Oudejaarsavond kan net zo goed de dag van spijt zijn. We zijn geconditioneerd om terug te kijken op onze daden en ons af te vragen wat we anders hadden moeten doen: mensen die we slecht hebben behandeld, kansen die we hebben gemist, slechte gewoonten die we hebben aangenomen. Veel mensen zullen vanavond waarschijnlijk ook dingen doen waar ze morgenochtend al spijt van zullen hebben.
Spijt kan giftig zijn. Het kan zijn dat je zo veel tijd besteedt aan het nadenken over het verleden, dat je niet meer in het heden leeft. Het piekeren over die verloren liefde kan je ervan weerhouden de potentiële liefde voor je te herkennen. De angst om dezelfde fout te maken in je carrière kan je ervan weerhouden een nieuwe kans te grijpen. Pas op voor de verlammende angst voor toekomstige spijt.
Maar terwijl we deze dag doorbrengen met het opnieuw beleven van onze fouten uit het verleden, is het belangrijk om te onthouden dat spijt ook een doel heeft. Het is een onvermijdelijk aspect van de menselijke conditie. Spijt is de tint van pijn die je leert een hete kachel niet aan te raken; het doet pijn, maar het kan ervoor zorgen dat je niet erger gewond raakt.
Niet iedereen lijkt dit te begrijpen. Beroemdheden die verbijsterende beslissingen nemen, komen daarna regelmatig naar buiten en zeggen dat ze ‚geen spijt‘ hebben. Dat geldt ook voor CEO’s wier slechte beslissingen hun bedrijven miljoenen hebben gekost en tot ontslagen hebben geleid. En politici lijken tegenwoordig feitelijk spijtbestendig te zijn.
Mark Robinson, wiens gouverneurschap in North Carolina leidde tot gênante onthullingen over zijn online commentaren op porno, lijkt geen last te hebben van zijn auto-ongeluk tijdens een campagne. ‘We hebben er geen spijt van’ Hij gezegd. Idem voormalig Burgemeester Rudolph Giuliani van New York, wiens laster van twee verkiezingswerkers in Georgië leidde tot een verbijsterende beloning van $150 miljoen. ‘Ik heb er absoluut geen spijt van’ vertelde hij in juli aan CNN.
Donald Trump is hierin de onbetwiste meester. Een van zijn voormalige leidinggevenden heeft geschreven dat hij „ziet spijt hebben als een zwakte.“ Trump zei ooit dat hij dat normaal gesproken niet doet zoek Gods vergeving – ondanks dat dit een centrale praktijk van het christelijk geloof is – omdat hij dat niet nodig heeft. „Waarom moet ik berouw tonen of om vergeving vragen als ik geen fouten maak?“ Hij gezegd. Het is moeilijk om spijt te hebben als je denkt dat je niets verkeerd hebt gedaan.
Het is ook niet beperkt tot rechts. Topstafleden van de Kamala Harris-campagne waren dat wel ronduit bekritiseerd voor er niet in slagen verantwoordelijkheid te nemen in een recente aflevering van ‚Pod Save America‘, waarin hij in plaats daarvan sprak over economische tegenwind, de media en andere factoren waarover zij geen controle hebben. Als ze persoonlijke spijt hebben, hebben ze dat niet vermeld.
Spijt is zo’n gruwel geworden dat sommige mensen hopen deze volledig te kunnen vermijden. Dat kan advies vinden in tijdschriften en zelfhulpboeken over hoe je een lang, vol leven kunt leiden zonder spijt. Dit is achterlijk. Als je een hoge leeftijd bereikt en geen spijt hebt, dan heb je niet echt geleefd. Geen spijt betekent dat je geen risico hebt genomen; je riskeerde niets. Een leven zonder spijt is veilig, saai en niet onderzocht.
We hebben zelfs gezien dat sommige mensen de angst voor spijt als politiek argument probeerden te gebruiken.
In een beslissing van het Hooggerechtshof uit 2007De toenmalige rechter Anthony Kennedy schreef dat, hoewel er ‘geen betrouwbare gegevens’ voorhanden waren, het waarschijnlijk was dat ‘sommige vrouwen spijt krijgen van hun keuze’ om een abortus te ondergaan en dat de regering daarom het recht heeft om bepaalde procedures die zij hanteert te beperken. op een dag misschien nog meer spijt. Tijdens een recente hoorzitting heeft Opperde rechter Brett Kavanaugh dat de staat Tennessee er belang bij zou kunnen hebben minderjarigen te verbieden genderbevestigende gezondheidszorg te ontvangen vanwege de ‚fysieke en psychologische gevolgen voor degenen die later van gedachten veranderen‘.
In beide situatiessuggereren de gegevens dat het percentage mensen dat met dergelijke spijt leeft, groot is klein. Maar we zijn zo getraind om spijt te vermijden dat zelfs de mogelijkheid daartoe een argument is geworden voor het beperken van de rechten van anderen.
Belangrijk is dat spijt niet alleen een persoonlijke kwestie is; het is een politieke. Spijt maakt deel uit van de prijs van vrijheid. De Grondwet garandeert ons het recht om geluk na te streven, maar garandeert ons geen geluk. Er bestaat altijd een risico dat het pad dat je kiest niet lukt. Aan de andere kant kun je geen spijt krijgen van iets waar je geen keus in had. Spijt is alleen mogelijk als je de vrijheid hebt om je eigen keuzes te maken.