Door
UPDATE (15 november 2024, 12:43 uur ET): Het Hooggerechtshof van Texas vrijdag regeerde dat de wetgevende commissie van de staat geen dagvaarding kon gebruiken om een executie uit te stellen. De beslissing volgde op het feit dat een rechter vorige maand een tijdelijk bevel had uitgevaardigd om ter dood veroordeelde gevangene Robert Roberson toe te staan te getuigen voor staatswetgevers, waardoor zijn executie werd uitgesteld. Er is geen nieuwe uitvoeringsdatum vastgesteld.
UPDATE (17 oktober 2024, 19:34 ET): Uren voordat Robert Roberson donderdag zou worden geëxecuteerd, sprak een rechter uit Texas een voorlopige voorziening verleend waardoor hij volgende week voor staatswetgevers kan getuigen, waardoor zijn executie wordt uitgesteld. Het kantoor van de procureur-generaal van Texas zei dat het in beroep zal gaan.
Texas is van plan donderdag nieuwe wegen in te slaan met de eerste executie van iemand die naar de dodencel is gestuurd vanwege het zogenaamde shaken-baby-syndroom. De sindsdien betwiste theorie leidde tot de veroordeling van Robert Roberson voor de dood van zijn 2-jarige dochtertje in 2002. Maar de man die zijn onschuld volhoudt lijkt op weg naar de doodskamer, ondanks tweepartijenpolitiek. twijfels over zijn schuld.
Roberson heeft tevergeefs bij staats- en federale rechtbanken om verlichting verzocht. Dat zeiden zijn advocaten in gerechtspapieren dat de hypothese die gebruikt werd om hem in 2003 te veroordelen de toenmalige medische consensus weerspiegelde “dat, bij afwezigheid van zoiets als een groot auto-ongeluk, een kind in (zijn dochter) Nikki’s toestand hevig geschud en mogelijk tegen een stomp oppervlak geslagen moet zijn .”
Maar zijn advocaten gingen door de petitiedat vorig jaar door het Amerikaanse Hooggerechtshof werd afgewezen:
Men dacht dat ‘schudden’ (dus misbruik) zou verklaren waarom een kind, zonder significante externe tekenen van trauma, de volgende ‘triade’ van interne symptomen zou hebben: bloeding in het hoofd onder het dura-membraan, zwelling van de hersenen en bloedingen in het netvlies. bloeding in de ogen). De medische consensus was dat natuurlijk voorkomende ziekten of korte valpartijen met een impact op het hoofd deze triade niet konden veroorzaken. De medische consensus ging er ook van uit dat degene die voor het kind had gezorgd toen het het bewustzijn verloor, de schuldige moest zijn geweest, omdat het gewelddadige schudden onmiddellijke hersenbeschadiging zou hebben veroorzaakt. Zorgverleners, zoals Robert, die ontkenden iets te hebben gedaan om het kind pijn te doen, werden gezien als harteloze leugenaars. Deze gebouwen stonden gezamenlijk bekend als 'Shaken Baby Syndrome' (SBS).
De advocaten van Roberson zeiden verder dat wetenschappelijk onderzoek sindsdien “het gebrek aan empirisch bewijs ter ondersteuning van SBS heeft blootgelegd.” Ze zeiden ook dat de staat “nieuw bewijs van Nikki’s ernstige, niet-gediagnosticeerde longontsteking en van de ademhalingsonderdrukkende medicijnen in haar systeem niet had weerlegd, verschijnselen die fatale hypoxie (zuurstofgebrek) kunnen veroorzaken, wat er op zijn beurt voor zorgt dat de triade waarvan eerder werd gedacht dat ze misbruik.“
Onder de punten van Texas met succes tegen Het bod van het Hooggerechtshof van Roberson was een schokkende uitspraak: het Hooggerechtshof “heeft nooit een op zichzelf staande feitelijke onschuldgrond voor verlichting erkend.” Dat wil zeggen, een persoon kan onschuldig zijn en zo zou voor de rechters niets uitmakenvooral als er voldoende procedurele hindernissen in de weg staan.
Roberson's zaak wel steun gekregen van onschuldgroepen, forensische wetenschappers, artsen en gepensioneerde rechters, evenals a tweeledige coalitie van de wetgevers in Texas die aandringen om clementie. Zelfs de hoofddetective die Nikki's dood onderzocht heeft zich sindsdien uitgesproken in het voordeel van Roberson.
Opvallend is dat het Texas Court of Criminal Appeals onlangs de evoluerende wetenschap aanhaalde kant met een andere verdachte in een ‘shaken baby’-geval. Toch weigerde de staatsrechtbank Roberson verlichting te verlenen, waarbij een van zijn rechters schreef dat het “niet alleen een ‘shaken baby’-zaak’ is, maar ook een ‘mishandeling’-zaak, want terwijl Roberson ‘de mogelijkheid heeft gesuggereerd dat de twee jaar durende -oud kinderslachtoffer was ziek en viel gewoon uit bed”, toonde het bewijsmateriaal aan dat het kleine slachtoffer meerdere trauma’s had opgelopen.”
Het juridische team van Roberson heeft die analyse betwist en zei de rechtbank “vertrouwt op een bedrieglijk en ongefundeerd argument waar de staat aan vasthoudt in zijn ijver om een onschuldige man te executeren en de schijnwerpers af te wenden van deze grove gerechtelijke dwaling.”
De geplande uitvoering komt als de door de Republikeinen benoemde meerderheid van het Hooggerechtshof stond dit toe de executie van Marcellus Williams vorige maand in Missouri zou doorgaan, ondanks bezorgdheid over de onschuld daar. En het volgt de rechters' recente hoorzitting over de vraag of er een nieuw proces moet worden gevoerd tegen de ter dood veroordeelde Oklahoma-gevangene Richard Glossip, die eveneens zijn onschuld handhaaft en zelfs gesteund door de hoogste aanklager van de staat in zijn nieuwe procesverzoek. Ondanks de zeldzame staatssteun, het is onduidelijk wat de rechters zullen doen in de zaak van Glossip.
Die onzekerheid is op zichzelf al een aanklacht tegen de rechtbank en het rechtssysteem, net als de mogelijkheid dat een systeem dat zich zogenaamd met gerechtigheid bezighoudt, zelfs zou overwegen om de executie van een andere potentieel onschuldige man deze week toe te staan.
Abonneer u op de Deadline: Juridische nieuwsbrief voor deskundige analyse van de belangrijkste juridische verhalen van de week, inclusief updates van het Hooggerechtshof en ontwikkelingen in de rechtszaken van Donald Trump.
