Dit is een haasttranscriptie. De kopie heeft mogelijk niet de definitieve vorm.
AMJ GOEDMAN: Dit is Democratie nu!democratienu.org, Het Oorlogs- en Vredesrapport. Ik ben Amy Goodman, met Juan González.
Terwijl de Israëlische invallen op de bezette Westelijke Jordaanoever voortduren, gaan we over op een nieuwe rapport van de Israëlische mensenrechtenorganisatie B’Tselem, waarin de gruwelijke mishandeling van Palestijnen door Israëlische soldaten in Hebron wordt beschreven. B’Tselem documenteerde tussen mei en augustus de getuigenissen van meer dan twintig Palestijnen. Ze beschrijven dat ze werden geslagen, geschopt, seksueel misbruikt, geslagen met geweren, knuppels of stoelen, geslagen met een riem, dat er stinkende vloeistof over hen werd gegoten, en in één geval zelfs werden neergestoken door Israëlische soldaten.
Een van de Palestijnse tieners met wie B’Tselem sprak, is Mahmoud Ghanem, een 18-jarige student techniek die in juli bij een controlepost door vijf Israëlische soldaten werd aangevallen. Een waarschuwing voor ons publiek: deze getuigenissen zijn aanschouwelijk.
MAHMOUD GHANEM: (vertaald) Ze sleepten ons naar de jeep en lieten ons knielen. Ik zat nog steeds vastgebonden. Toen blinddoekte hij me, greep me bij mijn haar en sloeg drie keer met mijn hoofd tegen de deur van de jeep, steeds harder dan voorheen. Hij sloeg me met geweld op mijn borst en trapte hard op mijn benen. Toen begon hij mij in mijn maag te stompen. Eén van hen greep me bij de nek en trok me omhoog totdat ik niet meer kon ademen. De ander sloeg mij hard in mijn maag. Toen, terwijl ik op adem probeerde te komen, stapte hij op mijn testikels.
AMJ GOEDMAN: En dit is de getuigenis van de 52-jarige Yasser Abu Markhiyeh, die tegenover het Gilbert-controlepunt in Hebron woont en directeur is van de vereniging Ibrahim al-Khalil in Tel Rumeidah, die betrokken is bij culturele en educatieve projecten in de bezette gebieden. Westelijke Jordaanoever. Hij werd in juli ondervraagd, vastgehouden en geslagen door Israëlische soldaten.
YASSER ABU MARKHIYEH: (vertaald) Ze behandelden me barbaars en arresteerden me zonder reden. Ik had pijn en werd geslagen, vernederd en geestelijk gemarteld. Ik was erg verward en bang. … Toen ik bij het Gilbert-controlepunt bij mijn huis aankwam, eiste een Israëlische soldaat mijn identiteitskaart, en ik overhandigde die. Hij eiste ook de telefoon en ik overhandigde hem. Toen zei hij: ‚Je maakt een hoop problemen. Je gaf een interview op Al Jazeera.” En ik zei: „Dat klopt. Dat deed ik.” Hij bond mijn handen vast en beval mij op de grond te gaan zitten. De vier soldaten van de militaire post arriveerden. Ze blinddoekten me en voordat ze me meenamen, sloegen ze me op mijn hoofd en schopten ze me.
AMJ GOEDMAN: Dit zijn enkele van de verontrustende getuigenissen die in B’Tselems nieuwe boek staan rapport getiteld ‘Ontketend: misbruik van Palestijnen door Israëlische soldaten in het centrum van Hebron.’
Sinds het begin van de oorlog tegen Gaza afgelopen oktober heeft Israël de aanvallen op de bezette Westelijke Jordaanoever geïntensiveerd, waarbij bijna dagelijks invallen worden uitgevoerd die hebben geleid tot de arrestatie van zo’n 12.000 Palestijnen.
Voor meer gaan we naar Tel Aviv, waar we worden vergezeld door Sarit Michaeli, de internationale outreach-directeur van de Israëlische mensenrechtengroep B’Tselem.
Sarit, welkom terug bij Democratie nu! We zien beelden van duizenden mensen die Syrische gevangenissen ontvluchten en horen de verhalen over de hel daarbinnen. Tegelijkertijd bent u met dit rapport naar buiten gekomen over wat er gebeurt met Palestijnse gevangenen in Hebron. Beschrijf wat u het meest heeft geschokt in wat u leert.
SARIT MICHAELI: Ik bedoel, heel erg bedankt, Amy en Juan. Het is goed om bij je te zijn.
En ik denk dat de meest fundamentele kwestie is dat Israël beweert een andere samenleving te zijn dan Syrië, toch? Israël beweert een democratie te zijn. Wij zouden betogen dat dit niet het geval is. Maar in termen van de normen die we moeten stellen, zijn dit gewoon totaal andere normen dan we zouden verwachten.
In termen van wat we in dit rapport hebben ontdekt, denk ik dat het op sommige niveaus in zekere zin voor de hand ligt. We hebben de toename gezien, de enorme toename, van het geweld dat Israël de Palestijnen heeft toegebracht sinds de criminele acties van Hamas, de criminele aanval op 7 oktober, de slachting in Gaza, en ook het ontmenselijkingsdiscours binnen Israël. En daarom is het op veel niveaus niet verrassend dat Israëlische soldaten die naar de Israëlische leiders luisteren, zullen handelen op een manier die deze ontmenselijking weerspiegelt.
Maar er is ook iets buitengewoon schokkends aan, omdat het geweld dat we documenteerden nieuw was, niet omdat er niet eerder geweld door soldaten tegen Palestijnen op de Westelijke Jordaanoever en in de stad Hebron heeft plaatsgevonden, maar vanwege de omvang ervan. , de omvang ervan, het feit dat het op klaarlichte dag gebeurde, het feit dat het bijna willekeurig was wat betreft de keuze van het slachtoffer. Het waren geen mensen die in elkaar werden geslagen vanwege iets dat ze zouden hebben gedaan, zoals stenen gooien of onbeleefd zijn. Het waren Palestijnen die in elkaar werden geslagen en te maken kregen met ernstige mishandeling, alleen maar omdat ze Palestijnen waren. Op de een of andere manier lijkt het alsof de soldaten alleen maar wraak nemen op de aanval van Hamas en deze wraak aan alle Palestijnen opleggen. Ze werden vrijwel willekeurig geselecteerd, en dit gebeurde in grote lijnen. Het is heel duidelijk dat iedereen zich ervan bewust was dat dit gebeurde.
JUAN GONZÁLEZ: En, Sarit, volgens jouw rapport zijn maar heel weinig van de mensen die aanvankelijk werden vastgehouden, zelfs maar van enig misdrijf beschuldigd?
SARIT MICHAELI: Ik denk dat dit precies het punt is. Het is niet zo dat Palestijnen (ziek) iemand arresteerde, een feitelijke, realistische beschuldiging tegen hem had, of dat nu waar was of niet, en hem vervolgens in elkaar sloeg. Soldaten benaderden Palestijnen die bezig waren met hun dagelijkse bezigheden. In sommige gevallen zochten ze naar een soort zogenaamd ‘excuus’ om ze in elkaar te slaan, toch? Dus als ze een soort foto in hun telefoon hadden die de soldaten vanuit hun perspectief als problematisch zouden kunnen interpreteren. Of in andere gevallen was alleen al het feit dat hij over straat liep terwijl hij Palestijnen was, voldoende om dit misbruik te veroorzaken. Daarom spreken we erover als tamelijk willekeurig. De slachtoffers werden geselecteerd omdat ze gewoon hun dagelijkse bezigheden deden.
Bovendien denk ik dat een van de andere echt relatief nieuwe dingen of de nieuwe ontwikkelingen over wat we ter plaatse zien, is dat er veel bedreigingen met seksueel geweld waren. Ik denk dat we ons hiervan bewust moeten zijn, we moeten ons het afgelopen jaar bewust zijn van seksuele vormen van seksueel geweld en bedreigingen in onze context.
Bovendien denk ik dat verschillende getuigen hebben gemeld dat de soldaten deze incidenten documenteerden, vermoedelijk om ze vervolgens op sociale media uit te zenden of, in één geval, om naar een verloofde of naar vrienden te sturen. Niets van dit alles gebeurt dus op een geheime manier. Het gebeurt allemaal op klaarlichte dag.
JUAN GONZÁLEZ: En ook: is Hebron uniek in deze situatie, of is het emblematisch voor wat er op de Westelijke Jordaanoever gebeurt?
SARIT MICHAELI: Hebron is dus uniek in die zin dat het de enige Palestijnse stad of stad op de Westelijke Jordaanoever is waar er een constante militaire aanwezigheid is midden in het stadscentrum vanwege de Israëlische nederzettingen die zich in het centrum van Hebron bevinden. Er is dus altijd voortdurend contact. Er is een raakvlak tussen Israëlische soldaten en Palestijnen in hun dagelijks leven. In die zin is Hebron dus uniek.
Maar we vermoeden, denken we, en zijn tot de conclusie gekomen dat dit niveau van geweld niet alleen een weerspiegeling zou zijn van het gedrag van soldaten, van Israëlische soldaten en andere leden van de Israëlische strijdkrachten in het centrum van Hebron, maar dat zij een veelvoorkomend probleem zijn. breder fenomeen. En als Israëlische organisatie waar zowel Israëliërs als Palestijnen deel van uitmaken, kijken we ook naar de Israëlische samenleving en naar wat dit aangeeft over het huidige moment in onze samenleving. En ik denk dat dit een heel belangrijk punt is, het feit dat deze soldaten weten wat de geest van de commandant is. Ze doen niet iets uit eigen initiatief. Ze plegen misbruik waartoe is opgeroepen en waartoe de Israëlische leiders, politici en de Israëlische media het afgelopen jaar op grote schaal hebben opgeroepen.
AMJ GOEDMAN: Tot slot Sarit Michaeli, er zijn sinds 7 oktober bijna 800 Palestijnen omgekomen op de Westelijke Jordaanoever, gedood door Israëlische soldaten. Je hebt – en kolonisten. Er zitten 12.000 gevangen. Waar bel je voor? Waar roept B’Tselem voor op?
SARIT MICHAELI: Welnu, we hebben in detail besproken wat wij de stille oorlog noemen die Israël voert op de Westelijke Jordaanoever. Op sommige niveaus is het niet helemaal stil. Maar dit is wat een van onze getuigen er werkelijk over verwees.
Ik denk dat een van de belangrijkste kwesties die B’Tselem het afgelopen jaar heeft aangepakt, in de eerste plaats het verband is tussen onze oorlog tegen het gehele Palestijnse volk, en wat wij, wat mijn regering in wezen heeft gedaan in Gaza, de massale moord op burgers, de totale vernietiging van Gaza, de verwoestende humanitaire ramp die onze regering samen heeft veroorzaakt – het verband tussen dit en geweld en misbruik door soldaten en het gebruik van dodelijk geweld, het zeer extreme en onevenredige gebruik van dodelijk geweld op de Westelijke Jordaanoever.
Dit zijn allemaal met elkaar verbonden kwesties, en ze kunnen alleen worden aangepakt als er sprake is van een zekere mate van verantwoordelijkheid, niet alleen voor de misdaden die in de Gazastrook worden gepleegd, maar ook voor deze misdaden en voor deze misstanden. We weten dat verantwoordelijkheid niet van binnenuit komt. Het Israëlische systeem is niet bereid en niet in staat Israëlische soldaten en Israëlische strijdkrachten ter verantwoording te roepen. Integendeel, wat zij doen is het resultaat van officiële ophitsing. En daarom moet hiervoor internationale verantwoording worden afgelegd. En zoals we altijd hebben verklaard, moet de internationale gemeenschap ook optreden om Israëlische beleidsmakers verantwoordelijk te houden voor deze schendingen.
AMJ GOEDMAN: Sarit Michaeli, we willen je bedanken dat je bij ons bent, bij de Israëlische mensenrechtengroep B’Tselem. De nieuwe rapportlinken we naar: “Unleashed: Misbruik van Palestijnen door Israëlische soldaten in het centrum van Hebron.”
Vervolgens is Luigi Mangione gearresteerd en beschuldigd van de moord op Brian Thompson, directeur van UnitedHealth. Terwijl velen hun medeleven betuigen aan de dierbaren van Thompson, zullen we bekijken hoe zijn moord tot verontwaardiging heeft geleid over de staat van de gezondheidszorg in de Verenigde Staten. Terug in 20 seconden.
(pauze)
AMJ GOEDMAN: ‘Deny, Defend, Depose’, een nummer van de volksmuzikant Joe DeVito, het nummer dat hij een paar dagen geleden deelde als reactie op het nieuws over de moord op UnitedHealthcare CEO. DeVito zei: „Ik wilde mijn twee cent erin gooien en proberen die woede over te brengen, en waarom mensen zo boos zijn.“ Terwijl mensen hun afschuw uiten over de moord op de uitvoerende macht, uiten mensen ook hun verontwaardiging.
