Er is veel inkt over gemorst Donald Trump’s recordbrekende fondsenwerving voor hem tweede inauguratie. De verkozen president heeft naar verluidt 170 miljoen dollar ingezameld voor een paar ceremonies en festiviteiten in Washington, DC op maandag, en is verwacht om meer dan $ 200 miljoen op te halen nadat de fondsenwerving is afgerond.
In tegenstelling tot campagnefondsenwerving zijn die er wel er zijn geen wettelijke grenzen aan hoeveel donoren oprichtingscommissies kunnen geven en er is weinig transparantie over hoe het geld wordt besteed. Experts zeggen dat dit Trump daartoe in staat stelt omarm zakelijke en individuele geschenken op een meer brutale manier die een afspiegeling is van een andere president met wie hij wordt vergeleken: Richard Nixon.
Terwijl er bijna een halve eeuw tussen hun ambtstermijnen ligt, zijn beide openlijk gevraagd om grote financiële bijdragen van de particuliere sectoroefenden hun presidentiële macht uit tegen Amerikaanse bedrijven en beloonden de loyaliteit van standvastige aanhangers.
“Vóór Nixon bestonden er wel relaties tussen presidenten en hun naaste adviseurs en bedrijven, maar deze waren relatief minimaal”, zegt hij. Michael Koncewicz, politiek historicus en adjunct-directeur van het Institute for Public Knowledge van de New York University.
„Een nieuwe standaard“
De inauguratie van Trump ter waarde van $107 miljoen in 2017 vestigde een record voor de moderne tijd en overtrof de $62 miljoen van Joe Biden en die van Barack Obama en George W. Bush, die varieerden van $40 miljoen tot $52 miljoen.
Het vertegenwoordigde “een nieuwe standaard voor grote donaties van ondersteunende bedrijven en individuen en van degenen die hopen voordelen te krijgen van de overheid”, vertelde Allan Lichtman, een presidentieel historicus en verkiezingsvoorspeller, aan Salon.
Nixon stond op $ 4 miljoenof ongeveer $ 28,3 miljoen in de dollars van vandaagvoor zijn beëdiging in 1973. Destijds was het de duurste ooit, aldus The New York Times.
Voor sommigen leek het bedrag waarschijnlijk overdreven. Voor anderen heeft het het idee van de traditie en de benadering van een president daarop opnieuw gekalibreerd – vooral die van Nixon, die nauwe relaties met grote bedrijven en hun rijke leiders waardeerde, zei Koncewicz.
Federale regelgeving die hem dwong campagnebijdragen openbaar te maken onthulde nog meer. Zijn herverkiezingscampagne, gespoeld met geheim bedrijfsgeld, meldde dat ze $ 60,2 miljoen hadden opgehaald, Nog 8 miljoen dollar dan het eerder had erkend. De 52 miljoen dollar was op zichzelf al een record voor die periode en bedroeg vandaag ongeveer 368,3 miljoen dollar.
“Het niveau van de fondsenwerving door bedrijven dat onder Nixon plaatsvindt, bereikt een geheel nieuw niveau”, vertelde Koncewicz aan Salon. „Vóór 1972 zie je niet meer dezelfde soort gezellige publieke relaties tussen een regering en verschillende bedrijven.“
Een „schelle houding ten aanzien van loyaliteit“
Trump en Nixon zijn lang niet de enige presidenten die geld binnenhalen voor inauguraties. Twaalf jaar na de ceremonie van Nixon ter waarde van $4 miljoen vestigde Ronald Reagan een record met een beëdiging ter waarde van $20 miljoen, die gepaard ging met uitgebreidere vieringen, aldus de krant. ethische waakhond Publieke Burger.
De cijfers zijn in de daaropvolgende dertig jaar min of meer explosief gestegen en explodeerden in het tijdperk van Trump, die volgens Public Citizen weinig limieten stelde aan donaties voor zijn eerste inauguratie en geen beperkingen voor zijn tweede.
Na zijn herverkiezing in november aarzelden donoren die in 2017 aan de zijlijn waren gebleven niet om hun portemonnee te trekken. De grootste technologiebedrijven doneerden elk $1 miljoen, samen met bedrijven die hun bijdragen hadden heroverwogen na de aanval van 6 januari 2021 op het Amerikaanse Capitool. Nieuwere politieke machtsspelers zoals de crypto-industrie sprongen aan boord, en Trump accepteerde ook $1 miljoen van miljardairs zoals Sam Altman van OpenAI en Tim Cook van Apple.
Terwijl sommigen op zoek zijn naar vriendelijke wetgeving of deregulering, en sommigen misschien gewoon buiten het vizier van Trump willen blijven, kan zijn voorliefde voor loyaliteit anderen motiveren – nog een eigenschap die hij deelt met Nixon.
“Hoewel het heel verschillende figuren zijn – Nixon gaf veel meer om publieke normen en presidentiële macht, tenminste hoe het publiek de presidentiële macht percipieert – hebben ze allebei een schelle houding ten aanzien van loyaliteit,” Koncewicz vertelde Salon.
“Het heeft invloed op hun benoemingen, op de mensen waarmee ze zich willen omringen, en het heeft ook invloed op de manier waarop ze fondsenwerving benaderen”, zei hij.
Lees meer
over dit onderwerp
Source link
