DENVER – De inzet is hoog, de energie nog hoger, de Veulensde Bronco’s en hun jonge quarterbacks klaar om de strijd aan te gaan onder een felle zon – en onder het toeziend oog van de laatste man die elk van deze clubs hun grootste triomfen bezorgde, Peyton Manning.
Broncos-groentje Bo Nix en de nog rauwe tweedejaars signaaloproeper van de Colts Antonius Richardson beiden proberen momenteel dezelfde weg te bewandelen die Manning heeft afgelegd. Ze hebben de eerste struikelblokken overwonnen, ze zijn al het gezicht van hun franchise, maar de rest ligt nog in het verschiet.
En dus had Manning natuurlijk gedachten. Over de ontwikkeling van Nix en Richardson. Op hun meest aangrijpende eigenschappen. Over de uitdaging van de achtbaan waarin ze rijden – waar Peyton zelf ooit in zat – en over wat hij voor hen beiden hoopt.
„Ik duim zeker voor beiden“, zei Manning zaterdag telefonisch. „Ze doen spannende dingen.“
Nix en Richardson bezochten beiden de Manning Passing Academy, de jaarlijkse vierdaagse zomerkliniek, als middelbare scholieren en vervolgens als adviseurs tijdens hun studie. Manning heeft beide ook van dichtbij gezien sinds ze in de competitie spelen, zij het meer van Nix sinds Manning in Denver woont en geen thuiswedstrijden mist.
„Bo bevindt zich in een geweldige situatie“, zei Manning, daarbij verwijzend naar de ervaring en creativiteit van Broncos-hoofdcoach Sean Payton als play-caller. „Het systeem van Sean heeft antwoorden, en dat is wat je wilt als quarterback. Bo had alle ervaring op de universiteit; het is onmogelijk om meer ervaring te hebben. En hij heeft chemie gekregen met zijn brede ontvangers. Hij is elke week beter geworden.“
Manning heeft net zo veel vertrouwen in de begeleiding van Richardson door Shane Steichen. Hij blijft verbonden met de derdejaars coach van de Colts, bezoekt hem in Indianapolis en wijst het verzoek van Steichen om zaterdag met de Colts te praten af, alleen omdat hij gastheer was van het verjaardagsfeestje van zijn vrouw.
Steichen is ook een ervaren, instinctieve en agressieve play-caller, maar Manning zei dat het Steichen’s beslissing was om eerder dit jaar Richardson te vervangen, toen de coach wilde dat zijn speler een grotere inzet zou tonen voor al het extra werk dat nodig is voor een elite. NFL quarterback, van de filmzaal tot de gewichtszaal, die zo indrukwekkend precies op de juiste knop drukte.
Vergeleken met de 61 starts van Nix als quarterback op de universiteit, had Richardson er slechts 13. Vervolgens verloor hij het grootste deel van het rookieseizoen van vorig jaar door een AC-gewrichtsverstuiking en een schouderoperatie, en dit seizoen nog twee wedstrijden door een schuine blessure. Nadat hij in week 8 een wedstrijd had gespeeld, zat hij de volgende twee weken op de bank en reageerde met een focus en aanpak waar Steichen en algemeen directeur Chris Ballard op hadden gehoopt.
„Het is een marathon, geen sprint. Het doel is dat Anthony lange tijd de quarterback zal zijn“, zei Manning. „Laten we daar op terugkijken en zeggen: ‚Kijk eens hoe ver we zijn gekomen.'“
Hoewel de zet lijkt te hebben gewerkt (Richardson heeft aanzienlijk beter gespeeld sinds hij terugkeerde naar zijn basisplaats), geeft Steichen toe dat het zitten van Richardson „een van de moeilijkste beslissingen was die ik als hoofdtrainer heb genomen.“ Niet in de laatste plaats omdat Steichen, net als Manning, gelooft dat spelen de beste manier is om beter te worden.
„Spelherhalingen zijn nog steeds je beste leraar“, zei Manning, die elke snap als nieuwkomer speelde, een pijnlijke 3-13 scoorde en een pijnlijke 28 onderscheppingen gooide. (Wat hem overigens nog steeds ergert. „Met zeventien wedstrijden denk je dat iemand dat zou breken“, zuchtte hij.)
‘Hoe maak je ruzie Patrick Mahomes achter zitten Alex Smit voor een jaar? Of Aäron Rodgersof Jordanië Liefde of zelfs Eli (Manning) voor die negen wedstrijden,‘ zei Manning, terwijl hij de quarterbacks opsomde, inclusief zijn broer, die niet meteen startte. ‚Maar voor mij was het nuttig om er meteen bij te zijn.‘
„Ik heb iets geleerd in die vierde kwartalen. Soms was het leren hoe je geen vierde onderschepping moest gooien“, zei Manning spijtig. Maar serieuzer voegde hij eraan toe: „In mijn rookiejaar waren we 3-13 en het jaar daarop 13-3. Dat gebeurt absoluut niet als ik niet alle zestien wedstrijden speel.“
Richardson, die toch al een tekort had aan wedstrijden, zat voor die twee, maar vanuit Manning’s standpunt „heeft hij ervan geleerd“, zei hij. „Je kunt het nooit als iets vanzelfsprekends beschouwen om de startende quarterback te zijn.“
Terwijl ze herhalingen blijven stapelen als starters van hun team, tonen Nix en Richardson allebei zichtbaar meer zelfvertrouwen. En het vertrouwen van hun speelse hoofdcoaches. En Manning denkt dat deze relaties de grootste zegen betekenen voor zijn twee aspirant-opvolgers. Het meest over het hoofd geziene facet van de quarterback-ontwikkeling, zei Manning, is de stabiliteit van de play-calling.
Bryce Jongde nummer 1 keuze in de draft van 2023, is bezig met zijn derde play-caller in minder dan twee seizoenen. Caleb Williamsde nummer 1 keuze van de afgelopen draft, kreeg halverwege het seizoen één play-caller ontslagen, speelt nu onder een interim-hoofdcoach en een tweede play-caller, en zal waarschijnlijk volgend seizoen zijn derde coördinator krijgen. Dat, zei Manning, „stoort mij.“
Manning stond gedurende zijn hele speelperiode in Indianapolis onder de voogdij van dezelfde aanvallende coördinator, Tom Moore. Zelfs toen de hoofdcoach veranderde van Jim Mora in Tony Dungy in Jim Caldwell, bleef Moore, en dat betekende, zegt Manning, een hoop cumulatieve herhalingen – van trainingen tot wedstrijden – met één stem. Hij brengt naar voren Tom Brady en zegt dat hoewel Brady er drie had in New England, hoofdcoach Bill Belichick „ervoor zorgde dat het systeem hetzelfde was. De taal was hetzelfde.“
„Als je die quarterback nummer 1 in het algemeen neemt, wat is dan je vijfjarenplan?“ vraagt Manning. Als de play-caller een coördinator is, wie zou dan geplukt kunnen worden voor een hoofdbaan, wie is dan de understudy die voor hem in de plaats komt? Manning zegt dat hij die volgende in de rij de coördinator zou laten schaduwen, van het ontbijt met hem tot zelfs af en toe met hem naar zijn werk rijden.
Daarom zegt hij, wanneer hem wordt gevraagd naar een redelijk tijdsbestek om quarterbacks, deze twee in dit spel of enig ander spel, echt te beoordelen: „Het is zo moeilijk om een universeel antwoord te hebben. Uit welk systeem komen ze voort? In welk systeem spelen ze?“ ? Wat is de situatie om hen heen?“
Vandaag NFL heeft verschillende voorbeelden van spelers die terzijde werden geschoven of als bustes werden bestempeld, die eindelijk de juiste pasvorm vonden Bakker Mayfield naar Sam Darnold. Darnold zei eerder dit jaar dat hem niet eens goed was geleerd hoe hij de berichtgeving in detail moest lezen, totdat hij in San Francisco was, stop maandag 3, nadat hij ogenschijnlijk had uitgelachen met de Jets En Panters.
Noch Richardson, noch Nix lijken vatbaar te zijn voor het vallen in het gat van slechte coaching of organisatorische instabiliteit. Payton en Steichen genieten allebei van enorme steun van bovenaf. Beiden behoren tot de elite play-callers van de competitie en er zijn geen aanwijzingen dat ze afstand doen van die taken, en beiden, het allerbelangrijkste, houden van hun quarterbacks. Het is duidelijk en duidelijk in alles wat ze in het openbaar zeggen, en ook in rustigere productiebijeenkomsten. Paytons ogen lichten op als hij over Nix praat en zegt: ‚Ik hou ervan om hem te coachen.‘ Steichen zei dat hem werd verteld dat het kiezen van een quarterback ‚in feite een huwelijk aangaat‘ – en toevallig voor hem: ‚Ik vind Anthony echt leuk.‘
„Je wilt dat je hoofdcoach en play-caller all-in gaan voor je quarterback. Beide jongens hebben het“, zei Manning.
Manning herinnert zich nog het moment waarop de lamp voor hem aanging. Het was week 7 van zijn rookiejaar. De Colts gingen naar San Francisco en verloren, maar verloren slechts 34-31. Manning gooide voor drie touchdowns en hij zei dat Steve Young hem daarna opzij trok en zei: „Het spel zal uiteindelijk voor jou langzamer gaan.“
„Het was de eerste keer dat ik wist hoe het eruit kon zien en ik dacht: ‚Ik kan dit‘,“ zei Manning.
Nix had eerder dit seizoen een zeer vergelijkbare interactie. De Broncos gingen in week 10 naar Kansas City en verloren met 16-14 na een geblokkeerd velddoelpunt op het laatste moment. Maar daarna, Mahomes, de buitenaardse Leiders quarterback, ging naar Nix en zei volgens Payton: „Jij en ik gaan samen een heleboel geweldige wedstrijden spelen.“
Steichen kon geen enkel goed moment voor Richardson kiezen, maar de comeback van twee touchdowns, het vierde kwartaal tegen de Jets in zijn eerste game terug na het benchen, en de 19-play, game-winnende drive tegen de Patriotten in het laatste optreden van de Colts konden ze zich allebei kwalificeren.
Hoe dan ook, Manning zei dat hij zowel Nix als Richardson meer ziet doen, hun teamgenoten stimuleert en bochten omdraait.
Er werd hem gekscherend gevraagd hoe hij kiest welke quarterback (en team) hij moet steunen in deze wedstrijd, waar de winnaar een veel duidelijkere kans heeft op de play-offs, en Manning kreunde speels. Van zijn twee teams die tegen elkaar speelden, zei hij: „Het is moeilijk.“
Om te illustreren hoe diep zijn trouw aan beide teams nog steeds is, bracht Manning ‚kleedkamercontributies‘ ter sprake, in essentie fooien verzameld door spelers voor de uitrusting, de video- en trainingsstaf. Negen jaar na zijn pensionering blijft Manning zijn „contributie“ naar beide kleedkamers sturen, FedExing the Colts en deze week de contributie van de Broncos inleveren.
„Ik heb nog steeds geweldige relaties met beide teams“, zei Manning. „Ik ga gewoon iets neutraals dragen en optrekken voor een goede wedstrijd.“
Met twee goede en veelbelovende quarterbacks.
