In haar majestueuze, maar angstaanjagende huis in West-Londen, Tish Weinstock zit tegenover mij, haar vampierachtige aanwezigheid als een schilderij van Henry Fuselicum-John William Waterhouse komt tot leven. Achter haar valt een vervallen tapijt op de achterkant van een antiek bijzettafeltje, bezaaid met avant-gardistische kunst en familiefoto’s. De bloedoranje muren zijn bedekt met vergulde fotolijsten die het landhuis op smaak brengen. Ze ziet er buitenaards uit, als een literair personage dat verloren is gegaan in de tijd, van de poppenachtige contouren van haar gezicht tot haar Sneeuwwitje-achtige porseleinen huid en gitzwarte haar. Het is allemaal verre van hoe ze haar humeur beschrijft.
‘Ik voel me een beetje gestoord’, begint ze. “Ik ben gewoon veel aan het doen, veel borden aan het draaien. Is dat de uitdrukking?” De dagen van Weinstock worden meestal besteed aan het jongleren met twee onstuimige kinderen – Reuben Wolf, 4, en Phoenix Fox, 18 maanden – achter elkaar Zoom-oproepen en het schrijven van artikelen voor “iets of iemand”. Ze zegt: „Ik beheer duizend verschillende dingen en probeer ook nog eens te vechten tegen mijn verslaving aan sociale media, wat niet gemakkelijk is.“ Om nog maar te zwijgen van het feit dat je wordt meegesleept in de vreemde wervelwind van catwalkgekte en redactionele glamourspelletjes, poseert voor fotoshoots in tijdschriften – zoals deze – en zelfverzekerde stappen zet op de catwalks van merken als Collina Strada En Conner Ives. Dit is allemaal een onverwachte wending in haar carrière als extraordinaire redacteur – waar ze beauty director is Systeem en een bijdragende schoonheidsredacteur bij Brits Mode – en ze grapt: „Ik probeer er nog steeds achter te komen dat ik een geriatrisch model ben… Ik ben er min of meer van overtuigd dat het vanzelf zal verdwijnen.“
Bovendien heeft de 34-jarige afgestudeerde uit Oxford zojuist haar debuutboek uitgebracht, of moet ik zeggen donker boekdeel. Gerechtigd Hoe je een gothic kunt zijn: opmerkingen over de ondode stijlhet is een bijbel in morbide stijl die de esthetiek in literatuur, kunst en mode volgt, uit Baudelaire’s Les Fleurs du Mal (1857) en de beklijvende werken van kunstenaar Hans Bellmer tot de subversieve theatrie van Vivienne Westwood. “Het is eigenlijk een liefdesbrief aan alle dingen die morbide en macaber zijn. Het schetst de geschiedenis van gothic, iets dat voorafgaat aan de subcultuur (van de muziek en mode) (van eind jaren ’70 en) ’80, en is een viering van alles wat duister is”, zegt Weinstock. Het boek is precies waar gotische koortsdromen van gemaakt zijn. Het boek ontvouwt zich in drie verschillende secties die het leven van een vrouw in kaart brengen met stijl- en schoonheidsadvies, van „je tienerjaren tot je midlifecrises tot die laatste heksenwinters“.
van links: Valentino, Chloë
Wat betekent het volgens Weinstock om gothic te zijn? “Goth zijn is een groot aantal dingen, omdat zoveel verschillende facetten van toepassing zijn op alle gebieden van iemands leven. Maar in wezen is een gothic iemand die zich buiten de mainstream identificeert en die esthetisch, emotioneel en spiritueel en fysiek naar donkere materie, naar de schaduwen van de dingen.” Weinstock is een natuurlijke gothic, van haar garderobe tot haar niet zo bescheiden verblijfplaats.
Het huis, gelegen in Notting Hill, waar ze in augustus hun intrek namen, is een Victoriaanse gotische constructie met het bijpassende clair-obscur-interieur. We zijn in de zitkamer, een ruimte doorsneden met gebogen glas-in-loodramen, afkomstig uit een kerk, die caleidoscopische patronen op de vloer werpen. Zij en haar man, de stylist Tom Guinness, hebben ervoor gekozen om de integriteit van het oorspronkelijke ontwerp te behouden. „Er is iets heel moois aan het leven hier zoals het nu is, in de ruimte van iemand anders“, zegt ze. “De vorige eigenaar heeft dit heel mooi gedaan.” Wat ze in de ruimte inbedden was van een meer maximalistische stijl, het soort dat nostalgische playbacks oproept Slaperige Holle of Interview met de vampier. “Veel van de objecten zijn antiek die ik op vintagebeurzen of markten of online heb gekocht. Ik ben een echte Etsy- en eBay-girl.” Hoewel Guinness een meer minimalistische smaak handhaaft, heeft zijn behendige vermogen om het moderne op briljante wijze met het oude te combineren (bijvoorbeeld door een wandtapijt te combineren met een brutalistische lamp) bijgedragen aan Weinstocks liefde voor interieurs. “Tijdens de lockdown gaf hij me al zijn interieurboeken, dus ik las over John Richardson, de biograaf van Picasso. Richardson heeft zijn huis zo mooi opgeknapt; het was niet gothic, maar vol rijke stoffen, dubbele tinten en dierenprints – heel maximalistisch. En toen las ik over (de ontwerper) David Hicks, die dol was op Coca-Cola-lak en oxblood (kleuren), die mij erg aanspreken. Ik heb altijd een behoorlijk grootse smaak gehad, maar geen glanzende, nieuwe grandeur. Het is deze vervaagde grootsheid, die in verval is. Ik hou van stukken die versleten of oud zijn, iets waarvan iemand zou zeggen dat het verpest is. Ik hou van een tapijt dat in stukken valt; iets dat op een zolder is opgeslagen en dat ik kan redden en er een nieuw leven aan kan geven.”
Misschien is deze trek naar de duistere kant een symptoom van haar jeugd, die werd gekenmerkt door stille introspectie, een natuurlijk verschijnsel interesse in de verborgen hoekjes van de cultuur en de dreigende aanwezigheid van verlies. “Toen ik zes was, stierf mijn vader en dus werd de dood al vroeg een aanwezigheid in mijn huis.” Het was een schaduw die over haar heen leek te hangen en de wereld veranderde in een plek waar ze anders werd behandeld – “van: ‘O arme meid.’” In de stilte die was achtergelaten door de afwezigheid van haar vader, en terwijl haar twee oudere zussen weg waren Op kostschool vond Weinstock troost in dingen die ‘iets griezeliger en donkerder’ waren, vooral films. Keversap, Het AmbachtCoppola’s Dracula, Nosferatu, Spookwereld, De Addams-familie – dit alles opende haar verbeelding voor een onmetelijke wereld.
Dit sentiment vloeit voort uit de stijl van de redacteur. Gelijke delen vervaagde romantiek, gotische humor en zorgvuldig samengestelde geschiedenis, de look van Weinstock heeft een lange weg afgelegd ten opzichte van het matte haar dat ze ooit met overgave droeg. Nu geniet ze van een goede föhnbeurt – glad op dag één, charmant warrig op dag vier. De kleur is haar natuurlijke kleur, al beginnen er verdwaalde grijze lokken doorheen te gluren. Ze lacht bij de gedachte dat ze op een dag een ‚witte heks‘ met lang zilverkleurig haar kanaliseren, maar tot die tijd houdt ze vol, verbijsterd door de ‚grijze schaamhaar‘-fase van de reis.
Haar make-up is ook volwassener geworden en evolueert van ogen bedekt met ingeslapen zwarte voering naar een meer etherische benadering. Waar ze ooit genoeg kohl op had om een beetje stye te verdienen, draait het vandaag allemaal om met vaseline glanzende oogleden, een veegje mascara, haar natuurlijke ‚drankrouge‘-blos en af en toe een vleugje karmozijnrood over de lippen.
van links: Prada, Dolce en Gabbana
Het is allemaal geïnspireerd door Morticia Addams – de muze van Weinstock – en niet alleen omdat ze een bijnaam delen (Tish). “De eerste keer dat ik haar op het scherm zag (in 1991 De Addams Familie) Ik dacht: oh mijn God, wie is deze vrouw? De schuin uitgesneden zwarte jurk met zijn griezelige ranken, het lange ravenzwarte haar, de rode lippen… en uiteraard is Anjelica Huston een icoon – ze was zo vriendelijk om me een citaat voor mijn boek te geven. (Morticia) leerde me hoe ik een vrouw moest zijn op een manier die niet erg stereotiep was. Ze schuwt normatieve schoonheidsnormen en doet de dingen op haar eigen voorwaarden.” Dat geldt ook voor Weinstock en, net als de filmische muze, is zwart haar gekozen palet. Ze citeert Yohji Yamamoto’s wijsheid erop (“Black is bescheiden en arrogant tegelijk”) en prijst zijn kameleonachtige vermogen om te transformeren in wat ze maar wil.
Johannes Galliano – haar heilige graal van het ontwerp – zit overal in haar garderobe. Bias gesneden zijde, devoré fluweel, chiffon slips en rokken: ze verzamelt ze uit elke stoffige hoek van eBay, Etsy en daarbuiten. „Ik ben een vintage hoer en een toetsenbordkrijger“, verklaart ze. Haar dagelijkse uniform bestaat uit een Galliano-vest en een lange rok, hoewel haar garderobe overloopt van zeldzame, versleten vondsten, van een Galliano-kanten trouwjurk tot een McQueen ’shipwreck‘ jurk met afritsbare naden uit zijn SS03 Irere collectie. Andere japonnen uit de jaren dertig ‘vallen uit elkaar’ en zijn gelaagd in ‘vervaagde grandeur’, zoals de interieur van haar herenhuis van vier verdiepingen. Voor Weinstock is het mooi om te weten dat een stuk een leven vóór het hare heeft geleefd, net als haar archief Comme des Garcons En Prada stukken uit de jaren ’90. “Voor mij brengt het bezitten van deze overblijfselen uit het verleden een vreugde met zich mee die ik niet kan beschrijven.” En terwijl de meeste van haar sieraden een donkere elegantie uitstralen, net als zij Tom Ford kruisbeeld of Chanel chokers, een paar stukken dragen extra sentiment: Chanel-jasjes en ringen geërfd van haar grootmoeder en een erfstuk van Chanel-tas vol gaten.
Hoe smaakvol ze ook is, voor Weinstock gebeurde een carrière in de schoonheidsredactie bijna per ongeluk: „Ik had nooit zoiets van: ‚Ik hou van schoonheid‘ toen ik opgroeide.“ Ze herinnert zich nog hoe haar moeder zich opmaakte, maar begon niet met een grote passie voor de branche. Haar carrière kreeg vorm bij IDwaar ze ‘verhalen aan de rand verdedigde’, stemmen buiten de mainstream versterkte en thema’s als lichaamspositiviteit en genderexpressie onderzocht. „Het werd duidelijk“, zegt ze, „dat schoonheid niet alleen maar om ‚koop deze mascara‘ ging, het was een lens om over identiteit, ras en seksualiteit te praten.“ En wat voor een lens was het. Toen ze verhuisde van ID naar Versuftmeedoen Isamaya FFrans bij het lanceren Versuft Schoonheidwas de industrie zelf aan het transformeren. “Het was de geboorte van sociale media”, herinnert ze zich. “Kinderen in hun slaapkamers deden gekke dingen en veranderden hun gezichten in monsters.”
Dan, om Modekwam ze in een heel andere wereld terecht. “Het draaide allemaal om productfocus”, zegt ze. Maar de rol veranderde haar perspectief. „Daar heb ik alles over huid geleerd“, herinnert ze zich, terwijl ze gezichtsbehandelingen en zelfzorg ontdekte op een moment dat ze klaar was om in haar eigen welzijn te investeren. Dat is voor haar belangrijk geworden, al maakt ze al snel grapjes over de ’spanning‘ tussen ‚echte‘ wellness en gecommodificeerde trends. “Ik ben geïnteresseerd in praktijken die je beter maken, maar laten we eerlijk zijn: worden we allemaal opgelicht door deze merken? Waarschijnlijk.“
Het snelle karakter van haar leven zorgt ervoor dat ze het nog steeds “te druk” heeft, maar vastbesloten is om momenten van ontspanning te vinden. Van vitaminedruppels tot Pilates, Tish worstelt met de spanning tussen echte genezing en de soms twijfelachtige beloften van de industrie. En toch vindt ze op de simpele momenten – de meeste weekenden tijd doorbrengen met haar familie in hun plattelandshuisje in Wiltshire – dat ze echt evenwicht vindt. “Ik wil gewoon gezond zijn”, geeft ze toe, terwijl ze een carrière navigeert die haar redactionele gedrevenheid combineert met een oprechte nieuwsgierigheid naar zelfzorg.
Terwijl Weinstock zich opmaakt voor het Amerikaanse deel van haar boeklancering in januari, is ze klaar om haar eigen ‚New York-minuut‘ aan te gaan, precies zoals de Olsen-tweeling het ooit formuleerde. Maar haar kennende zou die minuut zich misschien wel uitstrekken tot de volgende onderneming. “Ik zou dolgraag een podcast willen maken,” mijmert ze, “over schoonheid, identiteit en stijl – een plek om degenen te eren die hun look waarmaken, hun ding doen en weigeren zich te conformeren.” Niet bepaald een gotische diepe duik, maar dichtbij. In echte Weinstock-stijl hoopt ze schoonheid uit de doos te halen en naar een microfoon te brengen, waar het allesbehalve gewoon zal zijn.
Afkomstig uit 10+ nummer 7 – DECADENCE, MORE, PLEASURE – NU verkrijgbaar. Bestel uw exemplaar hier.
TISH WEINSTOCK: GEBETOVERD
Fotograaf JOSHUA TARN
Mode-editor en talent TISH WEINSTOCK
Tekst EMILY PHILLIPS
Haar SKY CRIPPS-JACKSON bij The Wall Group met OLAPLEX
Make-up YASMIN SALMON met CHANEL Les Beiges Highlighter en Rouge Coco Baume Sweet Treat
Manicure SASHA GODDARD bij Saint Luke met CHANEL Le Vernis Rouge Noir en CHANEL La Creme Main
Mode-assistent FREYA GOODCHILD-BRUG
Productie SONYA MAZURYK
Speciale dank aan MIA STENT en RHIA NOTTINGHAM
