De reactie van de democratische wetgevers op de aantredende regering van Donald Trump is deze keer beslist gematigder. In 2017, Democraten leidde een verzetsbeweging, heeft de inauguratie van Trump geboycotEn in hem gescheurd wanneer ze maar konden, maar nu vechten sommige leden van de minderheidspartij gewoon niet.
Op bijvoorbeeld Donderdagheeft de Senaat gestemd voor het bevorderen van de door de Republikeinse Partij opgestelde Laken Riley Act, die het ministerie van Binnenlandse Veiligheid de bevoegdheid geeft om immigranten zonder papieren vast te houden en mogelijk te deporteren die louter zijn aangeklaagd – nog niet veroordeeld – voor niet-gewelddadige misdaden, zoals inbraak, winkeldiefstal of diefstal. Het breidt ook de macht van de procureurs-generaal aanzienlijk uit, waardoor ze de federale overheid kunnen aanklagen als ze denken dat het immigratiebeleid hun staten of haar inwoners heeft geschaad.
Eenendertig Democraten stemden vóór het voorstel om het wetsvoorstel te vervroegendie zich bij alle stemgerechtigde Republikeinen voegt. Slechts negen stemden tegen. De rekening is gepland om door te gaanwaarschijnlijk maandag tot een eindstemming.
Sinds het Huis het wetsvoorstel aangenomen Afgelopen dinsdag (met enige democratische steun) is het vrijwel zeker dat het wordt goedgekeurd onder Trump, die dat heeft beloofd massadeportaties uit te voeren na zijn inauguratie op 20 januari.
En daar stopt het niet. Sommige Democratische wetgevers zijn er voorstander van om de MAGA-beweging te laten werken, zoals vertegenwoordiger Jared Moskowitz, die zich bij de MAGA-beweging aansloot. de “DOGE Caucus.” Tenminste één voormalige progressieve lieveling, Pennsylvania-senator John Fetterman, heeft dat wel gedaan in wezen overgegeven aan Trumpwaarin hij zegt dat hij de extreemrechtse kabinetskeuzes van de nieuwgekozen president zal steunen en dat ook van plan is bezoek hem binnenkort in Mar-a-Lago. En andere meestal redelijk wetgevers zijn gemakkelijk steunen een deel van Trumps venijnige anti-immigrantenplatform.
Aan de ene kant zijn sommige Democraten strategisch in beweging in de richting van de voorkeuren van kiezersvooral wat betreft een strenger standpunt ten aanzien van immigratie. Velen hebben besloten dat het redelijke antwoord op het verlies van het presidentschap en de Senaat het vinden van compromissen met de Republikeinen is om waar mogelijk vooruitgang te boeken.
Maar er zit één grote fout in deze strategie: Trump helpen slagen versterkt alleen maar zijn macht. Een omarming van het Trumpisme zal het alleen maar verder verankeren in ons fragiele politieke systeem en onze collectieve psyche. Sommigen in de partij worden medeplichtig aan een voldongen feit waartegen zij zich ogenschijnlijk verzetten.
Zelfs vóór november er was bewijs De Democraten gingen naar rechts – wat betreft immigratie, LHBTQ+-rechten, hervorming van het strafrecht, en meer. Maar dat lijkt te zijn vertienvoudigd na het verlies van vice-president Kamala Harris tegen Trump. En het zijn niet alleen de gebruikelijke, gematigde verdachten. Het bevat ook enkele vlammenwerpende progressieven.
Begin december verwees senator Bernie Sanders uit Vermont, een zelfbenoemde democratische socialist, naar megamiljardair Elon Musk, die wil snijden miljarden aan overheidsuitgaven, als een “heel slimme kerel.” Sanders heeft ook Robert F. Kennedy Jr., de keuze van Trump om leiding te geven aan het ministerie van Volksgezondheid en Human Services, geprezen voor zijn kritiek op de voedingsindustrie. Sanders ging zelfs zo ver dat hij zei dat ze konden samenwerken op het gebied van de gezondheidszorg, ondanks de geschiedenis van Kennedy pleitbezorging tegen vaccins En het bevorderen van desinformatiehoewel de senator niet heeft gezegd of hij zal stemmen om Kennedy te bevestigen.
Zelfs afgevaardigde Alexandria Ocasio-Cortez, eveneens een democratisch socialist, heeft gesuggereerd dat ze wellicht overeenkomsten zou vinden met de regering van de nieuwgekozen president.
“De reden waarom ik denk dat Democraten af en toe verkiezingen verliezen, is omdat we te reflexmatig anti-Republikeins zijn, en dat we niet sterk genoeg leunen op een ambitieuze visie voor Amerikanen uit de arbeidersklasse”, vertelde de Democraat uit de Bronx-regio. Punchbowl-nieuws eerder deze week.
Terwijl het tweede punt van Ocasio-Cortez heeft inderdaad verdiensteHaar bewering dat de Democraten te gretig zijn om de Republikeinen met wie zij het niet eens zijn eruit te duwen, doet wenkbrauwen fronsen. Een groot aantal Republikeinse wetgevers heeft dat immers gedaan bagatelliseerde de opstand van het Capitool van 6 januari 2021 en regelmatig trouwen ronduit racistisch en onverdraagzaam overtuigingen.
Op een gegeven moment leek het erop dat de Democraten bereid waren het soort verandering in verzetsstijl te omarmen dat je zou verwachten na een zwaar verkiezingsseizoen. Ocasio-Cortez was er bijvoorbeeld één van een aantal groenere leden die hun hogere Democratische tegenhangers uitdaagden voor krachtige posten in congrescommissies. Maar haar poging om het toezichtcomité te leiden was niet succesvolwaarbij Democratische wetgevers in plaats daarvan kozen voor Rep. Gerry Connolly, een Virginian met negen ambtstermijnen die 74 jaar oud is en onlangs gediagnosticeerd met slokdarmkanker.
Het helpt de partij zeker niet dat veel van degenen die toezicht hielden op de verkiezingsverliezen van november werden herkozen in hun leiderschapsrollen, zoals senator Chuck Schumer, nu de minderheidsleider van de kamer. Of dat feit dat de oude garde van de partij is blijft grotendeels vasthouden aan zijn macht en is meer gericht gebleven op het behoud van de institutionele stabiliteit en de status quo dan op het opnieuw bedenken van hoe de partij opereert in een radicaal veranderende mediaomgeving en wereld.
Uit peilingen blijkt dat de Democratische kiezers weinig vertrouwen hebben in de toekomst van hun partij. A opiniepeiling na de verkiezingen van de Pew-onderzoekscentrum ontdekte dat slechts 51% van de Democraten en Democratisch georiënteerde onafhankelijken zeer of enigszins optimistisch waren over de toekomst van de partij, terwijl 49% pessimistisch was. Vergelijk dit met 2022, toen 72% optimistisch was en slechts 28% pessimistisch. De laatste cijfers zijn nog slechter dan zelfs na de verkiezingen van 2016, toen 61% optimistisch en 38% pessimistisch was.
Er is geen politieke goeroe voor nodig om te zien hoe de recente acties van de Democratische wetgevers deze overtuigingen verder zouden kunnen versterken. Dat is moeilijk te geloven in een partij jarenlang gewaarschuwd dat een nieuwe overwinning van Trump zou leiden tot het einde van de democratie, om later openheid te tonen om met hem samen te werken.
Misschien zullen deze Democratische wetgevers wakker worden en beseffen dat hun onderdanigheid aan Trump een noodlottig lot is. We hopen dat dit eerder dan later gebeurt.
De verkiezingen van 2024 hebben in ieder geval laten zien dat kiezers de gedurfde, transformerende actie willen waar de gematigde Democraten en het democratische establishment al lang huiverig voor zijn.
Maar als die boodschap niet duidelijk is voor de Democratische wetgevers, en als de partij blijft capituleren voor de Republikeinse Partij, riskeert ze meer kiezers te verliezen aan de zogenaamde Republikeinse populisten die het systeem willen verwoesten. Het is ook mogelijk dat de Democratische Partij terrein verliest ten opzichte van haar bestaande basis en beproefde progressieven.
Democratische wetgevers moeten weten wat overgave aan Trump kan doen – en als ze voor hem blijven buigen, kan de partij volgend jaar opnieuw zware verkiezingen te wachten staan.
Campagne Actie
Source link
