In 2023, defensietech-recruiter Peterson Conway VIII stopte bij het kantoor van kernfusiestartup Fuse in een zwarte buitenwijk, met zijn kenmerkende cowboyhoed op. Hij pakte een recente Fuse-huurling op en vertelde haar vervolgens over zijn oude rekruteringsdagen. Eén verhaal betrof prostituees die een rekruteringsevenement bijwoonden (“niet voor seks”, verduidelijkte Conway tegen TechCrunch).
De nieuwe medewerker was er niet blij mee. ‘Ik dacht dat ik het op een grappige manier vertelde,’ zuchtte Conway, en gaf toe dat hij ‘een klootzak’ was.
Fuse-oprichter JC Btaiche kreeg lucht van het gesprek en stemde toe, waarna hij Conway prompt ontsloeg – hoewel Btaiche tegen TechCrunch zei dat het vertellen van het prostitutieverhaal niet het enige ongepaste was dat Conway had gedaan.
Maar Conway, die een van de grootste machtsmakelaars achter de schermen van de defensietechnologie-industrie is geworden, gaf Fuse niet op. Conway heeft de afgelopen tien jaar personeel gerekruteerd voor enkele van de meest spraakmakende defensie- en hardtechbedrijven in Silicon Valley, zoals Palantir en Mach Industries. Hij heeft bijna een half decennium gewerkt aan de werving en selectie bij Joe Lonsdale’s durfkapitaalbedrijf 8VC voor het bedrijf en zijn portefeuillebedrijven, en sinds vorig jaar als hoofd talent bij durfkapitaalbedrijf A* Capital.
Dus zelfs nadat hij was ontslagen, bleef Conway kandidaten pitchen bij Btaiche en prospects werven met vluchten in zijn privévliegtuig of aanbiedingen om ‘de woestijn in te gaan’, zei Conway. Na een paar maanden herstelde Fuse Conway. Hij heeft nu meer dan zeven mensen voor Fuse gerekruteerd, waaronder Fuse’s hoofd strategie, Laura Thomas, een voormalige CIA-officier.
In veel opzichten is Conway een stand-in voor de hele industrie: rijk, vastberaden, geneigd ongelooflijke verhalen te vertellen en, in alle opzichten, briljant. Volgens de tientallen mensen die TC voor dit verhaal heeft geïnterviewd, is Conway enorm succesvol in het lokken van zeer getalenteerde mensen van stabiele banen naar het startup-leven. „Er is een grens tussen gek en genie“, zei Btaiche. „En ik denk dat hij gewoon op die lijn zit.“
Terwijl de financiering van defensietechnologie enorm steeg bijna $3 miljard Vorig jaar stond Conway klaar om de volgende generatie te overtuigen om nieuwe kernreactoren of door AI aangedreven wapens te helpen maken.
“Er is een hele gemeenschap van jonge mensen in de Valley, die vaak banen hebben in de defensiesector of in de nationale veiligheid of zich bezighouden met zeer ambitieuze, moeilijke dingen”, zegt Gregory Dorman, onlangs afgestudeerd aan Princeton en die samenwerkte met ondernemer en A*-partner Kevin Hartz. over zijn nieuwe beveiligingsstartup Sauron, dankzij de introductie van Conway. „En ze zijn daar vanwege Peterson.“
‚Voldoet niet‘ aan de veiligheidsvoorschriften
De kenmerkende zet van Conway is om kandidaten mee te nemen in zijn kleine vliegtuig. ‘Ik maak graag grapjes dat ik ze ziek maak totdat ze de voorwaarden van onze deals accepteren’, zei hij.
Ik ontmoette hem voor het eerst op een luchthaven in San Carlos, Californië, kort voordat ik in zijn kleine tweezitsvliegtuigje stapte, gekocht met een lening van Palantir CTO Shyam Sankar. Een klein bordje in de cockpit waarschuwde me: “Dit vliegtuig is een experimenteel lichtsportvliegtuig en voldoet niet aan de federale veiligheidsvoorschriften voor standaardvliegtuigen.”
Een paar minuten later zweefden we boven de glinsterende Baai van San Francisco terwijl Conway zijn fabelachtige levensverhaal vertelde. Zijn vader, Peterson Conway VII, ontweek de dienstplicht, verkocht LSD in Tokio en verhuisde uiteindelijk in de jaren zeventig naar Afghanistan met Conway’s moeder, een mormoonse onderwijzeres. Na een reeks escapades door het Midden-Oosten en Afrika verhuisden ze naar Carmel om Conway en zijn broer groot te brengen, maar uiteindelijk scheidden ze.
‘Mijn vader wierp zich daar af,’ zei Conway nonchalant terwijl we over de Golden Gate Bridge zweefden. Vervolgens legde hij uit dat de zelfmoordpoging niet succesvol was. Zijn vader werd door de netten gevangen en leeft nog steeds en verkoopt antiek in zijn Carmel-winkel.
Conway kwam in opstand tegen zijn vader door kortstondig de normaliteit na te streven en economie te studeren in Dartmouth. Maar na zijn studie, begin jaren 2000, merkte hij dat hij recruiter werd.
In Conway’s versie van de gebeurtenissen reed hij op zijn motorfiets door San Francisco, een cowboy op zoek naar kantoorruimte. Hij zag een pakhuis met een oprit, reed erop en rende regelrecht tegen Hartz aan. Hartz bevond zich destijds in de beginfase van het bouwen van Xoom, een fintech-service voor internationale geldoverdrachten die uiteindelijk door PayPal werd gekocht.
Conway zei dat Hartz hem vroeg of hij enige vaardigheden had. ‘Geen,’ antwoordde Conway. ‘Maar ik kan lunches meenemen. Ik ben een fatsoenlijke schrijver. Ik had een Airstream-trailer – ik dacht: we kunnen gaan surfen.
Hartz lachte toen ik hem naar het verhaal vroeg en zei: “Dat is allemaal volkomen onwaar.” Volgens Hartz huurde Conway eenvoudigweg kantoorruimte in hetzelfde gebouw en zo begon hij te werven voor Xoom en later voor het bredere PayPal-publiek.
Toen Peter Thiel, medeoprichter van PayPal, Palantir in 2003 lanceerde, was Conway op het juiste moment op de juiste plek en begon hij te werven voor het bedrijf. Conway had blijkbaar geen officiële titel bij het defensiebedrijf, „maar was ‚gewoon Peterson'“, zoals een defensietechnologie „mononieme kunstenaar in de stijl van Prince of Madonna“, grapte Gabe Rosen, 8VC’s geesteswetenschapper die met Conway bij Palantir werkte. .
Palantir stuurde Conway de hele wereld over om zijn internationale teams uit te bouwen. Volgens Conway wilde het bedrijf medewerkers met een ‘intern kompas en overtuiging’, mensen die worstelden met de waarden waarmee ze waren opgevoed en die hun eigen pad plaveiden.
Conway beweerde bijvoorbeeld dat hij berichten zou krijgen als ‘zoek een Jood voor me die trouwde met een christen uit de outback van Australië die homo was’. Palantir had geen commentaar.
Conway stond erom bekend de aandacht van rekruten te trekken door handgeschreven brieven met lakzegels te sturen. Zijn methoden waren succesvol en brachten mensen als Michael Leiter, de voormalige directeur van het National Counterterrorism Center, en veel van Palantirs internationale medewerkers binnen.
Onconventionele methoden
Afgelopen zomer vlogen Conway en zijn vader naar de Mojave-woestijn in het voor de gelegenheid geleende vliegtuig van Hartz. Als een soort luchtspiegeling van het Amerikaanse dynamisme zagen ze een groepje jonge mannen een drone achter op een vrachtwagen monteren.
Het was een testsessie voor Mach Industries, een wapenbedrijf opgericht door Ethan Thornton toen hij 19 jaar oud was. Mach is een van de weinige defensie- en hardwarebedrijven waarvoor Conway is gerekruteerd als hoofd talent bij A*. Mach is sindsdien verhoogd $ 80 miljoen van investeerders als Bedrock en Sequoia Capital.
Terwijl die mannen oranje kegels en explosieven opstelden voor hun technische tests, nam Conway mensen mee op reis in het vliegtuig van Hartz. ‘Hij raakte zo vaak de grond en landde in de Mojave,’ zuchtte Hartz. “Alles kwam los.” Conway ontkende het verhaal van Hartz en zei dat het vliegtuig simpelweg „behoorlijk vies“ was geworden en dat hij een raambekleding verloor.
Volgens Conway rekruteerde hij SpaceX-aluin Gabriela Hobe en Fasil Mulatu Kero, Mach’s vice-president van de productie en voormalig Tesla-werknemer. ‘Ethan heeft me waarschijnlijk meer dan een miljoen dollar betaald om te doen wat ik voor hem doe’, zei Conway, hoewel hij dat bedrag later ontkende.
Het lijkt erop dat iedereen in de defensietechnologie-industrie een opvallend verhaal over Conway heeft. Op een keer, nadat Conway een Uber had besteld en een goede klik had met de chauffeur, verraste hij een oprichter door hem een ritje te regelen en de oprichter te vertellen de chauffeur te interviewen voor een baan.
Een andere keer zei Fuse-oprichter Btaiche dat Conway een Porsche met de sleutels erin op het vliegveld achterliet zodat een rekruut, die toen een overheidsaannemer was, kon rijden toen hij landde. Het bedrijf maakte later duidelijk dat het een Porsche met vier zitplaatsen was, uitgeleend aan de kandidaat zodat het bedrijf geld kon besparen op Ubers.
De kandidaat nam de Porsche mee voor hun vergaderingen en sloot de dag af bij Conway’s huis, een uitgestrekt terrein in de rijke Californische kustplaats Carmel-by-the-Sea, volgepropt met antiek van zijn vader en dierlijke delen van jachtexpedities. Conway organiseert daar regelmatig diners voor kandidaten (zijn vader kookt), maar ook, volgens Conway, feesten variërend van een verjaardagsfeestje voor Joe Lonsdale tot een bruiloft voor Sankar.
Maar Btaiche zei dat de echte superkracht van Conway niet zijn stunts zijn, maar eerder zijn vermogen om op een meer menselijke manier over kandidaten te praten, in plaats van alleen maar naar cv’s en referenties te kijken.
Voor de aanwerving van Fuse liet Conway Btaiche brainstormen over welke opvoeding iemand zou kunnen creëren die een team kan leiden, of nieuwe ideeën aan de ingenieurs kan brengen; Als gevolg hiervan hebben ze mensen uit plattelandsgebieden gescout, mensen die zijn opgegroeid als atleten en mensen die geobsedeerd zijn door gamen.
Wat het winnen van kandidaten betreft, zei Btaiche dat Conway mensen de noodzaak van het verdedigen van Amerika verkoopt. “Als je aan iets werkt dat echt missiegedreven is”, zei hij. “Ik denk dat Peterson dat verhaal kan overbrengen.”
Dorman, een van de mensen die de Conway Experience had gehad, studeerde filosofie aan Princeton en debatteerde tussen een carrière in de Valley of New York toen hij de beroemde recruiter ontmoette. Conway haalde hem over om voor de Vallei te kiezen. „Peterson overtuigt mensen ervan dat er echt veel avontuur te beleven is“, zei hij.
Conway heeft zichzelf jarenlang als een soort cowboy in de Valley gevormd, en nu heeft de rest van de technologie misschien eindelijk zijn inhaalslag gemaakt. Hij juicht de huidige belangstelling voor Amerikaans dynamisme toe, de term die Andreessen Horowitz heeft bedacht voor aan de overheid grenzende bedrijven. “Het is gewoon perfect. Het ligt precies op de grens van fanatisme”, zei Conway. “Het is zijn eigen religie geworden.”
Energie van het hoofdpersonage
Er is een gemeenschappelijk thema in de manier waarop mensen Conway beschrijven: een genie, een invloedrijke speler op het gebied van defensietechnologie en soms een risico.
Een paar dagen nadat ik in zijn vliegtuig was gevlogen, belde hij me bijvoorbeeld en vroeg: ‚Heb je het nieuws gezien?‘
De dag ervoor had Conway om zes uur ’s ochtends een vlucht genomen van het Carmel-gebied naar Silicon Valley. In de vroege ochtendduisternis slaagde Conway er niet in een zaklamp tevoorschijn te halen toen hij zijn brandstofmeter controleerde, en als gevolg daarvan las hij de meter verkeerd. ‘Ik ging ervan uit dat het volledig een fout van de piloot was’, zei hij. Terwijl hij vloog, realiseerde hij zich dat hij niet genoeg in de tank had om het dichtstbijzijnde vliegveld te bereiken.
Conway vertelde mij het verhaal in mythische proporties: een splitsing op zijn pad, een keuze tussen goed en kwaad. Zoals hij het beschreef, dacht hij aanvankelijk dat zijn beste kans op leven was om op een sportveld bij een nabijgelegen school te landen. „Ik begon in paniek te raken dat een kind geen partij was voor een propeller“, zei hij.
Dus koos hij ervoor om zijn vliegtuig op Highway 85 te laten landen, richting tegemoetkomend verkeer, in de hoop dat dit veiliger zou zijn voor chauffeurs. Wonder boven wonder gleed zijn tweezitter op het beton, waardoor Conway en de omringende auto’s ongedeerd achterbleven.
Conway waarschuwde me toen dat ik slechts een adem verwijderd was van een soortgelijk lot. „Als we verder waren gevlogen, zouden we zonder benzine komen te zitten“, zei hij.
Dat was niet helemaal waar; hij vertelde me later dat hij minstens één keer na onze vlucht met het vliegtuig was gevlogen. Maar hij schilderde onze reis samen in een existentieel licht, waardoor het onvergetelijk werd. Nadat ik de dag met hem had doorgebracht (en de daaropvolgende twee maanden zijn vele overdrijvingen had gecontroleerd), ontdekte ik dat Conway uniek is in zijn epische vertelvaardigheden. Daarom wordt hij door zoveel geweldige bedrijven aangenomen. En ontslagen. En dan opnieuw aangenomen.
Zoals Dorman het uitdrukte: “Hij is een super onconventionele recruiter.” Toch is hij ook “beter dan welke andere recruiter dan ook.”
Source link
