Wederzijdse hulpnetwerken die tijdens de huizencrisis zijn ontstaan, mobiliseren zich te midden van de branden in LA

Ik heb altijd gezegd dat Los Angeles een spiegel is: wat je ook zoekt, je zult zien dat het naar jou wordt teruggekaatst. Zeker, de stad heeft zijn lelijke kanten – aanbidding van beroemdheden, diëten en smog die de hemel verduistert – maar de ware kern van Los Angeles is talrijk. De uitgestrekte metropool biedt onderdak aan ongeveer 13 miljoen mensen en bruist van talloze gemeenschappen en enclaves, buurten en geschiedenissen. Als het lelijke het enige is wat je ziet, dan kijk je niet goed genoeg.

Sinds de Palisades- en Eaton-branden vorige week tot leven kwamen, hebben de inwoners van Los Angeles laten zien hoeveel kracht en solidariteit er in hun gemeenschap schuilt. Te midden van massale verwoestingen en verwaarlozing door de overheid hebben Angelenos zich snel gemobiliseerd om elkaar te helpen. Tientallen netwerken voor wederzijdse hulp, die al vóór de bosbranden bestonden, kwamen in actie; organisaties werden overspoeld met voorraden, geld en vrijwilligers. Nu is voor veel opvangcentra de volgende grote hindernis het uitzoeken wat ze met alle donaties moeten doen: hoe ze te sorteren, op te slaan en het werk voort te zetten lang nadat de onmiddellijke noodsituatie voorbij is.

Het organiseren van wederzijdse hulp op deze diepte is niet nieuw in Los Angeles; Veel groepen kwamen samen in de jaren na een nieuwe massaramp, de COVID-19-pandemie, of werden gevormd om de ongehuisveste bevolking van Los Angeles te helpen te midden van de huizencrisis in de stad. Ik sprak met organisatoren van vijf verschillende onderlinge hulpgroepen over het werk dat ze vóór de branden deden, hoe het beeld er momenteel ter plaatse uitziet en advies over hoe mensen overal betrokken kunnen worden bij hun eigen gemeenschap.

“LA bestaat niet alleen uit beroemdheden. Er zijn hier miljoenen mensen uit de arbeidersklasse, en als onderdeel van die arbeidersklasse hebben we deze netwerken voor wederzijdse hulp moeten opbouwen om tegemoet te komen aan de behoeften van onze ongehuisveste buren en onze gehuisveste buren”, zegt Andreina Kniss, een organisator bij Ktown voor iedereenverteld Waarheid. “Een van de mooiste dingen die uit COVID en de huizencrisis voortkomen, is dat mensen beslissen: als de regering niet in de behoeften van de mensen gaat voorzien, zullen wij dat wel doen.”

Ktown for All ontstond ongeveer zes jaar geleden toen de oprichters elkaar ontmoetten tijdens een tegenprotest in Koreatown. Huiseigenaren hadden een betoging georganiseerd tegen de bouw van een daklozenopvangcentrum in de buurt; Kniss vertelde me dat de oprichters van Ktown for All de enige aanwezige pro-shelter-demonstranten waren. Ze bundelden hun krachten en begonnen al het voedsel en de voorraden die ze in hun eigen kabinetten konden vinden, te verdelen. Nu bestaat de door vrijwilligers gerunde groep uit meer dan 300 vrijwilligers die tenten, slaapzakken en andere hulp brengen naar ongeveer 400 ongehuisveste mensen in Koreatown.

In het licht van de laatste noodsituatie zijn de organisatoren van Ktown for All nog actiever geweest en hebben ze natuurbrandbronnen gedeeld met hun grote volgers op sociale media en het verhogen van hun aantal voorraden gedurende de week, dankzij een enorme stroom aan donaties. Naast de gebruikelijke ongehuisveste bewoners van Koreatown zijn tijdens de Eaton-brand veel mensen uit Altadena en Pasadena naar de buurt geëvacueerd, zei Kniss. Ktown for All beraadt zich daarom op een strategie om deze mensen op de lange termijn te ondersteunen.

Persoonlijke check-ins zijn de sleutel tot dit werk; Wanneer vrijwilligers van Ktown for All hulp brengen naar kampen, vragen ze mensen die niet gehuisvest zijn naar hun dringende behoeften. Sommige mensen met astma konden bijvoorbeeld hun tent niet verlaten vanwege de rook van natuurbranden – zelfs buiten de evacuatiezones was de luchtkwaliteit in de stad uitzonderlijk slecht – en daarom hebben ze gevraagd om voedsel en water af te leveren.

“Neem altijd contact op met mensen; zij zijn de beste mensen om je te vertellen wat ze nodig hebben en willen”, zegt Sofia Guadron, een organisator bij Waterdruppel LAeen basisgroep die de afgelopen 235 weken wekelijks flessenwater heeft uitgedeeld aan niet-gehuisveste gemeenschappen in Skid Row. Guadron zei dat de organisatoren dankzij de samenwerking met andere onderlinge hulpgroepen sinds de bosbranden hun overtollige donaties hebben kunnen bundelen, en als gevolg daarvan heeft Water Drop nog meer middelen op Skid Row kunnen uitdelen, waaronder luiers, maskers en hondenvoer.

“Te midden van alles wat verschrikkelijk is en het gevoel heeft dat het leven zelf uiteenvalt, was het inspirerend om ook te zien hoe mensen samenkomen en voor elkaar proberen te zorgen”, aldus Guadron. “Ik hoop dat mensen zich kritischer en betekenisvoller gaan bezighouden met wat het betekent om een ​​goede buur te zijn, met wat het betekent om er voor elkaar te zijn, en hopelijk is dat een positief resultaat van deze vreselijke situatie.”

Kniss merkte zelfs op dat er op dezelfde dag dat de branden begonnen een Signaalgroep voor wederzijdse hulp werd gevormd. Het heeft nu 1.000 leden – het maximale dat een Signal-groepschat kan bevatten – en bruist van de verzoeken om hulp en aanbiedingen om te helpen.

„Er is de afgelopen twee tot drie jaar een werkelijk gezonde groei geweest van organisaties voor wederzijdse hulp in de hele stad, omdat het niet te ontkennen valt dat er een crisis is“, aldus Kniss. “Er is veel criminalisering en demonisering geweest, maar er is ook veel opbloei van mensen die erom geven. Daarom kennen we elkaar al als deze noodsituaties zich voordoen. We zijn al vrienden.”

Opgericht in maart 2020 als reactie op de COVID-19-pandemie, LA-netwerk voor wederzijdse hulp (MALAN) is een informatieknooppunt en connector voor een aantal van deze inspanningen. MALAN had al een directory voor wederzijdse hulp, maar binnen enkele uren nadat de bosbranden waren begonnen, plaatste de groep een Instagram grafisch vragen om input van de gemeenschap over brandhulpmiddelen. Ze ontvingen honderden reacties en begonnen deze te verzamelen in een spreadsheet de volgende ochtend. Het kreeg diezelfde dag 100.000 hits.

“De afgelopen week hebben we een toegewijd team van hardwerkende vrijwilligers gehad die de spreadsheet 24 uur per dag bijwerkten, waarbij tips binnenkwamen van onze vrienden en familie ter plaatse, onze gemeenschapscontacten, sociale media en een gigantische Discord-server van andere op wederzijdse hulp gerichte mensen”, vertelden de MALAN-organisatoren Waarheid. “De spreadsheet schetst wie wat, waar nodig heeft. Het is een actueel beeld van het snelgroeiende netwerk van distributiecentra, vrijwilligerscentra, opvangcentra en mensen in nood, en coördineert de behoeften ter plaatse met degenen die iets te geven hebben.”

Trans Defense Fund LAeen groep die in 2020 werd opgericht om gratis zelfverdedigingslessen en veiligheidskits aan te bieden aan gekleurde transvrouwen, is ook een bron van informatie over wederzijdse hulp sinds de branden.

“Ik vergroot de fondsenwerving en moedig mensen aan om hun donatiegeld rechtstreeks aan echte mensen en echte organisatoren van wederzijdse hulpgemeenschappen te geven,” vertelde Nikki Nguyen, oprichter van het Trans Defense Fund LA. Waarheid. “Veel ontheemden hebben in de eerste plaats huisvesting nodig, omdat ze letterlijk geen plek meer hebben om te wonen.… Daarom denk ik dat het superbelangrijk is om zowel naar hun directe behoeften als naar de behoeften van de organisatoren te luisteren. Er vindt veel overconsumptie plaats en er is een enorme toestroom van voorraden op elke afleverlocatie. Al deze spullen zouden ook naar de gemeenschap zonder huisvesting moeten gaan, die al lang voordat de branden begonnen, middelen nodig had.”

De meeste organisatoren van wie ik hoorde, legden een verband tussen de huidige branden en de aanhoudende huizencrisis in Los Angeles. “Ik denk dat mensen het feit dat ze niet gehuisvest zijn vaak zien als een bepalende factor voor hoe goed of ziek mensen zijn, of als een vorm van moraliteit”, zegt Guadron van Water Drop LA. “Eén ding waarvan ik zou willen dat mensen er meer sympathie voor hadden, is dat iedereen zonder huis kan raken, en dat kan van de ene op de andere dag gebeuren.”

Kniss van KTown for All zei dat onderlinge hulpgroepen samenwerken met de LA Huurders Unie om een ​​huurbevriezing te eisen, omdat verhuurders illegaal proberen te profiteren van de catastrofe prijzen opdrijven.

‚We vragen om een ​​moratorium op uitzettingen om het bloeden van mensen die ontheemd zullen raken te stoppen. Beleidsmatig oefenen we druk uit op onze gekozen functionarissen om in reactie op deze noodsituatie op te treden en meer ontheemding te voorkomen”, aldus Kniss. “We zien nu al dat mensen in Koreatown in recordaantallen in hun auto wonen, en dat aantal zal alleen maar stijgen als huisbazen de huur of de prijsverhoging mogen verhogen zonder dat onze gekozenen daar toezicht op uitoefenen.”

Organisatoren met Maskerblok LAeen wederzijdse hulpgroep die twee jaar geleden werd opgericht om gratis maskers uit te delen in Los Angeles, vergrootte ook de roep om een ​​huurbevriezing en een uitzettingsmoratorium, en zij merkten op hoe hun werk vaak gaten moest opvullen waar de regering had gefaald. Geconfronteerd met giftige rook van natuurbranden en de voortdurende dreiging van onder meer COVID-19 infectieziektenheeft Mask Bloc hun inspanningen opgevoerd om KN95- en N95-maskers te distribueren naar degenen die ze nodig hebben.

“We werden in een vals gevoel van veiligheid gesust door ambtenaren die voor ons moesten zorgen”, zei organisator Abby Mahler. “Omdat we nu op zo’n zichtbare manier in de steek zijn gelaten, niet alleen door de rook maar ook door het brandwondenlitteken dat onze stad decennia lang zal blijven aanraken, denk ik dat dit een kans is om de laatste jaren die we hebben meegemaakt opnieuw in beeld te brengen.”

Organisator Navneet Kaur merkte op dat er door het hele land maskerblokken zijn en dat er voortdurend nieuwe opduiken. “Ondanks zoveel staatsverwaarlozing en verwaarlozing zijn het eigenlijk gewone mensen die voor elkaar zorgen”, zei Kaur.

Hoewel betrokkenheid bij wederzijdse hulp intimiderend kan zijn, benadrukten organisatoren van elke groep dat iedereen de mogelijkheid heeft om betrokken te raken bij het helpen van hun gemeenschap. “Als je een boterham kunt maken, kun je een netwerk voor wederzijdse hulp starten”, zegt Kniss, die eraan toevoegt dat de meeste mensen die betrokken zijn bij Ktown for All geen professionele maatschappelijk werkers zijn. “Alles wat je voor mensen kunt doen, wat je voorheen niet deed, is een overwinning.”

Nguyen van Trans Defense Fund LA herhaalde dit sentiment. ‚Ik ben een gewone vrouw met een fulltimebaan en veel bijbaantjes, en zonder formele achtergrond in gemeenschapswerk‘, zei ze. “Het idee van iets teruggeven is voor veel mensen heel abstract – ik geef het kapitalisme de schuld – maar dat zou eigenlijk niet zo moeten zijn. Als je een vaardigheid of een idee hebt, doe het dan gewoon en pas het toe in de context van het helpen van je gemeenschap.”

Kaur van Mask Bloc zei ook dat we moeten leunen op de expertise, kennis en vaardigheden die we allemaal al hebben. “We weten dat er zoveel crises aan de horizon staan, dus het gaat eigenlijk alleen maar om het creëren van deze infrastructuur, deze relaties en kleine verbindingsknooppunten voordat er daadwerkelijk een crisis plaatsvindt, en deze vervolgens op de lange termijn in stand te houden,” zei Kaur.

Die duurzaamheid op de lange termijn zal van cruciaal belang zijn in een tijdperk van economische onzekerheid en toenemende klimaat- en volksgezondheidscrises. Zoals MALAN het verwoordde: “Wederzijdse hulp is niet alleen voor noodgevallen.”

‚Waarschijnlijk doe je in een bepaalde hoedanigheid al aan wederzijdse hulp. Boodschappen doen voor een zieke vriend, water uitdelen op warme dagen of maskers opdoen bij de plaatselijke bushalte zijn allemaal wederzijdse hulp in actie”, schreven de MALAN-organisatoren. “Elke dag kun je de gaten opvullen die zijn ontstaan ​​door het falen van onze instellingen om aan onze behoeften te voldoen, en de gemeenschapszorg zal bij je terugkomen wanneer je die het meest nodig hebt.”