Banda Namco
Tales of Graces f Remastered van ontwikkelaar Namco Tales Studio is een ingrijpende moderne update van een van de meest interessante titels in een langlopende serie van de afgelopen twintig jaar.
Tales of Graces was oorspronkelijk een release die alleen in Japan uitkwam in 2009 voordat een PlayStation 3-versie in 2012 in het Engels werd gelokaliseerd. Het is het twaalfde deel in de overkoepelende Tales-serie.
Afgezien van dat vreemde, nou ja, verhaal, staat Graces al lang bekend als een inzending die qua populariteit vlak bij Tales of Symphonia ligt.
Het staat namelijk ook bekend om het feit dat het een van de beste vechtsystemen uit de hele serie heeft, maar ook een van de wankelere verhalen.
Graces is een remaster en geen remake en zal nog steeds enkele van die nadelen hebben, dus wat er nog meer wordt bijgewerkt en hoe zal bepalen of het groot succes kan opleveren.
Visueel gezien is Graces indrukwekkend, gezien de oorspronkelijke inspanningen die op consolegeneraties op de Nintendo Wii en PS3 zijn uitgebracht.
Updates die passen bij moderne consoles met krachtige ondersteuning verbeteren de karakters in anime-stijl en de kleurrijke wereld echt. Er lijken weinig regelrechte nieuwe toevoegingen te zijn, maar ze zijn opmerkelijk, zoals personagemodellen die emotioneler lijken tijdens scènes.
Zoals altijd in de Tales-serie ondersteunt een sterke soundtrack het drama en de actie. Het is ook altijd leuk om naar de personage-sketches te luisteren die volledig ingesproken zijn – iets dat sowieso al een schot in de roos is om in JRPG’s te voorkomen.
Houd er rekening mee dat de wereldkaart en de verbindingsgebieden zeer lineair van aard zijn, dus potentiële spelers moeten verwachtingen aan die kant van de zaak stellen. Dit is op geen enkele manier een JRPG in de open wereld en deze remaster verandert niets aan de formule, waarvan sommigen zouden kunnen beweren dat deze ten goede is.
De HUD van de game is ook bijgewerkt met objectieve markeringen, wat voor een beetje onmisbare modernisering zorgt.
Combat is echter waar Graces het meest blijft schitteren.
Dit is echt een actie-RPG die spelers aanmoedigt om snel na te denken. Gebruikelijke series zoals Assault of Burst Artes zitten in het spel, ja. Maar in plaats van een steeds uitputtende verzameling punten, kunnen spelers door rust een CC-meter bijvullen. Dit moedigt feitelijk strategische live-action beslissingen op een getimede basis aan om te slagen.
Dat betekent realtime vooruitdenken. In de meeste JRPG’s kunnen spelers vaardigheden spammen, vervolgens een aantal stamina- of mana-aanvullende drankjes en dergelijke naar binnen slurpen, en er meteen weer mee aan de slag gaan.
Hier moeten spelers zetten uitzetten en ook schade blokkeren of anderszins vermijden, terwijl ze de CC-meter in de gaten houden en weten wanneer ze terug moeten schalen. Houd er rekening mee dat spelers gelukkig ook tussen alle vier de groepsleden kunnen wisselen.
Het gaat ook een beetje verder. Voorafgaand aan de gevechten zullen er verschillende uitdagingen verschijnen. Er zijn ook kleine, stille rimpels in het systeem, zoals zwakke punten die kunnen worden uitgebuit en CC-bonussen voor de timing van ontwijkingen.
Naast de complexiteit die de actie ondersteunt, leunt Graces zwaar op het ‚titel‘-systeem, net als andere JRPG’s. Door deze uit te rusten, kunnen verschillende ontgrendelbare Artes worden gewijzigd of geopend. Er zijn er voor elk personage een enorm aantal, dus mixen en matchen levert interessante resultaten op, zowel voor de gevechten op de korte termijn als voor de langetermijnvooruitzichten van het spel.
Hoewel het in eerste instantie een beetje intimiderend is, duurt het niet lang voordat je begrijpt waarom Graces zoveel lof krijgt voor zijn vechtsysteem. Houd er wel rekening mee dat het een langzame starter is en niet meteen zijn echte funfactor laat zien.
Narratief gezien is Graces nu net zo vreemd als lang geleden toen het uitkwam: het verhaal kan op alle verwachte manieren oogverblindend zijn, maar de personages zijn fantastisch.
Spelers nemen de rol aan van Asbel Lhant, er is een plotpunt voor meisjes met geheugenverlies opnieuwplus koninkrijken en politieke intriges, zoals gewoonlijk. Dat is het niet slechtmaar het verhaal is grotendeels voer.
Hoewel er een handvol uitgespeelde stijlfiguren en/of clichés zijn (houd er rekening mee dat 2009 de eerste release was), doet de game fantastisch werk door personages, motivaties en relaties uit te werken in de stemgeacteerde sketches die kunnen voorkomen. tussen steden en dergelijke.
Er zijn niet veel zijmissies die spelers van het parcours afleiden, wat bijdraagt aan de bovengenoemde lineariteit, maar er zijn enkele interessante systemen aan het werk. Dat wil niet zeggen dat het niet de moeite waard is om rond te snuffelen om extra sketches en dergelijke te ontdekken, maar het voelt naar moderne maatstaven wel enigszins lineair aan.
Spelers hebben met name de mogelijkheid om gevechtsontmoetingen uit te schakelen en zich strikt op het verhaal en de verkenning te concentreren, wat een leuke bijkomstigheid is waar waarschijnlijk meer games in het genre naar zouden moeten kijken en overwegen.
In feite zit de game boordevol kleine JRPGisms die grote impact kunnen hebben, zoals een kookminigame met een vrij enorme diepgang die tot specifieke statistische bonussen leidt. Het is een soortgelijk verhaal voor een inbegrepen crafting-systeem, evenals voor upgradepaden.
De Grade Shop keert ook terug en is vanaf het begin ontgrendeld. Dit biedt interessante spelmodificaties die lijken op de cheatcodes van vroeger. Degene die de bewegingssnelheid van personages verhoogt is een goed voorbeeld – en dus geweldig om te hebben.
Gezien de stijl en inhoud draait Graces uiteraard goed op moderne consoles, ondanks de upgrades die het heeft gekregen. En de lijst met opties in de menu’s is een krachtig ogende suite. Oude spelers zullen ook blij zijn om te horen dat alle DLC’s van het origineel hier in het basisaanbod zijn opgenomen.
Het is momenteel extreem moeilijk voor een JRPG om op te vallen, gezien het mini-gouden tijdperk voor het genre.
Dat gezegd hebbende, had Graces een voorsprong op de concurrentie door tientallen jaren aan releases te kunnen doorstaan en nog steeds een geliefde inzending te blijven in een van de meest populaire series tot nu toe.
Als zodanig is Graces hopelijk een teken van wat komen gaat voor remasters in de serie. Het verbetert de beelden en voegt een subtiele modernisering toe die het de moeite waard maakt, maar ook de kern van de ervaring intact houdt.
Graces is dan ook veruit de beste manier om de game te ervaren, vooral voor nieuwe spelers met interesse in het genre of de serie. Voor iedereen die van het origineel heeft genoten, was dit vanaf de aankondiging een no-brainer.
Source link
