Wat houdt de toekomst in voor de Syrische Koerden na Assad?

De volledig vrouwelijke Syrisch-Koerdische strijdmacht, de Women’s Protection Units (YPJ), verwierf in 2014 wereldwijde bekendheid toen het een reeks onwaarschijnlijke overwinningen begon te behalen tegen ISIS, en een evenzeer onverwachte samenwerking tussen de door de Verenigde Staten geleide Internationale Coalitie om ISIS te verslaan en de linkse Koerdische beweging. Tien jaar later is de Syrische crisis plotseling weer mondiaal op de voorgrond gekomen, toen de Al Qaeda-tak Hay’at Tahrir al-Sham (HTS) eind november vorig jaar een blitzkrieg-aanval lanceerde die culmineerde in de verdrijving van de gehate groepen op 8 december. dictator Bashar al-Assad. De viering was echter van korte duur, omdat Turkije heeft geprobeerd te profiteren van een machtsvacuüm na Assad om de aanvallen op te voeren waarvan het hoopt dat ze een einde zullen maken aan de progressieve, door Koerden geleide autonome regio aan de zuidgrens. “Duizenden van onze strijdkrachten werden gedood en gewond om de wereld tegen ISIS te beschermen,” gezegd YPJ-woordvoerder Ruksen Mohammed, in gesprek met De natie vanuit de de facto Syrisch-Koerdische hoofdstad Qamishlo, een week na de val van Assad. “Maar nu zwijgt de wereld over de aanvallen van Turkije en zijn proxy-milities, waardoor ISIS zich opnieuw kan versterken.”

Er is geen liefde verloren gegaan tussen Assad en de Koerden. Vader en zoon allebei onderdrukte de Koerdische identiteit en heeft in de loop der jaren veel Koerdische activisten gevangengezet, gemarteld en vermoord. Toch leed de Koerdische beweging ook onder de islamitische krachten, die snel de pro-democratische Syrische revolutie veroverden. Het project van de Koerden beweerde lange tijd een derdewegalternatief in Syrië te bieden, voorbij zowel autoritaire islamitische krachten als ISIS en HTS als het nog brutaler Assad-regime. “Wij zijn het enige voorbeeld van een seculiere, multi-etnische bestuursstructuur in Syrië, en we hebben ons model de afgelopen tien jaar bewezen”, zei Sinam Mohammed, de belangrijkste Syrische Koerdische diplomatieke vertegenwoordiger in Washington. De natie in een verklaring.

Onder leiding van de YPJ heeft de bredere sociale en politieke beweging de afgelopen tien jaar geduldig een voorzichtige multi-etnische coalitie opgebouwd van miljoenen Arabieren, Koerden en andere minderheden in het zogenaamde Autonome Bestuur van Noord- en Oost-Syrië (AANES). De coalitie laat zich leiden door principes van gemeentelijke democratie, autonomie van vrouwen en vertegenwoordiging van minderheden. Hoewel het project niet zonder gebreken is, heeft het de aanvallen van ISIS, Assad-loyalisten en Turkije doorstaan relatief hoge normen van humanitaire voorzieningen, de rechtsstaat en zelfbeschikking van de gemeenschap.

Nu het stof is neergedaald over een halve eeuw heerschappij door de Assad-familie, lijkt het misschien de perfecte gelegenheid voor de AANES om zich aan te sluiten bij andere oppositiekrachten in heel Syrië en de pragmatische aanpak voort te zetten die zij heeft laten zien door onverwachte aanpassingen te bereiken met conservatieve stamkrachten in Syrië. landelijke Arabische regio’s die voorheen ISIS-bolwerken waren. Maar Turkije – dat lange tijd de Koerdische identiteit heeft onderdrukt en een bloedige oorlog heeft gevoerd tegen militante Koerdische guerrillastrijders, en zich fel verzet tegen het project van door de Koerden geleide autonomie aan de zuidgrens – is vastbesloten om de door de Koerden geleide regering tot stof te zien verdwijnen.

Tijdens de opmars van HTS werd niet het terugtrekkende leger van Assad door Turkse luchtaanvallen getroffen, maar eerder de Syrische Koerden en hun bondgenoten. het doden van hele burgerfamilies en het creëren van ruimte voor door Turkije gefinancierde, door Turkije geleide, door Turkije bewapende milities verenigd onder de vlag van het Syrische Nationale Leger (SNA) om grondgebied van de AANES te veroveren.

Milities in de SNA worden al lange tijd beschuldigd door de Verenigde Natiesde Amerikaanse regeringEn Amnestie Internationaal van oorlogsmisdaden, waaronder het verkrachten van vrouwen, het plegen van massamoorden op Koerdische burgers, en het martelen, elektrocuteren en executeren van burgers. Tijdens eerdere Turkse militaire campagnes hebben deze milities honderden burgers gedood en honderdduizenden burgers verdreven.

Nu ziet Turkije een kans om af te maken waar het aan begonnen is. In de stad Manbij, dat Turkije is gevangen in de dagen nadat Assad viel “bestormen militieleden huizen van burgers, vooral de huizen van voormalige werknemers van de AANES”, zegt een plaatselijke bewoner die nog in de stad is, anoniem sprekend uit angst voor gewapende represailles. Veel van deze militieleden hebben nog nooit uit woede een schot op Assad gelost. Integendeel, de belangrijkste NAVO-bondgenoot Turkije is naar voren gekomen als de dominante staatsmacht in een nieuw Syrië, en probeert zijn voordeel te benutten door meer Koerdisch grondgebied in het noorden van het land te bombarderen en te bezetten, parallel met de landroof van Israël over de zuidelijke grens. Negenenzestig burgers zijn gedood en tienduizenden ontheemd tijdens het aanhoudende offensief, waarbij de gevechten zich momenteel concentreren op de grensovergangen over de rivier de Eufraat, waaronder de Tishrin Dam, een belangrijk onderdeel van de hydro-elektrische energie-infrastructuur die stroom levert aan een groot deel van het noordoosten van Syrië.

De Syrische Koerden vertrouwen al lang op een fragiele machtsbalans tussen de Verenigde Staten, Rusland, Turkije en Iran om hun autonome project in het noordoosten te behouden. Maar er is nu nog maar een kleine Amerikaanse aanwezigheid in de regio, als onderdeel van de voortdurende anti-ISIS-missie, die Turkije ervan weerhoudt zijn bezetting te versterken. Tijdens zijn laatste presidentschap gaf Donald Trump groen licht voor een eerdere Turkse invasie in een toespraak aan de autocratische president van Turkije, Tayyip Erdoğan, en er wordt aangenomen dat hij weinig interesse heeft in het behoud van de Amerikaanse missie op Syrisch grondgebied.