THier zijn momenten waarop Westminster -politiek onbelangrijk aanvoelt. Op zijn best een afleidende bijzaak. Na de ’s nachts aankondiging van Donald Trump dat hij wilde dat de VS Gaza bezitten, om 1,8 miljoen Palestijnen te verplaatsen naar Egypte en Jordanië, die al hebben gezegd dat ze ze niet willen, en het territorium in een nieuwe Riviera veranderde, was woensdag zo’n dag zo’n dag . Een moment waarop je jezelf moet afvragen: wat is er in godsnaam net gebeurd?
En ongetwijfeld kunnen we in de komende vier jaar nog veel meer van dergelijke dagen verwachten als de Amerikaanse president zijn maga onderhoudt „Spreek eerst, denk later“ Persona. Dat gaat ervan uit dat het denken enig verschil zal maken. Het is mogelijk dat de Donald genoeg waanvoorstelling is om al deze dingen te geloven. Dat wanneer hij in botsing komt met de realiteit, het de realiteit is die moet veranderen. Hij laat Boris Johnson lijken op Winston Churchill.
U kunt zien dat we het uitkijkglas hebben doorglipt wanneer zelfs Priti Patel het eens is met de Labour-regering. Maar dat was waar we op woensdagochtend waren, met Patel en David Lammy die zeggen dat de Palestijnen het recht hadden om te blijven en dat het enige acceptabele langetermijn antwoord een tweestatenoplossing was.
Het was dezelfde reactie van bijna elke partij, hoewel John Swinney, de SNP -leider, de enige was die de woorden „etnische reiniging“ gebruikte. We moeten nog van Nigel Farage horen. Nige denkt graag dat hij de man is van de mensen die niet bang is om te zeggen wat hij denkt, maar hij heeft de neiging om helemaal terug te komen als de president die hij zou willen tellen terwijl zijn vriend te ver gaat. Of misschien denkt hij dat hij aandelen wil kopen in de nieuwe casino’s en golfbanen langs de nieuwe Riviera.
Wat ontbrak in de reactie van de regering was elke kritiek op de Donald. Keir Starmer heeft duidelijk besloten dat de beste manier om het oranje man-kind te behandelen, die toevallig de machtigste man in de westerse wereld is, is om zich te gedragen als een overdreven ouder. Om hem met lof te douchen voordat hij voorzichtig mogelijke alternatieven suggereert. Ik hoop dat hij niet realiseert dat hij bekritiseerd is. Alles om een driftbui te voorkomen dat resulteert in tarieven. Ouderschap met de lichtste aanrakingen. Baby ruzie.
Dus begon de regering haar reactie op de Fresh Trumpiaanse hel door de Donald te prijzen. Hij had zo gelijk om te zeggen dat Gaza slechts een stapel puin was. Dit was een inzicht dat aan elke andere westerse leider was ontsnapt. Starmer zelf had geloofd dat de meeste gebouwen nog steeds stonden en konden niet begrijpen waarom zoveel Palestijnen niet naar huis waren gegaan. Dus de wereld verschuldigde de president een enorme schuld van dankbaarheid.
Maar – mompel, mompel – hij kan er misschien om geven dat er nog een denkt dat de VS intrekken en de Palestijnen eruit schoppen. Geen druk. Geen haast. Als de Donald door zou gaan, wist Keir zeker dat het een groot succes zou zijn. Maar misschien zou het een nog groter succes zijn als de VS niet zo actief betrokken waren.
Dus geen wonder dat Trump nauwelijks een vermelding kreeg in de vragen van de premier: Ed Davey was de enige persoon die hem ter sprake bracht, en zelfs dan op armlengte. Iedereen weet wat goed is, maar is doodsbang voor de gevolgen van het opstaan tegen de president. Ik hoop gewoon onopgemerkt te overleven. De Tory -banken waren onnatuurlijk stil.
Voor het grootste deel blijven PMQ’s de comfortzone van Starmer echter. Zijn ontspannende halfuur waar hij uitzt. Een beetje als een yogales. Niet omdat alles zo goed gaat voor arbeid – verre van ervan – maar omdat Kemi Badenoch is zo ineffectief als een leider van de oppositie. Om eerlijk te zijn, probeert ze beter te worden. Ze wordt nu elke ochtend wakker en probeert niet elke gekke complottheorie die ze leest op X te geloven, maar ze heeft geen verlengde aandachtsspanne. In wezen is ze te lui. Ze is niet bereid om het werk te doen. Ze zit vol met Levitas. Een onserverende politicus.
Kemi begon te zeggen dat wanneer Labour onderhandelt, het VK verliest. Hmm. We zijn allemaal heel blij dat de Brexit -onderhandelingen van de Tories ons natuurlijk zoveel beter hebben achtergelaten. Maar doorgaan, noemde ze de deal van de Chagos -eilanden als een enorm falen. Ook al wist ze niet precies wat het was. Starmer spelde dingen voor haar uit. Het was een kwestie van nationale veiligheid. Daarom hadden de conservatieven 11 onderhandelingsrondes uitgevoerd terwijl ze in functie waren. Labour had aangeboden om Badenoch te informeren over de voorwaarden van de Privy Council, maar ze had afgewezen. Te druk met het bestrijden van cultuuroorlogen op sociale media. Nu is het mogelijk dat er geen kwestie van nationale veiligheid was. Het is mogelijk dat de Chagos -deal echt verschrikkelijk is. Maar de leider van de oppositie kon niet de moeite nemen om erachter te komen.
Hier was geen comeback van. Kemi had zich opnieuw getoond om uit haar diepte te zijn. Veel Tories keken in wanhoop toe. Ze hebben wroeging van kopers. Stel je een nieuw leven voor onder Robert Jenrick. Ze zijn zo wanhopig. Badenoch deed het niet beter met haar volgende vijf vragen. Dit waren allemaal een verdediging van het boren voor meer olie in de Noordzee. Nogmaals, ze leek het punt te hebben gemist. Starmer is van plan om door te gaan, maar het was haar regering die toestemming had gegeven dat de rechtbanken onwettig werden gevonden. Badenoch is haar eigen ergste vijand.
Een paar Tories waren teleurgesteld dat Kemi de kwestie van Starmer’s Voice Coach niet had aan de orde gesteld, omdat ze erin zijn geslaagd zichzelf te overtuigen dat Keir de regels van de lockdown had overtreden. Dit niet doen bleek een van de weinige dingen die Badenoch de afgelopen week heeft gekregen. Toen de Tory -parlementslid Gagan Mohindra zijn zorgen uitte, werd hij brutaal neergeslagen. Hij had gewerkt aan een reactie op de Brexit -deal, zei Keir. De coach maakte deel uit van zijn kernteam. Dit was een moeilijke voor de Tories om te begrijpen. Omdat terwijl hij zijn werk had gedaan, de Tories over de muren hadden overgegeven en seks hadden in kasten tijdens lockdown. Het was hun categoriefout om aan te nemen dat iedereen hetzelfde had gedaan.
We hebben tenminste geëindigd PMQ’s op een lichtere noot toen Farage een vraag probeerde te stellen. Ik zeg het geprobeerd, want het kostte hem drie om aan het einde te komen, omdat parlementsleden aan alle kanten hem uitlachden. Nige erkent het verschil niet tussen uitgelachen en uitgelachen. Zoals alle narcisten registreert hij alleen de aandacht. Wat het gelach uitlokte, was dat Nige een antwoord eiste op wat hij zou moeten zeggen tegen zijn 25.000 kiezers in Clacton.
„Sorry,“ stelde tientallen parlementsleden voor. „Waar ben ik in godsnaam?“
Source link
