De Game Awards van dit jaar waren een behoorlijk grote verbetering ten opzichte van het evenement van vorig jaar. Eindelijk erkenden sommigen de ontslagen die de sector de afgelopen twee jaar hebben verscheurd. Prijswinnaars kregen ruimschoots de tijd om hun dierbaren en collega’s te bedanken, zonder dat ze van het podium moesten worden gehaast. En misschien wel het allerbelangrijkste voor de meer dan 100 miljoen kijkers die hebben meegekeken: er waren enkele echte wereldschokkende onthullingen, waaronder het volgende project van Naughty Dog, De Hekser 4en een Okami vervolg (met niet minder Hideki Kamiya aan het roer) dat niemand zag aankomen.
In een nacht die zo boordevol hoogtepunten was, bleef er echter één onthulling op een lager profiel achter in mijn schedel zoemen. Sloclap, de ontwikkelaar van de bekroond Sifukondigde aan dat het Het volgende project is geen vervolg of een andere rogue-like boordevol actie. Vreemd genoeg, het besloot een arcade-voetbalspel te maken met gestileerde karakters en een Rocket League-achtige presentatie.
Sloclap’s Opnieuw matchen is een 5v5-voetbalspel dat alleen voor meerdere spelers beschikbaar is. De eerste trailer bevat stijlvolle cross-ups die rechtstreeks uit een EA Sports BIG-game uit de jaren 2000 lijken te komen. De grafische vormgeving en effecten op de bal terwijl deze door de lucht zweeft, maken duidelijk dat het simuleren van het echte werk niet de prioriteit van het team is. En een derdepersoonscamera die spelers dichter bij de actie trekt, trekt een duidelijke grens tussen de actie en de laatste game van de ontwikkelaar.
Het is een vreemde, vreemde keuze. Na het maken van een van de meest originele en universeel geliefde games in de vechtsport, beat-em-up Sifuwas het maken van zoiets verdeeldheid als een niet-gelicentieerd sportspel een van de grotere verrassingen van de avond. Maar het is er ook eentje met een groot potentieel.
Spelers hebben ad nausuem gesproken over de “goede oude tijd” van sportgames. Toen er meer opties waren om te genieten van virtuele, echte competitie. Games zoals EA Sports Straat -series gebruikten de regels van basketbal en voetbal als basis voor pick-up-and-play-spellen. Dit waren spellen waarbij liefde voor het echte werk geen voorwaarde was.
Afgezien van wanneer Mario stapt af en toe een veld opveld, of golfbaan, dit soort spellen bestaan eigenlijk niet meer. Simulatieseries zoals Gek, NBA2KEn EA FC zijn tegenwoordig de enige beschikbare opties. En ze zijn niet uitnodigend voor nieuwe spelers, dankzij oninteressante spelmodi vol roofzuchtige microtransacties, complexe mechanica en details die alleen aantrekkelijk zijn voor degenen die in het echte werk nationale competities en statistieken volgen. Deze spellen zijn niet slecht, hoor. Maar ze zijn gemaakt met één soort publiek in gedachten.
Ik had geen “sportgame van de Sifu team” op mijn TGA-voorspellingskaart.
Slolap
Opnieuw matchen lijkt de leemte op te vullen die is achtergelaten door die oudere en eenvoudigere games. Als Amerikaan is voetbal misschien wel de enige sport waar ik de minste aandacht aan besteed. Maar het vooruitzicht van een sportgame die niet is gemaakt door een ontwikkelaar die verplicht is om jaarlijks updates tegen de volle prijs uit te brengen, heeft mijn onverdeelde aandacht. Omdat hij niet verplicht is aan een miljardenorganisatie als FIFA, betekent dit ook dat Sloclap zich minder hoeft te concentreren op het nabootsen van hoe de sport zich op tv presenteert, en meer op het zo leuk en functioneel mogelijk maken van het spel.
Dat frisse perspectief onderscheidt het nu al van zijn tijdgenoten. Het muffe, bovenaanzicht dat typisch is voor games als deze, wordt vervangen door een meer intieme weergave van de game, waardoor het modern en nieuw aanvoelt. Vanuit dit perspectief tegenover een verdediger voelt het alsof twee vechtsportmeesters tegenover elkaar staan in een wedstrijd van verstand (en waarbij de invloeden van Sifu en Slocap’s eerste wedstrijd Absolver duidelijk doorschijnen).
Deze impasses zijn echter niet de focus. In previews hebben schrijvers benadrukt dat het spel minder gaat over de prestaties van individuele spelers en meer over samenwerken als een samenhangend team. Sloclap mede-oprichter Pierre Tarno vertelde het Rotspapier jachtgeweer in een vrijdagverhaal: „Het kan meer voldoening geven om de perfecte assist te geven dan om zelf te scoren.“ Verschillende posities in een team hebben specifieke mechanismen, waardoor ze gelijkwaardig zijn aan klassen in een competitief multiplayer-spel.
Er zit een duidelijke lijn tussen Sifu En Opnieuw matchen.
Slolap
Dat brengt mij bij mijn enige voorbehoud. Ik moet toegeven dat het ‘alleen voor meerdere spelers’-aspect hiervan mij op mijn hoede maakt. Een spel dat zo leuk lijkt om te spelen, is er een waar ik af en toe graag zelf van zou genieten. Ik vraag niet om zoiets diepgaands als een franchisemodus (waarin spelers het reilen en zeilen van een team beheren) of wat dan ook. Maar een soort campagne of seizoen voor één speler zou geweldig zijn. Misschien zou dat nog verder kunnen komen.
Ik vraag me ook af of de voetbalpresentatie het in het ongewisse zal laten. Zonder dat er echte spelers aan verbonden zijn, Opnieuw matchen zal waarschijnlijk genegeerd worden door de meest diehard footy-fans die elk jaar EA Sports FC kopen. Voor niet-sportfans is het feit dat deze actievolle game zich afspeelt op iets dat lijkt op een echt voetbalveld voldoende afknapper om het voor altijd te negeren.
Het is een groot risico voor Sloclap. Maar dat maakt deel uit van wat deze game zo intrigerend maakt. Het is precies het soort vreemde, buiten-links-veld-idee dat ik een team creatievelingen wil zien maken. Als er een genre is dat een opschudding van nieuwe geesten kan gebruiken, dan zijn het wel sportgames. En het is bewonderenswaardig dat een studio met zo’n bekendheid als Sloclap die uitdaging aangaat.
