ANTARCTICA heeft al eeuwenlang intriges gewonnen met zijn onontdekte, verlaten landschappen.
Het mysterie ervan als de meest onbekende plek op planeet Aarde is de bron geweest voor complottheorieën.
4
4
Hoewel de meeste hiervan door de wetenschap zijn ontkracht of verklaard.
Geheime deuropening
Een Google Maps-afbeelding van Antarctica ging in oktober viraal omdat er zogenaamd een geheime deuropening in de sneeuw werd onthuld.
De ongebruikelijke structuur werd opgemerkt door een Reddit-gebruiker op Google Maps op coördinaten 69°00’50″S 39°36’22″E – een dor, ijskoud gebied net ten zuidoosten van het door Japan gerunde Showa Station.
Wilde theorieën over het doel van de deur begonnen online een sneeuwbaleffect te krijgen – van theorieën over nazi-bunkers tot een geheime stad in de aardkorst.
Toch is de mysterieuze deuropening niets anders dan een ijsberg.
De ijsberg die aan de grond is geraakt, blijft daar steken totdat hij smelt.
Andere beelden van het gebied tonen andere ijsbergen die hetzelfde lot hebben ondergaan.
4
Bloed valt
Gruwelijke ‚Blood Falls‘, hoewel genoemd naar hun blozende kleur, zijn eigenlijk geen bloed.
Hoewel de exacte oorzaak van de kleuring wetenschappers al meer dan 110 jaar verbaasde.
Dat wil zeggen, tot afgelopen zomer, toen een Amerikaans onderzoeksteam kleine bolletjes in het water ontdekte die het rood kleurden zodra het in contact kwam met lucht.
Nanosferen bestaande uit ijzer, silica, calcium, aluminium, natrium en andere elementen hebben er afzonderlijk toe bijgedragen dat het smeltwater een griezelige roodoranje kleur kreeg.
Het ijzer in de nanosferen vormde ijzeroxiden en ijzerhydroxiden zodra het water in aanraking kwam met lucht.
Het hoge zoutgehalte en de aanwezigheid van chloor, magnesium en natrium speelden een belangrijke rol bij de vorming van geel-tot-oranjekleurige ijzerfasen.
Eerdere studies hadden ze gemist omdat ze zo klein zijn.
Daarom werd de kleur jarenlang toegeschreven aan rode algen.
4
Het gigantische gat
Reusachtige gaten in de aarde zijn altijd een bron van intriges Russische ‚poort naar de hel‘ naar de Maud Rise polynya op Antarctica.
De polynya – een gebied met open water omringd door zee-ijs – heeft wetenschappers voor raadsels gesteld sinds het een halve eeuw geleden voor het eerst op een satellietbeeld werd opgemerkt.
De enorme holte is niet altijd te vinden, omdat deze sporadisch in het ijs voorkomt, soms met tussenpozen van tientallen jaren.
In 1974 was het gat ongeveer zo groot als Nieuw-Zeeland. In 1975 en 1976 keerde het zwakker terug.
Het gigantische ijsgat werd vervolgens pas in 2016 en 2017 gezien, toen het ongeveer zo groot was als Portugal.
In mei denken wetenschappers dat ze eindelijk ontdekt hebben wat het gat vormde.
Een sterke stroming die zich rond de onder water gelegen Maud Rise Mountain in de Weddellzee bewoog, had turbulente wervelingen veroorzaakt – een tegenstroom die zout naar het zeeoppervlak duwde.
Zodra het zout het oppervlak bereikte, vond er een proces plaats dat Ekman-transport werd genoemd en dat het water in een hoek van 90 graden in de richting van de wind bewoog.
Dit maakte het vervolgens gemakkelijker voor het zout om zich met de hitte aan het oppervlak te vermengen en het ijs te smelten, waardoor er een groot gat ontstond.
Zingend ijs
Met windsnelheden tot 320 km/uur is Antarctica geen onbekende in griezelige geluiden.
Wetenschappers hebben ontdekt dat de Ross Ice Shelf – met een lengte van meer dan 600 km de grootste ijsplaat op het continent – zingt als de wind waait.
Wanneer windstoten over de sneeuwduinen waaien, ontstaan trillingen waar wetenschappers naar kunnen luisteren met seismische sensoren.
