Wanneer maken we 6 januari tot een herdenkingsdag?

Washington DC zag er vanmorgen zo prachtig uit, bedekt door de eerste sneeuw van 2025. Het was bijna alsof het lot de 6 januari van vier jaar geleden probeerde te vergoelijken, die bloedige, afschuwelijke misdaad tegen de democratie waarbij ramen en deuren werden vernield. , eiste vijf levens en verwondde meer dan 150 mensen. Als een van de overlevenden de prachtige sneeuw van vandaag als een positief voorteken heeft opgevat, waardeer ik dat voor hen. Maar over het algemeen kan ik een whitewash niet waarderen.

Ik merkte dat ik vandaag aan het denken was hoe NBC News, en vervolgens MSNBC, ongeveer twintig jaar lang elke 11 september hun eigen verslaggeving van die dag draaide, urenlang, te beginnen met toen de pittige Vandaag Toon kreeg het eerste woord van deze ondenkbare aanval en ging verder met de bloederige details. Denk alsjeblieft niet dat ik de tragedies door elkaar haal. Er stierven zoveel meer mensen op 9/11; zoveel gebouwen werden verwoest en niet alleen beschadigd. Het enige dat vergelijking uitlokt, is dat 11 september werd bereikt door buitenlandse vijanden van de VS. Op 6 januari 2021 werden we aangevallen door ons eigen volk. En ze werden toegejuicht door hun president. En er waren enkele lelijke scènes die bewaard moesten blijven.

Zouden we vandaag niet een uur kunnen laten zien hoe de dingen vier jaar geleden hun meest angstaanjagende zouden worden? Ik weet niet eens zeker wanneer dat geweest zou zijn. Voor mij was het toen ik erachter kwam dat mijn dochter vastzat in een kantoorgebouw van House. Maar er waren veel meer dramatische momenten, bloediger momenten, politie werd mishandeld en de arme Ashli ​​Babbitt werd doodgeschoten.

In een beter land zouden we een nationale herdenking hebben. In dit land doen we alsof het allemaal een misverstand was.

Begrijp me niet verkeerd. De verkiezingsresultaten van 2024 waren duidelijk. (Net als in 2020.) Geen mandaat, geen aardverschuiving. Maar een overwinning. Vice-president Kamala Harris deed dus het juiste.

“De vreedzame machtsoverdracht is een van de meest fundamentele principes van de Amerikaanse democratie”, verklaarde ze. “Net als elk ander principe is dit wat ons regeringssysteem onderscheidt van monarchie of tirannie.”

En hey, ik hoorde haar ‚Mevrouw de President‘ noemen, een formaliteit voor het rapport van het Electoral College van elke staat.

We wisten dat Kamala zeer bedachtzaam en ingetogen zou zijn en de overwinning van Trump zou bevestigen. Ik vond dat het mijn taak was om haar te zien opstaan ​​en haar werk te doen, terwijl Spreker Mike Johnson volgens mij het recht had om te gaan zitten? Wat dan ook. Ze wist wat haar taak was, en ze deed het.

Altijd met gratie, niet altijd met vreugde. Ik merkte wel dat toen de Republikeinse partij uit Texas opsprong en luidruchtig applaudisseerde, ze niet glimlachte. Maar ze glimlachte ook zelden om haar eigen stemmen, terwijl Mike Johnson grinnikte en klapte voor de overwinningen van de Republikeinse Partij. Maar ze juichte wel toen Trump de grens overschreed.

Maar het deed pijn. Weet je, het is altijd de vrouw die het werk doet, maar niet de eer krijgt. Ik weet het, mannen hebben dit eerder gedaan. Maar nadat ze verloor van deze waterspuwer, om te zien hoe ze chipper was en haar werk deed. Het deed pijn. Dat is alles.