Terugkijken op de politiek van het afgelopen jaar is een vooruitblik op het komende jaar. Het is niet mooi.
Natuurlijk zal Donald Trump, als president, in 2025 het nieuws domineren, maar dat deed hij ook in 2024 (en voor zover ik me kan herinneren, zo lijkt het). Een jaar geleden had hij zo zijn dodelijke greep op de Republikeinse Partij van na 1 januari hersteld. Op 6 oktober heeft hij zijn presidentiële nominatie feitelijk in januari afgerond, na opeenvolgende knock-outs in Iowa en New Hampshire. A bakkers dozijn De Republikeinen hadden het lef om mee te doen aan de race, maar dat deden ze niet echt rennen tegen hem.
Opiniecolumnist
Jackie Calmes
Jackie Calmes brengt een kritische blik op het nationale politieke toneel. Ze heeft tientallen jaren ervaring in het Witte Huis en het Congres.
“Angst (voor Trump) is zo voelbaar” onder Republikeinen, betreurde één, voormalig voorzitter van het Huis van Afgevaardigden Paul Ryan. Dat geldt nu meer dan ooit, na de onwaarschijnlijke comeback van Trump na een nederlaag en schande.
Hij doorliep eerst een campagne tegen president Biden en vervolgens tegen vice-president Kamala Harris, waarbij hij tevens als strafrechtelijke beklaagde fungeerde en time-out voor één proef en juridische strijd over drie andere aanklachten. Hij werd de eerste Amerikaanse president veroordeeld van misdrijven, maar creëerde een platform van slachtofferschap en vergelding voor verkiezingen.
Trump zal ook in het nieuwe jaar het Congres domineren, aangezien zowel de Senaat als het Huis van Afgevaardigden een Republikeinse meerderheid zullen hebben. Toch zijn hun marges zo klein en de verdeeldheid zo diep, dat noch zij, noch Trump echt controle zullen hebben. Wetgeving zal een moeizame strijd zijn, of in veel gevallen helemaal niet. Dat is goed nieuws, gezien de uitspraken van de Republikeinen over diepgaandere belastingverlagingen voor bedrijven en de rijken, en over bezuinigingen op programma’s waar alle Amerikanen op vertrouwen.
We kregen al vroeg een idee van de chaos die ons te wachten stond tijdens de vernederende finale van het Congres over overheidsfinanciering deze maand. Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden, die bijna een federale shutdown in Chrismukkah uitlokten, hernamen dit de disfunctie en factionalisme dat hen het hele jaar teisterde en zorgde voor de minst productief Congres sinds de Depressie (niet in de laatste plaats vanwege hun mislukte obsessie met het impeachment van Biden). Na voor het eerst Amerikaanse geschiedenis te hebben geschreven door een spreker in het zojuist gesloten congres af te zetten – voormalig Bakersfield-vertegenwoordiger Kevin McCarthy – zijn sommige Republikeinen in het Huis van Afgevaardigden (en bondgenoten in Trumpland) al voorspellen dat Spreker Mike Johnson van Louisiana de nieuwe niet zal overleven.
Maar de clowneske afsluiting van het Congres was niet alleen de schuld van Johnson. Dat was vooral te danken aan de onhandige bemoeienis van Trump en de niet-gekozen ‘eerste vriend’ Elon Musk.
Eerst blies Musk een tweeledig financieringswetsvoorstel op – “een misdaad,” hij belde het op X, het verspreiden van onwaarheden over de inhoud ervan en gaat zelfs zo ver dat de herverkiezingen van de Republikeinse wetgevers in gevaar worden gebracht. (In aanvulling op zijn eerdere bedreiging tegen Republikeinse senatoren die zich verzetten tegen de genomineerden voor het kabinet van Trump.)
Vervolgens eiste Trump, die niet iemand was die de man met een jachtgeweer de teugels liet grijpen, dat de Republikeinen tegen elke begrotingswet zouden stemmen die niet ook de schuldenlimiet van het land zou intrekken. Uiteindelijk tartten ze hem feitelijk door een wetsvoorstel aan te nemen waarin niets over de schuldenlimiet werd gezegd.
Maar het gekibbel over het schuldenplafond zal binnenkort hervat worden; het ministerie van Financiën gezegd Vrijdag meldde het land dat het in januari de leenlimiet zou naderen, wat zou vereisen dat het “buitengewone maatregelen” zou nemen totdat het Congres en de president zouden handelen.
Ik heb lang betoogd voor het afschaffen van de schuldenlimiet, een anachronisme uit de Eerste Wereldoorlog, maar niet om dezelfde redenen als Trump. De mijne: de schuldenlimiet doet niets om de uitgaven te beperken – het Congres en de presidenten hebben de fondsen al goedgekeurd. Het laat wetgevers, vooral Republikeinen, zich alleen maar voordoen als begrotingsconservatieven door nee te stemmen, wat chaos in het proces uitlokt, ondanks hun eerdere stemmen voor de uitgaven- en belastingverlagingen die verantwoordelijk waren voor de schuld (wetende dat de meeste Democraten ja zullen stemmen en een faillissement zullen voorkomen). Trumps reden? Hij wilde een strijd om de schuldenbeperking volgend jaar vermijden, omdat zijn prioriteiten – belastingverlagingen en open uitgaven voor massadeportaties – de rode inkt nog verder zouden versterken.
Wat de reden ook mag zijn, het intrekken van de 107 jaar oude wet op de schuldenlimiet is niet iets waar het Congres zich op het laatste moment mee moet bemoeien. En het feit is dat de Republikeinen hun demagogische steun niet willen verspelen. Ze bewezen het door nee te zeggen tegen Trump.
De confrontatie van volgend seizoen zal slechts één schermutseling zijn in een opkomende ‚MAGA-burgeroorlog‘ op meerdere fronten Axios zet het. Zoek in het bijzonder naar immigratiebeleidsgevechten waarbij de immigrantenvriendelijke tech-broeders uit Silicon Valley het opnemen tegen “America First” anti-immigranten-hardliners.
Opnieuw kregen we een pre-inaugurele preview: ondernemer-provocateur Vivek Ramaswamy, de keuze van Trump samen met Musk om hem te adviseren over het bezuinigen op zowel de federale uitgaven als de regelgeving, leidde tot een MAGA brouhaha op kerstdag – en anti-India scheldwoorden – op sociale media toen hij opgeroepen het toelaten van meer geschoolde buitenlandse werknemers tot de Verenigde Staten. De Amerikaanse cultuur, zo stelde hij, heeft te lang ‘middelmatigheid boven uitmuntendheid vereerd’. Toen Musk probeerde te bemiddelen, werd de in Zuid-Afrika geboren megamiljardair eveneens een doelwit van xenofoob vitriool.
Over Musk gesproken: houd ons in de gaten voor de onvermijdelijke botsing van ego’s – die van hem en die van Trump – in 2025.
Dan zijn er de buitenspel staande Democraten.
Biden zal van het toneel verdwenen zijn, maar dat leek al een groot deel van 2024 zo te zijn. spetterende State of the Union-toespraak in maart verscheen Biden zo verward op zijn debat in juni voor zijn debat met Trump dat de tegenreactie van de partij hem van het ticket dwong. Na de verkiezingen is de ogenschijnlijk verbitterde president “rustig stoppen‚ – een treurig einde aan wat in de eerste jaren een consequent presidentschap was.
Ja, de Democraten zullen de minderheid in het Congres vormen. Maar zoals 2024 heeft laten zien, zullen de Republikeinen hun steun nodig hebben om essentiële overheidsfinancieringswetten goed te keuren, waardoor de Democraten invloed kunnen uitoefenen op de eindproducten. Ondertussen zullen de Democraten in 2025 doen wat velen van hen in 2024 graag wilden doen: zoeken naar nieuw leiderschap, nieuwe richting en nieuwe ideeën.
Tegen de tijd van de tussentijdse verkiezingen voor het Congres in 2026 kunnen de Democraten op één ding rekenen: voor veel kiezers zullen ze er beter uitzien dan de Republikeinen na de chaos van het volledig Republikeinse bestuur dat in het verschiet ligt.
