Minder dan een maand voor zijn moord sprak Martin Luther King Jr. een menigte van 10.000 stakende sanitairwerkers en hun aanhangers toe in Memphis, Tennessee. ‘Op een dag zal onze samenleving de sanitairwerker gaan respecteren als ze wil overleven,’ zei hij, ‘want de persoon die ons afval ophaalt… is net zo belangrijk als de arts, want als hij zijn werk niet doet, kunnen ziekten ontstaan. zijn ongebreideld. Alle arbeid heeft waardigheid.”
King bracht deze boodschap op 18 maart 1968 in Mason Temple over, terwijl zwarte sanitairwerkers in de stad een actie voerden. historische staking voor veiligere werkomstandigheden. Zijn toespraak concentreerde zich ook op een van de centrale thema’s die zijn politieke werk in de laatste twee jaar van zijn leven in beslag namen: de morele en politieke noodzaak voor de Verenigde Staten om zich te ontdoen van het voeren van oorlogen en te herinvesteren in het beëindigen van de armoede, anders zouden de VS zeker , zo verklaarde hij, ga ‘naar de hel’.
Toen King deze toespraak hield waarin hij pleitte voor arbeiders om de segregatie ongedaan te maken en macht op te bouwen om economische rechtvaardigheid na te streven, stonden de VS aan de vooravond van een stakingsgolf. Binnen een maand zou King worden getroffen door een kogel van een huurmoordenaar terwijl hij op het balkon van het Lorraine Motel stond. Volgens de Bureau voor Arbeidsstatistiekenwaren er tussen 1969 en 1973 meer dan 26.000 stakingen waarbij meer dan 10 miljoen arbeiders betrokken waren. Deze stakingen brachten nieuwe radicale arbeidersorganisaties voort zoals de Dodge Revolutionary Union Movement, League of Revolutionary Black Workers en het Black Workers Congress, die transformatieve visies formuleerden gericht op het verstoren van wat King de ‘gigantische drieling’ noemde: racisme, militarisme en materialisme, of kapitalisme.
Deze nieuwe golf van stakingen en arbeidersacties vond echter plaats in een tijd van toenemende contrarevolutie. Richard Nixon won de verkiezingen van 1968 met een ‘law and order’-campagne tegen de burgerrechten. Wetshandhavingsinstanties in de hele VS hielden zich bezig met gewelddadige onderdrukking van de zwarte bevrijdingsbeweging en Nieuw Links. Deze inspanningen omvatten de pogingen van COINTELPRO om de Black Panther Party uit te roeien, die arriveerde in de vorm van invallen, vuurgevechten, gevangennemingen en moorden op activisten als Fred Hampton. Tegen het einde van de jaren zeventig was er sprake van staatsrepressie; economische turbulentie, in de vorm van stagflatie, energieschokken, recessie en de-industrialisatie; en het onvermogen van de georganiseerde arbeiders om de hervorming van het arbeidsrecht voor elkaar te krijgen, had de aspiraties van de arbeiders om macht te verwerven bevroren. Zoals Gil Scott Heron zei: “Het was winter in Amerika.”
Wij leven in een soortgelijk moment. Vijf jaar na de grootste opstand tegen raciale gerechtigheid in de VS leven we in een contrarevolutionair moment. De meeste Democraten en Republikeinen zijn het eens over het rijkelijk financieren van de politie; de viering van ‘essentiële’ werknemers tijdens de pandemie vertaalde zich niet in materiële winst; blanke nationalisten hebben ideologische en politieke aanvallen gelanceerd op de kritische rassentheorie, diversiteits-, gelijkheids- en inclusieprogramma’s, en op het onderwijs in de zwarte geschiedenis; en politici richten zich op transgenders en immigranten in hun poging de macht veilig te stellen en te behouden. Hogescholen en universiteiten hebben leiding gegeven aan het harde optreden tegen Palestijnen, Arabieren, moslims en iedereen die protesteert tegen apartheid en genocide in Gaza. Miljardair-autoritairen en mediaorganisaties hebben de komende regering-Trump bij voorbaat gunstig gestemd. Bedrijven proberen iedereen generatieve AI op te dringen, wat werknemers dreigt te verdringen. De regering-Trump probeert beleid door te voeren, zoals brede tarieven en het verlagen van sociale uitkeringen, zoals SNAP, die de arbeidersklasse onevenredig veel schade zullen berokkenen. Ten slotte doen de beloften van de nieuwe regering om massale deportaties van migranten uit het Zuiden van de Mondiale Regio door te voeren, denken aan de anti-immigrantenprogramma’s van de jaren dertig en vijftig.
Ondanks deze grote tegenslagen staat één progressieve politieke kracht klaar om ons door dit winterseizoen te loodsen: de arbeiders en de vakbonden. Uiteraard is de vakbondsdichtheid op het laagste niveau sinds de jaren zeventig. Evenmin heeft de georganiseerde arbeid een stakingsgolf georganiseerd op het niveau van de jaren zeventig. Maar de vakbonden hebben de afgelopen tien jaar een soort opleving meegemaakt. Fastfood-, restaurant-, hotel- en koffiehuisarbeiders lanceerden de ‘Vecht voor 15’-beweging met de eis van een loon van $ 15 per uur en erkenning door de vakbond. De Fight for 15-beweging vertegenwoordigt een van de meest opmerkelijke successen van de hedendaagse arbeidersbeweging, aangezien zij loonsverhogingen in honderden Amerikaanse steden heeft bewerkstelligd en het publieke discours heeft veranderd.
Duizenden onderwijzers hebben ook deelgenomen aan arbeidsacties. Ruim 100.000 leraren namen in 2018-2019 deel aan de stakingsgolf ‘Rood voor Ed’. Deze acties vonden wortel in voornamelijk ‘rode’ staten zoals Oklahoma, Arizona en West Virginia. Geconfronteerd met de toegenomen onzekerheid, stagnerende lonen en uitkeringen, en het verliezen van de controle over gedeeld bestuur, hebben tienduizenden hogeschool- en universiteitsfaculteiten, afgestudeerde assistenten en personeel gereageerd door vakbonden te vormen en te staken. Volgens een rapport in Binnen Hogere Ed, bijna 36.000 afgestudeerde studenten won vakbondsvertegenwoordiging in 2022 en 2023. Drie faculteitsvakbonden aan de Rutgers University voor het eerst toegeslagen vanwege salarissen, financiering voor afgestudeerden en baanzekerheid voor adjuncten, en gewonnen. Leden van de Graduate Employees Organization van de Universiteit van Michigan reageerden op de opstanden voor zwarte levens in 2020 met een “abolitionistische staking” om de manier waarop de universiteit de openbare veiligheid benaderde te transformeren. Leden hebben ook gestaakt voor betere trans-gezondheidszorg.
We kunnen beginnen met de verklaring van King dat “alle arbeid waardigheid heeft” en dan verdergaan in de richting van zijn pleidooi voor een “revolutie in waarden” waarin de mensenrechten en het milieu centraal staan.
Stewardessen, onder leiding van Sara Nelson, de internationale president van AFA-CWA, hebben zichzelf op de voorgrond geplaatst in de strijd voor betere arbeidsomstandigheden voor zichzelf en alle werknemers, vooral tijdens de COVID-19-pandemie. De stewardessen van American Airlines wonnen loonsverhogingen nadat hij vorig jaar met een staking dreigde. Honderden werknemers van Starbucks en Amazon hebben onlangs deelgenomen aan inspirerende acties voor vakbondsvorming. De Writers Guild of America en de Screen Actors Guild-American Federation of Television and Radio Artists (SAG-AFTRA) gingen in staking om hun arbeid te beschermen tegen AI en inkomsten uit streaming te verwerven. De vakbond Teamsters, die werknemers van UPS vertegenwoordigt, heeft in 2023 loonsverhogingen voor alle werknemers van het bedrijf binnengehaald. United Auto Workers (UAW) heeft een buitengewoon contract binnengehaald dat omvatte verhogingen van de lonen, pensioenuitkeringen en andere voordelen voor al haar werknemers, tijdens haar staking tegen de Grote Drie autofabrikanten in 2023. In plaats van dat alle werknemers tegelijkertijd gingen staken, gebruikte de UAW een andere tactiek, een “Sta op, staking” waar de vakbond zou beslissen welke fabrieken stil zouden worden gelegd, in de hoop dat werkgevers de productie niet zouden kunnen herijken om de stopzettingen af te zwakken. Vorig jaar behaalde de arbeidersbeweging een grote overwinning. De UAW heeft zich met succes verenigd in een vakbond Ultium Cell-werknemers en een Volkswagen-fabriek in Tennessee, waardoor een potentieel organiserend bruggenhoofd in het Zuiden werd gevestigd. Deze inspanning vond plaats in een jaar waarin tienduizenden werknemers in Boeing, Starbucks, Amazon en Amerikaanse havens die betrokken zijn bij arbeidsacties.
De georganiseerde arbeid heeft ook gepleit tegen nog een van King’s ‚gigantische drielingen‘: het militarisme. De UAW gebruikte haar macht om zich uit te spreken over de genocide die Israël onder Shawn Fain aan Gaza toebrengt genaamd voor een staakt-het-vuren. Leden van de UAW eisten ook dat Fain en de leiding zich uit Israël zouden afstoten. Leden van verschillende vakbonden, waaronder de Association of Flight Attendants, Service Employees International Union en de United Electrical Workers ook wel genoemd voor het einde van de genocide en het stopzetten van de Amerikaanse militaire hulp aan Israël. Het zou krachtig zijn als werknemers in de scheepvaart en de defensie-industrie zich zouden aansluiten om de Palestijnse bevrijding te steunen in de nasleep van de oorlog onlangs aangekondigd staakt-het-vuren-overeenkomst.
Ten slotte erkennen steeds meer Amerikanen het belang van vakbonden in de strijd voor hun rechten als werknemers. Volgens een Gallup-peiling van september 2024, Vakbonden peilen naar de hoogste goedkeuringsscore sinds 1965. En nu de winter in Amerika aanbreekt en steeds meer Amerikanen sceptisch worden tegenover politieke instellingen, technologiebedrijven, zorgverzekeraars en andere bedrijven, is de georganiseerde arbeid de beste kracht om deze strijd te leiden.
Arbeiders en georganiseerde arbeiders kunnen een bredere visie op de democratie bieden, die niet alleen de nadruk legt op stemmen. Wat zou het voor werknemers betekenen om een echte tegenkracht te bieden tegen autoritairen en kapitalisten? En wat zou het voor hen betekenen om hun lot op hun werkplek te bepalen in een tijd waarin de kosten en uitgaven hoog blijven, waarin werkgevers doorgaan met het stelen van lonen, en in een tijd waarin generatieve AI de menselijke arbeid dreigt te degraderen?
Maar om de autoritaire miljardairs, de economische ongelijkheid en het fascisme het hoofd te kunnen bieden, moeten we macht opbouwen. King verwoordde een soortgelijk punt in zijn toespraak van 18 maart 1968 en zei:
We kunnen allemaal meer samen krijgen dan alleen; we kunnen samen beter georganiseerd zijn dan afzonderlijk. En dit is de manier waarop we macht verkrijgen. Macht is het vermogen om een doel te bereiken, macht is het vermogen om verandering teweeg te brengen, en we hebben macht nodig. Wat is macht? Walter Reuther zei ooit dat ‚macht het vermogen is van een vakbond als UAW om het machtigste bedrijf ter wereld – General Motors – ja te laten zeggen als het nee wil zeggen.‘ Dat is macht.
Demonstranten tegen raciale rechtvaardigheid, onderwijzers, werknemers van Starbucks en Amazon, havenarbeiders en andere arbeiders hebben de noodzaak aangetoond van het benutten van de ontwrichtende kracht van collectieve actie. Het gebruik van stand-up-stakingen door de UAW is een ander voorbeeld van het strategisch inzetten van disruptie.
Vakbonden en werknemersorganisaties zijn op dit moment het hardst nodig nu de economische ongelijkheid toeneemt en autoritaire miljardairs hun zoektocht voortzetten om de macht over de private en publieke sector te consolideren. We hebben een radicale, onafhankelijke arbeidersbeweging nodig om degenen binnen te halen die ontevreden zijn over het kapitalisme, het rechtssysteem en de electorale politiek. Natuurlijk passen niet alle vakbonden in deze categorie, maar werknemers en vakbonden in de VS kunnen bogen op een traditie van het bepleiten van verschillende kwesties die belangrijk zijn voor een brede groep werknemers, waaronder democratie op de werkplek, gesocialiseerde gezondheidszorg, raciale rechtvaardigheid, rechten van immigranten en desinvestering van militarisme. Deze traditie van solidariteit is een goede plek om het politieke bewustzijn van hedendaagse werknemers te verdiepen. Vakbonden en arbeidersorganisaties kunnen de instellingen zijn die ons allemaal verwelkomen in de radicale politiek, zonder angst om fouten te maken. We kunnen beginnen met de verklaring van King dat “alle arbeid waardigheid heeft” en dan verdergaan in de richting van zijn pleidooi voor een “revolutie in waarden” waarin de mensenrechten en het milieu centraal staan.
Het tarten van de rechtse agenda van Trump vanaf dag één
De inauguratiedag is hier, en om Waarheidzijn we van plan vanaf dag één de rechtse agenda van Trump te trotseren.
Kijkend naar het eerste jaar van Trumps presidentschap weten we dat de meest kwetsbaren onder ons schade zullen ondervinden. Het gemilitariseerde politiewerk in Amerikaanse steden en aan de grenzen zal intensiveren. De klimaatcrisis zal verder verergeren. De erosie van de vrijheid van meningsuiting is al begonnen en we verwachten nog meer aanvallen op de journalistiek.
Het zullen vier angstaanjagende jaren zijn om op sociale rechtvaardigheid gebaseerde journalistiek te produceren. Maar we worden niet wanhopig, omdat we weten dat er redenen zijn om in onze collectieve macht te geloven.
De verhalen die we publiceren op Waarheid maken deel uit van het tegengif tegen sluipend autoritarisme. En dit jaar beloven we dat we een nog hogere versnelling zullen inschakelen om u waarheidsgetrouw nieuws te brengen dat de desinformatie, het vitriool, de haat en het geweld tegengaat. We beloven analyses te zullen publiceren die zullen voldoen aan de behoeften van de bewegingen waar we allemaal op vertrouwen om de komende vier jaar te overleven en zelfs aan de toekomst te bouwen. We beloven dat we responsief zullen zijn en u zullen erkennen als leden van onze gemeenschap met een cruciale rol en stem in dit werk.
Toon alstublieft uw steun voor Waarheid met een fiscaal aftrekbare schenking (eenmalig vandaag of maandelijks).
