Wat doet Europa op het gebied van voedselverspilling op scholen?

Op de crèche van mijn jongste kind, in München, Duitsland, worden ouders gevraagd om minimaal een week van tevoren een schema in te vullen met vermelding van de specifieke dagen waarop het kind afwezig zal zijn, zoals bij geplande reizen. Hierdoor kunnen de cateraars de hoeveelheid voedsel die ze bereiden en serveren verminderen, waardoor er minder kans is op restjes. De kleuterschool van mijn middelste kind zet aan het eind van de dag herbruikbare bakjes buiten en ouders worden aangemoedigd om de restjes van de lunch mee naar huis te nemen en de bakjes de volgende ochtend terug te brengen. En alle drie de onderwijsinstellingen van mijn kinderen hebben herbruikbare borden en bestek voor elke maaltijd, zonder keukengerei voor eenmalig gebruik.

Deze positieve voedselverspillingspraktijken in Duitsland – waar ik nu woon nadat ik in de Verenigde Staten ben opgegroeid – lijken de gegevens te ondersteunen die erop wijzen dat de Europese Unie haar voedselverspilling effectiever terugdringt. voedselverspilling dan de VS, zelfs nu de Amerikanen zich steeds meer bewust zijn geworden van het probleem de regering heeft toezeggingen gedaan om de 40% van het voedsel dat niet wordt opgegeten, te verminderenUit recente onderzoeken blijkt dat de voedselverspilling in de Verenigde Staten feitelijk toeneemt. In april 2023, Opnieuw gevoedeen organisatie die zich inzet voor de bestrijding van voedselverspilling, meldde dat de hoeveelheid niet opgegeten voedsel in de VS is 4,8% gegroeid sinds 2016. Daarentegen is de voedselverspilling in de EU in dezelfde periode afgenomen.

Heeft de EU voedselverspilling in het onderwijs opgelost?

Niet helemaal. Binnen de Europese Unie produceert de gemiddelde student 19,3 kilogram voedselverspilling op jaarbasis ongeveer 9% van de totale voedselverspilling. Dit aantal is ruwweg hetzelfde percentage van institutioneel en foodserviceafval als ONS., dat is 8%. Alleen al op basis van deze statistieken lijkt het erop dat de VS en Europa op gelijke voet staan ​​als het gaat om voedselverspilling, tenminste op scholen. Maar tijdens een grondige evaluatie die in 2018-2019 werd uitgevoerd, ontdekten onderzoekers dat voedselverspilling in Amerikaanse schoolkantines aanzienlijk hoger dan in andere westerse landen: ‘Bordafval’ (voedsel dat wordt ingenomen maar niet wordt gegeten en vervolgens weggegooid) in Zweden bijvoorbeeld bedroeg maximaal 23% van het voedsel dat op scholen werd geserveerd, terwijl de Verenigde Staten ergens tussen de 27 en 27 procent bordenafval hadden geregistreerd. 53% van het eten wordt geserveerd. En uit mijn eigen anekdotische bewijzen – werken op kleuterscholen en scholen in de VS en spreken met vrienden en familieleden in de Verenigde Staten – lijkt het erop dat de Europese aanpak beter werkt. Wat kunnen Amerikanen leren van hun tegenhangers op het vasteland?

Uitdagingen tegen voedselverspilling op westerse scholen

Scholen in zowel de EU als de VS kampen het meest met soortgelijke uitdagingen gewoon plaatafval zijn. Om enkele van de obstakels hier in Duitsland te onderzoeken, heb ik contact opgenomen met het Competentiecentrum voor Voeding (Kompetenzzentrum für Ernährung, ook bekend als KERN) in onze provincie Beieren en sprak met medewerker Anika Dickel. “Er zijn veel verschillende manieren waarop voedsel wordt verspild op (Beierse) scholen”, zegt Dickel. “Schoolkeukens of cateraars zullen te veel eten koken of bestellen, uit angst dat er niet genoeg is voor iedereen. Een grote oorzaak van overmatig bordenverspilling is dat medewerkers te veel eten op het bord van het kind leggen, of misschien wel de verkeerde items, en dat de leerlingen hun bord dan niet leegmaken.” In Duitsland is de schoollunch doorgaans ‘universeel’, wat betekent dat iedereen in aanmerking komt om deze te ontvangen en dat de overgrote meerderheid van de leerlingen niet regelmatig lunches van huis meeneemt, hoewel ze misschien wel hun eigen snacks meenemen. In de VS is het aanpakken van bordenverspilling zelfs nog ingewikkelder, omdat sommige leerlingen elke dag aan de schoollunch deelnemen, terwijl anderen slechts op bepaalde dagen deelnemen (bijvoorbeeld Pizza Fridays) en de keuken vaak niet vooraf wordt gewaarschuwd.

Succesvolle benaderingen en initiatieven

Zowel in de EU als in de VS lijken initiatieven en onderwijsinterventies op school- of regionaal niveau de meeste betrouwbaarheid en grip te hebben. Deze instrumenten worden geïmplementeerd op wat doorgaans kleinschalig en van geval tot geval is.

Tabellen voor het delen van voedsel

StopAfvaleen overheidsinstantie voor afvalvermindering in Alameda County, Californië, heeft voor scholen in hun provincie een aantal doordachte benaderingen van voedselverspilling ontwikkeld. Annalisa Belliss, programmamanager van het Food Waste Reduction Team, meldt dat de zogenaamde deel tafelconcept heeft voor hen goed gewerkt: “Een voedseldeeltafel is een aangewezen ruimte waar leerlingen ongeopende, ongebeten spullen, zoals heel fruit, verpakte wortelen, melkpakken of verpakte warme lunches, die ze niet langer willen eten, neer kunnen zetten, zodat een andere leerling dat kan doen. kies uit die items. We hebben ontdekt dat tafels voor het delen van voedsel het delen van meer dan 220 voorgerechten op één dag op een schoolterrein mogelijk hebben gemaakt.”

Educatieve initiatieven

Zowel in Duitsland als in de VS is “van boer tot school” of “eetbaar onderwijs” Het aanbod in schoolomgevingen heeft studenten en docenten met succes aangemoedigd om de voedselverspilling terug te dringen. Anika Dickel van KERN noemt enkele concrete voorbeelden: “In het St. Anna Gymnasium (in München) zijn de studenten bijvoorbeeld actief bezig met het onderwerp 'gered voedsel' van lokale bakkers en slagers, zodat de cafetaria zoveel mogelijk gebruikt mogelijk ‘gered’ voedsel.” Op een school in Regensburg houden leerlingen “regelmatig wedstrijden waarbij de voedselverspilling van elke klas wekelijks wordt gewogen en de klas met de minste voedselverspilling de winnaar is.” Het Amerikaanse ministerie van Landbouw (USDA) heeft soortgelijke maatregelen gepromoot wedstrijden voor Amerikaanse studenten en biedt scholen middelen om hun eigen voedselverspilling tegen te gaan audits.

Kinderen de keuken in krijgen

Scratch koken en kookonderwijs initiatieven zijn geweest bewezen om voedselverspilling te helpen verminderen en de voedingsinname van studenten te verbeteren, beide in de Verenigde Staten en binnen Duitsland. Een overtuigend voorbeeld hiervan is het Hawaii State Department of Education 'Aina Pono Farm to School-initiatief. Via het pilotprogramma kunnen leerlingen van scholen zoals Mililani middelbare school in Oahu konden verschillende gezonde, minder bewerkte gerechten proeven en hun persoonlijke feedback geven over menukeuzes. Als gevolg hiervan aten studenten veel meer van de aangeboden maaltijden, de voedseloverproductie op school met 20% terugdringen.

Op dezelfde manier namen ze op de kleuterschool van mijn middelste kind in Duitsland deel aan een regionaal initiatief genaamd Project Table, Set Yourself (Projekt Tischlein deck dich) dat de kinderen een integratieve opleiding gaf over voeding, landbouw en voedselbereiding. Door het programma werden de kinderen zich veel bewuster van voedselverspilling en door veel zelf te koken en voedsel te bereiden, raakten ze enthousiast over het eten van een grotere verscheidenheid aan voedsel, wat ook leidde tot minder etensresten na de maaltijd.

Helder communiceren

Een mogelijke oplossing om plaatafval te verminderen is volgens de teamleden van KERN vrij eenvoudig. Tijdens de maaltijden suggereren ze “betere communicatie tussen de keuken, medewerkers en studenten” als het gaat om welk eten – en hoeveel ervan – wordt geserveerd. Het is veel gemakkelijker om dit te doen in een kinderdagverblijf waar leraren leerlingen aan slechts een paar tafels bedienen, dan in een drukke middelbare schoolkantine waar de lunchlijn in de loop van een dag duizenden leerlingen kan zien. Niettemin mag deze eenvoudige maar effectieve strategie niet worden onderschat.

Verhuizing van de directiekamer uit de lunchroom

Dat de VS het beter zou doen, de invloed van het bedrijfsleven zou verminderen en elimineren verplichte voedingsmiddelen zou een manier kunnen zijn om plaatafval te verminderen. De zuivel- en vleesindustrieën in de VS hebben gelobbyd om toegang te krijgen tot schoolkinderen door een aantal voedingsmiddelen, snacks of hele voedselgroepen verplicht te stellen of gewoon alomtegenwoordig te maken. Bijvoorbeeld, melk (in pakken) moet worden geserveerd als onderdeel van de schoollunch, maar uit statistieken blijkt dat de melkconsumptie in de VS dat wel is afgenomen de afgelopen jaren enorm toegenomen, wat betekent dat veel van de melk wordt ingenomen, maar weggegooid – ongeveer 45 miljoen liter waard, volgens de World Wildlife Foundation. Duitsland heeft deze specifieke problemen niet, maar er wordt veel gepraat hier over de noodzaak om de hoeveelheid vlees die wordt geserveerd te verminderen, zowel om gezondheidsredenen als omdat kinderen naar verluidt veel ervan weggooien.

Verbetering van het beheer van keukenafval

Waar Duitsland en veel andere Europese landen zich echt in onderscheiden, is hun benadering van gebruiksvoorwerpen en verpakkingen. In Duitsland gebruikt de overgrote meerderheid van scholen, kinderdagverblijven en universiteiten herbruikbare borden, bestek en bekers, die dagelijks door leraren of keukenpersoneel worden gewassen voor gebruik de volgende dag. De instellingen in Duitsland die voor de catering van hun studenten buiten gebruik maken, ontvangen zelden voedsel verpakt in verpakkingen voor eenmalig gebruik. In plaats daarvan leveren cateraars doorgaans geïsoleerde dozen vol roestvrijstalen containers, die vervolgens worden uitgespoeld en aan het eind van de dag worden geretourneerd. Dit kan gedeeltelijk verband houden met recentelijk overleden openbaar beleid het mandaat dat cateraars en restaurants wegwerpcontainers verminderen.

Veranderende cultuur, veranderende systemen

In grote lijnen lijken Duitsland – en de EU-landen in het algemeen – simpelweg beter gepositioneerd voor succes op dit gebied. Duitsland heeft bijvoorbeeld ambitieus doelstellingen ter voorkoming van klimaatverandering dat zijn geweest nationaal groen licht gegeven. Hoewel de VS dat wel hebben een nationale strategie voor voedselverspilling, de meeste bestaande wetten met betrekking tot voedselverspilling zijn afkomstig van individuele staten, waardoor de landelijke adoptie van uniform beleid een uitdaging is. Een andere factor die hieraan kan bijdragen kunnen culturele verschillen zijn: Duitse klanten zijn overal, van Starbucks tot pretparken, gewend aan het gebruik van herbruikbare mokken en bestek, en de portiegroottes in veel restaurants en cafés zijn vaak kleiner dan die in Amerikaanse vestigingen. Duitsers zijn over het algemeen ook duurzaamheidsbewust: Volgens een expert op het gebied van duurzaamheid en consumenteninzichten bij GfK: dat jaarlijks een onderzoek uitvoert naar de Duitse consumentengewoonten: “In een lijst van 57 persoonlijke waarden die jaarlijks worden gemeten als onderdeel van de GfK Consumer Life Study (in 2022), staat duurzaamheid op de 10e plaats.^e plaats, vóór waarden als gezondheid en fitness.” Uiteindelijk lijkt het erop dat hoewel kleinschalige en grassroots-inspanningen op gemeenschapsniveau fantastisch en essentieel zijn – en gepromoot en aangemoedigd moeten worden – substantiële, duurzame verbeteringen op het gebied van voedselverspilling voortkomen uit zowel systemische als culturele verschuivingen.