Lori Chavez-DeRemer is een even goede keuze als minister van Arbeid als je redelijkerwijs had kunnen hopen. Het is helaas ook slimme politiek voor Trump.
Vertegenwoordiger Lori Chavez-DeRemer (R-OR) woont op 10 maart 2023 een ondertekeningsceremonie bij in het Amerikaanse Capitool voor een resolutie die de Revised Criminal Code Act van 2022 van het District of Columbia ongeldig maakt.
(Tom Williams / CQ-Roll Call, Inc via Getty Images)
Drie weken lang heb ik mijn haar uitgetrokken terwijl Trump de ene na de andere slecht gekwalificeerde en/of kwaadwillige genomineerde nomineerde. Maar één van de nominaties valt op door zijn relatieve gezond verstand: Lori Chavez-DeRemervoormalig GOP-vertegenwoordiger uit Oregon en dochter van een Teamsters-lid, als minister van Arbeid.
Chavez-DeRemer, die ternauwernood haar herverkiezingskandidaat verloor in een swingdistrict waar het loont om gezien te worden als voorstander van vakbondsrechten, is een van de weinige Republikeinse leden van het vertrekkende Congres die de arbeidersbeweging boven de grote bedrijven hebben gesteund en heeft zichzelf gepositioneerd als pro-vakbond. In haar herverkiezingscampagne was ze dat wel gesteund door meer vakbonden dan haar Democratische tegenstander, Janelle Bynum. Gezien deze standpunten past haar benoeming in een kabinet vol anti-arbeidsmiljardairs, dat zich grotendeels baseert op de karikaturaal regressieve beleidsstandpunten van Project 2025, vreemd.
Vakbonden hebben de nominatie geprezenmet bijzonder krachtige steunbetuigingen van de Teamsters, waarvan de leiding in de aanloop naar de verkiezingen aardig met Trump omging. De AFL-CIO bracht een verklaring uit het record van de genomineerde aanprijzen. Stoere progressieven in het Congres, zoals senator Elizabeth Warren, hebben dat wel gedaan sprak ook zijn steun uit.
Huidig probleem
Ondertussen hebben conservatieven hun wenkbrauwen opgetrokken bij het vooruitzicht van een arbeidssecretaris van de Republikeinse Partij die niet bepaald sympathiek staat tegenover de wetten op het recht op werk; steunde de PRO Act, die bedoeld was om de inspanningen voor het organiseren van vakbonden gemakkelijker te maken; en lijkt voorstander te zijn van een verhoging van het minimumloon. Nationale recensieDe redactie van het bedrijf voerde aan dat de nominatie “geen zin” had. De Washington-examinator de keuze doorgenomen. De rechtse neigen Coalitie voor een democratische werkomgeving sprak zijn verontrusting uit. En verschillende GOP-senatoren hebben gesuggereerd dat ze misschien een zware strijd zou hebben om bevestiging te krijgen.
Wat is hier aan de hand? Waarom zou een man als Trump – die deels een fortuin heeft opgebouwd door stijve werknemers; die opschept over tekortschietende aannemers; wiens vorige regering, met de sterke steun van zijn drie ministers van Arbeid, de bescherming van werknemers over overuren terugschroefde; en wie maakte een praatje met Elon Musk over het ontslaan van stakende werknemers – een pro-vakbondsfiguur benoemen als zijn arbeidssecretaris?
Het antwoord ligt in de cijfers. Afgelopen november ontving Trump ergens in de buurt van 45 procent van de stemmen van mensen die in vakbondshuishoudens wonen. Goed ruim 50 procent van de kiezers van Trump waren arbeiders of dienstpersoneel; voor Harris bedroeg het equivalente aantal iets meer dan 40 procent. Bovendien is het in steden aan de westkust met veel vakbonden De democratische opkomst kelderde. In Multnomah County in Oregon, dat bestaat uit Portland en de omliggende regio, daalde het aantal Democratische stemmen bijvoorbeeld met bijna 16 procent.
Die lage democratische opkomst gold ook in de buitenwijken rond Los Angeles, San Francisco, Portland en Seattle. En hoewel het Harris er niet van weerhield op handige wijze de stemmen van het Electoral College in Californië, Oregon en Washington te winnen, bood het wel een glimp van een mogelijke toekomst waarin de democratische controle over deze drie staten niet langer zo gegarandeerd is als in het verleden. afgelopen decennia.
In het binnenland was dit ook het geval in de vakbondsbolwerken Las Vegas en Phoenix, die beide in 2024 lagere Democratische cijfers kenden dan in 2020 – en die beide als gevolg daarvan de kansen van Harris in de swing states Nevada en Arizona hielpen ondermijnen.
Dit alles geeft Trump een onwaarschijnlijke opening, een opening die spreekt over de omvang van zijn ambitie om het Amerikaanse politieke landschap niet alleen voor vier jaar, maar ook voor de komende verkiezingscycli opnieuw vorm te geven.
Trump is uiteraard niet echt pro-arbeiders of pro-vakbonden. Als hij iets anders suggereert, negeert hij moedwillig zijn sombere staat van dienst op het gebied van het arbeidsbeleid en zijn voorliefde om zich te omringen met apostelen van de hebzucht van het bedrijfsleven. Maar ondanks deze realiteit heeft hij met succes een beeld van zichzelf opgebouwd als een weldoener en beschermer van de waarden van Blue Collar America, en dit zet de deur op een kier naar een toekomst waarin Trump een Juan Perón-stijl zou kunnen creëren. een sterk mannenregime, gesteund door een paar favoriete vakbonden (hoog op de lijst, de Teamsters) en hun leiderschap.
Dit maakt de nominatie van Chavez-DeRemer slimme politiek. Het biedt de mogelijkheid om de democratische basis in superblauwe, vakbondsrijke staten aan de westkust, maar ook in de swing states Nevada en Arizona, aan te pakken. En het levert een makkelijke politieke sop aan Teamsters-president Sean O’Brien, die deze zomer op de GOP-conventie sprak, met Trump heeft gedineerd in Mar-a-Lago, en die in de weken na de verkiezingen naar verluidt heeft gelobbyd om Chavez-DeRemer de volgende arbeidssecretaris te laten worden .
Het is ook relatief laaghangend fruit, waardoor Trump pro-arbeid kan lijken zonder zijn beleidsagenda daadwerkelijk in de richting van de vakbond te verschuiven. Zoals Dan La Bolz onlangs schreef erin TegenstootHet hebben van een enigszins pro-arbeidssecretaris zal de schade die is aangericht door het hebben van een vraatzuchtig anti-vakbondsraad voor Arbeidsrelaties en een hele reeks aangestelden die zich inzetten voor de inspanningen van Project 2025 om de uitbetaling van overuren terug te draaien, de veiligheidsnormen op de werkplek terug te dringen, niet neutraliseren. toegang tot voordelen zoals gezondheidszorg en voedingsbijstandsprogramma’s.
Chavez-DeRemer is een onverwachte keuze, en haar nominatie is misschien wel een zonnestraal in een verder somber politiek landschap. Maar het zou dwaas zijn om te duizelig te worden over wat deze nominatie inhoudt. Trump heeft geen moment van ‘kom tot Jezus’ gehad als het gaat om arbeidskwesties. Integendeel, hij en zijn team, opportunisten in hart en nieren, zijn tot de conclusie gekomen dat er winst valt te behalen door aardig te spelen met de Teamsters en hun favoriete kandidaat te verheffen tot de volgende arbeidssecretaris.
