Liverpool is dit seizoen erg goed geweest om goed genoeg te zijn. Er zijn heel weinig games geweest waarin ze de oppositie hebben ontmanteld. Ze hebben minder competitiewedstrijden gewonnen met meer dan drie doelpunten dan Tottenham, maar eindigden de dag negen punten duidelijk bovenaan met hun naaste rivalen om de titelverdediger op zondag te spelen. Als Liverpool Doe, zoals ze zeker zullen doen, de titel winnen, het zal een ouderwets soort succes zijn geweest, een competitie die niet werd gewonnen door het spectaculaire of de flamboyante maar door consistentie en kalmte, door meedogenloze accumulatie.
Dit was de zesde 2-0 overwinning van Liverpool in de competitie; Meer dan een kwart van hun spellen tot nu toe. Het is een score die spreekt over controle, van het winnen van games met een beetje te sparen, het nemen van freakish equalizers, slechte geluk en vreemde scheidsrechterbeslissingen uit de vergelijking, zonder flitsende en veeleisende overexertie: 2-0 is de score van kampioenen. Arsenal begon, net als Liverpool, het seizoen met een paar van 2-0 overwinningen, maar sindsdien hebben ze slechts één keer met 2-0 gewonnen.
Toen optimistische Arsenal -fans naar de tweede helft van het seizoen keken en opmerkte dat Liverpool een aantal lastige weg had om te spelen, was dit een van de armaturen die ze zouden hebben gereserveerd als het potentieel om de zijpunten van Arne Slot te kosten. Bournemouth had niet alleen Arsenal thuis verslagen, maar ook in Manchester City en Nottingham Forest. En ze hadden gemakkelijk een punt van Liverpool, Antoine Semenyo en Marcus Tavernier Clattering Shots tegen de Post kunnen nemen.
Er is een gevoel geweest met Liverpool dat ze op het juiste moment teams hebben gespeeld, alleen op het moment dat ze niet in de maling zijn of belangrijke spelers missen.
Hoewel daar waarschijnlijk enige waarheid in is, is het ook het geval dat Liverpool erg goed is in het laten uitzien van tegenstanders alsof ze in slechte vorm zijn. En niemand had kunnen beweren dat Bournemouth niet ruim voor zaterdag speelde. Hun vorm was in ieder geval te goed, nadat ze negen hadden gescoord in hun vorige twee wedstrijden. Niemand kan een schotconversieratio van 25% houden. Dat Bournemouth slechts drie van de 14 schoten op doel heeft gekregen, twee van die uitstekende reddingen van Alisson, is misschien een zeldzaam zichtbaar geval van regressie naar het gemiddelde.
Lucky Liverpool? Mogelijk – zoals zelfs slot erkent. Zeker, de boete die ze in de eerste helft zijn toegekend, zal wenkbrauwen opheffen. Dat Cody Gakpo de achterkant van zijn eigen hiel schopte, was duidelijk; De vraag was of hij daarmee door Lewis Cook werd geduwd. De beslissing was op zijn minst zacht. De buitenspelbeslissing waarbij de gelijkmaker David Brooks leek te hebben gescoord voordat de rust werd uitgesloten, was correct, maar het was een close-lun ding.
Maar het tweede doelpunt van Liverpool was een van de zeldzame kwaliteit, Curtis Jones begon de pauze, haalden het in en voedden Mohamed Salah, die scoorde met de perfecte afwerking, de bal met zeer weinig backlift ronde Milos Kerkez en de stretch -arm van Kepa Arrizabalaga en Net binnen de verre post. Het was een doel van efficiëntie en schoonheid, technisch uitstekend en zonder de minste onnodige verfraaiing en als zodanig emblematisch voor het team van Slot als geheel.
Het is waar dat ze gemakkelijk hadden kunnen toegeven, waar dat de schoten die de afgelopen twee weken naar Bournemouth vlogen zaterdag niet op zaterdag deden – een proces dat culmineerde in de woeste late rit van Tavernier die sloeg tegen wat beleefd zou kunnen worden genoemd, Nether -regio’s van Tyler Adams – maar evenzeer Liverpool verdedigd met bewonderenswaardige kalmte.
Na de promotie van de nieuwsbrief
Virgil van Dijk was, zo vaak, een kolossale figuur, die niet alleen zijn duels won met Dango Ouattara, maar ook kalmte, constant organiseren en cajoling. Hij is niet alleen een zeer fijne verdediger, aantoonbaar terug als de beste center-back in de competitie, maar ook een grote leider. Er is veel minder focus op Van Dijk dan op de andere twee spelers die in juni geen contract meer hebben, misschien omdat hij 33 is, en misschien omdat de veronderstelling is dat hij meer kans is dan Trent Alexander-Arnold of Salah om te ondertekenen Een nieuwe deal, maar als hij weggaat, zou hij erg gemist worden, niet alleen voor wat hij zelf biedt, maar omdat hij spelers om hem heen beter maakt.
Liverpool moet nog steeds naar Everton, Manchester City, Aston Villa en Chelsea. Ze moeten nog steeds thuis Arsenal spelen. Er zijn hindernissen om te onderhandelen. Maar gezien de partijen die Bournemouth dit seizoen heeft verslagen bij de vitaliteit, was dit een groot obstakel afgestopt. Er zijn nog 15 games over. De titelrace is nog niet voorbij. Maar Liverpool voelde zich bij het laatste fluitje veel dichter bij de tape dan bij de aftrap.
Source link
