Wanneer sociale structuren corroderen, zoals nu gebeurt, veroorzaken ze wanhopige daden zoals die van Mangione, en rechtse burgerwachten zoals Penny.
Zwaaiend met een kinderlijk kippenvelgrafiek gaf de rechtse expert en neoconservatieve padvinder Scott Jennings een eenvoudige analyse tijdens een recente rondetafelconferentie op CNN. ‚Hier is mijn grafiek: de goeden van vandaag, Daniel Penny. De slechteriken, Luigi Mangione,’ zei hij uitgeroepen. “Mensen aan de linkerkant lijken het verschil niet te kunnen zien tussen de goeden en de slechten.”
Ja, het grove en essentialistische kader van Jennings is kinderachtig. Maar bij het koppelen van Penny, wie was dat wel vrijgesproken deze week in de doden van de ongehuisveste man Jordan Neely in een metro in New York City in 2023, en Mangione, die opgeladen met de moord op Brian Thompson, CEO van UnitedHealthcare, legde hij een verband dat het onderzoeken waard is.
Hoewel ze uit ogenschijnlijk verschillende filosofische plaatsen komen – en hoewel de maatschappelijke reactie op hun daden dramatisch verschilt – zijn er tenslotte overeenkomsten tussen Penny en Mangione.
Beiden zijn 26-jarige burgerwachten die zich schuldig hebben gemaakt aan schokkende publieke gewelddaden. Hun daden staan zeer open voor partijdige interpretatie. De kijk op hun gedrag lijkt afhankelijk van waar je binnen de sociaal-economische kaart valt. En hoewel het geweld van Mangione misschien sympathieker overkomt dan dat van Penny, zijn beide diep verweven met de lange geschiedenis van het Amerikaanse eigenzinnigheid – een geschiedenis die schadelijk is geweest voor het opbouwen van een relevante arbeiderspolitiek. Wanneer sociale structuren veranderen of corroderen, zoals in de 21e eeuw, veroorzaken ze daden als die van Mangione of Penny – geen van beide zal de veelheid aan onopgeloste catastrofes die zich ontvouwen kunnen bevredigen.
Voor degenen die uiterst rechts zijn: Penny is een soort reactionaire Batman geworden, vooral na zijn vrijspraak op maandag. (Hij zal een gast zijn van de nieuwgekozen vice-president JD Vance dit weekend bij een voetbalwedstrijd.) In dit gestoorde verhaal moet Penny worden geprezen om zijn moed, omdat de regering de controle over de openbare ruimte heeft afgestaan aan een rondzwervende horde gewelddadige zwervers.
“Gezien de duizenden onbehandelde geesteszieke drugsverslaafden die door de straten zwerven, is het vrijwel zeker dat elke paar dagen, elke paar weken een van hen een onschuldige voetganger zal aanvallen, mogelijk dodelijk”, zegt Heather Mac Donald, zei een collega bij de rechtse denktank het Manhattan Institute en auteur van verschillende pro-politiepolemieën op een dinsdag discussie met Megyn Kelly over Penny. “Het is geen kans, het is een zekerheid. En de stad en de staat doen niets. Ze geven al hun geld uit aan ijdelheids-linkse projecten.” Duidelijker gezegd: Mac Donald en haar tijdgenoten geloven dat, aangezien de waardeloze bestuurlijke staat ideologisch corrupt is geworden, het aan de Daniel Pennys van de wereld is om de orde te herstellen.
Huidig probleem
Mangione is daarentegen een Travis Bickle-achtige held geworden voor de miljoenen Amerikanen die woedend zijn over het gezondheidszorgsysteem van het land. Maar het is niet alleen antikapitalistisch links dat Mangione prijst. Meer apolitieke omstanders lijken dat wel te doen weergave de moord op een multimiljonair-CEO in de gezondheidszorg als een uitvoering van rechtvaardige gerechtigheid. (Deze ideologische warboel sluit aan bij de ogenschijnlijk prille politiek van Mangione.)
Commentaarsecties over rechtse inhoud bestrafte elke kritiek op Mangione omdat, voor velen in het hele politieke spectrum, de tragedie van de honderdduizenden van de burgers die hebben en zullen sterven als gevolg van tekortkomingen in de gezondheidszorg, is te flagrant. En het feit dat dergelijke tekortkomingen zijn geweest kunstmatig opgeblazen voor winst door mensen als Brian Thompson maakt Mangione’s eigenzinnigheid nog aantrekkelijker voor mensen.
Ondanks het feit dat hij een profiel op de sociale media handhaaft dat bol staat van manosfeerbeïnvloeders als wellness-crank Andrew Huberman en de “heterodoxe” rechtse sycofante podcaster Lex Friedman, valt de vermeende moord van Mangione ironisch genoeg in de anarchistische traditie die bekend staat als “propaganda van de daad.” In deze theorie van politieke verandering wordt geweld gepleegd tegen de heersende klasse in de hoop een bredere sociale opstand uit te lokken.
Bovendien is dit geweld, zoals verwoord door anarchistische theoretici, moreel deugdzaam en omvat het de toegevoegde bonus dat het de elite versteent. Beroemde voorbeelden die ons te binnen schieten zijn de veelheid aan mislukte moordaanslagen op oliebaron John D. Rockefeller in 1914, de sloop van Wall Street in 1920 door Italiaanse anarchisten, en het bombardement op het Pentagon in 1972 door de Weather Underground. Het meest opvallende was dat ze allemaal plaatsvonden op momenten dat de linkse politieke organisatie werd belegerd door de federale wetshandhaving.
Terwijl die van Mangione manifest bevat niet de radicale hartstocht van zijn voorgangers, het document weerspiegelt veel van dezelfde gevoelens. “Eerlijk gezegd hadden deze parasieten het gewoon te pakken”, schrijft Mangione. “De realiteit is dat deze (niet te ontcijferen) eenvoudigweg te machtig zijn geworden, en dat ze ons land blijven misbruiken voor enorme winsten, omdat het Amerikaanse publiek hen ermee heeft laten wegkomen…. het is op dit moment geen kwestie van bewustzijn, maar er spelen duidelijk machtsspelletjes. Kennelijk ben ik de eerste die dit met zoveel brutale eerlijkheid onder ogen ziet.”
Volgens Mangione had hij, omdat de gezondheidszorg zich ongestraft bezighoudt met wijdverbreide diefstal en sociale moord, geen andere keuze dan de rekening gelijk te trekken. Oppervlakkig gezien lijkt Mangione daarin geslaagd: gezondheidszorgbedrijven hebben de beveiliging opgevoerd en zijn begonnen met het verwijderen van foto’s van hun topfunctionarissen van websites. En woensdag de politie van New York City gewaarschuwd leidinggevenden in de gezondheidszorg dat ze een “online ‘hitlijst’ hadden ontdekt.”
Penny’s gedrag weerspiegelt intussen de meer expliciet rechtse ethiek van een al lang bestaande traditie van eigenrichting – een traditie die vaak wordt ingeroepen in momenten van politieke onrust en verandering. Tijdens de toegenomen radicale agitatie aan het eind van de 19e eeuw werden gewone burgers aangemoedigd zich met geweld te verzetten tegen de linkse chaos die vermoedelijk was aangewakkerd door immigrantenrevolutionairen.
“Als de communisten in dit land rekenen op de losheid van ons politiesysteem en de neiging om op te treden tegen criminelen volgens een eerlijk rechtsproces, en op grond daarvan hopen op meer clementie dan in Europa, hebben ze enkele van de belangrijkste zaken genegeerd. episoden in de Amerikaanse geschiedenis”, een uitgave uit 1875 van de Chicago Daily Tribune trompetten. “Er zijn geen mensen zo geneigd als de Amerikanen om het recht in eigen handen te nemen wanneer de heiligheid van het menselijk leven wordt bedreigd en de eigendomsrechten worden geschonden op een manier die niet adequaat kan worden bereikt en bestraft door de kronkelige loop van de wet. ”
Deze energie zou in de 20e eeuw talloze keren worden gemobiliseerd. Op het hoogtepunt van de kruistochten van de arbeidersklasse tegen het kapitaal eind jaren ’10 en begin jaren ’20 organiseerden rijke zakenmagnaten een litanie van burgerwachten, reactionaire paramilitaire groepen zoals de American Defense Society, de American Vigilant Intelligence Federation, de Black Legion en de Ridders van de Vrijheid. Deze organisaties waren gebaseerd op het principe van ‘wet en orde’ en ‘100 procent Amerikanisme’, aangezien de grondwet van een dergelijke groep, het American Legion, uitgedrukt. De missie was “om de autocratie van zowel de klassen als de massa’s te bestrijden.” Met andere woorden: de onverzadigbare menigte moest onderdrukt worden.
Een tastbaarder, modern voorbeeld van Penny’s afkomst ligt in de chaos die ontstond tijdens de Rodney King-rellen in 1992. Net als Kyle Rittenhouse tijdens de George Floyd-protesten werden lokale Koreaans-Amerikaanse ondernemers rechtse iconen toen er beelden opdoken waarop ze boven op hun huizen stonden. eigendommen die plunderaars en demonstranten met jachtgeweren afweren. In de donkere spelonken van het conservatieve geestespaleis smelten complexe politieke noodsituaties zoals door de staat gesanctioneerde brutaliteit, onbelemmerde financiële corruptie en ongebreidelde sociale bezuinigingen weg als ze worden bekeken door de lens van ‘Good Guy vs. Bad Guy’.
Populair
“veeg naar links hieronder om meer auteurs te bekijken”Veeg →
Het is het beste om de Penny- en Mangione-verschijnselen te begrijpen als symptomatisch voor bredere structurele rotting. Degenen op de hoogste echelons van de macht hebben de elkaar kruisende crises van economische ongelijkheid, woningtekorten en gebrek aan medische zorg laten voortwoekeren. Dat is het soort maatschappelijke ineenstorting dat andere momenten van eigenzinnigheid vaak hebben weerspiegeld. Aan de linkerkant zijn ze uit alles gegroeid, van de verrotte arbeidsomstandigheden van het begin van de 20e eeuw tot het geïndustrialiseerde bloedbad in Vietnam. Aan de rechterkant zijn ze geworteld in de reacties die zijn ontstaan in tijden van intense sociale onrust.
We moeten ons echter zorgen maken dat de moord op Penny politiek meer invloed zal hebben dan die van Mangione. Vigilante-aanvallen op de ongehuisvesten worden steeds populairder prominenter terwijl de politiek van wrok blijft sudderen. Hetzelfde kan gezegd worden voor ad hoc grenspatrouilles die veel rekruteringen hebben uitgevoerd gevecht de gefabriceerde dreiging van asielzoekers. Met een tweede ambtstermijn van Trump – en een waarschijnlijke verergering van de bovengenoemde crises – zou het niet verrassend zijn als loyale rechtse krachten zouden worden ingezet tegen andersdenkenden.
Ondertussen zou Mangione meer een generator van memes dan van bewegingen kunnen blijken te zijn. Het tegengif dat hij misschien gezocht zou hebben als links sterker zou zijn, zou een op de arbeid gerichte politiek zijn geweest, die prioriteit geeft aan massale organisatie boven individuele woede-uitingen. Het is op dat terrein van collectieve actie waar we uiteindelijk de bloedzuigende geesten die ons gezondheidszorgsysteem besturen, zullen omverwerpen – niet door de toedoen van een ontevreden schutter.
Meer van De natie
Het Hooggerechtshof zal de risico’s vergroten door staatsverboden op genderbevestigende zorg te handhaven, in tegenstelling tot wat conservatieve wetgevers beweren.
Vier jaar nadat de president heeft horen beloven dat er gedurfde maatregelen zullen worden genomen tegen de studentenschulden, zijn de meeste leners nog steeds niet beter af, en zijn velen – vooral bedrogen debiteuren – meetbaar slechter af.
Thomas en zijn collega’s van Empowerment Avenue ondermijnen het gevestigde verhaal dat gevangenen slechts subjecten of bronnen zijn, en nooit auteurs van hun eigen ervaringen.
Er hangt misschien een donkere schaduw over de feestdagen van dit jaar, maar er zijn nog steeds manieren om te geven aan mensen in nood.
Hoewel maar heel weinig Amerikanen oprecht zouden pleiten voor het vermoorden van verzekeringsbestuurders, hebben tientallen miljoenen waarschijnlijk grapjes gemaakt dat ze dat wel willen. Er is een duidelijke reden waarom.
SOLIS was bedoeld als waarschuwing voor wat zou kunnen komen. Met de herverkiezing van Trump zou dit als blauwdruk moeten dienen voor de moed en het activisme die nodig zijn om terug te vechten.
