Star Trek heeft zojuist stilletjes een enorm multiversum-epos uitgebracht dat Marvel te schande maakt

Terwijl de animatieserie Star Trek: lagere dekken staat bekend om zijn openlijke komedie – die een behoorlijk aantal vieze grappen en scheldwoorden bevat – deze show speelt zich nog steeds af in de echte Star Trek-canon en is als zodanig in wezen een serieus Star Trek-show. Nu, met de voorlaatste aflevering, ‘Fissure Quest’, Lagere dekken heeft iets gedaan wat geen enkele andere Trek-serie ooit heeft bereikt: terloops een crossover-aflevering droppen die bestaat uit verschillende oudere personages, zij het allemaal uit alternatieve universums. Maar deze aflevering is niet alleen een eenmalige grap. In ‘Fissure Quest’ leren we dat een ploeg van wat alleen Star Trek ‘varianten’ kunnen worden genoemd, probeert te voorkomen dat het multiversum in zichzelf instort.

Op de een of andere manier is deze aflevering de beste Trek-aflevering over een parallel universum ooit, bevat overvloedige fanservice en zet ook, door de spot te drijven met zijn eigen fundamentele verwaandheid, ander hedendaagse multiverse shenanigans zoals de MCU te schande.

Spoilers vooruit.

Hoewel ‘Fissure Quest’ begint met een korte proloog die zich afspeelt in het Prime Universe, volgt het grotendeels een uiterst geheime missie aan boord van het ruimteschip AnaximanderA Provocerend-klasse schip dat onder bevel staat van „William“ Boimler, het transportduplicaat van Brad Boimler uit de aflevering „Kayshon, His Eyes Open“ van seizoen 2. In seizoen 3 werd tijdens een soort postcreditmoment in de aflevering ‘Crisis Point 2: Paradoxus’ onthuld dat dit Boimler-duplicaat, hoewel vermoedelijk overleden, was gerekruteerd door Sectie 31. In wezen gaat ‘Fissure Quest’ verder vanaf dat punt. Boimler heeft nu het bevel over de Anaximanderreizend door verschillende Quantum Realties, in een poging erachter te komen waarom een ​​schurkenschip kloven tussen universums creëert.

De bemanning van Boimler is in wezen een enorme paaseierenmand vol Trek-legendes: een alternatieve, oudere versie van T’Pol uit Onderneming; een versie van Curzon Dax uit Diepe ruimte negendie niet is overgeplaatst, is symbiont naar Jadzia; en een holografische versie van Dr. Bashir, ook uit DS9die getrouwd is met een Starfleet-versie van Garak. (Dit laatste stukje vervult een decennialange wens van fans om deze twee personages als koppel te zien.) En, zoals eerder geplaagd in een trailer, is een groot deel van de van Anaximander support crew bestaat uit verschillende duplicaten van Harry Kim (vanaf Star Trek Voyager), allemaal van iets andere afmetingen.

Zoals die van Marvel Wat als? al deze personages zijn ingesproken door de mensen die het personage in live-action speelden, wat betekent dat Star Trek zojuist terloops Alexander Siddig (Bashir), Andrew Robinson (Garak), Jolene Blalock (T’Pol) en Garrett Wang heeft teruggebracht (Harry) allemaal in één aflevering. In het geval van Robison en Siddig is het 25 jaar geleden dat ze deze personages in een nieuwe Star Trek-serie speelden. Voor Wang is het 23 jaar geleden dat Harry voor het laatst verscheen Reizigeren voor Blalock is het 19 jaar geleden sinds het einde van Onderneming. Elk van deze cameo’s is, op zichzelf, allemaal een grote deal voor Star Trek-fans. En halverwege de aflevering krijgen we zelfs een optreden van Alfre Woodard als Lily Sloane, die voor het eerst verscheen in de hit uit 1996 Star Trek: eerste contact.

Maar slim genoeg is deze fanservice niet alleen fanservice omwille van het feit. Gedurende de hele aflevering worden we eraan herinnerd dat, hoewel dit het duplicaat van de transporter van Boimler is, hij nog steeds erg veel is ons Boimler. En wanneer hij een alternatieve Mariner rekruteert uit een dimensie waarin zij een ingenieur is, wordt duidelijk gemaakt dat het personage in wezen dezelfde persoon is, ook al draagt ​​ze een gouden uniform en heeft ze iets andere vaardigheden.

Aan het begin van de aflevering raakt Boimler gefrustreerd door de eindeloze remix van bekende stijlfiguren die zegt: „Ik ben het verdomde multiversum zo beu.“ En toch, toen de Anaximander leert dat de scheuren in het multiversum zijn veroorzaakt op ongeval door een alternatieve versie van Starfleet die verschillende realiteiten onderzoekt, realiseert Boimler zich dat het multiversum meer kan zijn dan alleen een goedkoop plotapparaat dat eindeloze cameo’s creëert.

Door geen grote aandacht te besteden aan zijn epische crossover-crew, Lagere dekken doet wat andere moderne multiversum-crossovers soms vergeten te doen: de nieuwigheid van alternatieve tijdlijnen in een verhaal over iets herkenbaars. Alternatieve dimensies en paden die niet worden gevolgd, kunnen voor aangrijpende en opwindende nevenschikkingen zorgen. Maar wat Lagere dekken durft te vragen is simpel: wat als het bestaan ​​van het multiversum niet alleen voor mooie cross-overs is bedoeld? Wat als we in plaats daarvan meer over onszelf zouden kunnen leren door de dingen vanuit een perspectief te bekijken? lichtelijk ander standpunt?

De seriefinale van Lagere dekken streamt op Paramount+ op 20 december.