Meld u aan voor De agenda — Hen‘s nieuws- en politieknieuwsbrief, elke donderdag in uw inbox.
Nikki Giovanni, een vreemde zwarte dichter, activist, opvoeder, spreker en publieke intellectueel wiens vak en schrijven over seks, liefde en ras talloze anderen heeft beïnvloed, stierf op 81-jarige leeftijd in haar huis in Blacksburg, Virginia, aan complicaties gerelateerd aan longproblemen. kanker, aldus de New York Times.
Giovanni was een centrale figuur in de Zwarte Kunstbewegingeen politieke, culturele en artistieke beweging die het belang van zwarte stemmen en door zwarten geleide instellingen benadrukte en die wordt beschouwd als zowel een tegenhanger van als centraal in de Amerikaanse burgerrechtenbeweging. Haar gepubliceerde werk omvat meer dan twintig dichtbundels, meer dan een dozijn kinderboeken, maar ook geredigeerde delen, essaybundels en meer.
Gedurende haar hele leven werd Giovanni erkend voor haar werk. Ze kreeg de sleutels van grote Amerikaanse steden, waaronder New York, Miami, Orlando en Los Angeles, en ontving tientallen literaire prijzen, zoals de Caldecott en Langston Hughes Medals, de Virginia Governor’s Award for the Arts, de American Book Award en de Ruth Lilly Poëzieprijs 2022. In 2004 werd ze genomineerd voor een Grammy voor het beste gesproken woordalbum. Naast Maya Angelou, Alice Walker, Aretha Franklin en nog veel meer werd Giovanni door Oprah Winfrey uitgeroepen tot een van de 25 ‘Living Legends’.
Giovanni werd geboren in 1943 in Knoxville, Tennessee, en schreef trots over haar Appalachen-erfgoed, vooral de geschiedenis van de zwarte mensen in Appalachia. Voor haar bijdrage aan het begrip en de nalatenschap van Black Appalachians won ze de Affrilachian Legacy Award van de Universiteit van Kentucky.
“Delen van de geschiedenis van de Appalachen zullen ervoor zorgen dat sommigen zich in verlegenheid brengen en zich schamen”, schreef ze eerder dit jaar in het boek Opnieuw beginnen: verhalen over beweging en migratie in Appalachia. “Maar we weten ook dat Appalachen, of ze nu zwart, blank of inheems waren, bezoekers uit andere landen hebben verwelkomd, andere mensen hebben verwelkomd die niet aan de slavernij ontsnappen, maar aan het geweld van andere naties, en Appalachia heeft hen een thuis aangeboden.”
Ze voegde eraan toe: “We moeten leren luisteren naar de lessen van Appalachia, naar de stemmen, dat wil zeggen naar het hart, van de geweldige mensen die Appalachia als ons thuis hebben gekozen.”
