Dit is een haasttranscriptie. De kopie heeft mogelijk niet de definitieve vorm.
AMJ GOEDMAN: Dit is Democratie nu!democratienu.org, Het Oorlogs- en Vredesrapport. Ik ben Amy Goodman.
We zenden live uit vanaf de klimaattop van de Verenigde Naties hier in Bakoe, Azerbeidzjan, die de tweede en laatste week is ingegaan. Er bestaat al frustratie over een gebrek aan vooruitgang op het cruciale gebied van de financiering van de energietransitie en klimaatadaptatie in de landen van het Zuiden. Dit komt na de klimaattop van vorig jaar, COP28 in Dubai, waar wereldleiders overeenkwamen om af te stappen van fossiele brandstoffen, nadat eerdere topconferenties alleen maar om beperkingen hadden opgeroepen.
We hoorden zojuist proteststemmen. Nu krijgen we gezelschap van een van die mensen, Asad Rehman. Hij is uitvoerend directeur van War on Want en hoofdwoordvoerder van de Climate Justice Coalition.
Nou ja, nog een COPnog een interview met jou, Asad.
ASAD REHMAN: Ja.
AMJ GOEDMAN: We zijn hier in Azerbeidzjan, een toonaangevende petrostaat ter wereld, na die van vorig jaar COP top in een andere petrostaat, in de Verenigde Arabische Emiraten. Kunt u, voor mensen die niet bekend zijn met deze VN-bijeenkomsten, vertellen over de betekenis hiervan, wat u verwacht dat eruit zal voortkomen en wat u de afgelopen week daadwerkelijk ziet gebeuren?
ASAD REHMAN: Nou, Amy, de laatste keer dat we elkaar spraken, was volgens mij in Dubai. De bommen vielen op Gaza. Wij, als maatschappelijk middenveld, waren solidair met onze collega’s die stierven in Gaza, en zeiden: “We moeten opkomen voor de mensenrechten.” En een jaar later hebben we nu natuurlijk het Internationaal Strafhof, het Internationaal Gerechtshof, talloze mensenrechtenrapporten die allemaal spreken over oorlogsmisdaden, misdaden tegen de menselijkheid, een genocide die plaatsvindt, genocide die plaatsvindt in Gaza – en, van Uiteraard allemaal met straffeloosheid en actieve medeplichtigheid van enkele van de machtigste landen ter wereld – de Verenigde Staten, het Verenigd Koninkrijk en de Europese Unie. En de oorlogsregels zelf – de regels van het internationale regelssysteem en het multilateralisme worden tot de grond toe afgebrand. Dus we kwamen hier met een heel bezwaard hart binnen. Onze collega's worden nog steeds vermoord. We zien dat voedsel wordt gebruikt als oorlogswapen. Het belang van de mensenrechten heeft ons er uiteraard toe aangezet dit moment te gebruiken om onze stem te verheffen en nog steeds op te roepen tot een staakt-het-vuren en uiteraard tot het beëindigen van de medeplichtigheid.
Maar de onderhandelingen zelf worden vaak de financiën genoemd COP. En de reden waarom het de financiën wordt genoemd COP is dit COP Het is de bedoeling dat we het eens worden over het volgende kwantum, namelijk het collectieve doel van het geld dat van het Mondiale Noorden naar het Mondiale Zuiden moet worden gebracht vanwege de verantwoordelijkheid van het Mondiale Noorden voor het veroorzaken van deze crisis – en wat dat cijfer zal zijn. wat de kwaliteit van dat geld zal zijn. Zal het in de overheidsfinanciën zijn, of zal het in de vorm van door schulden gecreëerde leningen zijn? Zal het in de particuliere financiering zijn? Over al deze dingen wordt hier in week één en week twee nagedacht.
AMJ GOEDMAN: Ik wil dus vragen waarom u hier bent en waarom zoveel duizenden mensen naar deze klimaattop zijn gekomen. Prominente klimaatactiviste Greta Thunberg maakte vorige week bekend dat ze hier niet aanwezig zal zijn COP topconferentie over de staat van dienst op het gebied van klimaat en mensenrechten in Azerbeidzjan. Ze sprak vrijdag in Yerevan, Armenië.
GRETA THUNBERG: Ik denk dat we moeten stoppen met te doen alsof conferenties zoals de COPdie momenteel niet leiden tot de betekenisvolle klimaatactie die we nodig hebben – vorig jaar zagen we bijvoorbeeld een recordhoogte aan broeikasgasemissies, en 2024 zal naar verwachting het warmste jaar ooit worden. Deze COP Processen laten ons in de steek. … Het hebben van deze conferenties als greenwash-platforms voor politici om te doen alsof ze actie ondernemen, betekent natuurlijk ook het greenwashen van de mensenrechtenschendingen die deze landen begaan. Het is dus zowel het groenwassen als het groenwassen van de klimaatactie, en het groenwassen van hun etnische zuiveringen.
AMJ GOEDMAN: Dat is dus Greta Thunberg, de bekende Zweedse klimaat- en mensenrechtenactiviste. Asad Rehman, je hebt een andere beslissing genomen.
ASAD REHMAN: Ja, omdat ik deze ruimtes in wezen zie als een kwestie van macht. We weten dat de rijken en machtigen veel meer macht hebben dan gewone mensen, en dit is een omstreden ruimte. En we moeten onze macht opbouwen, ervoor zorgen dat onze politici in ons belang handelen, in het belang van de planeet, en niet dat van de rijken, de elite en de grote bedrijven. En dat geldt zowel op nationaal niveau als op mondiaal niveau.
Maar het is belangrijk dat we hier zijn, omdat we de oren, ogen en stem zijn van degenen die zich in de frontlinie bevinden. Veel mensen komen hier met het harde bewijs om deze onderhandelingen te proberen te beïnvloeden. En als we het machtsevenwicht kennen dat bestaat tussen de rijkste landen en de ontwikkelingslanden, zouden we, als we als burgermaatschappij hier niet ook de voeten van de regeringen van het Mondiale Noorden tegen het vuur zouden houden, veel slechtere resultaten zien dan we nu al zien. .
AMJ GOEDMAN: Dus ik wilde nog een clip afspelen. Dit is van de Azerbeidzjaanse minister van Ecologie en Natuurlijke Hulpbronnen. Mukhtar Babayev is de president van COP29. Daarvoor werkte hij 26 jaar bij de State Oil Company van de Republiek Azerbeidzjan, bekend als SOCAR. Voorafgaand aan de top bracht de groep Global Witness geheime opnames uit van de CEO van Azerbeidzjan, Elnur Soltanov, waarin mogelijke deals over fossiele brandstoffen werden gepromoot met iemand die zich voordeed als investeerder. De nep-investeerder vertelde Soltanov dat ze overwogen COP29 te sponsoren in ruil voor deals met het staatsenergiebedrijf van Azerbeidzjan SOCAR. Dit is Soltanov.
ELNUR SOLTANOV: Zoals ik al zei, we hebben veel pijpleidinginfrastructuur. Er zijn veel gasvelden die ontwikkeld moeten worden. We hebben veel groene projecten SOCAR waar hij erg in geïnteresseerd is. Er zijn veel joint ventures die kunnen worden opgericht, potentiële joint ventures. Ons SOCAR Trading is de handel in olie en gas over de hele wereld, ook in Azië. Voor mij zijn dit dus de mogelijkheden om te verkennen.
AMJ GOEDMAN: Dus hoewel het zo cruciaal is, was dat opnieuw Soltanov die dacht dat hij met een directeur op het gebied van fossiele brandstoffen sprak. In feite was het iemand van Global Witness. Maar je hebt het hier over COP – je zou ze als een delegatie kunnen beschouwen – de grootste delegatie hier, en dat zijn lobbyisten voor fossiele brandstoffen. En je hebt een CEO die brandstof- en olieovereenkomsten sluit terwijl hij hier is. Dus waarom denk je dat je een effect kunt hebben, als je praat over het machtsevenwicht, Asad?
ASAD REHMAN: Welnu, diezelfde lobbyisten beïnvloeden uiteraard onze regeringsbeslissingen op nationaal niveau, net zoals ze dat op mondiaal niveau doen. Ze willen van deze klimaatonderhandelingen uiteraard een handelsbeurs maken. Ze komen hier om deals te sluiten, koopjes te doen en natuurlijk hun oplossingen voor te stellen. Je ziet deze lobbyisten hier oproepen tot het afvangen en opslaan van koolstof – onbewezen, dodelijke en gevaarlijke technologieën – als oplossingen voor de klimaatcrisis.
Het is aan ons om ons daartegen te verzetten, om echte oplossingen naar voren te brengen, om regeringen te steunen die het goede willen doen, en te zeggen: “We gaan uw stem versterken. Wij gaan je steunen. Wij gaan deze kwesties ter sprake brengen.” En we gaan de kracht van onze beweging vergroten en ervoor zorgen dat we de juiste keuze maken.
AMJ GOEDMAN: Het thema is dus financiering. Ik sprak zojuist met een Keniaanse journalist die zei dat het hier heel slecht gaat met Afrika. Je draagt niet de gewone COP koord. Draag je er een met de tekst 'betalen'?
ASAD REHMAN: „Betalen.“ Het mondiale maatschappelijk middenveld kwam samen en we keken naar wat de werkelijke kosten zijn van het ondersteunen van ontwikkelingslanden om schoon te kunnen groeien, wat de kosten van aanpassing aan de klimaatcrisis waren, hoeveel de schade al overweldigend was voor de landen in het Zuiden, en we berekenden dat dit ongeveer 5 biljoen dollar per jaar is die het Mondiale Noorden aan het Mondiale Zuiden zou moeten verstrekken. Dat is slechts een aanbetaling op de totale kosten.
En dus kwamen we hier en zeiden: “Kijk, de enige manier waarop we een eerlijke, schone transitie kunnen doormaken, de enige manier waarop mensen in het Mondiale Zuiden hetzelfde recht zullen hebben om een waardig leven te leiden als mensen in het Mondiale Noorden, als we financiering en technologie ter beschikking hebben.” We hebben een oproep gedaan voor $ 5 biljoen. Ontwikkelingslanden kwamen hier en zeiden: “Op een basisniveau, het laagste aantal, moeten we $1,4 biljoen per jaar hebben.”
Rijke, ontwikkelde landen leggen centen op tafel. Ze hebben het niet eens over miljarden. Ze zeggen dat de particuliere sector deze financiering zal verstrekken. ‘Stel uw economieën open voor onze grote bedrijven. Zij zullen het antwoord zijn.” En we weten dat ze niets opleveren, niets op het gebied van klimaatactie. En hun enige doel is natuurlijk winst maken.
AMJ GOEDMAN: Asad Rehman, we willen je bedanken voor je aanwezigheid, uitvoerend directeur van War on Want, hoofdwoordvoerder van de Climate Justice Coalition.
