Dit najaar kwam ik langs bij een plaatselijke non-profitorganisatie, gerund door een vriend, die vluchtelingen, immigranten en voormalige gedetineerde slachtoffers van misbruik helpt aan banen die hun leven kunnen veranderen. Ik was daar om te doneren, en toen ik merkte dat mijn vriend in nood was, vroeg ik waarom hij zo verdrietig was. Hij had onlangs zijn hond van 14 jaar verloren. Dagen later overleed zijn moeder. Ik omhelsde hem en betuigde mijn medeleven. Terwijl we elkaar omhelsden, zei hij: ‘En toen stierf mijn land.’
Hij verwees naar de verkiezingen, waarbij één partij de leiding kreeg over het Witte Huis, de Senaat en het Huis van Afgevaardigden. En op dat moment besefte ik dat misschien wel de helft van de stemgerechtigde bevolking van het land treurt over wat zij beschouwen als de dood van hun land.
Ik dacht na over hoe Amerika zover kwam. Na een verkiezing die werd gekenmerkt door harde en extreme retoriek, wat de uitkomst ook zou zijn, zou het halve land in verdriet verkeren, ervan overtuigd dat de oudste democratie ter wereld voorbij was. Waarom?
Dit moment rechtvaardigt een veel dieper onderzoek naar wat er is gebeurd, hoe het is gebeurd en de impact op onze gezondheid, ons welzijn en de hoop voor de toekomst. Het is een beetje cliché, maar dit moet een leermoment worden. We moeten van deze campagne leren dat we nooit meer zo verdeeld zullen zijn.
De campagneretoriek werd vaak gevormd in termen van sterke mannen. Nou, ik heb een aantal sterke mannen in mijn leven gekend. Mijn vader was een sterke man. Toen hij tijdens de Tweede Wereldoorlog in Europa diende, had hij geluk; hij kwam levend thuis, ontmoette mijn moeder en stichtte een gezin. Ik beschouw mijn zoon als een sterke man. Hij is choreograaf, danser en kunstenaar. Ik heb een vriend die joods is, maar beweert een atheïst te zijn, die zijn leven heeft gewijd aan burgerrechten. Een andere sterke man in mijn leven is mijn klusjesman, die toiletten ontstopt, bomen verwijdert die door harde wind zijn omgevallen en nooit nee zegt tegen mijn obsessie met het nodig hebben van nieuwe boekenplanken.
Wat hen bindt is een kracht die wordt gekenmerkt door hard werken, toewijding, dienstbaarheid, mededogen, vriendelijkheid, een minimum aan klachten en geen zelfmedelijden. Elk van mijn sterke mannen steunt het recht van een vrouw op keuze en op reproductieve gezondheidszorg. Hun kwaliteiten staan in schril contrast met die waarop campagnes op het platteland, in de voorsteden en in de steden van Amerika gericht zijn tegen mannen van alle leeftijden, rassen en etniciteiten met een dringende behoefte om zich tegelijkertijd sterk en slachtoffer te voelen. Nu extremistische opvattingen in binnen- en buitenland in opkomst zijn, zijn deze mannen de volgers, op zoek naar manieren om symbolen en posities te omarmen die worden gezien om ze sterk te laten overkomen.
Tegenwoordig wordt de kracht van te veel mannen gekenmerkt door bombast, liegen, pesten, geweld en het aanvallen van de kwetsbaren.
Dat meldt ABC News dat sommige campagnegroepen meer dan 21 miljoen dollar hebben uitgegeven aan advertenties die de transgenderpopulatie demoniseren. Slechts ongeveer 1,7 procent van de wereldbevolking en de Amerikaanse bevolking ervaart genetisch gebaseerde variaties in seksuele expressie. Pas in 1990 ontdekte de medische en biologische wetenschap het gen dat dicteert hoe het “Y”-chromosoom tot expressie komt in de zich ontwikkelende foetus en wordt beïnvloed door hormonen en chemicaliën. Voor sommigen evolueerde het aanvallen van transgenders tot een teken van kracht, net als het afschilderen van immigranten als gewelddadig en crimineel. “Immigranten – inclusief immigranten zonder papieren – hebben minder kans om misdaden te plegen dan in de VS geborenen. Dit geldt op nationaal, staats-, provinciaal en buurtniveau, en voor zowel gewelddadige als niet-gewelddadige misdaad.” zegt de Amerikaanse Immigratieraad. Toch heeft de belasterende retoriek kiezers ertoe aangezet kandidaten te steunen die immigranten en transgenders aanvallen.
De demonisering is mogelijk vanwege giftige sociale media, algoritmisch gestuurde communicatie en het nieuwslandschap. Deze sociale media-omgeving manipuleert emoties met behulp van angst en haatzaaien voor persoonlijk en politiek gewin. Er moeten hervormingen en regelgeving komen om te voorkomen dat de leugens en het nepnieuws zich als conventionele wijsheid verankeren. Dit mag toekomstige campagnes niet bepalen.
Niet-gereguleerde sociale media dragen bij aan de stress en het verdriet die tijdens en na deze recente campagne worden ervaren. Het is naïef om te denken dat dit tumult vanzelf overgaat. Dit niveau van wanhoop en hopeloosheid voorspelt niet veel goeds voor onze democratie. Gewelddadige retoriek en het pesten van kwetsbaren kunnen een verslavende waterval van hormonen veroorzaken. Met andere woorden: hoe meer je pest, hoe groter de kans dat je het wilt doen. De meesten van ons hebben pesterijen meegemaakt. Het leven heeft ons geleerd dat ze alleen stoppen als je ertegen in opstand komt. Dus hoe bereikt een samenleving dat tegen de aanval van gewelddadige retoriek, leugens, ontmenselijking en wreedheid die centraal staat in een presidentsverkiezingscampagne?
We stoppen het door het te zien zoals we het COVID-19-virus zagen. Een virus dringt het lichaam binnen totdat er een kans is om cellen over te nemen. En het is niet eens het virus zelf dat het lichaam doodt. Het is de reactie van het lichaam op het virus die de dood veroorzaakt. Een ontstekingscascade zet de strijd van het lichaam tegen COVID-19 op gang, maar veel mensen hadden niet de reserves om die verdediging op te bouwen en stierven.
Net als bij COVID-19 heeft Amerika een inentingsstrategie nodig, die ons immuun maakt voor opruiende, ontmenselijkende, retorische aanvallen. De les komt uit het menselijk lichaam: een vaccinatie mobiliseert ons inherente vermogen om te genezen, en een verbazingwekkend arsenaal aan cellulaire reacties en snelle reacties reageren op de invasie zonder overweldigd te worden.
Wat zou er nodig zijn om de Amerikaanse bevolking te inenten en een verdedigingsmechanisme te mobiliseren, zodat we ons instinctief afkeren van algoritmische toxiciteit? Wat zou er nodig zijn om een groot deel van de bevolking te inenten, zodat ze niet gemakkelijk kunnen worden gemanipuleerd of, in neurologische termen, hun amygdala kan worden gekaapt, hun emotionele centra van de hersenen niet meer verslaafd kunnen raken aan geweld of gewelddadige retoriek? Er zou een grootschalige ontwikkeling nodig zijn van het aangeboren vermogen tot compassie en empathie. We zijn sociale wezens en onze meest fundamentele menselijke behoefte is verbinding met anderen op een liefdevolle en koesterende manier.
Nu onze wetenschappelijke wereld grotendeels door mannen is gecreëerd en gedomineerd, heeft de nadruk op menselijke aanpassing zich geconcentreerd op vecht-of-vlucht-mobilisatie als stressreactie. Dit verwijst naar de fysiologische veranderingen in het lichaam wanneer het wordt geconfronteerd met een waargenomen dreiging, waardoor het wordt voorbereid om het gevaar het hoofd te bieden (“vechten”) of ervoor te vluchten (“vluchten”) door het sympathische zenuwstelsel te activeren en hormonen zoals adrenaline en cortisol vrij te geven. . Er is weinig aandacht besteed aan een meer dominante aangeboren reactie: koesteren, liefhebben en zorgen. Met andere woorden: de normale toestand van de menselijke ervaring is er niet een van vechten of vluchten. De normale toestand van het menselijk lichaam is die van resonantie en evenwicht.
Voortdurende blootstelling aan stress en vecht- of vluchtmobilisatie maakt ons ziek en breekt het vermogen van ons immuunsysteem om ons te beschermen af. We hebben een nationale campagne nodig om het individuele en collectieve vermogen te vergroten en te versterken om een evenwicht te vinden tussen kalmte, empathie, mededogen en zorg voor onze medemensen.
We hebben nooit geïnvesteerd in de ontwikkeling van deze capaciteit. Het is een vorm van genezing. Voor degenen die wegkwijnen in wanhoop en hopeloosheid, op wie je ook hebt gestemd: gebruik gevestigde zelfherstellende hulpmiddelen om verdriet en waargenomen verlies te verzachten. Deze omvatten gerichte meditatie, vaak liefdevolle vriendelijkheid-meditatie genoemd, of sociale betrokkenheid, zoals een grotere deelname binnen uw gemeenschap, of deze nu racistisch, religieus is of gebaseerd is op een andere affiniteit. Deze methoden openen ons hart en herstellen het evenwicht. Er zijn tientallen inspanningen op stads-, provincie- en staatsniveau in dit land die proberen dit te bereiken bruggen bouwen van beleefdheid en vertrouwen. Er is een dringende noodzaak voor dit land om in deze inspanningen te investeren en deze op te schalen, zodat we nooit zo kwetsbaar zullen zijn voor dit soort giftige, algoritmisch raciale en gendergedreven manipulatie van onze psyche.
Bijvoorbeeld, Healing Illinois is een initiatief gelanceerd door de staat Illinois om genezing, eenheid en gelijkheid te bevorderen. Het richt zich op de ongelijkheden in de gezondheidszorg, het onderwijs, het strafrecht, de werkgelegenheid en de huisvesting met subsidies aan gemeenschapsorganisaties en lokale overheden ter ondersteuning van genezings- en raciale gelijkheidsprojecten; genezingscirkels die individuen in staat stellen hun ervaringen, emoties en perspectieven in een veilige ruimte te delen; en een fonds dat organisaties ondersteunt die genezing, gelijkheid en gerechtigheid bevorderen.
Decennia lang in de 20e eeuw was een universele uitdrukking in typinstructieboeken op middelbare scholen: “Nu is het tijd voor alle goede mannen om hun land te hulp te komen.” Vandaag denk ik dat dit moet worden bijgewerkt naar: “Dit is het moment voor alle goede mensen om onszelf en ons land te hulp te komen.” We bevinden ons op een moment waarop we volledig aanwezig moeten zijn namens ons land, en dat vraagt om zelfzorg. Verdriet en wanhoop zijn emotionele, mentale gemoedstoestanden die ons dwingen om in angstige verwachting terug of vooruit te kijken. Geen van beide stelt ons in staat volledig aanwezig te zijn en onze aangeboren genezende, herstellende krachten te benutten. Maar dat is wat wij moeten doen.
Ons land stierf niet op 5 november, maar ons land heeft het nodig dat we in deze overgangstijden een open hart en een open geest hebben.
Verwant
