Dit is een haasttranscriptie. De kopie heeft mogelijk niet de definitieve vorm.
AMJ GOEDMAN: We zenden live uit vanaf de klimaattop van de Verenigde Naties in Baku, Azerbeidzjan, die de tweede en laatste week is ingegaan. Ondanks de toezeggingen van landen over de hele wereld tijdens de COP28 van vorig jaar in Dubai, bleef de verbranding van steenkool, olie en gas dit jaar stijgen. Volgens de Wereld Meteorologische Organisatie zal 2024 ook 2023 volgen als het warmste jaar ooit gemeten. De klimaattop van dit jaar komt te midden van grote onzekerheid over de toekomst van de klimaatonderhandelingen, nu de nieuwgekozen Amerikaanse president Donald Trump heeft beloofd zich opnieuw terug te trekken uit het Klimaatakkoord van Parijs.
Ondanks strikte regelgeving vinden er hier in de stad protesten plaats COP terwijl klimaatactivisten van over de hele wereld proberen hun stem te laten horen. In de aanloop naar de ramp is het afgelopen jaar een aantal journalisten en klimaatactivisten in Azerbeidzjan gearresteerd. COP. Daarover zullen we het later hebben in de uitzending met Human Rights Watch.
Maar eerst, op zaterdag, Democratie nu! was hier toen honderden klimaatrechtvaardigheidsactivisten van over de hele wereld een plenaire zaal bezetten om te protesteren tegen het gebrek aan vooruitgang bij de klimaatonderhandelingen en vervolgens naar buiten kwamen voor een stil protest in de wandelgang, waar Democratie nu! heb ze ingehaald.
SYDNEY MISHEL MANNEN MUENALA: Hoi. Mijn naam is Sydney Males Muenala. Ik kom uit Ecuador. Ik ben een inheemse vrouw uit de gemeenschap Kichwa Otavalo. We zijn hier dus omdat we alle schendingen van de mensenrechten moeten terugvorderen, vooral van de inheemse bevolking. Dus we zijn hier, net als jonge mensen, jonge inheemse vrouwen, omdat we onze territoria moeten verdedigen en eisen dat de klimaatcrisis wordt ontmijnd, omdat je het transnationaal op ons grondgebied hebt, en dit is als het geweld tegen onze lichamen, onze gemeenschap, ons territorium, ons water.
JULIANA MELISA ASPILLA CABEZAS: Mijn naam is Juliana Asprilla. Ik kom uit Colombia en ben een vrouw met Afro-afstamming. En ik ben hier omdat ik probeer mijn stem te versterken om te praten over onze mensen, onze gemeenschappen en waarom klimaatverandering dringend moet worden aangepakt. Wij hebben het geld nodig. We hebben het nu nodig.
KARINA LESTER: Mijn naam is Karina Lester. Ik kom uit Australië en ben een overlevende van de tweede generatie van de Britse kernproeven die in 1953 in Australië plaatsvonden, maar het programma ging ook door tot in de jaren zestig. Dus ik ben hier gekomen om deel uit te maken van dit evenement om gewoon een krachtige boodschap uit te zenden rond kernenergie en de impact die het heeft op inheemse volkeren in Australië en ook over de hele wereld, dus hier om, weet je, onze zorgen te uiten , omdat onze regering ook aan kerncentrales denkt. Dus daar zijn we als inheemse volkeren erg bezorgd over, omdat het gevolgen zal hebben voor de First Nations-volkeren in Australië.
RENÉE FELTZ: Wil je iets vertellen over de impact die het had?
KARINA LESTER: Ja. Veel mensen waren overleden, maar veel mensen hebben ook behoorlijk zieke ziekten als gevolg van het Britse kernproefprogramma dat in de jaren vijftig en zestig plaatsvond. Mijn vader werd verblind door de Britse kernproeven die op 15 oktober 1953 plaatsvonden, en dus ontnam het hem iets. En wij, als de volgende generatie, leven hiermee en dragen dat tragische verhaal met zich mee over wat er met zijn volk is gebeurd, hoe zijn volk werd geschaad door de gevolgen, en hoe mensen vandaag de dag nog steeds lijden onder auto-immuunziekten, met luchtweginfecties, met huidproblemen. uitslag op hun huid. Er zijn ook veel andere zorgen over kindersterfte binnen onze gemeenschappen. En we zijn erg afgelegen in Australië, en die locaties waren erg afgelegen. En dus zijn we behoorlijk bezorgd over onze mensen, maar ook over ons milieu, omdat ons land vandaag de dag de littekens draagt van die Britse kernproeven.
THABO SIBEKO: Thabo Sibeko van Earthlife Africa in Zuid-Afrika. Daarom zijn wij hier voor een protest. Nummer één is het vergroten van het bewustzijn van de hele mondiale samenleving dat er meer fossiele brandstoffen uit Afrika moeten worden verdreven. Er moet meer geld worden vrijgemaakt voor duurzame projecten. Er moet feitelijk geld worden toegewezen aan alle Afrikaanse regio's die ooit zijn getroffen; hun milieu is vernietigd als gevolg van extractivistische projecten op het gebied van fossiele brandstoffen. We protesteren hier omdat we hebben ontdekt dat er meer lobbyisten voor fossiele brandstoffen aanwezig zijn bij de COP29, wat betekent dat de stemmen van de stemlozen nog steeds zullen worden onderdrukt. Dus en daarom voelden we dat het juist voor ons is om onze krachten te bundelen en te bundelen om te protesteren, weet je, om een stil protest te doen en ook een vreedzaam protest om ons bewustzijn te vergroten, om onze stemmen te versterken.
NADIA HADAD: Mijn naam is Nadia Hadad. Ik ben van het Europees Gehandicaptenforum. En het doel van onze aanwezigheid hier is het terugwinnen van de rechten van personen met een handicap, omdat we over de hele wereld meestal 1,9 miljard mensen met een handicap hebben, en de meerderheid van hen woont in het Zuiden. Er is één op de zes personen met een handicap, en toch worden we niet erkend. Wij maken geen deel uit van de adviesverlening aan personen met een handicap. Wij zijn er niet bij als ze beslissingen nemen.
Wij zijn dus degenen die werkelijk achterblijven tussen de meest kwetsbare rollen, terwijl wij het meest getroffen worden. Wanneer er bijvoorbeeld een ramp plaatsvindt, zullen de eerste mensen – pas beginnend met informatie – de gegeven informatie niet toegankelijk maken. Bijvoorbeeld dove mensen, mensen die blind zijn, mensen die doofblind zijn, mensen met een verstandelijke beperking, dus zij krijgen de informatie niet eens. Het alarm, ze horen het niet. Als er iets is, een uitzending, een speciaal verzoek, weten mensen die het niet gemakkelijk begrijpen of mensen met problemen in de sociale kring niet waar het is, dus er is nog steeds geen – dus eisen we bijvoorbeeld een snel- volgmechanisme zodat ze ze heel snel konden detecteren.
Toen er een reddingsactie plaatsvond, waren er bijvoorbeeld overstromingen in Duitsland. We hebben het niet over het Zuiden. Er waren overstromingen in Duitsland. Degenen die achterbleven waren allemaal rolstoelgebruikers. Tien van hen bleven maar in het water verdrinken, omdat toen de brandweer arriveerde om hen te redden, ze niet over voldoende materiaal beschikten om hen te redden.
Wanneer er dus iets gebeurt, worden personen met een handicap altijd het zwaarst getroffen. Ze kunnen niet weglopen. Ze kunnen het niet begrijpen. Ze kunnen het niet horen. En ze worden niet geacht als eerste te worden gered, omdat prioriteit te veel tijd kost, dus er is een soort triage, zelfs bij rampen.
En daarom zijn wij hier. Wij willen gelijkheid. We willen dat ze zich vooraf voorbereiden. En als er iets gebeurt, dan moet het, om er zeker van te zijn dat als we beter gaan bouwen, beter terugbouwen, voor ons allemaal toegankelijk en betaalbaar zijn.
ANA CAROLINA DOS SANTOS DIAS: Ik ben Carolina Santos. Ik kom uit Brazilië. Ik ben een activist, klimaat- en milieu-sociale activist, uit Brazilië.
RENÉE FELTZ: Brazilië is gastheer van de volgende COP.
ANA CAROLINA DOS SANTOS DIAS: Ja, in mijn stad, Belém. We zijn hier dus een beetje bezig met de voorbereidingen daarvoor. Het belangrijkste dit jaar is klimaatfinanciering. We vinden het dus erg belangrijk dat vooral mensen uit de landen van het Mondiale Zuiden aanwezig zijn en een stem hebben. Helaas konden we niets zeggen, vanwege de regels en zo. Maar we proberen zo goed mogelijk lawaai te maken en onze boodschap zo goed mogelijk over te brengen. Dus we zijn hier om gerechtigheid te eisen voor het Mondiale Zuiden. We zijn hier om klimaatfinanciering te eisen voor aanpassing en mitigatie van het klimaat – voor het Zuiden, vooral de landen die het meest hebben geleden onder de enorme klimaatgebeurtenissen.
AKRAM AL-KHALILI: Mijn naam is Akram en ik ben hier met de Palestijnse delegatie. En een van de kwesties die we bespreken is een mondiaal energie-embargo.
Er was dus een actie, een demonstratie hier in deze vrij grote hal in Bakoe. Ik denk dat we eigenlijk onder een voetbalstadion zitten. De actie was een actie die alle kiesdistricten oversloeg om het bewustzijn te vergroten over de woede die veel mensen voelen over het feit dat deze COP onderhandelingen staan steeds meer los van de werkelijkheid. En de kwestie die wij, samen met vele andere, aan de orde stelden, was de kwestie van het aanwakkeren van genocide. Dezelfde fossielebrandstofbedrijven die profiteren van de vernietiging van het milieu profiteren ook van de genocide die wordt gepleegd tegen de bevolking van Palestina, vooral de mensen in Gaza. De vliegtuigbrandstof die in Amerikaanse vliegtuigen wordt gebruikt, wordt bijvoorbeeld vanuit de Verenigde Staten verscheept. Andere brandstof wordt van hieruit, vanuit Azerbeidzjan, via de BTC pijpleiding, door Turkije, en vervolgens verscheept naar Israël. Dit alles maakt deel uit van de Israëlische oorlogsmachine.
En we hebben nu een jaar lang de meest gruwelijke scènes op onze televisieschermen gezien. Niemand ter wereld lijdt er enige twijfel over dat wat we zien een genocide is. Het duurde heel wat maanden voordat de wereldleiders zeiden dat ze bereid waren een staakt-het-vuren te aanvaarden. En nu is deze taal waarin wordt opgeroepen tot een staakt-het-vuren volkomen zinloos geworden.
Wat wij willen zijn geen loze woorden. Het is actie. En dat verwachten we vooral van de landen in de wereld die beweren het Palestijnse volk te steunen. Onder de belangrijkste groepen – onder de belangrijkste landen die energie naar Israël sturen – bevindt zich Zuid-Afrika, die het initiatief nam tot het initiatief ICJ geval; Turkije, dat regelmatig namens het Palestijnse volk spreekt en toch 50% van de Israëlische olie door zijn grondgebied laat stromen; en Brazilië, waar 9% van de Israëlische olie vandaan komt.
Wat wij zeggen is dat we het voorbeeld moeten volgen van Colombia, dat in augustus het besluit nam om te stoppen met de verkoop van steenkool aan Israël, omdat de Genocideconventie hen verplicht geen wapens of producten voor tweeërlei gebruik te verkopen, producten die kunnen worden gebruikt bij het voeren van oorlog, wat het plegen van een genocide zal bevorderen. Colombia nam die beslissing relatief snel en relatief eenvoudig. En er is geen reden waarom andere landen niet dezelfde beslissing kunnen nemen. Het is niet genoeg om te doen alsof je het volk van Palestina steunt, om grootse claims te maken. Nu, een jaar later, worden mensen beoordeeld op hun daden, niet op hun woorden. En elk van deze landen zou het voorbeeld van Colombia kunnen nemen en volgen door een energie-embargo op te leggen, en dat zou een enorme impact hebben, rechtstreeks op het vermogen van Israël om de genocide uit te voeren, maar op de lange termijn ook op zijn vermogen om zijn kolonistenpolitiek voort te zetten. koloniaal expansionistisch project.
AMJ GOEDMAN: Stemmen van demonstranten zaterdag hier op de klimaattop van de Verenigde Naties in Bakoe, Azerbeidzjan. Speciale dank aan Democratie nu!'s Renée Feltz en Tey-Marie Astudillo. Binnen een minuut zullen we met een van die stemmen spreken, die zich persoonlijk bij ons zal voegen, Asad Rehman van War on Want, over de stand van de klimaatbesprekingen. En we krijgen een update over de stand van zaken op het gebied van de mensenrechten hier in Azerbeidzjan. Wij zullen ons aansluiten – nou ja, hier in Bakoe zijn een aantal journalisten, mensenrechten- en klimaatactivisten gearresteerd in de aanloop naar de COP. Blijf bij ons.
