Mets om verder te wandelen in een Winker Wonderland

Toen de Mets tekenden Juan Soto in december was hij, technisch gezien, het gat aan het vullen Jesse Winker achtergelaten. Dat is natuurlijk een beetje hetzelfde als het kopen van de Batmobile ter vervanging van een verlopen buspas. De grootste kracht van Winker is het trekken van wandelingen, en het carrièrelooppercentage van Soto zorgt ervoor dat het carrièrelooppercentage van Winker lijkt op Jeff McNeil’s carrièreloopsnelheid. Toch blijft het punt staan. De Mets verloren een linkshandige corner-outfielder aan free agency en vervingen hem door een andere. Toch tekenden ze donderdagmiddag toch opnieuw voor Winker. Zijn eenjarige contract ter waarde van $ 7,5 miljoen is redelijk eenvoudig, maar de gevolgen voor de selectie van New York zouden veel complexer kunnen zijn.

Slecht honklopen, een ellendige verdediging en frequente blessures hebben Winker gedurende zijn hele carrière beperkt. Toch was zijn knuppel van 2017 tot 2021 een belangrijke aanwinst voor de Reds. In iets meer dan 1.500 slagbeurten met Cincinnati versloeg hij .288/.385/.504 met een 132 wRC+. Terwijl hij floreerde in Great American Ball Park, maakte hij ook buiten de haven van die hitter indruk door onderweg een .845 OPS en 126 wRC+ te produceren. Hij maakte deel uit van het All-Star-team in zijn laatste seizoen bij de Reds en sloeg .305 met 24 homeruns in 110 wedstrijden, goed voor een beste 3.2 WAR in zijn carrière.

De volgende twee seizoenen markeerden echter een periode van sterke achteruitgang voor Winker. Als speler van de Mariners en Brewers haalde hij slechts 0,7 WAR in 2022 en -0,8 in 2023. Zijn zaakwaarnemer zou erop kunnen wijzen dat rug-, nek- en knieblessures zijn prestaties in die tijd belemmerden, evenals wat pech met de ballen in het spel; zijn xwOBA was bijna 30 punten beter dan zijn wOBA, terwijl zijn BABIP ruim 50 ticks onder zijn gemiddelde van de voorgaande vijf jaar lag. Toch zou het meer dan eerlijk zijn geweest om zich zorgen te maken over zijn toekomst als Major League-speler na zijn sombere campagne in 2023. Het invoeren van 2024, zijn ZipS-projectie was slechts 0,4 WAR in 415 slagbeurten, en hij werd gedwongen een minor league-contract te tekenen bij de Nationals minder dan twee weken voordat de voorjaarstraining begon.

Terug naar volledige gezondheid herstelde Winker zich in Washington. Hoewel hij geen machtsbedreiging vormde zoals in zijn hoogtijdagen bij de Reds, sloeg hij 18 doubles en 11 homeruns, wat hem een ​​middenklasse van .162 ISO opleverde. Zijn BABIP was weer boven de .300, en zijn walk-rate van 14,0% stond op de vijfde plaats onder de gekwalificeerde slagmensen (vanaf zijn laatste dag bij de Nats). Al met al zette hij een 125 wRC+ en 1.2 WAR neer in 101 games.

Dit was genoeg om wek de interesse van de Mets vóór de handelsdeadline. Nadat Washington hem echter naar New York had gestuurd, was Winker niet de productieve slagman die de Mets dachten te krijgen toen ze hem overnamen. Nou ja, in ieder geval niet tijdens de reguliere competitie, toen Winker bij zijn nieuwe team weinig meer was dan vervangingsniveau. Des te teleurstellender was dat hij was opgezet om te gedijen bij de Mets: hij had bijna elke keer dat hij op het bord kwam het pelotonvoordeel. Terwijl Washington hem als gewone speler gebruikte, beschermde New York hem tegen linkshandigen; hij stond de laatste twee maanden van het seizoen tegenover slechts vier linkshandige werpers. Niettemin lag zijn 97 wRC+ bij de Mets veel dichter bij zijn carrièredoel tegen linkshandigen (88) dan rechtshandigen (129).

Het probleem was geworteld in de aanpak van Winker op het bord. Bij de Nationals behaalde hij het eerder genoemde looppercentage van 14,0% en scoorde hij slechts 22,2% van de tijd. Na de ruil verlaagde hij zijn strikeout-percentage naar 17,1%, wat misschien een goede zaak was geweest, behalve dat zijn walk-rate ook flink daalde, naar 7,8%. Bij de Mets zwaaide Winker vaker En maakte meer contact, vooral op velden in de slagzone. Zijn Z-Swing% (volgens Statcast) steeg van 60,5% naar 70,4%, terwijl zijn Z-Contact% steeg van 85,5% naar 91,2%. Dit zou geen probleem zijn geweest als hij veel van die extra ballen die hij in het spel bracht, verpletterde, maar dat deed hij natuurlijk niet.

Waarom veranderde Winker plotseling zijn aanpak in een tijd dat alles goed ging? Ik zou veronderstellen dat de Mets merkten dat hij gedurende de eerste vier maanden van het seizoen te veel hitbare worpen achterhield en hem liet weten dat dit het geval was na de ruil. Volgens de berekeningen van Robert Orr uit zijn SchadeklassementWinker was tussen 2020 en 2023 elk jaar beter dan de gemiddelde slagman in het identificeren van hitbare worpen. Maar bij de Nationals afgelopen seizoen plaatste zijn Hittable Pitch Take-percentage hem in het onderste derde deel van de competitie. Nadat hij bij de Mets meer aanvallen begon te maken, steeg hij weer naar het 66e percentiel. Het probleem was echter dat hij daarbij nog een cruciale vaardigheid opofferde. Het selectiviteitspercentage van Winker – de maatstaf van Orr die laat zien hoe vaak een speler het zwaaien op slechte worpen vermijdt – daalde van het 73e percentiel als National naar het 35e percentiel als Met. Dat wil zeggen: Winker zwaaide met meer goede worpen, maar hij zwaaide ook met meer slechte worpen, en hij richtte niet genoeg schade aan tegen goede worpen om zijn gebrek aan productie tegen de slechte te compenseren. Uiteindelijk waren zijn zwaar getroffen en vatpercentages lager bij de Mets dan bij de Nationals, evenals zijn wOBA en xwOBA bij contact.

Dit roept een andere vraag op: waarom zouden de Mets Winker terug willen als hun pogingen om zijn aanpak te verbeteren zo slecht verliepen? Misschien denken ze dat hij gewoon wat meer tijd nodig heeft om de vruchten te plukken. 129 slagbeurten zijn immers niets. Aäron Rechter raakte halverwege de .700s nog steeds onder de Mendoza-lijn met een OPS tijdens zijn 129e slagbeurten vorig seizoen. Gelukkig hebben we voor onze doeleinden een gemakkelijke manier om de steekproefomvang van Winker’s seizoen 2024 met de Mets te vergroten: neem de play-offs mee, aangezien Winker in oktober nog eens 32 slagbeurten speelde. Hij bleef in een vergelijkbaar tempo zwaaien met strikes, maar hij gebruikte die swings om verschillende grote hits te scoren, waaronder twee triples en een homerun. Hij kreeg ook zeven vrije lopen, vergeleken met slechts vier strikeouts. Als je deze cijfers combineert met de reguliere seizoensstatistieken van Winker als Met, krijg je een looppercentage van 10,6%, een strikeoutpercentage van 16,1% en een wOBA van .341. Nog veelbelovender is zijn .353 xwOBA, aanzienlijk hoger dan zijn .335 xwOBA bij de Nationals. Plotseling wordt het veel logischer waarom de Mets besloten deze man in de buurt te houden.

Het is nog veel te vroeg om te zeggen of de nieuwe aanpak van Winker zal werken bij een grotere steekproefomvang. Toch is het niet moeilijk te begrijpen waarom de Mets denken dat hij langer moet worden bekeken. In het beste geval zou hij een nog productievere slagman kunnen zijn dan hij in 2024 in totaal was. En als deze nieuwe aanpak hem in de toekomst niet past, hoeft hij niets meer te zijn dan de slagman waarin hij was. Washington zal waardevol zijn met een eenjarige deal ter waarde van 7,5 miljoen dollar. De Mets zullen hem immers blijven beschermen tegen linkshandig gooien, en zijn staat van dienst tegen rechtshandigen is sterk:

Dus dat is Winker. Maar deze ondertekening is een ijsberg – en ironisch genoeg is het het zeldzame soort ijsberg dat niet zo goed is voor een ijsbeer. Op het eerste gezicht is dit slechts een 1,0- tot 1,5-WAR-speler die een kortetermijnovereenkomst tekent die in overeenstemming is met zijn talenten. Toch komt er veel meer bij kijken dan wat je aan de oppervlakte ziet. Toen Andy Martino van SNY voor het eerst melding maakte van de ondertekening van Winker, zei hij toegevoegd dat de Mets zich nu voorbereiden op het leven daarna Piet Alonso. Hoewel niemand zou kunnen beweren dat Winker een directe vervanger is voor de eerste honkman van de All-Star, bestaat er een verband tussen deze aanwinst en het feit dat de Mets Alonso mogelijk opgeven als je het spoor van de dominostenen ver genoeg volgt.

Met Soto, Brandon Nimmo, José SiriEn Tyrone Taylor om het outfield te bemannen, zullen de Mets Winker waarschijnlijk gebruiken als hun primaire DH tegen rechtshandige pitching. Hij kan echter nog steeds op de hoek in het outfield spelen als dat nodig is; hij speelde vorig seizoen 95 wedstrijden op het gras, waarvan 27 bij New York. Dus in het geval van een blessure van een van de andere outfielders van het team kan Winker invallen. Dat betekent dat de Mets minder snel McNeil zullen vragen om in 2025 op het outfield te spelen. In plaats daarvan kan hij idealiter bijna elke dag op het tweede honk spelen. Zolang McNeil de sluitsteen bedekt, hebben de Mets geen van hun jonge infielders op het tweede honk nodig, waardoor Brett Baty, Luisangel AcunaEn Ronny Mauricio om hun inspanningen op het derde te concentreren. Als slechts één van hen, of een combinatie van de drie, op competente wijze de hete hoek kan bestrijken, Mark Vientos zal fulltime op het eerste honk kunnen spelen. Om een ​​lang verhaal kort te maken: Winker verbetert de outfield-diepte, wat indirect de infield-diepte verbetert, waardoor Vientos Alonso in eerste instantie formeel zou kunnen vervangen.

Een ander aspect van de ijsberg is hoe dit allemaal van invloed is Spreeuw Martewiens Gold Glove-jaren lang achter hem liggen. In 170 wedstrijden in het outfield van de afgelopen twee jaar heeft hij -13 DRS, -14 OAA en een -12 FRV verzameld. Ondertussen zien noch ZiPS noch Steamer hem als veel meer dan een competitiegemiddelde knuppel. Als rechtse slagman zou hij theoretisch samen met Winker bij DH kunnen pelotoneren. Vorig jaar zette hij immers een indrukwekkende 141 wRC+ neer tegen linkshandige pitching. Maar zelfs met het pelotonvoordeel is Marte misschien niet sterk genoeg om de herhalingen te rechtvaardigen. Hoewel hij de afgelopen drie jaar positieve pelotonssplitsingen heeft gehad, had hij tussen 2014 en 2021 elk jaar omgekeerde pelotonsplitsingen. Met andere woorden, hij is bepaald geen gegarandeerde linkse stamper. Integendeel, ZiPS projecteert hem voor een .698 OPS tegen linkshandigen en een .713 OPS tegen rechtshandigen in 2025. Zelfs als de Mets bereid zouden zijn een selectieplek te geven aan de korte kant van een DH-peloton, zou Marte dat waarschijnlijk niet zijn. die kerel.

Het laatste onderdeel van de ijsberg is wat de Mets vervolgens doen. De zakken van Steve Cohen zitten al diep, maar als de Mets Alonso geen meerjarig contract gaan geven, en als ze iemand kunnen vinden om het op te nemen elk van Marte’s resterende salaris hebben ze alleen maar meer te besteden. Met een verwachte loonsom die nog steeds $49 miljoen onder het eindcijfer van vorig jaar ligt en een luxe belastingloon nog steeds $17 miljoen onder de hoogste boetedrempel, blijven de Mets belangrijke spelers om naar te kijken terwijl het laagseizoen voortduurt.