Met verkozen president Donald Trump waarin wordt beloofd om van massale deportatie in 2025 een topprioriteit te maken, is een gerelateerde campagnebelofte van de radar verdwenen. Tijdens de campagne zei Trump verschillende keren dat hij zou proberen pro-Palestijnen te deporteren demonstrantenwat een voor de hand liggende test zou zijn voor de bereidheid en het vermogen van de nieuwe president om de al lang bestaande rechten van het Eerste Amendement aan te vechten.
Trumps Agenda 47, zijn officiële platform voor de verkiezingen van 2024, bevat twintig plannen, waaronder beloften om de grens te sluiten, massale deportaties van immigranten zonder papieren te organiseren en een einde te maken aan de inflatie. Weggestopt in het 18e punt staat echter een belofte om de demonstranten op de campus hard aan te pakken: “DEPORTEER PRO-HAMAS RADICALS EN MAAK ONZE COLLEGE-CAMPUSSEN WEER VEILIG EN PATRIOTISCH.” leest.
Dat was bepaald niet de enige verklaring van Trump die de mogelijke deportatie van Amerikaanse burgers leek te ondersteunen. Hij heeft ook gezegd dat hij van plan is een einde te maken aan het geboorterecht, dat wordt gegarandeerd door het 14e Amendement, en dat hij hele gezinnen, inclusief Amerikaanse staatsburgers, wil deporteren als er ook immigranten zonder papieren in een gezin zitten.
Matt Cameron, een immigratieadvocaat bij Cameron Micheroni & Silvia, vertelde Salon dat deportatie door de hele Amerikaanse geschiedenis heen is gebruikt om politieke dissidenten te bedreigen of te straffen. Misschien wel het bekendste voorbeeld was de activiste en schrijfster Emma Goldman, die als tiener naar Amerika was geëmigreerd, maar in 1919 op grond van de Anti-Anarchist Act naar Rusland werd gedeporteerd.
Proberen iemand te deporteren op basis van politieke uitlatingen zou vrijwel zeker in strijd zijn met het Eerste Amendement. Dat betekent niet dat de regering-Trump het niet zal proberen.
Cameron zei dat hij verwacht dat Trump en zijn bondgenoten zullen vertrouwen op een statuut dat het mogelijk maakt dat niet-staatsburgers van de VS worden gedeporteerd als blijkt dat ze zich hebben beziggehouden met “materiële steun” voor “terrorisme” – een categorie die Cameron als problematisch breed omschreef – of dat hun visum wordt geweigerd als blijkt dat ze ‘terroristische activiteiten’ hebben onderschreven of ondersteund.
Vanaf het einde van de 19e eeuw, ‘tot en met het McCarthy-tijdperk’ van de jaren vijftig, zei Cameron, werd het immigratiesysteem gebruikt om politieke dissidenten te ‘bedreigen’.
Een onderzoek van het Knight First Amendment Institute van Columbia University ontdekte dat zelfs overheidsjuristen geloofden dat het verwijderen van mensen uit het land op basis van hun politieke uitspraken een schending van het Eerste Amendement zou zijn. Maar Cameron zei dat dit niet betekent dat de regering-Trump het niet zal proberen. Iets normaals als een bericht op sociale media of een zichtbare aanwezigheid bij een spraakmakend protest zou als potentieel bewijs kunnen worden gebruikt.
“Ik geloof ze zeker als ze zeggen dat ze dit gaan proberen”, zei Cameron. Tijdens het Trump-tijdperk voegde hij eraan toe: “We raken gewend aan het idee dat het feit dat iets illegaal is, niet betekent dat het niet zal gebeuren.”
Voor Amerikaanse burgers, zo merkte Cameron op, zou een dergelijke procedure ingewikkelder zijn. De regering-Trump zou kunnen proberen een beleid van ‘denaturalisatie’ te voeren, een zeldzame procedure waarbij iemand zijn staatsburgerschap wordt ontnomen. Hoewel denaturalisatie in 1906 werd ingevoerd, is deze doorgaans voorbehouden aan mensen die ervan worden beschuldigd hun staatsburgerschap te hebben verkregen door middel van valse verklaringen.
Cameron zei dat hij vermoedt dat het Trump-team achter onlangs genaturaliseerde burgers aan zal gaan, vooral immigranten uit Arabische of moslimlanden, die zich verzetten tegen de Israëlische oorlog tegen Gaza of die kritisch staan tegenover het Amerikaanse beleid in het Midden-Oosten. Er bestaat geen procedure voor het massaal nastreven van denaturalisatie, voegde Cameron eraan toe, en deze zou waarschijnlijk alleen kunnen worden toegepast op bewegingsleiders of spraakmakende individuen.
Esha Bhandari, adjunct-directeur voor toespraak bij de American Civil Liberties Union, waarschuwde dat hoewel het deporteren van Amerikaanse burgers zelfs voor Trump-loyalisten te moeilijk kan blijken, de nieuwe regering andere manieren zou kunnen vinden om pro-Palestijnse of anti-Israëlische protesten te onderdrukken.
Demonstranten zouden bijvoorbeeld kunnen worden beschuldigd van misdaden die geen verband houden met hun politieke uitingen, waardoor buitenlandse burgers hier met een visum onmiddellijk kunnen worden gedeporteerd. De regering zou ook hogescholen en universiteiten onder druk kunnen zetten om demonstranten te schorsen, wat hun studentenvisa zou kunnen beëindigen of in gevaar brengen. Particulieren zouden ook anti-activisme-inspanningen in eigen handen kunnen nemen en strategische rechtszaken kunnen aanspannen tegen publieke inspraak, of SLAPP-rechtszaken, die duur zijn voor beklaagden, zelfs als de zaken geen enkele waarde hebben.
“Ik denk dat het doel van deze brede verklaringen die pro-Palestijnse activisten op de campus bedreigen,” zei Bhandari, “is om mensen die misschien al kwetsbaar zijn vanwege hun immigratiestatus in een positie te brengen waarin ze zichzelf zullen censureren.”
Lees meer
over protesten en de wet
