tijdens een telefoongesprek met een zorgverzekeraar nadat haar dekking was geweigerd. Het was een verwijzing naar wat de moordenaar van UnitedHealthcare-CEO Brian Thompson op kogelhulzen schreef in een inmiddels beruchte gerichte moordaanslag.
Boston heeft geen geschiedenis van geweld en bezit ook geen vuurwapens. Maar ze werd niet alleen gearresteerd, ze werd ook beschuldigd van het dreigen met het plegen van een daad terrorisme.
Waar ze zich werkelijk schuldig aan maakte, was het uiten van vitriool tegen CEO’s van bedrijven vanwege een inhumaan bedrijfsmodel. Het is niet moeilijk voor te stellen dat een dergelijk scenario de komende jaren ook voor non-profitorganisaties zal gelden.
Non-profitorganisaties zijn in feite de stem van het maatschappelijk middenveld in de Verenigde Staten. En zelfs zonder HR 9495 hebben ze al ernstige beperkingen op hun spraak. Om hun non-profitstatus te behouden, moeten groepen strikt volgen richtlijnen gepubliceerd door de Internal Revenue Service als het over verkiezingen gaat.
Als journalist die in de non-profitwereld werkt, heb ik de daaruit voortvloeiende zelfcensuur uit de eerste hand gezien. Veel journalisten en leiders van non-profitorganisaties waren bang hun instellingen in gevaar te brengen als ze in de aanloop naar de verkiezingen van 2024 waarschuwden voor het fascisme van Donald Trump, of zelfs Joe Biden bekritiseerden over Gaza.
Ondertussen genieten de op winst gerichte industrieën een voortdurende en steeds toenemende straffeloosheid om te pleiten voor wat ze maar willen, hoe destructief ook.
De zorgverzekerings- en fossielebrandstoffenindustrie spelen bijvoorbeeld met de levens van mensen door respectievelijk dekking te weigeren en koolstof uit te blazen, maar hebben het recht gekregen om enorme bedragen uitgeven van hun onrechtmatig verkregen winsten in campagnebijdragen, waarmee ze een buitenmaatse duim op de democratische schaal leggen.
Met dank aan de Hoge Raad Burgers verenigd uitspraakhebben ze meer middelen om anonieme donaties te doen aan politieke actiecomités om bij de overheid te lobbyen en politici te helpen kiezen.
Het Hooggerechtshof beschouwt bedrijven al lang als mensen, in juridische zin. In tegenstelling tot zulke abstracte entiteiten kunnen wij mensen gevangen worden gezet, tot zwijgen worden gebracht of zelfs worden vermoord door door bedrijven gecontroleerde systemen – en de non-profitorganisaties die onze belangen vertegenwoordigen kunnen officieel worden bestraft wegens ‘politieke uitlatingen’.
Tegenwoordig hebben bedrijven niet alleen meer middelen om vrijer te spreken dan de rest van ons, ze grijpen ook steeds meer de politieke macht om hun wurggreep te verstevigen.
Het nieuwe kabinet van Trump zal dat waarschijnlijk wel zijn gevuld met miljardairs. En zijn voorgestelde keuze voor de minister van Financiën – die ogenschijnlijk toezicht zou houden op de afdeling die beslissingen neemt onder HR 9495 – is een oude hedgefondsbeleggingsmanager genaamd Scott Bessent. Trump heeft dat ook openlijk beloofd bocht regelgeving voor miljardair-investeerders.
In deze context bezien vormt HR 9495 niet alleen een gevaar voor het recht van meningsuiting van het maatschappelijk middenveld – het is ook een ernstige escalatie ten gunste van bedrijven.
Nog één dag: alle geschenken aan Truthout zijn nu op elkaar afgestemd!
Vanaf nu tot het einde van het jaar zijn alle donaties aan Waarheid zal dollar voor dollar worden geëvenaard! Dankzij een gulle donateur wordt uw eenmalige gift van vandaag direct verdubbeld. Bovendien wordt uw maandelijkse donatie het hele eerste jaar verdubbeld, waardoor uw impact wordt verdubbeld.
We hebben nog maar één dag om onze doelen te bereiken: $ 40.000 aan eenmalige giften inzamelen en 570 nieuwe maandelijkse donateurs toevoegen.
Dit bijpassende geschenk komt op een cruciaal moment. Trump heeft er geen geheim van gemaakt dat hij een sloopaanval plant op zowel specifieke gemeenschappen als de democratie als geheel, te beginnen op zijn eerste dag als president.
Help ons bij de voorbereiding op Trump’s Day One en laat uw donatie vandaag nog verdubbelen!
