Dani Carvajal, Antonio Rüdiger, David Alaba, Éder Militão en Marcelo zaten zaterdagavond in de teamfoto voor de Madrid Derby in de Bernabéu. Een serieus indrukwekkende verdediging, het was gewoon jammer dat ze niet speelden. In plaats daarvan was Marcelo daar zodat ze hulde konden betalen aan de full-back, die 25 trofeeën met de club won, in de week kondigde hij zijn pensioen aan. De andere vier waren gekomen om zich bij hem te voegen en hun teamgenoten te steunen. Niemand was in het wit gekleed; ze zijn allemaal gewond.
Dit zou allemaal erg genoeg zijn, maar het ging erger worden. De volgende middag, in de ploeg genoemd om naar Manchester te reizen, trok de kapitein zich ook terug. In de afgelopen twee weken had Lucas Vázquez bezoeken aan Valladolid en Leganés gemist als voorzorg, maar uiteindelijk viel hij ook en riep vanuit huis na de trainingssessie van zondag om te zeggen dat er iets niet in zijn dij was. Hij was de back-up, een middenvelder bij full-back, zij het iemand die daar zo lang heeft gespeeld nu het zijn standaardrol is geworden. Er zijn dit seizoen 36 blessures opgelopen in Madrid, 26 van hen gespierd.
Er was iets emotioneels geweest in de manier waarop Carlo Ancelotti sprak over die pre-match-momenten, ook iets wagens. Bij het verwelkomen van zijn geblesseerde spelers in de kleedkamer, had hij een conclusie getrokken en een eigen verdediging samengesteld. “Vóór de wedstrijd zag ik Carvajal, Alaba, Militão en Rüdeliger hun teamgenoten begroeten; Ondanks de moeilijkheden die we heel goed doen, ‚zei hij. Tegen het einde van de wedstrijd, die 1-1 eindigde, waren Madrid nog steeds top, ze zijn in de halve finale van de Copa del Rey, en ze kwalificeerden zich voor de Champions League play -offs, die zeker niet slecht is, overwegende.
Ancelotti heeft dit een „totale noodsituatie“ genoemd. Wanneer hij komt om zijn verdediging te selecteren om tegen te komen Manchester City Bij de Etihad zal hij twee linksbacks hebben: Fran García en Ferland Mendy. Afgezien daarvan heeft hij slechts één echte verdediger: Raúl Asencio, een 21-jarig productproduct in zijn debuutseizoen in het eerste team, voor wie hij al 19 wedstrijden heeft gespeeld.
Dat is in ieder geval volgens de coach. In feite heeft Ancelotti ook Jesús Vallejo, de vreemde zaak van de centrale verdediger die in elke ploeg is opgenomen, die elke wedstrijd op de bank zit maar nooit komt en niet wordt genoemd door zijn manager. Vallejo heeft het hele seizoen een keer gespeeld, op basis van populaire en eerlijk gezegd tong-in-wang vraag tegen Alavés met het team 3-0 in een wedstrijd die ze bijna lieten glijden en uiteindelijk met 3-2 wonnen. Daarvoor speelde hij niet meer voor Madrid sinds een korte, succesvolle camee op de Etihad twee seizoenen eerder.
Dan is er Aurélien Tchouaméni, de centrale middenvelder in Centre-Back, waar hij 14 van zijn 29 wedstrijden heeft gespeeld. Nog twee Academy -spelers zijn ook opgeroepen: Jacobo Ramón, die dit seizoen twee keer heeft gespeeld, en Lorenzo Aguado, die drie optredens als vervanging heeft gemaakt, maar nog steeds waarschijnlijk niet aan de rechterkant speelt. Dat zal vrijwel zeker een andere middenvelder zijn: de Uruguayan Fede Valverde. Het probleem is er niet zozeer Valverde bij full-back niet hem op het middenveld hebben.
In het bijzonder gezien de positie van Ancelotti – bewust is dat hij altijd de zwakste link is, de eerste die valt, en zowel naar boven als naar beneden moet worden – het is niet verrassend dat hij zegt dat Madrid het goed doet. Hij weet dat niet iedereen het zo ziet – wat een van de redenen is waarom hij dat zegt. Vorig seizoen verloor Madrid het hele jaar slechts twee keer, beide keren van Atlético; Dit seizoen hebben ze al zeven keer verloren. Wanneer het naar de grote spellen is gekomen, de beste tegenstanders, hebben ze niet gewonnen en vaak niet gedwongen zoals ze zouden moeten.
Alleen Dortmund is verslagendie een wilde comeback in de tweede helft na een vreselijke eerst voornam, en tellen ze nog steeds? Barcelona plaatste negen voorbij hen in twee wedstrijden. Athletic versloeg ze in San Mamés. Liverpool veroverde ze. Milaan was superieur in de Santiago Bernabéu. Ze trokken beide derbies met Atlético. En nu hebben ze stad.
Het wordt niet groter: deze partijen hebben de afgelopen vijf seizoenen vier keer ontmoet en bij drie van die gelegenheden heeft de winnaar de trofee opgeheven. Dat is tenminste de theorie. Maar het feit dat ze elkaar überhaupt spelen, vertelt ook een verhaal. Madrid is drie keer verslagen in de Champions League. Ancelotti zei dat hij de voorkeur had gegeven aan de stad, was uitgeschakeld, om ze te hebben vermeden en te zeggen: „We vinden het niet leuk.“ Als het goede nieuws is dat de stad nog erger is, is dat van beperkt comfort.
Dit gaat niet alleen over verwondingen, hoewel Ancelotti naar die lijst zal kijken en wou dat ze zich over het veld hadden kunnen verspreiden. Hij zou waarschijnlijk liever een aanvaller hebben verloren dan alle afwezigen in de verdediging op te halen. Kylian Mbappé, Vinícius Júnior, Rodrygo en Jude Bellingham hebben meer dan 60 doelpunten tussen hen gescoord. Na een moeilijke start is Mbappé fantastisch geweest – hij verzamelde de prijs voor de speler van januari van de maand op zaterdag en heeft 13 doelpunten in 14 wedstrijden – en Rodrygo is uitstekend geweest, scoorde er zeven en biedt er vier sinds de beurt aan het jaar.
Maar het evenwicht is moeilijk geweest. Structureel Madrid heeft geleden. Voor al die doelen en recente verbeteringen blijft het vermoeden dat het tegen de beste niet voldoende is. Soms is er een soort van 4-2-4 geweest, een opening opening in het midden. Dat maakt de overstap van Tchouaméni naar de verdediging, in plaats van een beschermende rol vooraan, belangrijk. Het maakt Valverde bij full-back nog belangrijker; Als er een speler is die die brede ruimtes kan bedekken en eindeloze openingen kan aansluiten, is hij het. Het laat Madrid ook achter met enkele centrale middenveldopties: Dani Ceballos, Luka Modric en Eduardo Camavinga, die terugkeert van een blessure.
Na de promotie van de nieuwsbrief
Het was moeilijk om het gevoel te vermijden dat de coach liever een extra man of mannen op het middenveld toevoegt terwijl hij een oplossing blijft zoeken. Hij wil ook het talent op het veld handhaven, wat zowel politiek opportuun is als, nou ja, dit zijn de spelers die je games winnen. Waarom zou je voetballers zo goed weglaten? Madrid heeft misschien de drie beste spelers ter wereld. Noch heeft het alternatief altijd gewerkt: een middenveld vier hielp niet bij Anfield; In San Mamés werd Vinícius vermist, maar nog steeds atletisch stroomde er doorheen.
Eerder in het seizoen, bekritiseerd vanwege een gebrek aan controle, zei Ancelotti dat hij de voorkeur gaf aan een beetje rock and roll. In een duidelijk gevecht, een open wedstrijd met beide teams die het uit het hoofd slaan, zou Madrid aannemen dat ze een voordeel hebben. Wanneer ze onder druk staan, laat de geschiedenis zien dat ze nog steeds de belangrijkste klap kunnen krijgen, vooral tegen City. Als ze zichzelf kunnen verdedigen – en dat is de obsessie van Ancelotti, zowel publiekelijk als privé, het hele seizoen.
Aan het einde van de Derby werd Ancelotti gevraagd welke lessen hij kon nemen in het stadsspel. „Dat de formule kan werken,“ zei hij. De eerste helft was slecht geweest, maar de tweede was veel verbeterd; Tijdens de rust had hij hen gewaarschuwd dat ze doen wat ze hadden afgesproken of dat hij spelers zou beginnen af te trekken, wie ze ook waren. Hij had vier lijnen gemaakt, met Bellingham verschoof naar links en Rodrygo naar rechts, althans zonder de bal. Vinícius en Mbappé waren van tevoren achtergelaten, hoewel Ancelotti een groot deel van de wedstrijd doorbracht om te schreeuwen voor de Braziliaan om wijd te gaan, niet binnen, en daarna stonden erop dat ze hadden geholpen de pers te drukken.
Voor Ancelotti is de vraag eenvoudiger. Vanaf het begin van het seizoen is hij ongemakkelijk geweest; Tijdens de openingsavond zei hij dat hij het gevoel had dat ze inzet, werksnelheid en opoffering misten. Hoewel hij voorzichtig is geweest in hoe hij het uitdrukt, blijft die bezorgdheid en wordt af en toe geuit. Maar het is vanzelfsprekend om vast te houden aan het idee dat de boodschap doorkomt of dat dit een probleem is dat zichzelf oplost, vastgesteld door de enorme grootte van het spel, het belang ervan, de motivatie. Als er een moment is om te rennen, op te offeren, is het in Manchester. Als er een tijd is voor het talent om te laten zien, is die tijd nu.
„Ik heb niet het idee om evenwicht te zoeken door één, twee, drie, vier aanvallers af te nemen,“ zei Ancelotti. “Ik heb vier middenvelders aangetrokken, ik zoek balans, ik druk meer … maar ik scoor geen 60 doelpunten. Eenvoudig.“
Source link
