Wat de opkomende AI-esthetiek in film over ons zegt

Typ tekst in AI-beeld- en videogeneratoren en u zult vaak uitvoer zien van ongebruikelijke, soms griezeligfoto's.

In zekere zin is dit een kenmerk en geen bug van generatieve AI. En kunstenaars hanteren deze esthetiek om een ​​nieuwe kunstvorm voor het vertellen van verhalen te creëren.

De hulpmiddelen, zoals Halverwege de reis afbeeldingen genereren, Baan En Sora om video's te produceren, en Luma AI om 3D-objecten te maken, zijn relatief goedkoop of gratis te gebruiken. Ze stellen filmmakers zonder toegang tot grote studiobudgetten of soundstages in staat fantasierijke korte films te maken voor de prijs van een maandelijks abonnement.

Ik heb deze nieuwe werken bestudeerd als mededirecteur van de AI voor media en verhalen vertellen studio aan de Universiteit van Zuid-Californië.

Om de steeds boeiender wordende productie van kunstenaars van over de hele wereld te onderzoeken, werkte ik samen met curatoren Jonathan Wells en Meg Gray Wells om de Flux-festivaleen vierdaagse showcase van experimenten met AI-filmmaken, in november 2024.

Hoewel dit werk duizelingwekkend eclectisch blijft in zijn stilistische diversiteit, zou ik willen betogen dat het sporen van inzicht in onze hedendaagse wereld biedt. Ik word eraan herinnerd dat wetenschappers in zowel literaire als filmstudies dat geloven Naarmate culturen veranderen, verandert ook de manier waarop we verhalen vertellen.

Met deze culturele connectie in het achterhoofd zie ik vijf visuele trends opkomen in de film.

1. Morphing, vervaging van beelden

In haar serie “NanoFictions” heeft de Franse kunstenaar Carolien Georges creëert portretten van transformatie. In één korte zin: “Het Beest”, muteert een potige man van een tweebenige mens in een gebogen, skeletachtige kat, voordat hij verandert in een grommende wolf.

De metafoor – de mens is een monster – is duidelijk. Maar wat nog boeiender is, is de opwindende vloeibaarheid van transformatie. Het is een duizelingwekkend genoegen om de naadloze evolutie van de figuur te zien, die spreekt tot een zeer eigentijdse gevoeligheid voor vormveranderingen in onze vele digitale zelven.

Dit gevoel van transformatie zet zich voort in het gebruik van wazige beelden die in de handen van sommige kunstenaars eerder een esthetisch kenmerk dan een irritant probleem worden.

Theo Lindquist ‘Electronic Dance Experiment #3’ begint bijvoorbeeld als een reeks snelle shots waarin flitsen van naakte lichamen te zien zijn in een zachte veeg van pastelkleuren die pulseren en kloppen. Geleidelijk wordt duidelijk dat deze vreemde vloeibaarheid van vlees een dans is. Maar de abstractie in de onscherpte biedt zijn eigen unieke plezier; het beeld kan net zo goed worden gevoeld als gezien.

2. Het surrealistische

Duizenden TikTok-video's laten zien hoe smerige AI-afbeeldingen kunnen krijgen, maar kunstenaars kunnen die raarheid hanteren en er iets transformerends van maken. De Singaporese kunstenaar bekend als Aardige tantes maakt video's met oudere vrouwen en katten, die voortgaan het concept van de “tante” uit Zuidoost- en Oost-Aziatische culturen.

In een recente video laten de tantes wolken krachtige haarlak los om onmogelijke haartorens omhoog te houden in een reeks die steeds belachelijker wordt. Ook al zijn ze speels en aangrijpend, de video's van Niceaunties kunnen een politieke klap uitdelen. Ze geven commentaar op aannames over bijvoorbeeld geslacht en leeftijd, maar pakken ook hedendaagse kwesties zoals vervuiling aan.

Aan de donkere kant, in een videoclip met de titel 'Forest Never Sleeps', werd de artiest bekend als Doopiidoo biedt hybride octopusvrouwen, gitaarspelende ratten, hanenvarkens en een houthakkende struisvogelman aan. De visuele chaos gaat mooi samen met de begeleidende death metal muziek, waarbij het surrealisme terugkeert als krachtige vorm.

3. Duistere verhalen

De vaak griezelige sfeer van zoveel door AI gegenereerde beelden werkt goed voor het vastleggen van hedendaagse kwalen, een feit dat verschillende filmmakers met een onverwacht effect gebruiken.

In ‘La Fenêtre’ Lucas Ortiz Estefanell van het AI-bureau Speciale GastX combineert diverse beeldreeksen van mensen en plaatsen met een contemplatieve voice-over om na te denken over ideeën over de realiteit, privacy en de levens van kunstmatig gegenereerde mensen. Tegelijkertijd vraagt ​​hij zich af wat het sterke verlangen is om deze synthetische werelden te creëren. „Toen ik deze video voor het eerst bekeek”, herinnert de verteller zich, „hield de betekenis van het beeld geen steek meer.”

In de videoclip getiteld 'Closer', gebaseerd op een nummer van Iceboy Violet en filmmaker Nueen Mau Morgo legt de wereldvermoeide uitputting van Generatie Z vast aan de hand van tientallen jeugdige personages die sluimeren, vaak onder de groene gloed van videoschermen. De momentopname van een generatie die volwassen is geworden in het tijdperk van sociale media en nu van kunstmatige intelligentie, hier afgebeeld met telefoons dicht tegen hun lichaam geklemd terwijl ze mompelen in hun slaap, voelt stilletjes aangrijpend.

4. Nostalgie

Soms wenden filmmakers zich tot AI om het verleden vast te leggen.

Filmmaker uit Rome Andrea Ciulu gebruikt AI om de hiphopcultuur aan de oostkust van de jaren tachtig opnieuw vorm te geven in 'On These Streets', dat de uitgestrektheid en energie van de stad weergeeft door middel van breakdance terwijl kinderen door steegjes rennen en vervolgens op magische wijze de lucht in draaien.

Ciulu zegt dat hij het stedelijke milieu van New York wilde vastleggen, dat hij als kind allemaal op afstand, vanuit Italië, meemaakte. De video roept zo een gevoel van nostalgie op naar een mythische tijd en plaats om een ​​herinnering te creëren die ook hallucinant is.

Op dezelfde manier, Die van David Slade ‘Shadow Rabbit’ gebruikt zwart-witbeelden die doen denken aan de jaren vijftig om kleine kinderen te laten zien hoe miniatuurdieren op hun handen rondkruipen. In slechts een paar seconden geeft Slade de betoverende verbeeldingskracht van kinderen weer en koppelt deze aan gegenereerde beelden, waardoor de capaciteiten van AI om fantasievolle werelden te creëren worden onderstreept.

5. Nieuwe tijden, nieuwe ruimtes

In zijn video voor het nummer “The Hardest Part” van Washed Out, filmmaker Paul Trillo creëert een oneindige zoom die een groep personages volgt door het schijnbaar eindeloze gangpad van een schoolbus, door de cafetaria van de middelbare school en 's nachts de snelweg op. De video legt perfect de zoom van de tijd en de ineenstorting van de ruimte vast voor iemand die jong en verliefd is en ongelukkig door de wereld snelt.

Ook de vrijlopende camera kenmerkt het werk van het duo uit Montreal Vallee Duhamelwiens videoclip 'The Pulse Within' draait en ronddraait, terwijl hij zich om personages heen beweegt die zijn losgesneden van de wetten van de zwaartekracht.

In beide muziekvideo's ervaren kijkers tijd en ruimte als een oogverblindende, op zijn kop staande draaikolk waarin de regels van traditionele tijd en ruimte niet langer gelden.

Op dit moment, in een wereld waar Algoritmen geven steeds meer vorm aan het dagelijks levenVeel kunstwerken beginnen te weerspiegelen hoe verweven we zijn geworden met computersystemen.

Wat als machines nieuwe manieren suggereren om onszelf te zien, net zoals wij ze leren om als mensen te zien?

Dit artikel is oorspronkelijk gepubliceerd op Het gesprek door Holly Willis van de Universiteit van Zuid-Californië. Lees de origineel artikel hier.