Ieder jaar zou het pakketje komen. Blikken uit de dollarwinkel gevuld met dadelkoekjes, rood- en groen gedoopte pretzels en, het beste van alles, wat we liefdevol ‚Dad’s Nuts‘ noemden.
De vader van mijn partner maakte gekonfijt (maar niet te zoete) pecannoten die laag en langzaam gekookt waren, zodat de suiker eromheen verhardde als een heldere schellak. Toch waren ze ook behoorlijk zout. Welk formaat blik er ook arriveerde, die verdwenen als eerste, en elke keer als we wat wilden, zeiden we: ‚Kun je papa’s noten doorgeven?‘ Domme grappen. Niemand lacht, wat het nog beter maakt. (Ze passen uitzonderlijk goed bij appelcider ouderwetste.)
Ik ben geen enorme traditionalist. Maar verdomd, ik hou van kleine gebaren, zoals de manier waarop we blikken rondgeven aan een gezin. Een aantal jaren hergebruik ik de blikken en geef ik ze aan dierbaren, boordevol kaassablés, grapefruitschillen of preiscones. De blikken zijn goedkoop, maar het gaat om het principe. Het is recyclen op zijn vrolijkst. Na verloop van tijd raken de blikken bekrast en vertonen ze tatoeages van oud plakband. Ze zijn gewoon een vat. Wat erin zit is de liefde. En dat kan ook simpel zijn.
Dus dan gebeurt het ding. Mijn schoonvader gaat over naar het volgende leven. Je kunt maar beter geloven dat ik in die lofrede ‚papa’s gek‘ noemde! Voor een menigte familie met tranen in de ogen.
Ik moest deze noten gaande houden. Ik vroeg rond naar het recept, en wat er uitkwam was een schaars document met een verdacht lage hoeveelheid zout en een schokkende plotwending. Bovenop het document staat de titel van het recept: Grandma Miller’s Pecannoten.
Dus de hele tijd waren het eigenlijk oma’s noten.
Papa’s noten
4 eetlepels ongezouten boter (een half stokje), gesmolten
¼ kopje lite glucosestroop (of ahornsiroop)
1 theelepel zout (of 2 theelepels Diamond Crystal koosjer zout)
1 theelepel gerookte paprikapoeder
½ theelepel cayennepeper of 1-2 theelepels rode pepervlokken (het vet van de noten kan het hebben)
1 pond pecannoten of wat je maar wilt
Schilferig zout naar boven
Optionele add-ins: 1 eetlepel gehakte rozemarijn. Zwarte peper. Bloeide ½ theelepel saffraan. Eetbare glitters.
Verwarm de oven voor op 250. Ja, 250! We doen het vandaag rustig aan. Meng de gesmolten boter met de siroop, het zout en de kruiden in een grote kom. Voeg de pecannoten toe en meng het geheel fijn met een spatel.
Verdeel de pittige noten op een met bakpapier beklede bakplaat en bak ze een uur, waarbij je de noten ongeveer elke 15 minuten roert. De noten worden donkerder en ruiken heerlijk naarmate de suiker begint uit te harden. Het duurt meer dan een uur omdat ovens raar zijn, maar blijf elke 10 minuten controleren zodat ze niet aanbranden. Voeg een vleugje schilferig zout toe als je ze de laatste keer gebruikt of als je ze uit de oven haalt. Ze worden knapperig als ze afkoelen, dus raak niet in paniek als ze er uiteindelijk nog steeds een beetje plakkerig uitzien.
Verpak het eventueel in gerecyclede blikken.
Dit is een geweldige herinnering dat het ook de perfecte tijd van het jaar is om een martini te maken en opnieuw te kijken De dunne man.
PS Drie voorgerechten om te serveren tijdens een etentjeEn acht voedselschrijvers delen hun vakantiekoekjes.
