Dit is een haasttranscriptie. De kopie heeft mogelijk niet de definitieve vorm.
AMJ GOEDMAN: Dit is Democratie nu!democratienu.org. Ik ben Amy Goodman.
Vijfenzeventig dagen geleden stopte Laila Soueif, de Brits-Egyptische moeder van de prominente Brits-Egyptische politieke gevangene Alaa Abd El-Fattah, met eten. Laila Soueif is hoogleraar wiskunde aan de Universiteit van Caïro. Ze begon haar hongerstaking als onderdeel van een campagne waarin ze eiste dat de Britse regering druk uitoefende op Egypte voor de vrijlating van haar zoon Alaa.
Hij zou op 29 september uit de gevangenis worden vrijgelaten, na vijf jaar achter de tralies wegens ongegronde beschuldigingen van het verspreiden van vals nieuws. Hij werd in 2019 opnieuw gearresteerd, slechts zes maanden nadat hij voorwaardelijk was vrijgelaten uit de gevangenis, waar hij opnieuw een lange straf uitzat vanwege zijn activisme tijdens de Egyptische opstand van 2011. De Egyptische autoriteiten hebben geweigerd om de meer dan twee jaar die Alaa in voorarrest heeft doorgebracht mee te tellen als uitzit, wat betekent dat Alaa pas in 2027 zal worden vrijgelaten. Alaa heeft het grootste deel van de afgelopen tien jaar achter de tralies doorgebracht, gescheiden van zijn familie. Zijn pijnlijke en schijnbaar onbepaalde gevangenschap maakt deel uit van een bredere onderdrukking van de mensenrechten, de persvrijheid en afwijkende meningen door het regime van de Egyptische president Abdel Fattah el-Sisi.
Laila Soueif heeft haar vreedzame actie opgevoerd en belooft nu minstens een uur per dag buiten het Britse ministerie van Buitenlandse Zaken in Londen te zullen staan totdat Alaa vrij is, ze een update krijgt over zijn toestand of totdat ze instort. Ze komt zo bij ons.
Ten eerste is dit Alaa, Alaa Abd El-Fattah, die in zijn eigen woorden spreekt wanneer Democratie nu! Eerst geïnterviewd hem in februari 2011 tijdens onze speciale berichtgeving over de Egyptische opstand.
AMJ GOEDMAN: En mij is net verteld dat we momenteel iemand aan de telefoon hebben, dus we gaan meteen naar die persoon toe. Kunt u ons vertellen wie u bent en waar u zich bevindt?
ALAA ABD EL-FATTAH: Dit is Alaa Abd El Fattah. Ik ben een activist in deze revolutie. Ik sta voor het tv-gebouw in Caïro.
AMJ GOEDMAN: OK. Vertel ons, Alaa – het is geweldig om jou erbij te hebben, een prominente Egyptische blogger, democratieactivist – wat er gebeurt voor het presidentiële paleis, een van een aantal nieuwe plekken die worden bezet door demonstranten, zoals de Egyptische staatstelevisie, ook, en het parlement.
ALAA ABD EL-FATTAH: Voor het tv-gebouw is het een grote menigte. We kunnen het televisiegebouw niet sluiten vanwege de vorm ervan en het is zwaar gebarricadeerd door het leger. En wat we proberen te doen is druk uitoefenen op de medewerkers die daarbinnen werken om zich bij ons aan te sluiten, in opstand te komen en te weigeren staatspropaganda te verspreiden.
AMJ GOEDMAN: Alaa Abd El-Fattah heeft in de gevangenis te maken gehad met gruwelijke omstandigheden. In 2019 onderwierp de Egyptische politie hem in het Tora-gevangeniscomplex aan mishandeling en marteling. Hij is sindsdien overgeplaatst, maar Amnesty International ontdekte dat de gevangenisautoriteiten hem de afgelopen vijf jaar de toegang tot frisse lucht en zonlicht hebben ontzegd en hem nog steeds de toegang tot zijn advocaat en consulaire bezoeken aan Britse functionarissen blijven ontzeggen.
Voor meer gaan we naar Londen, waar we gezelschap krijgen van Laila Soueif. Ze is Alaa’s moeder. Ze is 68 jaar oud. Vandaag is het de 75e dag van haar hongerstaking.
Professor, heel erg bedankt dat u bij ons bent. Laila Soueif, we brachten tijd door bij jou thuis na de VN-klimaattop in Sharm el-Sheikh twee jaar geleden, waar je de vrijheid van je zoon eiste. Hij werd als politiek gevangene een hoofdthema van de VN-klimaattop in Egypte. Maar hier ben je in Groot-Brittannië als Brits-Egyptisch staatsburger. Vertel ons wat u verlangt en vertel ons hoe u zich op dit moment voelt. Vijfenzeventig dagen zonder eten?
LAILA SOUEIF: Hallo.
Voordat ik over mij en Alaa spreek, wil ik iets zeggen dat geïnspireerd is door wat ik hoorde in uw programma vlak voordat ik opkwam, over Syriërs die verdwenen zijn en Palestijnen die verdwenen zijn. Ook in Egypte hebben we verdwijningen afgedwongen – niets natuurlijk, op dezelfde schaal als Syrië, maar zeker honderden, misschien zelfs veel meer. Gedwongen verdwijningen worden steeds meer iets dat dictators, in ieder geval in onze regio, gebruiken als een manier om mensen en gezinnen te intimideren. Dit moet stoppen. Dit moet serieus worden genomen door – nu al knijpen de westerse machten een oogje dicht voor de meeste mensenrechtenschendingen die hun geallieerde regimes beoefenen. Kunnen ze in ieder geval niet de ogen sluiten voor gedwongen verdwijningen? Bedankt.
Nu terug naar Alaa en mij en hoe ik me voel. Laat me je eerst corrigeren. Ik ben 68. En ja, ik ben al 75 dagen in hongerstaking. Op dit moment ondervind ik nog steeds geen ernstige gevolgen van mijn hongerstaking, vooral, denk ik, omdat ik nog steeds in de periode zit waarin het lichaam, vooral als je zouten met water inneemt, overtollige vetten verbrandt. Het lijkt erop dat we nog niet in de fase zijn beland waarin het lichaam spieren begint te verbranden en je ernstige gevolgen begint te krijgen.
Ik ben bezig geweest – ik hoop dat mijn hongerstaking feitelijk een crisis voor beide regeringen zal veroorzaken. Ik oefen druk uit op beide regeringen. Ik ben binationaal, en Alaa is binationaal, dus ik ben van mening dat beide regeringen verantwoordelijk voor hem zijn, vooral omdat het bevriende en geallieerde regeringen zijn. Ik hoop – aangezien geen van beide regeringen iets aan politieke gevangenen lijkt te doen, behalve wanneer er een crisis is, ik hoop een crisis te creëren. Ik hoop dat ik al een crisis heb gecreëerd. Zo ben ik – dat is wat ik doe, en zo voel ik me.
AMJ GOEDMAN: Laila, eind november deelde de Britse minister van Buitenlandse Zaken David Lammy foto’s op sociale media van zijn ontmoeting met u. Hij schreef, citaat: “Vandaag heb ik de familie van Alaa Abd El Fattah ontmoet. Zij hebben onvermoeibaar campagne gevoerd voor zijn vrijlating. Ik concentreer me op het veiligstellen van consulaire toegang en zijn vrijlating zo snel mogelijk. Groot-Brittannië zal dit blijven bespreken met de hoogste niveaus van de Egyptische regering.” En dit is een fragment van de Britse minister van Buitenlandse Zaken die onlangs het Parlement toesprak.
DAVID LAMMY: Het is een grote zorg en ik heb hem onder druk gezet om meer te doen. Dat zijn we bij de Egyptenaren blijven doen. Het ligt uiteraard gevoelig vanwege de situatie in Gaza. Maar ik denk niet dat ze er enige twijfel over hebben hoe serieus dit wordt genomen door het Britse systeem, de regering en dit parlement.
AMJ GOEDMAN: Dat is dus de Britse minister van Buitenlandse Zaken David Lammy. Kunt u uitleggen wat de druk is die Groot-Brittannië op Egypte kan uitoefenen om Alaa vrij te laten? Vinden er onderhandelingen plaats? Hij heeft gezegd dat de relatie van Londen met Caïro belangrijk is, omdat hij bij de pogingen om Alaa te bevrijden vragen heeft gekregen over mogelijke economische bedreigingen. Ook heeft de Britse regering herhaaldelijk zijn naam op het hoogste niveau verhoogd. Maar dat is duidelijk niet genoeg geweest. Is het waar dat u hebt vernomen dat de Britse premier Keir Starmer de zaak van Alaa niet ter sprake heeft gebracht toen hij de Egyptische president Sisi ontmoette aan de zijlijn van de G20-top in Brazilië? En leg precies uit wat de voorwaarden zijn die u nu vraagt.
LAILA SOUEIF: Rechts. Laten we eerst beginnen met de laatste vraag. Nee, de heer Keir Starmer heeft de zaak van Alaa niet ter sprake gebracht tijdens de G20-top. Dat is eindelijk beantwoord. Ik bedoel, een parlementslid heeft de vraag daarover meer dan tien dagen geleden geëist en ingediend, en hij kreeg uiteindelijk het antwoord, ongeveer twee dagen geleden of zoiets, of drie dagen geleden. Dus dat is de – Dhr. Keir Starmer stelde de vraag in augustus tijdens een telefoongesprek met dhr. Sisi. Maar het verschil tussen augustus en na 29 september is dat Alaa op 29 september zijn straf heeft uitgezeten. Hij was veroordeeld tot vijf jaar, hoe oneerlijk die straf ook was, hoe besmet die straf ook was, en hij werd niet vrijgelaten. Dit had de zaken dus op een heel ander niveau moeten brengen. Dat betreft uw laatste vraag.
Om terug te komen op de heer Lammy: ja, het is waar dat hij ons heeft ontmoet. Het is waar dat hij verklaringen heeft afgelegd. Het is waar. Maar onze ervaring is dat de vorige regering al jaren protest aantekent bij de verschillende hogere autoriteiten. En mijn mening hierover is dat wanneer je protest aantekent bij de hoogste autoriteiten en er gebeurt niets, de boodschap die bij mij en bij de Egyptische autoriteiten overkomt, is dat dit slechts lippendienst is, dat ze dat eigenlijk niet hoeven te doen. er iets over. Als je protest aantekent bij de hoogste autoriteiten en er gebeurt niets, dan moet je daarna iets anders doen. Je kunt niet steeds protest aantekenen bij de hoogste autoriteiten en er vervolgens niets aan doen.
Wat Groot-Brittannië kan doen, welnu, de heer David Lammy heeft, toen hij schaduwminister was, in het parlement uiteengezet wat Groot-Brittannië kon doen. Ik zal opnieuw voorstellen, zoals ik eerder heb voorgesteld en zoals ik tijdens onze bijeenkomst heb voorgesteld, dat hij terug moet gaan naar zijn eigen woorden toen hij schaduwminister was en zou moeten proberen een aantal van deze maatregelen door te voeren.
AMJ GOEDMAN: Ik wil teruggaan naar je zoon, naar Alaa Abd El-Fattah, in zijn eigen woorden. Wij sprak tien jaar geleden, in 2014, tegen hem in Caïro, toen hij na bijna vier maanden gevangenisstraf op borgtocht was vrijgelaten.
ALAA ABD EL-FATTAH: Ik bedoel, er zijn activisten in Alexandrië geweest die veroordeeld zijn tot vijf jaar, denk ik – nee, twee jaar. Twee jaar. En het vonnis werd bevestigd in de beroepsprocedure. Er zijn verschillende studentengroepen veroordeeld, variërend van één tot vijf jaar. Deze zijn gebruikelijk geweest. Er zijn ook een paar gevallen waarin studenten met waanzin zijn veroordeeld, zoals 14 jaar en 17 jaar en 11 jaar enzovoort. Ze zijn dus bezig met een veroordelingswaanzin. Ik bedoel, dit gaat niet alleen over mij. En het is bijna alsof het een oorlog is tegen een hele generatie.
AMJ GOEDMAN: Alaa Abd El-Fattah in 2014, geïnterviewd door onze eigen Sharif Abdel Kouddous, die destijds in Caïro was. Laila, je laatste woorden tegen de planeet, en of Alaa je toevallig kan horen?
LAILA SOUEIF: Ik wil Alaa herenigd zien met zijn zoon in Brighton. Khaled is autistisch. Hij heeft eindelijk zijn plek gevonden op een zeer goede school voor speciaal onderwijs in Brighton. Khaled is dit jaar 13 jaar. Hij wordt gemist – Alaa heeft zijn hele jeugd gemist. Ze moeten samen zijn. En totdat dat gebeurt, zal ik niet op mijn woord terugkomen. Ik ben in hongerstaking totdat ik instort of dat gebeurt. Ik weet dat dit moeilijk is voor al mijn kinderen, vooral voor Alaa, maar ze hebben hierna een leven te leiden, en ik hoop – nou ja, ik hoop dat ik er voor dat leven zal zijn. Ik wil ze vooral niet achterlaten met de herinnering aan een gemartelde moeder. Maar als dat nodig is, wil ik dat Alaa herenigd wordt met Khaled in Brighton.
En dit zijn ook mijn woorden aan de Britse en Egyptische autoriteiten. Als je wilt, weet je, een soort schaduw die al je relaties achtervolgt – toch? – ga door zoals je nu doet, waarbij de Egyptenaren koppig zijn en de Britten aarzelend, en dat is wat je krijgt. Bedankt.
AMJ GOEDMAN: Laila Soueif, heel erg bedankt dat je bij ons bent gekomen, moeder van de gevangengenomen Egyptisch-Britse auteur, activist en blogger Alaa Abd El-Fattah. Ze is op de 75e dag van een hongerstaking, een vastendag, en roept de Britse regering op om aan te dringen op de vrijlating van Alaa. Hij zit gevangen in Egypte, ondanks dat hij zijn straf in september heeft uitgezeten. Laila Soueif is hoogleraar wiskunde aan de Universiteit van Caïro. Blijf bij ons.
(pauze)
AMJ GOEDMAN: “Moonshake” van Can. Zanger Damo Suzuki overleed in februari.
