Na 54 minuten in het London Stadium nam Trent Alexander-Arnold een pass van Ryan Gravenberch, zodat hij de tijd had om te wachten en op te kijken. Het gebrek aan druk van de West Ham-spelers was bijna een publieke afkeuring, voordat hij een afgeweken schot langs Alphonse Areola sloeg om een doelpunt te maken. het werd 4-0 Liverpool en opnieuw een spel uitschakelen dat al lang geleden dood was.
Daarbij zorgde Alexander-Arnold op zijn minst voor een moment van cartoondrama, waarbij hij een enigszins beschaamd ’stilleggen van het geklets‘-feest uitvoerde, met één hand naar zijn oor. Misschien was dit een verwijzing naar verhalen van de ene op de andere dag over een verhuizing naar Real Madrid, iets waarvan delen van de Spaanse media hebben gesuggereerd dat het vrijwel geformaliseerd is.
Het was op zijn minst een teken van zeldzame interesse in de tweede helft op een avond toen Liverpool stopte bij een 5-0 voorsprong. Diogo Jota voegde er nog een toe tegen het einde nadat de hele verdediging en het middenveld van West Ham nauwlettend hadden toegekeken terwijl Mohamed Salah wat dribbelde.
Het resultaat betekent dat Liverpool in 2025 de top van de Premier League binnentreedt met minstens zeven punten verschil, en met minstens één wedstrijd voor de boeg. Het team van Arne Slot was dat wel wederom coherent, energiek en goed uitgebalanceerdde doelen die werden gedeeld door die nieuwe energieke drie fronten. Het weer kan omslaan, teams kunnen struikelen, overmacht kan optreden. De rest van de competitie zal de hulp van alle drie nodig hebben om te voorkomen dat de vijf maanden een lange stoet worden.
Aan de andere kant zal Liverpool niet elke week tegen West Ham kunnen spelen, wat waarschijnlijk het beste is voor alle betrokkenen. Het zou verkeerd zijn om te zeggen dat West Ham hier in de eerste helft instortte. Dit zou een vorm van aanvankelijke weerstand impliceren. In plaats daarvan liep het team van Julen Lopetegui naar buiten, klaar om op te lossen als een te dun koekje.
Het London Stadium was bij de aftrap een vochtige, donkere plek geweest aan het eind van de dag, omringd door stervende Olympische torens en oude megalieten, die als neergestorte keizerlijke commandokruisers in de mist van Oost-Londen opdoemden.
Er was een wazige, katerige start, waarbij beide teams behoedzaam hun patronen volgden. Met vijf minuten verstreken had West Ham het eerste snufje van een pauze. Slecht idee. Vrijwel onmiddellijk werd Liverpool wakker en had moeten scoren. Cody Gakpo gleed naar binnen en gaf een mooie diagonale pass naar Salah dicht bij het doel, waarna Areola een prima duikblok maakte.
Het zag er allemaal al alarmerend gemakkelijk uit voor Liverpool. Curtis Jones was begonnen in zijn geavanceerde pass-and-press-aanvalsrol, met Gakpo aan de linkerkant en Luis Díaz die ondeugend vanuit het centrum ronddwaalde. West Ham heeft hun beweging nooit onder de knie gekregen. Dit is op dit moment niet zozeer een arm West Ham-team als wel een totaal onsamenhangend team, een verzameling shirts die vaag op elkaar gestapeld zijn, alsof ze aan de lijn gewassen zijn.
Liverpool heeft in die periode goed gecounterd, al gaat het stelen van de bal gemakkelijker als je tegenstander geschokt lijkt als hij de bal überhaupt aan zijn voeten vindt. Díaz schaatste naar binnen en trok opnieuw een prima redding, waarbij het precaire krachtveld rond het zes meter lange strafschopgebied van West Ham bleef spuwen en sissen.
Het doelpunt viel uiteindelijk na 29 minuten. Díaz zakte diep en nam een korte pass van Alexander-Arnold, en probeerde vervolgens een schattige kleine pass naar Jones te voeren. Op dat moment produceerde West Ham hun meest scherpzinnige one-touch-combinatie van de helft, waarbij Konstantinos Mavropanos de bal blokkeerde tegen Vladimir Coufal, die de bal recht terug in het pad van Díaz afbuigde, die verder rende om rustig af te ronden.
Joe Gomez ging geblesseerd naar buiten – een hamstringprobleem waar de speler nog last van zal hebben “Er even tussenuit”zei Slot later – vervangen door Jarell Quansah. Vrijwel onmiddellijk was Quansah een beetje traag om Mohammed Kudus af te sluiten, die laag en hard schoot en de buitenkant van de paal raakte.
Het maakt niet uit. Binnen twee minuten stond het 2-0. Deze keer kwam het uit een break van Díaz, een pass naar Salah en een geïmproviseerde draai waarbij hij de bal met zijn hiel door de benen van Mavropanos schoot en vervolgens voorbij schoot om hem terug te halen, terwijl de verdediger struikelde als een diplodocus die werd bedreigd door een bal. velociraptor. De bal werd doorgegeven aan Gakpo, die scoorde.
Meende Salah het? Waarschijnlijk niet helemaal zo. Maar hij was beslist slim en evenwichtig en fysiek creatief genoeg om het om te zetten in een mooi, op maat gemaakt vaardigheidsmoment. En vóór de rust waren het er drie. Natuurlijk was dat zo. Dit keer gaf Carlos Soler de bal weg. Jones gaf het aan Salah en die schoot met beschamend gemak in de hoek.
Deze wedstrijd was feitelijk halverwege afgelopen, zoals onvermijdelijk had geleken vanaf de eerste gaswisselingen. En zo rolt het nieuwe tijdperk voort zonder, tot nu toe, de minste wrijving. Voetbalclub Liverpool heeft de afgelopen vier maanden hard onderuit gehaald voor Slot. Er zat een dromerige kwaliteit aan die reis, van het zonlicht in augustus tot de kou van december, een onverwacht gevoel van verdrinking in honing.
Het lijkt alleen maar logisch dat de wereld op een gegeven moment zal binnendringen. Het zal nodig zijn om naar beneden te kijken, een beetje duizeligheid te voelen. Succes gaat altijd gepaard met hindernissen en moeilijke momenten. Maar het voelt een verre hoop voor de rest van het veld. Dit was een gelikte, meedogenloze kampioensvorm, een overwinning met kracht in reserve.