In 2024, Rest van de wereld behandelde enkele van de meest onverwachte tech-verhalen over de hele wereld: de impact van internet-shutdowns op startups in Bangladesh, de Chinese app die het toerisme in Zuidoost-Azië stimuleert, en hoe een super-app het opneemt tegen Google met zijn eigen mapping. Hier zijn de verhalen van enkele van onze bijdragers over wat ze hebben geleerd tijdens het rapporteren van deze verhalen.
Michelle Anindya, Djakarta
In oktober trok ik in Jakarta een speciale rugzak aan met de KartaCam, een camera die het Zuidoost-Aziatische taxibedrijf Grab in eigen huis heeft gebouwd om de straten in kaart brengen en steegjes waar de chauffeurs elke dag doorheen navigeren. Het heeft me geholpen om zelf te zien hoe nauwkeurig de kaart moet zijn voordat een chauffeur een bestelling kan afleveren of een klant op tijd kan ophalen. Sommige chauffeurs vertelden me dat ze het karteren – waarvoor ze extra betaald worden – leuker vonden dan het bezorgen van bestellingen, vanwege het gevoel voor avontuur en de kans om bij te dragen aan de gemeenschap.
Veel minder nauwkeurig was de Sirekap-app van de regering, geïntroduceerd om de resultaten van snelle tellingen tijdens de presidentsverkiezingen van dit jaar gemakkelijker toegankelijk te maken voor het publiek. De technologie, die zonder adequate tests werd uitgerold, werd gemaakt flagrante fouteneen herinnering dat goede bedoelingen alleen niet genoeg zijn voor technologieën die een grote impact kunnen hebben op mensen – en op overheden.
Wat de impact betreft, krijgen influencers in Indonesië zeker meer erkenning. Voormalig president Joko Widodo beïnvloeders binnengehaald om de nieuwe hoofdstad Nusantara, die nog in aanbouw is, te promoten. Gezien de zorgen over de connectiviteit, de ontbossing en de ontheemding die dit veroorzaakte, valt te betwijfelen hoeveel mensen de influencers zullen overtuigen om daarheen te verhuizen.
Indonesië is een belangrijke speler in de EV-sector, met ambitieuze doelstellingen om tegen 2030 miljoenen elektrische voertuigen op de weg te hebben. Het is nog ver verwijderd van de doelstelling, maar enthousiastelingen zijn er al goedkopere manieren bedenken om de technologie te gebruiken. De bouwers en verkopers van EV-batterijen met wie ik sprak – velen van hen buiten de grote steden – leken niet veel te weten of zich veel zorgen te maken over nationale doelstellingen, maar genoten van de mogelijkheid om te innoveren.
Het is dit vermogen om te innoveren en proactief en creatief te zijn met technologie die mij hoop geeft voor volgend jaar. Ondanks de uitdagingen en tegenslagen blijf ik optimistisch dat Indonesiërs technologie voorgoed kunnen benutten.
Faisal Mahmud, Dhaka
In 2024 zou je niet verwachten dat een tech-verslaggever door zijn bureau snuffelt op zoek naar een lang vergeten pen-drive. Toch was dat precies wat ik midden juli moest doen, toen ik, samen met ongeveer 160 miljoen Bengalezen, bijna vijf dagen lang een volledige internet-black-out ervoer.
De stroomuitval maakte deel uit van een poging van de regering van Sheikh Hasina, die het land ruim vijftien jaar had geregeerd, om een door studenten geleide opstand te onderdrukken die nu bekend staat als de Lange Juli-revolutie. Het leidde tot de ondergang van haar regering, en dit ging ten koste van meer dan duizend levens.
De black-out begon in de nacht van 18 juli en de volgende ochtend was ik wanhopig op zoek naar die ongrijpbare pen drive. Ik had het nodig om mijn rapport op de black-out voor Rest van de wereld en breng het naar het AFP-bureau, destijds een van de weinige plaatsen met internettoegang. Dat kantoor werd een knooppunt voor veel verslaggevers die verslag deden van de gebeurtenissen in Bangladesh. Maar we konden van daaruit alleen maar op het verzenden van rapporten klikken en er niet aan werken, en daarom had ik die pen drive nodig.
Het was een ongekende situatie en het benadrukte waarom internettoegang in de 21e eeuw een fundamenteel recht is geworden. Later, toen de internettoegang hersteld was, verkende ik de gevolgen van de black-out over de technologie-industrie in Bangladesh, die overrompeld werd en een verlies van ongeveer $300 miljoen leed. Naast de technologiebedrijven was er een aanzienlijke impact op freelancers in het land, die over het algemeen banen vinden op platforms zoals Fiverr en Freelancer. “Ik voelde me hopeloos en hulpeloos”, vertelde een freelancer me.
Ik rapporteerde dit jaar andere verhalen: hoe slechte luchtkwaliteit is van invloed klusjesmannen in Dhaka, een van de meest vervuilde steden ter wereld; het lot van het eerste technologiepark van Bangladesh, dat grotendeels een spookstad tien jaar na de lancering; en de verborgen werkplaatsen voor elektrische driewielers.
Maar het getuige zijn van een opstand op revolutionaire schaal tegen een autoritaire regering, en het naar buiten brengen van het verhaal ondanks een internetstoring, was voor mij ongetwijfeld het hoogtepunt. En ik weet waar ik mijn pen drive kan vinden als ik hem ooit nog eens nodig heb.
Lucieen Cholakiaan, Buenos Aires
Buiten een nachtclub in Buenos Aires voelde ik me misschien wel het meest kwetsbaar en blootgesteld dat ik ooit heb gevoeld in mijn carrière als verslaggever. Het was begin 2024, kort nadat Javier Milei president werd in Argentinië. Het was klaarlichte dag toen ik met een paar mensen sprak die uit de nachtclub kwamen nadat ze hun drankje hadden gedronken ogen gescand door Worldcoinhet blockchainbedrijf van Sam Altman.
Net als elders bood het bedrijf mensen een kleine som geld aan in ruil voor het scannen van hun ogen. Terwijl deskundigen en beleidsmakers Wereldwijd hebben gewaarschuwd voor datarisico's en een negatieve langetermijnimpact, mensen in Buenos Aires, moe van inflatie en werkloosheid, stonden in de rij om hun ogen te laten scannen en de uitbetaling te ontvangen van bijna $ 50 aan WLD-cryptocurrency.
Terwijl ik vragen stelde, werd ik geconfronteerd met vijandigheid van de mensen om me heen en werd mij – beleefd en niet zo beleefd – verteld dat mijn fotograaf, Anita Pouchard Serra, en ik moesten stoppen met het stellen van vragen en gewoon moesten vertrekken. Het was niet duidelijk wie deze mensen waren en waarom ze niet wilden dat we vragen stelden.
Ondanks dat ik al meer dan tien jaar verslag deed van allerlei verhalen in heel Latijns-Amerika, was ik echt geschokt. Voor het eerst moesten we veiligheidsprotocollen implementeren terwijl we rapporteerden over wat we dachten dat een onschuldig technologieverhaal was.
Dit jaar rapporteerde ik ook over AI, cryptoprojecten en EV-bedrijven in onder meer Latijns-Amerika. Keer op keer kwam ik erachter dat, hoewel bedrijven gemakkelijk zaken kunnen doen en (sommige) overheden de rode loper voor hen uitrollen, ik als verslaggever steeds meer hindernissen tegenkwam.
De ervaring riep een belangrijke vraag op die waarschijnlijk mijn werk in 2025 zal bepalen: als technologie ons leven gemakkelijker, sneller en beter moet maken, waarom voelt het dan alsof het stellen van vragen over de technologie steeds moeilijker en steeds ingewikkelder wordt? Meer dan ooit begint de berichtgeving over technologie in Latijns-Amerika te lijken op de berichtgeving over de politiek; verslaggevers moeten alert blijven en zich bewust zijn van onze veiligheid, misschien wel als nooit tevoren.
Stephanie Wangari, Nairobi
Dit jaar heb ik talloze uren besteed aan het interviewen van gig-werkers, voedselbezorgers, contentmoderators en technische experts, en ik hoorde verhalen over veerkracht en ontberingen. Als frequente Uber- en Bolt-gebruiker in Nairobi heb ik er nooit volledig over nagedacht hoe essentiële voorzieningen zoals toiletten zijn voor zowel chauffeurs als passagiers. Pas toen ik aan het verhaal werkte “Hoe gig-werkers rust vinden”Dit jaar, door tientallen renners en chauffeurs te interviewen, kreeg ik een nieuwe waardering voor hun dagelijkse uitdagingen, vooral voor vrouwen in de kluseconomie. Hun verhalen raakten dicht bij huis, vooral de moeilijkheden waarmee ze onderweg te maken krijgen. Een vrouw vertelde me: “Elke keer dat ik overdag water drink, raak ik gestrest.”
Onderweg waren er ook genoeg verrassingen, zoals de Uber-chauffeurs hun eigen tarieven hanteren als een vorm van verzet tegen lage lonen, en het ongekende gebruik van de Zello-app door Keniaanse demonstranten tijdens protesten in juni tegen voorgestelde wetgeving. Terwijl de politie vertrouwde op onhandige walkietalkies, adopteerden demonstranten Zello al snel als een cruciaal hulpmiddel. Ik sloot me aan bij de Finance Bill 2024 Zello-groep en luisterde mee terwijl demonstranten elkaar waarschuwden voor potentiële gevaren en hun volgende stappen uitstippelden.
Mijn ervaring dit jaar heeft mij geleerd dat technologie niet alleen over innovatie gaat; het is ook verbonden met menselijke waardigheid en veiligheid.
Zhaoyin Feng over China
Toen ik dit jaar over Chinese technologie sprak, stond ik versteld van de diepgaande gevolgen van wat ik het digitale vlindereffect zou noemen. Kleine en ogenschijnlijk onbeduidende acties online kunnen offline en soms in een andere uithoek van de wereld uitgroeien tot veel grotere evenementen.
Tijdens mijn recente reizen naar Zuidoost-Azië heb ik ervaren hoe een van de populairste Chinese sociale media-apps, Xiaohongshu, dat heeft gedaan bracht een revolutie teweeg in het Chinese toerisme in de regio. Bij de Ijen-vulkaan op Java, Indonesië, een voorheen weinig bekende bestemming voor Chinese toeristen, was ik verrast om tijdens mijn wandeling tientallen Chinese toeristen te zien. Eén van hen trok mijn aandacht, omdat ze een lange jurk droeg en volledige make-up had. Het was duidelijk dat ze daar was voor een fotosessie.
Bij de rand van de vulkaan liet ze haar plaatselijke gids een foto zien die op Xiaohongshu was geplaatst en vroeg waar deze was genomen. Zij werd, net als veel andere Chinese toeristen daar, naar de plek getrokken door de verbluffende kiekjes die op Xiaohongshu werden gedeeld. Binnen enkele uren kunnen daar ook haar eigen snapshots zijn verschenen, die anderen hebben geïnspireerd dezelfde reis te maken.
Chinese sociale media en e-commerce-apps zijn in landen onder de loep genomen Indië naar Indonesië naar de ONS. Maar in Zuidoost-Azië is Xiaohongshu – dat een geliefde hulpbron is geworden onder jonge Chinese reizigers – ook van onschatbare waarde voor lokale bedrijven.
Ik vond mijn Ijen-gids, Koen, via zijn account op het platform. Hij vertelde me dat Xiaohongshu zijn bedrijven na de Covid-19-pandemie van de rand van de afgrond heeft gered en dat zijn Chinese klantenkring in minder dan twee jaar tijd is gegroeid van bijna onbestaande naar meer dan 2.000. Zelfs in Laos, een van de minst bezochte landen in de regio, ontmoette ik lokale ondernemers die zeiden dat Xiaohongshu een gamechanger voor hun bedrijf was.
Het verbaast me hoe één enkele post op Xiaohongshu een rimpeleffect teweeg heeft gebracht dat zo veel levens over de hele wereld beïnvloedt.
