CNN
—
Het persoonlijke buitenlandse beleid van Elon Musk, gericht op het promoten van extreemrechtse partijen, leidt tot verontwaardiging onder de leiders in Europa hen voor een dilemma stellen: Hoe berispen ze de tech-titan zonder zijn nieuwe beschermheer – Donald Trump – boos te maken?
Musk kan gemakkelijk worden afgedaan als een ondeugende antagonist die er gewoon van houdt om te choqueren en zijn eigen obsessies, X-post tegelijk, najaagt.
Maar hij is niet zomaar een trol. Hij is de rijkste man ter wereld, bezit een aantal van de meest strategische en invloedrijke bedrijven ter wereld en beschikt over een machtig netwerk op sociale media. Musk benadrukt zijn enorme invloed als populistische kracht die politieke provocateurs aanzet tot een soort supranationale, niet-statelijke eenmansmacht.
Hij blikt ook vooruit op de internationale ontwrichting die waarschijnlijk te wachten staat als de nieuwgekozen president over twee weken terugkeert naar het Witte Huis, en op de potentiële belangenconflicten die in het verschiet liggen. Dat komt omdat de Tesla- en SpaceX-pionier niet simpelweg een krachtige vrije agent zal zijn, maar een adviseur in de binnenste cirkel van de nieuwe Amerikaanse regering aan het hoofd van het Department of Government Efficiency. Het zal daarom moeilijk zijn om te weten waar het beleid van Musk eindigt en het officiële buitenlandse beleid van de VS begint.
Op buitenlanders dreigen zijn aanvallen op gekozen functionarissen met wie hij het niet eens is, over te komen als een poging van een toekomstige Amerikaanse regering om zich te bemoeien met de politiek van mede-democratieën en soevereine naties om hun regeringen te destabiliseren.
En zijn acties roepen de vraag op of hij op aanwijzing van Trump werkt, door de verkozen president wordt gezien als een nuttige voorhoede van ontwrichting of binnenkort de 47e president kan irriteren terwijl hij probeert zijn stempel op de wereld te drukken.
“Zal Musk de agenda van het buitenlands beleid van Trump uitvoeren en overal optreden als een persoonlijke ambassadeur van Trump?” zei Lindsay Gorman, directeur en senior fellow bij het Duitse Marshall Fonds. “Of zal Musk zijn eigen visie op mondiale aangelegenheden naar voren brengen, die in sommige opzichten misschien aansluit bij Trump, maar in andere niet. En wat zal dan de machtsdynamiek tussen die twee zijn?”
De bereidheid van Trump om de felle aanvallen van Musk op geallieerde leiders te tolereren is ook een teken dat de komende maanden voor de Amerikaanse vrienden zelfs nog onzekerder zouden kunnen zijn dan zijn eerste termijn. Die realiteit speelde zich maandag af De Canadese premier Justin Trudeau kondigde zijn aftreden aan. Trudeau had allang het vertrouwen van de Canadezen en zijn eigen Liberale Partij verkwist. Maar de dreigementen van Trump met het opleggen van een tarief van 25% hebben de politieke crisis in Ottawa verergerd en mogelijk het vertrek bespoedigd van een tegenstander die Trump de ‘gouverneur’ van de 51e staat van Amerika noemde.
Het schijnbare gevoel van vrijheid dat Trump en Musk voelen als ze in het buitenland politiek spelen, is ook een teken van het zelfvertrouwen in de MAGA-wereld voorafgaand aan de inauguratie van Trump. Ze geven blijk van de overtuiging dat hun kracht hen in staat stelt kleinere landen te pesten en een nieuwe en brutalere incarnatie van ‘America First’ kan inluiden.
De aanvallen van Musk – overgebracht aan zijn 211 miljoen volgers op X – hebben het geduld van de leiders van enkele van Amerika’s nauwste traditionele bondgenoten gebroken en de reeds verhoogde transatlantische spanningen in de aanloop naar de tweede termijn van Trump aangewakkerd.
– Britse premier Keir Starmer, al weken het doelwit van Musk, gewaarschuwd de SpaceX-eigenaar had “een grens” overschreden nadat hij zei dat de Britse minister die verantwoordelijk is voor de bescherming van kinderen gevangen moet worden gezet en zich verontschuldigde voor verkrachting.
– De Franse president Emmanuel Macron beschuldigde Musk ervan een nieuwe “internationale reactionaire beweging” aan te wakkeren en in te grijpen bij verkiezingen.
— De Noorse premier Jonas Gahr Støre zei dat het “zorgwekkend” was dat een man met zoveel macht zo direct betrokken was bij de aangelegenheden van andere landen.
— De Duitse regering heeft dat gedaan al bekritiseerd de multimiljardair voor het steunen van een extreemrechtse pro-Russische partij, het Alternatief voor Duitsland (AfD), bij de komende verkiezingen. Musk zal deze week de leider van de partij ontvangen in een interview op X.
De door Musk uitgelokte wrok weerspiegelt de kernideologie van Trumps ‘Make America Great Again’-beweging. Hij gaat achter politici van het establishment aan en probeert extreemrechtse populisten van buitenaf te promoten, wier standpunten en temperamenten een afspiegeling zijn van die van de nieuwgekozen president. In Europa zijn, net als in de Verenigde Staten, veel kiezers verontwaardigd geworden over regeringen waarvan zij denken dat ze er niet in zijn geslaagd hun economische situatie te verbeteren en de immigratie een halt toe te roepen.
Voor veel Amerikanen oefent Musk eenvoudigweg zijn First Amendment-rechten uit. Maar in Europa, een continent dat wordt geplaagd door de gruwel van extreemrechts extremisme, wordt zijn steun voor radicaal populisme door veel leiders gezien als beledigend en niet zozeer als een voorbeeld van vrijheid van meningsuiting, maar eerder als een poging om vrijheden en democratie te onderdrukken.
Als er een strategie schuilt in het ophitsen van Musk’s gepeupel, is het dat de oppositiekrachten in deze landen veel meer in lijn zijn met de anti-immigratie- en anti-vrijhandelsinstincten van Trump dan de leiders die momenteel aan de macht zijn. En Trump hoopt misschien politieke gesprekspartners te promoten die meer sympathie voor hem zouden hebben.
In Frankrijk bijvoorbeeld heeft de extreemrechtse National Rally-partij (voorheen bekend als het Front National) van Marine Le Pen in 2027 de beste kans tot nu toe om te winnen in het twee ronden tellende presidentsverkiezingensysteem dat haar altijd van de macht heeft geblokkeerd. Hoewel het onwaarschijnlijk is dat de AfD in het Duitse systeem een regering zal vormen die coalities bevordert, kan haar invloed na de federale verkiezingen in februari toenemen.
En Trump heeft de rode loper bij Mar-a-Lago al uitgerold voor extreemrechtse Europese leiders, waaronder de sterke premier van Hongarije, Viktor Orbán, en de rechts-populistische premier van Italië, Giorgia Meloni, die misschien wel de sterkste nationale leider in de Europese Unie is. nu.
Het nationalistische DNA van Trumps buitenlandse beleid is vaak een reactie op het beleid en de houding van centrumlinkse leiders in het Westen.
Dit kan helpen bij het verklaren van de kwelling door de verkozen president van Trudeau – die, als een zelfverklaarde feministe die immigranten een warm welkom bood, de antithese is van MAGA. Trudeau zal waarschijnlijk op korte termijn worden opgevolgd door een premier van de Liberale Partij, maar de meest waarschijnlijke uitkomst van de algemene verkiezingen die dit jaar moeten plaatsvinden is een nieuwe regering onder leiding van de Conservatieve Partij, Pierre Poilièvre. De Albertaan deelt enkele populistische tendensen van Trump, onder meer op het gebied van immigratie, en zijn voorliefde voor het toekennen van spottende bijnamen aan zijn tegenstanders. Maar hij heeft ook de manier waarop Trump Canada als de 51e staat bestempelde veroordeeld, en aan het roer van een meerderheidsregering zou hij wel eens een formidabeler onderhandelaar op handelsgebied kunnen blijken te zijn dan een ernstig verzwakte Trudeau.
Op dezelfde manier, als Musk Starmer probeert te destabiliseren, komen zijn acties voort uit een misverstand over de politieke dynamiek van Groot-Brittannië. De leider van de Labour-partij heeft zojuist een enorme aardverschuiving gewonnen en zal de komende vijf jaar niet meer met de kiezers te maken krijgen. En Musk, zelfs de extreemrechtse leider van de Hervormingspartij Nigel Farage, de vader van de Brexit en een vriend van Trump, wordt nu door Musk als onvoldoende radicaal beschouwd nadat hij zei dat hij het niet eens was met de steun van de X-eigenaar voor het opsluiten van anti-moslims. -rechtse campagnevoerder Tommy Robinson.
Starmer voelde zich genoodzaakt zich uit te spreken nadat Musk X had gebruikt om hem ervan te beschuldigen medeplichtig te zijn aan de acties van bendes in een historisch kindermisbruikschandaal dat hij behandelde als directeur van het openbaar ministerie. In andere verdraaiingen van de waarheid beweerde Musk ook dat Jess Phillips, de minister van Veiligheid van de regering, ‘puur kwaadaardig’ en een ‘slecht wezen’ was.
Starmer waarschuwde dat “degenen die leugens en verkeerde informatie verspreiden, zo ver en zo breed mogelijk – niet geïnteresseerd zijn in slachtoffers, maar in zichzelf.” Hij voegde eraan toe: “Wanneer het gif van extreemrechts leidt tot ernstige bedreigingen voor Jess Phillips en anderen, dan is er in mijn ogen een grens overschreden.”
Ondanks de harde toon van Starmer is de confrontatie met Musk een ongewenste turbulentie voor een premier, die net als alle andere wereldleiders heeft geprobeerd een relatie met Trump op te bouwen om zijn land te behoeden voor de ergste gevolgen van een nieuw Amerikaans buitenlands beleid dat is gebaseerd op het opdringen van Amerikaanse macht aan zowel vriend als vijand.
Maar de transatlantische woede zou binnenkort ook voor Trump een probleem kunnen worden.
Ondanks zijn transactionele instincten en verlangen om andere leiders te intimideren, heeft Trump op een dag misschien de hulp van Amerikaanse bondgenoten nodig, en de capriolen van Musk maken het voor hen veel moeilijker om tegemoet te komen aan een komende Amerikaanse president die in veel van hun landen al zeer impopulair is.
Ed Davey, de leider van de Liberaal-Democraten, de partij met de derde meeste leden in het Britse Lagerhuis, weerspiegelde maandag die antipathie jegens Trump. “Mensen hebben er genoeg van dat Elon Musk zich bemoeit met de democratie van ons land, terwijl hij duidelijk niets over Groot-Brittannië weet,” zei Davey ironisch op X. “Het is tijd om de Amerikaanse ambassadeur te ontbieden om te vragen waarom een binnenkomende Amerikaanse functionaris de Britse regering voorstelt moeten worden omvergeworpen.”
De prikken van Musk kunnen ook in de Verenigde Staten voor problemen zorgen. Ze zien er nu al hoofdpijn uit voor de meer conventionele Amerikaanse functionarissen op het gebied van het buitenlands beleid, waaronder Marco Rubio, de senator uit Florida die Trump heeft uitgekozen als minister van Buitenlandse Zaken, en Michael Waltz, de vertegenwoordiger van Florida, zijn keuze als adviseur voor de nationale veiligheid.
“Ik denk dat het heel snel heel verwarrend gaat worden. Ik ben niet jaloers op de carrièrediplomaten bij het ministerie van Buitenlandse Zaken, die zeker hun handen vol zullen hebben aan het uitzoeken wiens agenda ze uitvoeren,‘ zei Gorman.
Schijnbare conflicten tussen het Amerikaanse beleid en de zakelijke belangen van Musk vormen een andere complicatie. Hij heeft al deelgenomen aan gesprekken tussen Trump en wereldleiders zoals de Oekraïense president Volodymyr Zelensky, wiens strijdkrachten het Starlink-internetsysteem van Musk gebruiken om hun oorlog tegen Rusland te ondersteunen.
De enorme commerciële bekendheid van Musk in China zou ook zwaar kunnen wegen op de aanpak van Trump en kunnen botsen met de agressieve instincten van Waltz en Rubio, die deel gaan uitmaken van het meest anti-Beijing kabinet in de moderne Amerikaanse geschiedenis.
Tijdens de eerste termijn van Trump, toen hij via tweets het buitenlands beleid maakte, werd Amerika een kracht voor mondiale ontwrichting. De prominente rol van Musk in zijn tweede regering kan ervoor zorgen dat die vier jaar in vergelijking stabiel lijken.
Source link
