Van Super Bowls tot Michael Jordan, Muhammad Ali tot ‚Last Resort‘, de Superdome heeft het allemaal gezien

New Orleans – Spring 1982. Zestien seconden over in de NCAA -finale, en een magere eerstejaarsstudent uit North Carolina begraaft een trui die een kampioenschap levert en zijn leven verandert.

Hij verscheen die week in New Orleans als Mike Jordan. Hij vertrok als Michael.

Op dat moment werd het uitgestrekte stalen gebouw dat het stadium van de aankomst van Jordanië in het nationale bewustzijn-de zevenjarige Louisiana Superdome-bood om het theater binnen zijn muren te grijpen. In november 1980, terwijl de seconden aan het einde van de achtste ronde van het World Welterweight Championship, bokser Roberto Durán, moesten de Sugar Ray Leonard rond de ring, zwaaiden met zijn handschoen naar de scheidsrechter en strompelde naar zijn hoek. „Geen Más, geen Más,“ mompelde Durán. Het was de eerste keer dat een wereldkampioen de titel vrijwillig in 16 jaar had toegegeven.

Twee jaar eerder was hetzelfde stadion getuige van de laatste van de 56 professionele overwinningen van Muhammad Ali, een unanieme beslissing over Leon Spinks die de WBA zwaargewicht titel terugnam.

Pete Maravich liep hier de pauze. Keith Smart’s Jumper won Indiana de titel hier. Chris Webber noemde een time -out die hij hier niet had.

In 1978 organiseerde de locatie de eerste prime-time Super Bowl. Vijfendertig jaar later gingen de lichten uit in een ander. Tom Brady won zijn eerste hier; Brady’s Idol, Joe Montana, won hier zijn laatste.

In 1981 presteerden de Rolling Stones voor 87.500 – toen een platenpubliek voor een indoor concert. De paus bezocht. Presidenten ook.

Maar voor inheemse New Orleaniërs komt niets overeen met de nacht van de geblokkeerde punt van Steve Gleason, om een ​​stad weer heel te laten voelen.

Niet nadat de verwoesting werd veroorzaakt toen orkaan Katrina op 29 augustus 2005 landde. Terwijl dijken braken en parochies overstroomde, werd de Superdome „een toevluchtsoord van laatste redmiddel“ voor ontheemden. Duizenden gepropt met nergens anders om te draaien. Het sanitair mislukte. De airconditioning is mislukt. Vicieuze winden trokken delen van het dak af. Urine op de vloer gezwollen. Bloed bevlekte de muren. Naar verluidt sprong een man naar zijn dood vanuit een stadionbalkon.

Er bleef een stad achter, zijn burgers littekens, zijn iconische stadion gehavend.

Twaalf maanden later werd de Superdome hersteld en daarmee New Orleans. Doug Thornton, uitvoerend president van ASM Global, het bedrijf dat het stadion runt, zag Saints -fans door de poorten in de nacht van de thuisopener duren met tranen die over hun wangen rollen. „Ze hadden nooit gedacht dat ze terug zouden komen“, zegt hij nu.

Wat volgde was een moment zo symbolisch dat het team een ​​standbeeld oprichtte om het te herdenken.

Na de Atlanta Falcons te hebben gedwongen in een drie-en-uit op het eerste bezit van de wedstrijd, was Gleason aangelegd om een ​​puntpoging van Michael Koenen te blokkeren. Saints -teamgenoot Curtis Deloatch herstelde de bal toen deze de eindzone in rolde voor een touchdown in New Orleans die een cathartisch feest begon. „Ik ben nog nooit in een stadion luider geweest dan dat,“ vertelde ESPN’s Mike Tirico later aan NFL Films.

‚Rebirth‘, het standbeeld ter herdenking van het iconische puntblok van Steve Gleason uit 2006, werd in 2012 buiten de Superdome onthuld (Jonathan Bachman / Getty Images)

De achtste Super Bowl van de Superdome arriveert zondag; Geen enkel ander stadion heeft meer dan zes georganiseerd. Het is een bewijs van de zeldzaamste van Amerikaanse sportlocaties, een die de tand des tijds heeft doorstaan ​​ondanks een groot aantal factoren die vechten tegen de levensduur, inclusief architecturale vooruitgang en de ergste moeder natuur te bieden heeft. Meer dan dat, te midden van het tijdperk van state-of-the-art stadions van miljarden dollar, bellen minder en minder NFL-franchises naar het centrum.

De heiligen doen dat nog steeds. En zo geeft New Orleans het de voorkeur aan.

„Ik heb de helft van mijn leven in dit gebouw doorgebracht“, zegt Thornton, wiens kantoor de afgelopen 28 jaar in de sindsdien opnieuw beschaamde Caesars Superdome is geweest. “We hebben altijd grapjes gemaakt dat New Orleans de Superdome als de woonkamer beschouwde. Hier kijken we naar onze kinderen op de middelbare school. Daar komen we samen voor Saints -games. Voor monstertruckrally’s. Voor al deze grote evenementen organiseren we elk jaar zoals de Sugar Bowl.

„Mensen vereren gewoon deze plek.“

Macie Washington neigt een bar bij walk-ons op een paar blokken van het stadion. New Orleans zonder de Superdome? De gedachte blijft een paar ogenblikken in haar gedachten blijven hangen. Ze wordt stil. Ze wordt er nooit aan beschouwd.

„Alles wat er in de koepel gebeurt, we voelen het hier“, zegt ze. „Het is het hart van onze stad.“

Beschouw vergelijkbare locaties opgericht in hetzelfde tijdperk, tijdens wat toen een nieuwe golf van Amerikaanse vindingrijkheid was: Houston’s Astrodome (geopend in 1965, gesloten in 2008), Detroit’s Pontiac Silverdome (geopend 1975, gesloten in 2013); Kingdome in Seattle (geopend 1976, gesloten in 2000); Minneapolis ‚Metrodome (geopend 1982, gesloten in 2013), RCA Dome van Indianapolis (geopend 1984, gesloten in 2008). Alles behalve de astrodome zijn getroeide.

De Superdome staat nog steeds, en mede dankzij een recente facelift van $ 557 miljoen die zich over vier NFL -seizoenen verspreidde, zal een andere look hebben voor Super Bowl LIX. Volgens Jay Cicero, president en CEO van de Greater New Orleans Sports Foundation. „Als dat geen bewijs is dat ze willen blijven, weet ik niet wat het is.“

Cicero betekent niet dat je in New Orleans blijft. Hij bedoelt blijven in de Superdome.

„Om renovaties in het stadion te blijven plannen en te financieren in plaats van het af te breken en een nieuwe te bouwen?“ Cicero gaat verder. „Dat spreekt gewoon over hoe belangrijk het is voor New Orleanians.“

Dieper worden

Roger Goodell looft de transparantie van Saints over verbinding met het aartsbisdom

Thornton zegt dat het oorspronkelijke prijskaartje voor het gebouw, al in 1967, ongeveer $ 42 miljoen was. Maar door zijn langgestelde onthulling uit 1975 waren de kosten gestegen naar $ 160 miljoen. Het was een middel tot een doel. De stad wilde een NFL -franchise. De legende heeft het al lang, competitiecommissaris Pete Rozelle, vertelde de zakenman van New Orleans, Dave Dixon – die de push leidde – dat zijn stad een team kon hebben zolang het een kritieke toestand voldeed.

„Je kunt beter een stadion bouwen met een dak vanwege alle onweersbuien,“ zei Rozelle.

Dixon verplicht. Louisiana richtte het grootste koepelvormige stadion in het land op. Het gebouw beslaat 13 vierkante hectare. Op zijn top ligt het dak 273 voet van de vloer. „Twee miljoen vierkante voet onder het dak,“ verwondert Thornton. „Toen het werd geopend was het twee keer zo groot als de astrodome.“

Het is ook het vijfde oudste actieve stadion van de NFL en zal naar de vierde klimmen nadat de rekeningen de komende jaren het highmark-stadion verlaten (en derde als de beren ooit soldaatveld verlaten). De recente renovaties, aangespoord door Benson en de Saints -organisatie, hebben de faciliteit gemoderniseerd en de concourses geopend voor gemakkelijkere beweging.

„Het lijkt nu meer op een nachtclub versus een Coliseum,“ voegt Sam Joffray toe, die 25 jaar doorbracht bij de Greater New Orleans Sports Foundation en eigenlijk de eerste website van het stadion heeft ontworpen in het midden van de jaren negentig. „Het is een vrij verbazingwekkend voorbeeld van wat er kan gebeuren als je blijft herinvesteren in een locatie in plaats van het af te scheuren.“

Eén boodschap wordt deze week in de stad gepleisterd, van de kralen die vrijwilligers uitdelen op de luchthaven tot bewegwijzering langs het Ernest N. Morial Convention Center: Dit is wat we doen. New Orleans is trots op zijn vermogen om grote evenementen te organiseren, en in het midden daarvan bevindt zich het kolossale stadion – een korte wandeling van zowat overal in de binnenstad – dat het potentieel van de stad transformeerde vanaf het moment dat het werd geopend.

„De Superdome heeft New Orleans op de kaart gezet,“ zegt Thornton. “Voordat het werd gebouwd, waren onze grote industrieën olie en gas en verzending. Nu zijn onze grote industrieën toerisme, olie en gas en verzending.

„Ik maak altijd grapjes,“ vervolgt hij, „dat zodra iemand hier voor de Super Bowl komt opdagen, ze een orkaan van Pat O’Brien’s op het vliegveld hebben overhandigd en ze gaan naar de Franse wijk en ze vertrekken nooit.“

Net als Lambeau Field in Green Bay, Fenway Park in Boston, Wrigley Field in Chicago en Madison Square Garden in New York, heeft de Superdome een unieke intieme relatie met een stad en zijn bewoners gesmeed. “We zijn niet de grootste markt ter wereld. Eigenlijk zijn we vrij klein in vergelijking met de meeste NFL -steden, ”zegt Cicero. “Maar we kunnen concurreren voor deze grote evenementen en deze grote evenementen organiseren, en het begint met een echt geweldige, geweldige locatie. De Superdome is slechts een deel van de structuur van New Orleans. ”

Daarom hebben de heiligen geen interesse in het vinden van een nieuw huis.

Daarom blijft de Super Bowl zijn weg terug vinden naar New Orleans.

„Deze community heeft zo’n manier om er zijn stempel op te zetten,“ zei NFL -commissaris Roger Goodell eerder deze week toen hem werd gevraagd waarom de Big Easy zo’n consistente speler blijft in de Super Bowl -rotatie van de competitie. “Ik denk dat de mensen hier hun armen eromheen wikkelen en het beter maken. Ik denk dat we ons hebben gerealiseerd dat dit een plek is die een beetje perfect is voor de Super Bowl. ”

(Illustratie: Dan Goldfarb / De atletiek; Foto’s: Aaron M. Sprecher, Manny Millan, Bob Rosato, James Drake / Sports Illustrated via Getty Images)