Ligt het aan mij, of zijn mannelijke vrienden onmogelijk te vinden?

Een paar maanden geleden besefte ik dat ik een probleem had: ik had al bijna een half jaar niet meer met een man gesproken, romantisch of platonisch. Sommigen zeggen misschien dat dat helemaal geen probleem is, en tegen die mensen zou ik eerlijk genoeg reageren. Ik ben een het meisje van het meisje door en door: ik werk bij een volledig vrouwelijk bedrijf, ik omring mezelf met geweldige vriendinnen, en mijn liefdesleven kent geen genderbeperkingen. Gezien de groeiende genderkloofIk begrijp dat het in zekere zin een groot voorrecht is om alle contacten met mannen die geen bloedverwanten zijn, te kunnen verbreken. Nadat ik was afgestudeerd, had ik een pauze nodig van jongens, en ik had het geluk dat ik er een kon nemen. Maar nadat ik een tijdje geen mannelijke vrienden had gehad, moest ik toegeven dat er iets… ontbrak.

Op de universiteit had ik mijn aandeel in het vervullen van mannelijke vriendschappen. Ik had jongens met wie ik graag kookte en dronk, jongens met wie ik contact kon maken vanwege gedeelde interesses in de klas, en zelfs een aantal gym-bro-types met wie ik een band kreeg vanwege een interesse in fitness. Toen ik afstudeerde, verdampten die connecties snel. Vrienden maken als volwassene is al moeilijk genoeg, maar mannelijke vrienden maken als volwassene? Dat is een hele opgave. Tussen de Bumble BFF-populatie die voor 95 procent uit vrouwen bestaat en het feit dat ik dat liever zou hebben een film kijken dan een voetbalwedstrijd, zijn mijn mogelijkheden om mannelijke vrienden te vinden nihil. Maar waarom is dat? Moet het op deze manier? En als ik er echt een wil, wat is er dan nodig om mannelijke vrienden te maken in 2024?

Kunnen mannen en vrouwen vrienden zijn?

Laten we de voor de hand liggende, seksistische vraag uit de weg ruimen: kunnen mannen en vrouwen platonische vrienden zijn? Als u deze vraag stelt, komt dat waarschijnlijk omdat u een verliefd op een vriend voorheen van het andere geslacht. Geloof me, ik ben daar geweest, en op dit moment is het moeilijk om het gevoel te hebben dat mannen en vrouwen echt vrienden kunnen zijn. Maar de veronderstelling dat geen van beide geslachten in staat is werkelijk platonische gevoelens voor de ander te ontwikkelen, is ontmenselijkend. Het feit dat het moeilijker is om die genderkloof te overbruggen en iemand te vinden die gewoon vrienden wil zijn, betekent niet dat het onmogelijk is.

Er is niets mis met het verliefd worden op je mannelijke vriend, net zoals er niets noodzakelijkerwijs mis is met het verliefd worden op jou door een mannelijke vriend, maar het aangaan van platonische relaties tussen mensen van het andere geslacht alsof het onvermijdelijk een flirt is, wist de waarde die vriendschap inherent heeft. „Veiligheid. Geldigmaking. Steun. Dit zijn de belangrijkste principes van vriendschap, ongeacht geslacht”, schreef Allie Volpeis in haar recent stuk voor Vox over vriendschappen van het andere geslacht. Als we aannemen dat “mannen en vrouwen geen vrienden kunnen zijn” op basis van verouderde ideeën over romantiek, gaan we ervan uit dat ten minste één geslacht zijn kant van het bieden van veiligheid, validatie en ondersteuning zal laten varen. En dat is een probleem.

Waarom is het zo moeilijk om mannelijke vrienden te maken?

Mensen ontmoeten in het wild is moeilijker dan ooit

Voor mij is de strijd om mannelijke vrienden te maken een probleem van pure toegankelijkheid. Mijn interesses zijn bijna 100% ‘vrouwelijk’: ik hou van huiswerk maken, lezen, films kijkenleuke outfits samenstellen, en koken. Het is duidelijk dat ik weet dat mannen ook van deze dingen houden, maar ze zijn er niet bepaald luidruchtig over online, wat de #1 manier is waarop ik mensen heb ontmoet in mijn postdoctorale leven. Het Bumble BFF-landschap bestaat bijna uitsluitend uit vrouwen, en de toevoeging van een algoritme aan het zoeken naar vrienden maakt het diversifiëren van je gewenste vriendengroep niet bepaald eenvoudig.

“Door alle platonische relaties van het andere geslacht aan te gaan alsof het flirten is, wordt de waarde die vriendschap inherent heeft, uitgewist.”

De plaatsen waar ik in het openbaar met mannen omga zijn in bars en de sportschool, wat (eerlijk gezegd, dankzij mannen) niet bepaald veilige plekken zijn om platonisch een potentiële vriend te benaderen. Zelfs rec league-sporten, die mij in mijn postdoctorale leven het dichtst bij mannelijke vriendschappen hebben gebracht, maken het een uitdaging om echt een duurzame vriendschap te onderhouden met een of twee mensen van het andere geslacht. Na afloop van de volleybalwedstrijd willen de meeste mensen gewoon naar huis, wat niet bepaald bevorderlijk is voor de kennismaking.

Het huwelijk maakt het moeilijker om vriendschappen tussen mannen en vrouwen te onderhouden

Afgezien van mijn eigen gecodeerde worsteling van begin twintig om een ​​plek te vinden waar ik zelfs een mannelijke vriend zou kunnen ontmoeten, zijn er andere, grotere redenen waarom het zo moeilijk is om vriendschappen met het andere geslacht te vinden en te onderhouden. Het huwelijk is bijvoorbeeld een groot probleem. Als New York Times vriendschapscorrespondent Anna Goudfarb gerapporteerd in haar boek, Moderne vriendschap“43 procent van de getrouwde vrouwen zegt dat ze een goede vriend hebben die van een ander geslacht is. Ondertussen zegt bijna tweederde van de alleenstaande, ongehuwde vrouwen dat ze een goede mannelijke vriend hebben. Het is duidelijk dat het huwelijk een obstakel is dat de meeste vriendschappen tussen verschillende geslachten niet kunnen overwinnen.”

Het hebben van mannelijke vrienden is niet alleen een uitdaging voor meiden zoals ik; jonge vrouwen proberen gewoon zoveel mogelijk mensen in de wereld te ontmoeten. Het is ook moeilijk voor mensen in heteroseksuele huwelijken, die weinig vrije tijd hebben om met vrienden door te brengen. Zelfs als we allemaal geëvolueerd zijn en weten dat mannen en vrouwen platonische vrienden kunnen zijn, lijkt het misschien de gemakkelijkste vriendschap dalen naarmate het leven drukker wordt is van het andere geslacht. Jaloezie is reëel, en aangezien onze cultuur prioriteit geeft aan romantische relaties boven platonische relaties, is het lastig om mannelijke vrienden te houden na het huwelijk. Heck, zelfs niet-gehuwd toegewijde heteroseksuele relaties kan plannen met vrienden van het andere geslacht in de war sturen.

Jongens zijn niet gesocialiseerd om vrienden te maken

Dit is het grote probleem waar niemand over wil praten als het gaat om vriendschappen tussen mensen van het andere geslacht: het is niet alleen moeilijk voor meisjes om vrienden te maken met mannen. Het is moeilijk voor jongens om jongensvrienden te maken! Kijk, ik krijg die gesprekken over de “epidemie van mannelijke eenzaamheid‚ zijn verdraaid in het maken van excuses voor mannen absoluut afschuwelijk gedrag in de datingwereld, maar dat betekent niet dat de mannelijke eenzaamheidsepidemie niet nog steeds bestaat. Volgens de Enquêtecentrum over het Amerikaanse leven15% van de mannen beweert geen goede vrienden te hebben. Zoals John Patrick Hatcher, auteur van Angsthacks voor een onzekere wereldzet het erin Psychologie vandaag“(Mannen) zouden liever dertig keer achter elkaar een Razor-scooter tot aan de enkel nemen dan zich te schamen omdat ze behoeftig overkomen of een reeds bestaande vriendenbasis missen.”

“Gezien het feit dat jongens het moeilijk vinden om zelfs maar vrienden met elkaar te maken, is het geen wonder dat een vriend zo moeilijk te vinden is. De kans is groot dat velen van hen zelfs niet eens aan zichzelf hebben toegegeven dat ze überhaupt een nieuwe vriend willen.

Voor alle duidelijkheid: ik denk niet dat het de taak van een vrouw is om het feit op te lossen dat mannen niet bewust contact zoeken met vrienden. Maar gezien het feit dat kerels het moeilijk vinden om zelfs maar vrienden met elkaar te maken, is het geen wonder dat een vriend zo moeilijk te vinden is. De kans is groot dat velen van hen zelfs niet eens aan zichzelf hebben toegegeven dat ze überhaupt een nieuwe vriend willen.

Is het hebben van mannelijke vrienden überhaupt belangrijk?

Toen ik besefte dat ik geen mannelijke vrienden had, was mijn eerste reactie: „Wat is het probleem?“ Ik ben ongelooflijk gelukkig met mijn leven, waarin mannen niet zijn opgenomen. Waarom zou ik willen dat er iets verandert? Maar terwijl ik door mijn jongvolwassen leven navigeer, weet ik dat het beperken van mijn vriendschappen tot één geslacht mij niet zal helpen om als mens te leren of te groeien. Er is waarschijnlijk veel dat een vriend van mij kan leren, maar dat ik gewoon misloop – en uiteraard kan ik hem ook veel leren.

Het blijkt dat er genoeg redenen zijn om een ​​vriend van het andere geslacht te hebben. Ten eerste stelt het beide geslachten open voor verschillende dingen die met vrienden te maken hebben. “Volgens onderzoek hebben vrouwen de neiging om zichzelf te onthullen als ze rondhangen, terwijl mannen samenkomen gedeeld activiteiten of elkaar helpen met een project of taak”, aldus Volpeis. Ik zou niets weten van de geneugten van rec league-volleybal in een zweterige sportschool op een middelbare school op een maandagavond, ware het niet dat ik op jacht was naar mannelijke vrienden. Op dezelfde manier weet ik dat veel van mijn mannelijke vrienden op de universiteit verlangden naar een co-ed wijn avond waar ze openlijk met mij en mijn andere vriendinnen konden praten, aangezien dat geen deel uitmaakte van hun interacties die alleen voor mannen waren.

Ik blijf mijn rec league-sporten beoefenen, en ik duim dat ze zullen leiden tot een goede vriend die gewoon een vriend wil zijn. Maar intussen moeten de mogelijkheden voor mannen en vrouwen om vrienden te worden worden uitgebreid, zowel online als offline. Als de genderkloof ooit kleiner wil worden, moeten mannen en vrouwen op zijn minst de kans krijgen elkaar als mens te zien – en dat begint met het zijn van een vriend.

ONTMOET DE AUTEUR

Emma Ginsberg, hoofdredacteur

Emma is een schrijver, redacteur en podcastproducent die sinds 2021 bij The Everygirl werkt. Ze schrijft voor alle secties op de site, redigeert de secties Entertainment en Community en helpt bij de productie van The Everygirl Podcast. Emma heeft een diploma in Amerikaanse studies en is vooral gepassioneerd door het evalueren van de impact die de popcultuur en de internetcultuur hebben op het dagelijkse leven van echte vrouwen.